de kachel wat eten koken en zo zaten de werklui ln hun vuile natte spullen met hun dominee om de tafel toen er op het raam getikt werd. Lub deed de deur open en wie stonden daar? Een stel Urker visserlui die zeiden: Wie eet er nu met zulk weer? Nou dat was een oud vertrouwd geluid in alle nood! De vraag van Lub:"Hoe komen jullie hier? was gauw beantwoord. Vader Loosman had op een of andere manier gevraagd of ze wilden kijken hoe het bij ons ging als ze het Haring vliet opvoeren. En dat deden ze maar al te graag. Na alle nieuws uitgewis seld te hebben namen ze Lub mee naar hun schip voor een lekker zoot je vis waar hij heel erg blij mee was. Ze voeren weer weg en hebben later op Schouwen geholpen bij de red dingswerkzaamheden. Zo'n ontmoe ting gaf de burgers nieuwe moed! Ik zelf ben een week op Urk geweest en toen ben ik weer naar het rampge bied terug vervoerd. Dat is een ander verhaal. De kinderen zijn twee maanden weggeweest. De polder achter ons huis heeft zeven weken vol water gestaan. Toen het gat in de binnendijk gedicht was, hebben ze met een trekkermotor een oud ge- maaltje in werking gesteld en het water weggemalen. Wat er toen te zien was is onbeschrijfelijk, zo'n gro te modderboel waar meubels, ma trassen, dode beesten, stro, kleren en al wat een mens heeft in lag. Dat heeft veel tranen en arbeid gekost om op te ruimen. Toch heeft deze ramp in ons dorp toen, veel mensen sa mengebracht. We konden dan ook van harte samen danken. Toen we de golven zagen aanrollen knepen we de handen samen en dachten: "Heer, U hebt toch beloofd dat er nooit meer een zondvloed zou komen? Toen het land weer droog was en anderhalf jaar later een rijke oogst gaf konden we weer danken voor veel goeds en de inwoners van Stad aan 't Haring vliet wisten wat ze aan elkaar had den. Lub was heel blij dat hij in een andere kerk dan de onze, die wat ho ger en droger stond, mocht preken voor leden van verschillende kerkge meenschappen. Dat was nooit eerder gebeurd! Er werd zelfs gevraagd: "Dominee kan dat niet zo blijven?" Toen echter langzamerhand de geë- vacueerden weer terug kwamen werd het toch te vol en kwamen de dingen weer in het oude doen. Er waren in ons dorp geen mensen ver dronken, maar rond ons dorp waren wonderen van redding gebeurd. Lub heeft wel bij andere dorpen dichtbij, veel mensen moeten begraven die verdronken waren. Hij was die eerste tijd de enigste predikant op het ei land. We hebben veel ervaren, veel ge leerd, ook veel goede dingen beleefd ln deze tijd. Toen het in 1992 veer tig jaar geleden was dat wij ln Stad aan het Haringvliet Intrede deden, kwamen uit de gemeente nog heel veel Jijne reacties en een mooi ge schreven overzicht over de tijd dat we daar gewerkt hebben. De ramp en de dank vergeten we nooit meer. 19

Krantenbank Zeeland

Watersnood documentatie 1953 - tijdschriften | 1993 | | pagina 11