de kachel wat eten koken en zo zaten
de werklui ln hun vuile natte spullen
met hun dominee om de tafel toen er
op het raam getikt werd. Lub deed de
deur open en wie stonden daar? Een
stel Urker visserlui die zeiden: Wie
eet er nu met zulk weer? Nou dat was
een oud vertrouwd geluid in alle
nood! De vraag van Lub:"Hoe komen
jullie hier? was gauw beantwoord.
Vader Loosman had op een of andere
manier gevraagd of ze wilden kijken
hoe het bij ons ging als ze het Haring
vliet opvoeren. En dat deden ze maar
al te graag. Na alle nieuws uitgewis
seld te hebben namen ze Lub mee
naar hun schip voor een lekker zoot
je vis waar hij heel erg blij mee was.
Ze voeren weer weg en hebben later
op Schouwen geholpen bij de red
dingswerkzaamheden. Zo'n ontmoe
ting gaf de burgers nieuwe moed! Ik
zelf ben een week op Urk geweest en
toen ben ik weer naar het rampge
bied terug vervoerd. Dat is een ander
verhaal. De kinderen zijn twee
maanden weggeweest. De polder
achter ons huis heeft zeven weken
vol water gestaan. Toen het gat in de
binnendijk gedicht was, hebben ze
met een trekkermotor een oud ge-
maaltje in werking gesteld en het
water weggemalen. Wat er toen te
zien was is onbeschrijfelijk, zo'n gro
te modderboel waar meubels, ma
trassen, dode beesten, stro, kleren
en al wat een mens heeft in lag. Dat
heeft veel tranen en arbeid gekost om
op te ruimen. Toch heeft deze ramp
in ons dorp toen, veel mensen sa
mengebracht. We konden dan ook
van harte samen danken. Toen we de
golven zagen aanrollen knepen we de
handen samen en dachten: "Heer, U
hebt toch beloofd dat er nooit meer
een zondvloed zou komen? Toen het
land weer droog was en anderhalf
jaar later een rijke oogst gaf konden
we weer danken voor veel goeds en
de inwoners van Stad aan 't Haring
vliet wisten wat ze aan elkaar had
den. Lub was heel blij dat hij in een
andere kerk dan de onze, die wat ho
ger en droger stond, mocht preken
voor leden van verschillende kerkge
meenschappen. Dat was nooit eerder
gebeurd! Er werd zelfs gevraagd:
"Dominee kan dat niet zo blijven?"
Toen echter langzamerhand de geë-
vacueerden weer terug kwamen
werd het toch te vol en kwamen de
dingen weer in het oude doen. Er
waren in ons dorp geen mensen ver
dronken, maar rond ons dorp waren
wonderen van redding gebeurd. Lub
heeft wel bij andere dorpen dichtbij,
veel mensen moeten begraven die
verdronken waren. Hij was die eerste
tijd de enigste predikant op het ei
land.
We hebben veel ervaren, veel ge
leerd, ook veel goede dingen beleefd
ln deze tijd. Toen het in 1992 veer
tig jaar geleden was dat wij ln Stad
aan het Haringvliet Intrede deden,
kwamen uit de gemeente nog heel
veel Jijne reacties en een mooi ge
schreven overzicht over de tijd dat
we daar gewerkt hebben. De ramp
en de dank vergeten we nooit meer.
19