Algemeen
Nieuws- en Advertentieblad
voor
Zeeuwsch-Vlaanderen.
No. 2152.
Woensdag 30 December 1885.
25e Jaargang.
ERWINE.
a 40 CENT.
Binnenland
ABONNEMENT:
Per drie maanden binnen Ter Neuzen f 1,Franco per post: Voor
Nederland 1,10. Voor Belgie 1,40. Voor Amerika f 1,82£.
Men abonneert zich bij alle Boekhandelaars, Postdirecteuren en Brieven-
bushouders.
ADVERTENTIEN:
Van 1 tot 4 regels f 0,40. Voor elke regel meer 0,10. Grootere letters
worden naar plaatsruimte berekend.
Men kan zich abonneeren tot het plaatsen van 500 regels en meer per
jaar, tot veel verminderden prijs.
Hit bind ver»chljjnt binsdai. en Vrljdasnvoud bij den iiilscver P. J. VAN DE SANDE te Ter Neazen.
Nieuwjaarsadvertentien
voor het nummer dat op 1
Januari 1886 verschijnt worden weder
geplaatst
De inzendingen kunnen geschieden
tot u i t e r 1 ij k Donderdag 31 dezer,
des namiddags 5 ure.
Ter Neuzen, 29 Dec. 1885.
De Uitgever,
P. J. VAN DE SANDE.
JPolitieli Overzicht.
'tis een kolfje naar Bismarck's hand dat de
sociaal—democratische fractie besloten heeft een-
stemmig het regeeringsvoorstel, om het Noord-
Oostzee-kanaal te graven, aan te nemen, en evenzeer
de dymuniet-wet, die ten doel heeft het misbruik
dat van het dynamiet wordt gemaakt tegen te gaan
In de Fransche Kamer heeft Mgr. Freppel zeer
voor het behoud van Tongkin gepleit en onder
anderen laten weten, dat zoo de Franschen Tougkin
verlaten, in 't Oosten de Brit loert om het als
aanhangsel van Siam te annexeeren en anderzijds
Bismarck gereed staat om een strook van Achter-
Indie te kapen, veel liever dan de rotsen der
Curolinen. De heer Delafosse was van een ander
gevoelen. Volgens hem zou de bezetting 5000
man aan dooilen 'sjaars kosten en Frankrijk zou
uit Tongkin niet het geringste voordeel trekken.
Hij beschouwde die strook als een land voor de
ambtenaren, zoo'n soort Chineesche „mandarijnerij."
Intusschen kon der partij van Ferry niets gunstiger
ziju dan de aankimst van het bericht, dat de
vrede met de Hovas op Madagascar was geteekend
en dat eene schadevergoeding van 10 millioen
francs wordt uitgekeerd, terwijl Frankrijk boveudien
invloed verkrijgt op het binnenlandsch bestuur.
Een ingekomen voorstel tot scheiding van kerk
en staat is weder ingekomen. Het bevat afschaffing
van het concordaat en teruggave der gebouwen
vau den eeredienst aan de gemeente. De bedienaren
van den godsdienst, die konden bewijzen geen
miadel van bestaan te hebben, zouden als over-
gangsmaatregel een jaargeld van hoogstens 3000
francs genieten.
Sedert lang heeft Italie zich te beklagen over
de behandelmg van Italinansche onderdanen in de
republiek Columbia. Reeds eenmaal dreigde een
Italiaansch oorlogschip een Columbiaansche haven
te bombardeeren. Thans heeft de Italiaansche
FEUILLETON.
EEN KERS TVER TELLING.
NAAR HET DUITSCH
"Wilhelm. Jensen.
Het was de 24s te December en bitter koud.
Een fijne jachtsneeuw, door den noordoosten wind
voortgejaagd, veegde de straten der stad spoedig
schoon. Wie een tehuis had, zocht den warmen
haard op en zelfs de koffiehuizen waren ledig.
Niemand had den moed om den sneeuwstorm te
trotseeren.
In een der drukste koffiehuizen der stad
een groote academiestad in Noord—Duitschland
zaten slechts twee personen, die den tijd kortten
met het schaakspel. De een was een bejaard man.
Een grauwe kroeskop, blijkbaar niet zijn eigen
haar, van dezelfde kleur als de stekelige knevel
en de borstehge wenkbrauwende kromme haviks-
neus, de twee kleine flikkerende oogen, de even
opgetrokken bovenhp en de blanke tanden deden
onwillekeurig aan i jii roofdier denken. Zijn tegen-
partij was een jonge man van hoogstens drie- oi
viereutwintig jaren. Hij had een blonden krullebol,
een kort gesneden baard en heldere blauwe oogen.
regeering de diplornatische betrekkingen afgebroken
en liaar eskader in de Zuid-Amerikaansche wateren
versterkt.
