Sinds de stormvloedkering
is de angst weg!
de watersnood wmp in Dreischor
STORMVLOED 1953
"Soms wanneer een late zonnestraal weerkaatst in een regenplas is
die wurgende angst er weer. Die herinnering aan het ondergelopen
land. Gelukkig duurt het maar even".
Aan het woord is de jongste dochter van de familie den Haan, in 1953
woonachtig in Dreischor, een dorpsgemeenschap 7 km. ten Noorden
van Zierikzee. In de veel besproken dagen na de dijkdoorbraak was
zij nog een kleuter, vandaar dat de oudste zuster Riet te hulp wordt
geroepen om tijdens een vraaggesprek terug te gaan in de tijd.
Jullie woonden in 1953 dus
in Dreischor?
Ja, het dorp werd be
schermd door een forse zee
dijk, die op één plaats
kwetsbaar was. Een stuk in
particuliere handen en juist
daar, natuurlijk, baande het
door de Noordwesterstorm
opgezweepte water zich la
ter een doorgang.
Hoe was de situatie op 31 ja
nuari1
Mijn vader, kantonnier bij
Rijkswaterstaat, was niet
thuis. Hij werd eerder opge
roepen om paraat te zijn,
wanneer de storm schade
aan zou richten. Dat de si
tuatie echt ernstig was, werd
toen nog niet onderkend. Bij
geen van de 750 inwoners.
Moeder, wij (drie dochters)
en onze inwonende grootva
der waren thuis. De wind
loeide in de schoorsteen, de
kachel snorde. We werden
klaargemaakt voor de
nacht. Ik het eerste als jong
ste. Riet als laatste, ze was
tenslotte al vijftien.
Opa sliep beneden in de
bedstee. De deuren open,
gelukkig, zo werd later dui
delijk.
Hoe werd iedereen gewaar
schuwd?
Omstreeks half drie s
nachts bereikte het water de
bovenkant van de dijk, de
kruin zoals dat heet. Kort
daarna werden de kerkklok
ken geluid. Bij ons werd
hard op de deur gebonkt.
De polder liep toen al onder
water. Het hoger gelegen
dorp was nog droog. Toen
verhuisden we naar zolder.
In pyjama. Grootvader wei
gerde om naar boven te
gaan. Het water kan nooit
hoger komen dan één meter,
hield hij halsstarrig vol.
Nou, dat kon wel want en
kele uren later dreef hij let
terlijk met bed en al de bed
stee uit! Ook bij hem drong
toen de ernst van de situatie
door.
Iets van vader gehoord?
Ja, de volgende dag. Gedu
rende de nacht was hij druk
in de weer. Eerst is gepro
beerd met zandzakken de
dijk op te hogen. Onbegon
nen werk. Later wilde hij
met de peilboot, die binnen
dijks verankerd lag, mensen
gaan redden. Hij ondervond
daarbij veel tegenwerking,
maar heeft toch zijn zin
doorgezet.
Met de peilboot kon je onge
veer 20 mensen vervoeren.
Hij is 3 a 4 etmalen onafge
broken in touw geweest. Je
kunt zeggen dat iedereen in
Dreischor die in gevaar was
met de peilboot in veiligheid
is gebracht.
Hij was onherkenbaar na
drie dagen. Grauwe huids
kleur, holle ogen. Uitgeput.
Kleren en huid wit uitgesla
gen van het opgedroogde
zeewater.
Was er instortingsgevaar
voor het huis?
Achter het huis stond een
schuur, die als een soort
buffer fungeerde tegen het
aanstormende water. Dat
heeft de woning voor instor
ten behoed.
Het huis van de buren is,
door het ontbreken van een
schuur, ondermijnd en inge
stort. De buurvrouw is
daarbij verdronken.
U bent later geëvacueerd?
In de loop van de volgende
dag zijn we, zoals we onder
de wol waren gestopt, eerst
naar Zonnemaire gebracht.
Dit dorp is vrijwel gespaard
gebleven en er zijn veel men
sen van omliggende polders
en gehuchten naar toe ge
bracht. Van daaruit is er
