Wij willen even
iets rechtzetten
slachtoffers die geborgen waren, ge
kist werden. Er werd geprobeerd te
weten te komen wie het waren. Zo
niet dan onbekend slachtoffer. De
doden werden ontkleed en naakt ln
de kist gelegd en dan ter aarde be
steld. Gezinnen of familieleden wer
den bij elkaar gelegd, wel in aparte
kisten echter.
Wij hebben verschillende begrafenis
sen bijgewoond één daarvan zal ik
nooit vergeten. Een man had zijn
hele gezin verloren. Hij was met zijn
gezin tijdens de ramp-storm, de dijk
opgelopen en ging steeds een stukje
vooruit om te zien of het veilig was.
Zijn gezin bleef dan achter hem en
Doden worden gekist
toen sloeg het noodlot toe. Er werd
een gat in de dijk geslagen op de plek
waar zijn vrouw en kinderen wacht
ten. Zij verdronken allenTijdens
de begrafenis wilde de man wat zeg
gen maar kon nietWij huilden
meeZo werkten wij daar, totdat
de dijken weer hersteld waren en dat
was in het najaar. Wij gingen weer
terug naar het werk op het IJssel-
meer. Bij de wederopbouw hebben
niet alleen mannen, jongens etc. ge
werkt maar zover wij weten ook en
kele Urker meisjes die geholpen heb
ben met het schoonmaken van
huizen en kerken etc.
Door een dijkwerker verteld.
Afgelopen zomer 1992 ontmoetten wij
in het museum een heer die ons zeer
verwonderd aansprak met de vraag:
"Waarom zie ik hier niets van mijn
grootvader?" Het werd een zeer goed
onderhoud. Wat was het geval. Deze
heer was Jan van der Wielen, klein
zoon van Janus van der Wielen, wo
nende in Milnerton, Zuid-Afrika. Wie
was deze Janus van der Wielen. Deze
was dokter op Urk van 8 februari 1903
(van Stolwijk) tot 23 juli 1906 en over
leed op Urk aan de thyfus. Hij werd tot
het laatst verpleegd door zijn vrouw
Jonkvrouwe Susanna Hedwig den
Beer-Poortugael, en dan gaat bij ons
een lichtje branden: deze naam komt
24