Volgens de laatste berichten is de toestand
in Servie alles behalve rooskleurig. Koning Milan
wordt voortdurend bedreigd door de talrijke petities,
die ten gunste van eene hervatting der vijande-
lijkheden door het geheele Koninkrijk worden
verspreid. Het is bijna uitsluitend de machtige
partij van Ristitch, die deze beweging ijverig in
de hand werkt en den Koning in de grootste
moeielijkheden tracht te brengen. Ook de Minister-
president Garascharin schijut tegen de woeliugeu
en intrigues van den Russisch geziuden agigator
niet voldoende bestand. De tucht in het Ser-
vische leger laat zeer veel te wenschen over.
Oulangs zijn niet minder dan 60 soldaten, op
groud van weerspannigheid, zonder vorm van proems
gefusileerd. Generaal Horvatovisch heeft, met het
oog op de toenemende demoralisatie der troepen,
voorgesteld een buitengewonen krijgsraad te be-
noemen om de discipline in het leger te herstellen.
Aan dit wanhopig plan is onmiddellijk uitvoering
gegeven.
De beide Alexanders zijn bezig weer elkaars
vrienden te worden. De Vorst van Bulgarije
laat niets onbeproefd, om met de regeering van
den Czaar weder op goeden voet te komen. De
dagorder, d./or hem tot zijne troepen gericht,
waarin hij hun succes voor een groot deel toe
schrijft aan de uitmunteude militaire opleiding,
we,Ike zij aan de goede zorgen van den Czaar
en den ijver en de bekwaamheid der Russische
officieren te danken hebben, is een zeer handige
zet, waardoor aan Rusland de eer wordt gegeven
van de overwiuningen der Bulgaren, zonder dat
deze laatsten in hun gevoel van eigen waarde
worden gekrenkt.
Op Creta is het nog verre van rustig. Nu
de Griekeu wel veel lawaai hebben gemaakt, manr
aan de Turksche grens zijn blijven staan, heeft
een aautal bewoners eene tnemorie tot de mogend-
heden gercht, met verzoek om Creta met Gne-
kenland te vereenigen. Besloten de groote mo-
geudheden om weer een lid van den zieken man
te amputeeren. het cadeau zou den berooiden boel
iu Griekenland niet verbeteren.
De beide Haussa-negers, die zich in den vorigen
winter met den Afiika-reiziger Robert Flegel te
Berlijn ophielden, hebben verslag gedaan van hunne
bevinding. Zij hebben veel goeds gezien, paarden
zonder einde; zij gingen en zaten in een schip,
dat .over het land voer en op den dag legden zij
dertig dagen reizens af. De Keizer is even goed
als de Sultan, hij is de Sultan van het land der
Cbristenen. Zij zagen een licht van de winden
der lucht (gaslicht) dat uit den grond te voor-
scbijn kwam, een licht dat een ontzettenden glans
Hij was flink gebouwd, maar zag er bleek en
eenigszins armoedig uit. Het eene was blijkbaar
bet gevolg van bovenmatigen arbeid, het andere
toonde duidelijk dat hij het niet breed had in de
wereld.
De jonge man was student en heette Wolfgang
Wegerdanz. Na den dood zijner ouders, die hem
slechts zooveel nalieten dat hij met de grootste
spaarzaainheid zijn medische studien kon voltooien,
was zijn eenig doel om zoo spoedig mogelijk den
graad van doctor te verwerven. Uiterst gering
waren de oogenblikken van verpoozing, welke hij
zich gunde, maar toch kon hij niet altijd op het
college of op zijn kamer wezen. Zoo kon men
hem na het middagmaal geregeld vinden in een
der grootste koffiehuizen, waar hij zich op een
f/kleine Schwarze" onthaalde en zich op de hoogte
stelde van hetgeen in couranten en tijdschriften
werd geschreven.
Iu hetzelfde koffiehuis kwam ook geregeld een
bejaard heer. Aan de leestafel werd een gesprek
aangeknoopt en weldra bleek, dat beide groote
liefhebbers waren van het schaakspel. Op zekeren
dag noodigde de oude heer hem tot een partijtje
uit. Wolfgang won de partij, maar toen zijn
rnedespeler heenging, legde deze een goudstuk op
bet schaakbord. Blijkbaar was dit de inzet geweest.
Wolfgang schrikte wanneer hij de partij eens
verloren had? Een dukaat was hem een schat.
Na rijp overleg besloot hij voorloopig het geld
verbreidde. In den licht waren wel duizend lichteu.
