In Rusland is een grote honger
naar het
Woord van God
Er is onder het Russische volk
een grote geestelijke honger
naar het Brood des Levens.
Miljoenen mensen in de
Sowjet-Unie hebben
de Bijbel nooit ge
zien, laat staan
gelezen!
wonen
Rusland
meer
Reeds
enkele
ren is
ja-
er in
Rusland een uit- v
geverij die - door
Gods wondere leiding
en zorg - in staat is op
eenvoudige wijze Evange
liën en Bijbels samen te stel
len. Het zijn veelal jonge men
sen die daarvoor in „vrijwillige
ballingschap" gaan. Zij verlaten
vrienden en gemeente om in
deze gezegende dienst werk
zaam te zijn. De financiering van
deze uitgeverij „De Christen" is
een zware taak voor de geza
menlijke gemeenten in Rusland.
Daarom is in toenemende mate
steun uit het westen nodig. Wilt
u meehelpen aan de vervul-
dan 265 miljoen mensen en 20%
daarvan is bewust met het ge
loof bezig. Jonge atheïsten
vragen naar de zin van
het bestaan. Zij zoe
ken naar het geloof,
en proberen - te
vergeefs - een
Bijbel te be
machti
gen.
ling van de grootste taak die
de ondergrondse drukkerij zich
gesteld heeft? De verspreiding
van de Bijbel onder het - geeste
lijk zo arme volk van Rusland
vraagt in de eerste plaats ons
gebed. Wanneer er liefde in uw
hart is om naast uw gebed ook
daadwerkelijk iets af te staan
voor dit werk is het goed om er
bij te vermelden „Bestemd voor
Bijbelverspreiding in Rusland".
Friedensstimme-Nederland
Postbus 15,2800 AA Gouda, tel. (01820) 1 07 33
Postgironr.: 4132334 t.n.v. Friedensstimme-Nederland-Gouda
Een dienstplichtig militair in
Rusland:...
Tijdens mijn militaire diensttijd in
het verre oosten bezocht ik in
uniform in mijn vrije tijd een
orthodoxe kerkdienst. Na de dienst
volgde ik een oude vrouw tot in
haar huisje, omdat ik hoopte bij
haar de Bijbel te kunnen lezen.
Uiteraard werd ik door haar
wantrouwend bekeken, maar toen
ik vertelde dat ik een christen was,
werd ze wat vriendelijker. Op mijn
vraag of ze een Bijbel bezat, toonde
ze mij een stukgelezen Nieuw
Testament. De losgelaten kaft en de
geelgeworden bladeren werden
door een touwtje bij elkaar
gehouden. Het geheel was
zorgvuldig in een doek gewikkeld.
Ik vroeg haar, mij dit Nieuwe
Testament voor een uur te geven,
zodat ik het kon lezen.
,,Nee", zei ze,ik zal het zelf
vasthoudeh terwijl jij leest.
Verwonderd, maar dankbaar, ging
ik op haar aanbod in. En zo las ik
dan het Evangelie met een heel
bijzonder gevoel, zonder het aan te
raken. Tenslotte vroeg ik de
voorzichtige oude vrouw, waarom
ze me het boek niet in handen
durfde te geven. Haar ogen werden
vochtig, en ze antwoordde: ,,lkheb
moeilijke tijden meegemaakt. Toen
ik pas getrouwd was, werd mijn
man tot dwangarbeid veroordeeld.
Daarna heb ik nooit meer iets van
hem vernomen. Ik heb hem nooit
weergezien. Ik leef nu reeds 26 jaar
om mijn geloof in dit
verbanningsoord, en ik ben te oud
en te moe om naar mijn
geboortestreek terug te keren. Ik
heb in dit leven alles verloren,
behalve dit Evangelie. En met dit
Evangelie heb ik wondere
opwekkingen van mijn ziel beleefd,
en op bijzondere wijze Gods
nabijheid ervaren.
Deze schat, dit Evangelie, is mij zo
dierbaar, dat ik het niet in handen
van een vreemde kan geven. Ik zou
het niet verdragen, als ik ook dit
nog zou moeten verliezen. Na deze
verklaring sloot ze het Boek met
trillende handen. Ze kuste het...
Daarbij Hepen de tranen over haar
door het leven getekende gelaat.
Een
Johan-
nes-Evan-
gelie. Dit is
een exemplaar
dat gedrukt werd
in de ondergrondse
drukkerij „De Christen"
in de U.S.S.R.
