De Watersnood Babys
(Jat
'ame
„Ik werd op zolder geboren,
terwijl het zeewater tegen de vloer klotste"
„Mijn moeder was zo angstig dat ik
te vroeg geboren ben"
„Mijn vader kon niet helpen bij de dijken,
omdat mijn moeder moest bevallen"
fl
alles staat onder water. De dokter, die
ook bij ons was, moest toen plotseling
weg om eventueel hulp te kunnen
verlenen.
De volgende morgen nog geen baby.
En het leek iedereen het beste, dat
mijn moeder maar naar het zieken
huis in Middelburg zou gaan. Maar
dat was makkelijker gezegd dan ge
daan, want door die ramp was er geen
taxi of ziekenauto meer beschikbaar.
Ze hebben toen op straat de eerste de
beste auto aangehouden en die heeft
mijn moeder, mijn vader en zuster
Brasser toen naar het ziekenhuis ge
bracht. Eenmaal in het ziekenhuis van
Middelburg diende zich het volgende
probleem aan: er waren geen dokters,
want die waren allemaal bij de hulp
verlening betrokken. Uiteindelijk is
toen dokter Merkelijn opgehaald uit
het rampgebied. En het was te zien
ook, dat hij daar vandaan kwam.
Want volgens mijn vader en moeder
had hij de modder nog aan zijn schoe
nen en kleren. Alles verliep verder
voorspoedig en zo ben ik zondagmid
dag 1 februari om twee uur geboren."
Die zondagmorgen op 1 februari zag
Jan Flikweert in Nieuwerkerk
(Schouwen-Duiveland) het water ko
men aanrollen. Hij bedacht zich geen
moment en vluchtte met zijn hoog
zwangere vrouw en hun twee kinde
ren naar de hogergelegen boerderij
„Dijkzicht" van zijn buurman Van
Klinken.
Jannie: „Het was maar goed ook, dat
mijn ouders daar naartoe waren ge
gaan, want al gauw stond het water
ruim 2 meter hoog. 's Middags moest
iedereen noodgedwongen naar de zol
der. En terwijl ze daar angstig zaten
te wachten op de dingen die komen
zouden, stortte bij het tweede giertij
springtij) het huis van mijn ouders
in."
Maar de familie Flikweert bleef niet
het enige vluchtelingengezin op de
zolder van boerderij „Dijkzicht".
„Ergens in de omgeving," vertelt
Jannie verder, „was de familie Ren
tier met acht personen naar zolder ge
vlucht.
Zondagmiddag tegen vier uur scheur
den echter alle muren van hun huis
en werd de zolder met acht vluchte
lingen als een vlot door het water
meegevoerd. Richting boerderij
„Dijkzicht". Op dertig meter van
deze boerderij versplinterde het wilde
water het zolder-vlot van de Rentiers
en alleen vader Rentier en zijn zoon
Cornelis-Jan bereikten met veel
moeite de veilige zolder. Alle andere
opvarenden verdronken."
Er kwamen nog meer gezinnen op
vlotten aangedreven en op een gege
ven moment hadden zich op de zolder
van „Dijkzicht" in totaal 24 mensen
verzameld.
„Die maandag," vervolgt Jannie, „om
twaalf uur 's middags ben ik geboren.
De vrouw van boer Van Klinken as
sisteerde bij de bevalling. Een dag la
ter, dinsdag, merkte een piloot ons
op. En spoedig daarna werden we
met redaingsvletten van zolder ge
haald. Ik was inmiddels in een strijk-
deken gewikkeld."
Een dag na de ramp, op 2 februari, is
John Mol geboren.
John: „Mijn ouders hadden in Hein-
kenszand niet écht last van de waters
noodramp. Wel waaide het hard en
liepen erneel wat weilanden onder.
Allerlei mensen waren dan ook druk
in de weer om met houten bootjes de
koeien van het land te halen.
Omdat ons huis vrij hoog lag, kon ik
gewoon thuis worden geboren. Dat
gebeurde 's morgens op 2 februari,
drie weken eerder dan de bedoeling
was. Volgens mijn moeder kwam dat
doordat ae radio de hele dag door
nieuws over de watersnoodramp
bracht. Die radioberichten hadden
haar zo angstig gemaakt, dat mijn ge
boorte zien toen vanzelf eerder aan
kondigde."
Axel viel buiten het rampgebied. En
zo kwam het, dat de familie Sikkema
die zondagmorgen 1 februari nog
niets van ae watersnoodramp wist.
Marti: „Toen mijn vader voor het
raam stond, zag hij toevallig de buur
man met z'n zoon in overal naar bui
ten komen. En dat was iets heel bij
zonders, want de buren gingen ge
woonlijk elke zondagmorgen al vroeg
naar de Gereformeerde Kerk.
Toen mijn vader ging vragen wat ze
in die overals van plan waren, hoorde
hij voor het eerst van de ramp. De
buurman en zijn zoon gingen helpen
op de dijken. Mijn vader niet, want
mijn geboorte begon zich aan te kon
digen.
In de loop van de dag kreeg mijn
moeder steeds krachtiger weeën en de
huisarts kwam. De bevalling liet ech
ter langer op zich wachten aan ieder
een dacht. Dat kwam door die ge
spannen toestand rond de ramp. Toen
de dokter merkte, dat mijn moeder
steeds zenuwachtiger werd van al die
radioberichten, heeft hij zó de knop
omgedraaid. Op een gegeven moment
is hij weggeroepen om op de dijk van
Terneuzen de aan land gebrachte wa
tersnoodslachtoffers te gaan helpen.
En later op de avond is hij met veel
