'WE KREGEN VOOR HET EERST TE MAKEN MET SYSTEEMBOUW IN NEDERLAND' 'HOE ERG HET ALLEMAAL WAS, WISTEN WE NIET' 39 maken met systeembouw in Nederland. De huizen werden als pakketten aangeleverd. En ze waren inderdaad erg goed geïsoleerd; ze hadden zelfs dubbel glas. Scandinavië was zijn tijd ver vooruit. De Zeeuwen werden opeens geconfronteerd met een kelder, douche en soms zelfs met een sauna!" TOERISME Heeft de ramp Schouwen-Duiveland ook wat goeds gebracht? "Absoluut", aldus burgemeester Asselbergs, "maar dat is dit offer allemaal niet waard geweest. De ontwikkelingen die we nu zien, waren er ooit heus wel gekomen. Het is nu alleen versneld gegaan. Het eiland ziet er bijvoorbeeld na de ramp anders uit. Voor de landbouw is alles functioneler gemaakt: het land is verkaveld. Een aantal buurtschappen, zoals Capelle, is na de ramp niet herbouwd uit planologisch oogpunt. Dat heeft natuurlijk pijn gedaan. Door de Delta-werken is Schouwen- Duiveland geen eiland meer en kunnen bewoners ook gebruik maken van faciliteiten op andere eilanden. En het belangrijkste is natuurlijk het toerisme. Door de verbeterde infrastructuur weten mensen uit de rest van Nederland ons te vinden. Voorheen hadden we alleen een veerpontje." Tineke Veerhoek-Deurloo (64) werkt al jaren bij de VW van Schouwen- Duiveland in Burgh Haamstede: "Het toerisme loopt in Zeeland als een trein en heeft ook voor een betere economie gezorgd. Zeeuwen verruilden hun boomgaard met onzekere inkomsten voor een winstgevende camping. Naast strand en zee vormen de Deltawerken een toeristische attractie met een educatief tintje. Heel wat landen zijn hierin geïnteresseerd. Zo ook Amerika, zeker na 'Katrina' in New Orleans." DELTAWERKEN Een ding was zeker: zo'n ramp als die van 1953 mocht nooit meer gebeuren. Daarom moest de veiligheid van het land achter de dijken voor de komende eeuwen gegarandeerd worden door de Deltawerken (zie kader): kilometerslange dijkversterkingen en de afsluiting van grote en kleine zeegaten. Maar is het werkelijk zo veilig op Schouwen-Duiveland? Tegenwoordig hebben we immers ook te maken met een stijging van het water van de TINEKE VERHOEK-DEURLOO (64) UIT WESTENSCHOUWEN "Het was half drie zondagochtend toen een vrachtwagenchauffeur, die patrouilleerde bij de dijk, ons wakker belde met de mededeling dat de dijken gingen breken. We zijn naar boven gegaan en hebben afgewacht, maar het water bleef voor onze deur staan. Hoe erg het allemaal was, wisten we niet. Er was geen telefoon en de radioverbindingen waren weg. Dat er slachtoffers gevallen moesten zijn, begrepen we wel. Maar dat het er zo veel waren, werd pas veel later bekend. Aan het strand spoelde van alles aan, ook speelgoed. Een echte Sil de Strandjutter was ik in die tijd. Voor een kind van 10 was het vooral een spannende tijd. Koningin Juliana met hoofddoek en kaplaarzen kwam langs. We kregen cadeautjes van het Rode Kruis uit Amerika. Naar school hoefde ik de eerste tijd niet omdat daar lijken opgebaard lagen. Pas later toen de berichtgeving op gang kwam, kwam ook de angst. Lange tijd zat ik aan de radio gekluisterd en als ik hoorde dat het windkracht 6 zou worden, ging ik slapen met vingers in mijn oren. De indringende ontsmettingslucht die op school hing, zit nog steeds in mijn neus. In die tijd moest je flink zijn, niet je gevoelens uiten. De tranen kwamen pas veel later toen Ik een film over de ramp had gezien. Toen realiseerde ik me hoe erg het allemaal was!" VOORZITTER WATERSNOODMUSEUM JAAP SCHOOF: Noordzee en met bodemdaling door gas- en waterwinning. Burgemeester Asselbergs: "We hebben stabiele dijken en dijkbeheerders die continu de dijken controleren. Dus ik ben niet bang voor weer een ramp, en met mij de meeste mensen in Zeeland. Maar we zien hier bij een zware storm 's nachts nog wel eens lichtjes branden bij boerderijen in de polder." Tineke Veerhoek is ook niet bang. "Goed, je weet het nooit met de natuur en de stormvloedkering is door mensenhanden gemaakt, maar ik heb er vertrouwen in." Professor Job Dronkers, adviseur bij het onafhankelijk instituut Deltares voor deltatechnologie, denkt dat Zeeland een storm zoals die van 1953 nu goed zou doorstaan. "Maar we moeten voortdurend de kwaliteit van de waterkeringen en van onze waterstaatorganisatie in de gaten blijven houden. Superstormen komen zelden voor, maar scherp opletten blijft geboden. Iedere vijf jaar wordt volgens de best beschikbare inzichten getoetst of de dijken zo'n zeldzame superstorm kunnen doorstaan." Jaap Schoof haakt aan: "We zijn in Zeeland veiliger dan we ooit geweest zijn. Maar dit was niet de eerste ramp die we meegemaakt hebben en het zal niet de laatste zijn. Ik ben niet bang. Het zal mijn tijd wel duren. Maar misschien maken mijn kinderen het nog mee. De natuur wint altijd op den duur." ijk. Meer zien van Schouwen- T Duiveland? Voor meer foto's van toen en nu kijkt u op www.eigenhuis.nl/magazine eigen huis magazine februari 2008

Krantenbank Zeeland

Watersnood documentatie 1953 - tijdschriften | 2008 | | pagina 5