'WIE BEPAALT EIGENLIJK WAT
LEEFBAAR IS?'
'Wie is eigenlijk die wetgever die bepaalt wat
voor mij leefbaar is? En voor de toekomstige
bewoners?' Een duidelijk geïrriteerde man.
Even lijkt er wat meer vuur te komen in de
bijeenkomst. Het is een winterse avond in
Hoofddorp. In het gemeentehuis wordt een
voorlichtingsavond gehouden over het
isoleren van huizen in de zone rond Schiphol
met de meeste geluidhinder. De opkomst is
redelijk, zo'n 150 personen. Een rustig
gezelschap, geen spandoeken, geen kreten
van 'Schiphol moet weg'. Een slank blond
meisje met lang haar leidt de aandacht
duidelijk af. 'We hadden toch wat meer
mensen verwacht', zegt collega J. Borsboom
van de Rijksluchtvaartdienst. Hij is project
manager zonering. 'Honderdtien woningen
liggen in de zones met teveel vliegtuiggeluid.
De bewoners hebben allemaal een uitnodiging
gehad. Maar vrij veel hebben helemaal niet
gereageerd.'
De wethouder van milieuzaken mr. S.
T. Cnossen heet iedereen welkom.
Hij zegt dat de gemeente Haarlem
mermeer graag gastheer is, maar
dat het Rijk vanavond alles betaalt, le
dereen weet nu waar hij aan toe is. Uit
het verhaal van het hoofd Juridische en
Bestuurlijke Zaken mr. R. D. van Dam
van de Rijksluchtvaartdienst blijkt nog
eens waar het allemaal om gaat. Het
vliegverkeer is veel drukker geworden,
sommige typen straalvliegtuigen maken
een enorme herrie en dat is hinderlijk
voor de bewoners. Rond de vliegvelden
overleggen hoe de zones exact gaan
verlopen (Die straat binnen de eerste zo
ne, die binnen de tweede, dat huis wel
afbreken, dat niet). Dat overleg zal een
paar jaar kosten en daarop kun je de
mensen niet laten wachten. Daarom
gaan de Rijksluchtvaartdienst en de ge
meenten vooruitwerken: 'présaneren'.
De huizen in de grofweg afgebakende
zones worden bekeken door onafhanke
lijke deskundigen om na te gaan wat er
qua isolatie gebeuren moet en of het
bouwkundig de moeite loont. 'Alles zal in
goed overleg plaatsvinden en in de aan
loopperiode doet u alleen mee als u zelf
wilt.'Als het overleg af is en de zones
precies zijn vastgelegd, dan wordt de wet
strakker gehanteerd. De zaal reageert
nogal lauw. Hier en daar klappen enkele
mensen, maar de meerderheid weet niet
precies wat te doen. De spreker belonen
met applaus of zwijgend verder afwach
ten.
Rood en blauw
Hield collega Van Dam zich aan de
grote lijn, de bijzonderheden komen
voor rekening van ir. J. B. M. Snie-
ders van de directie Luchtvaartterei-
Vragen uit de zaal.
Iedere bewoner uit
de rode en blauwe
zone kreeg een
envelop met infor
matie en een precie-
se aanduiding in
welke zóne zijn huis
staat. (Rechts)
Tot nu toe, legt Van Dam uit, zijn die
zones in ruwe lijnen aangegeven. Rijk,
provincie en gemeenten moeten nu gaan
werden zones afgebakend die zwaarder
en minder zwaar gehinderd waren door
het geluid. Volgens de zoneringswet, die
in 1978 kwam:, moeten huizen in de
zwaarst belaste gebieden verdwijnen. In
de aangrenzende sector mogen ze blij
ven staan als ze geïsoleerd worden en
nog verderop zijn geen aanpassingen
nodig. Voor de mensen in de meest be
dreigde zone zou het erg zuur zijn als ze
hun huizen uitmoesten. Daarom kan ook
aan die woningen - als de bewoners niet
weg willen - isolatie aangebracht wor
den. Mits ook de toestand van het huis
het nog de moeite waard maakt. Boven
dien geldt die mogelijkheid alleen voor
de huidige bewoners. Gaan die eruit, dan
moet de zaak tegen de vlakte.