In het huis des Keizers waren vloerkleeden gelegd,
zij zagen in het huis het water dansen, maar waar
't van daan kwam wisten ze niet. Zij zagen st.oelen
van goud en zilver, mannen en vrouwen wier
kleeding uit goud en zilver en diamanten bestond.
In eene kamer was de vloer zoo glad, dat men
vilten pantoffels aantrok om niet te vallen. Zij
zagen het huis van den olifant, het huis van den
leeuw, van den luipaard, van het nijlpaard, van
den zwarten en witten ezel, van de groote rat
(kangaroe), het huis van de hyena's, van de hazen,
van den buffel. Ieder dier had zijn huis en er
was geen dier, dat geen huis had. Zij zagen
glijden op een natten weg (ijsbaan). De koude
van het water was als van een steen. Zij hebben
zich ook op het ijs vermaakt, maar zittend op
een glijstoel, gelijk de kinderen. Zoo vertelleu de
Haussa-negers voort.
Men deelt nader mede aangaande de Nieuw-
j.iarswenschen, die per telegraaf kunnen worden
overgemaakt, dat die, welke op 31 Dec. worden
aangeboden, den volgenden dag zullen worden be-
zorgd. De maatregel is genomen op grond van
het door de ervaring geblekeu feit dat de verzending
met de post van gelukwenschen, in den vorm van
Nieuwjaarskaarten, in de laatste jaren in die mate
is toegenomen, dat het eene onrnogelijkheid is om
die kaarten den laten Januari alle hare besteraming
te doen bereiken, en zelfs in vele plaatsen de be-
stelling daarvan eerst twee a drie dagen later kan
afloopen. Van het in dienst nemen tot dat einde
vau hulppersoneel is afgezien, op grond dat voor
de uitvoering van den dienst der bestelling geoefend
en vertrouwd personeel noodig is.
De Hooge Raad heeft bij uitgesproken arrest
het cassatieberoep van B. van Ommeren verworpen.
Het hoogste rcchtscollegie heeft aangenomen de
volstrekte onaannemelijkheid, dat iemand van zijn
stand, opleiding en maatschappelijke bekwaamheid
den inhoud niet gckeud zou hebben van een door
hem aangeplakt biljet.
Vourts overwoog de Hooge Raad, dat 's Hofs
veroordeeling berust op wettig bewezen aanwijzin-
gen en behoorlijk is gemotiveerddat het onnoodig
was, te onderzoeken of het biljet niet was gedrukt
ter Algemeene Landsdrukkerij, daar de wet van
L Juni 1830 straf bedreigt niet alleen tegen den
drukker, maar tegen alien, die, op welke wijze ook
of door welk middel, de waardigheid of het gezag
des Konings aauranden. Daaronder valt dus ook
aanplakking van een smaadschiift.
Beide cassatiemiddelen werden dus verworpen.
mede te nemen, ten einde dit den ouden heer den
voUenden dag terug te geven, met de mededeeling,
dat hij niet om geld speelde.
Den volgenden dag was de geheimzinnige grijsaard
weer ter plaatse. Zonder iets te zeggen en alsof
het vanzelf sprak, dat hem revanche werd gegeven,
liet hij het schaakbord gereed zetten. Wolfgang
ging tegenover hem zitten en besloot zijn verklaring
tot na de partij uit te stellen. Hij zag er eenigszins
tegen op om zijn armoede te bekennen. De partij
werd weer door hem gewonnen, maar de oude heer
gunde hem geen tijd om zich te verklaren. Weer
wierp hij een goudstuk op het bord en was in een
oogenblik tusschen de tafeltjes en de menscheu
verdwenen.
Het goud had intusschen den armen student
zijn bekoorlijkheid reeds doen gevoelen. Waarom
zou hij het niet houden? Het was toch eerlijk
verdiend en hij besloot om eenvoudig zoo lang
te spelen, totdat hij de twee dukaten weer had
verloren. De oude heer had dan zijn eigendom
terug en hij zelf niets verhinderde hem immers,
om het koffiehuis niet te bezoeken en elders zijn
koffie te gaan drinken? Zoo kwam het, dat beiden
elken dag geregeld hun partij speelden. Het geluk
begunstigde eerst den student, want ofschoon de
beide kampioeuen ongeveer even sterk waren, had
Wolfgang na een rnaand ruim honderd gulden aan
schitterende goudstukken in den zak. Toen keerde
de kans. De baron," zooals de kellner den onden
De heer J. van 't Lindenhout, directeur der
weesinrichting te Neerbosch, heeft dezer dagen
eene uitnoodiging outvangen ora een bezoek te
brengen aan de Vereenigde Staten van Noord—
Amerika, hetgeen hij in bedenking heeft genomen.
Daarop is nu van de Nederlandsch Amerikaansche
Stoom vaart- Maatschappij Rotterdam A msterdam
New-York aangeboden een gratis retourkaart le
klasse naar New—York. Zoo hij de reis naar
Amerika doet, hoopt bij hiervan gebruik te maken.
Den tweeden Kerstdag is te Zandvoort op
het duiu de houten restauratie, Het Heidelberger
vat, geheel verbrand. De ton was onbewoond en
de oorzaak van het ongeluk nog onbekend. Voor
de bezoekers van Zandvoort is het een groot vasten,
want de ton was een geliefd rustpunt, vooral dank
zij de onvermoeide zorg en vriendelijke bediening
van den heer Lietske, die een herbergier uit
duizenden is.
De heeren F. W. Westerouen van Meeteren
en W. J. P. Travaglino, directeuren der naamlooze
vennootsch. Ned. Handelsmuseum, die als afge-
vaardigden van den Nederlandschen commissaris-
generaal bij de Antwerpsche wereldtentoonstelling
belast waren met de samenstelling, inrichting, ver-
siering en bewaking der Nederlandsche afdeeling,
hebben, nadat officieel bekend geworden was dat
Z. M. door gezondheidsredenen verhinderd was de
tentoonstelling te bezoeken, de voornaamste punten
dezer afdeeling doen photografeeren. Daar's Konings
belangstelling in de tentoonstelling gebleken was
door het afstaan van Zr. Ms. huwelijksgesehenken
uit de fabriek der heeren Van Kempen en door de
aan bovengenoemde heeren verleende vergunning
om het door hen ingerichte paviljoen den naam
van Koningspaviljoen te verleenen, wenschten zij
op deze wijze een beeld der Nederlandsche afdeeling
te geven.
De aanbieding van het album had dezer dagen
plaats. Z. M. aanvaardde het met de meeste
belangstelling en betuigde penoemden heeren zijnen
bizonderen dank voor dit blijk van oplettendheid.
Uit Bergharen schrijft men aan De Post, van
21 Dec.Heden was door den burgemeester een
raadsvergadering belegd, waarop wel niet de geheele
raad, maar toch de beide vorige wethouders (zij
zijn nl. nog niet als zoodanig beeedigd) verschenen.
Naar een gerucht wil, zal spoedig een nieuwe
raadsvergadering worden belegd, waarop alle leden,
behalve een, die blijft verklaren liever zijn ontslag
te nemen dan met den burgemeester samen te
werkeu, zullen verschijnen.
Naar men uit goede bron verneemt, zijn de
raadsleden tot dit besluit gekomen na de herbe-
noeming van den bursremeester vau Andel.
In die vergadering had verder het volgend ver-
makelijk incident plaats. De burgemeester, na van
heer noemde, won de eene partij voor, de andere
na en op dezen Kerstavond was Wolfgang's schat
tot een enkelen dukaat versmolten.
In angstige spanning begon Wolfgang deze
beslissende partij. Aanvaukelijk stonden zijn kansen
goed, maar geheel onverwacht klonk het van de
lippen van zijn tegenstander: mat in vijf zetten.
Er was niets aan te doen, Wolfgang was verschalkt
en legde zijn laatsten dukaat op tafel. Een diepe
zucht ontsnapte zijn borst, nu was eindelijk het
goud verdwenen. Eigenlijk was hij er blij om,
want hij gevoelde dat het goud een onweerstaanbaren
invloed op hem begon te oefenen. Voortaan zou
bij zich aan het spel onttrekken en hij besloot
om den ouden heer mede te deelen dat zijnstudie
hem verhinderde de schaakpartij voort te zetten.
Tegen zijn gewoonte schoof echter de oude heer
niet terstond zijn stoel weg, maar bleef nog een
oogenblik, op de leuning steuuend staan. Voor het
eerst sprak hij over iets, dat geen betrekking had
op het spel „Een vervelende avond" merkte hij
op, terwijl hij den jongen man aankeek „de
akeligste van het geheele jaar. Voor u zeker ook."
ffOch" antwoordde Wolfgang onverschillig
„voor mij is gij als elke andere."
//Zoo, dan zijt hij zeker ook zoo'n verstandig
man, die zich niet met lichtjes, grappen en dwaas-
heden bezighoudt*. Enfiu voegde hij er acbteloos
bij wanneer gij soms lust hebt bm;deri-ver--
Velenden avond met een partijtje te korten, ik woon
i
TER IVIIIZEIVSCHE 01 RUT
1
S
VAN
