Tot 1985
kunnen we niet
gerust zijn'
Rampzalig
ACCENT 21-1-78 9
Januari 1978. Vijfentwintig jaar na
de Ramp. Oe gelukkige moeder Ria
Mol-de Haan met haar zoontjes
Roemer (5) en Remy (8)
verschillende pleeggezinnen. Een thuis
vond ze eindelijk bij het gezin van de
Middelburgse architect Groenenberg.
misch Ziekenhuis in Leiden voor ampu
tatie van bevroren teentopjes. Daarna
moest ze bijna alleen op de wereld ver
der. Eerst naar een oom en tante, wat
niet zo'n succes werd, toen naar een kin
dertehuis in Vlissingen en via de Voog
dijvereniging Kinderzorg 'op proef'naar
Als het erg stormt moet Ria nog altijd
aan 'toen' denken, maar slapeloze nach
ten zoals haar oudere broer heeft ze niet.
Met haar redder van de foto heeft ze
heel vroeger nog wel contact gehad. 'Ik
weet dat hij uit Schiedam of omgeving
kwam. Hij is mij nog wel eens komen
opzoeken toen ik in Leiden in het zie
kenhuis lag. In de tijd dat ik bij mijn
oom en tante iyas, stuurde hij nog wel
eens een kaartje. Daarna is het contact
verloren gegaan, wel jammer want ik
heb veelaan de man te danken
Remy en Roemer laten móeder Ria nau
welijks meer met rust nu ze van 'de
Ramp' hebben gehoord. 'Stormde het
toen nog harder dan laatst?', informe
ren ze.
Moeder Ria Mol yindt het moeilijk ze
tekst en uitleg te geven over het trieste
lot dat haar ouders toen trof. 'Laatst
merkte een vriendje die blijkbaar iets ge
hoord had, tegen Roemer en Remy op
dat opa en oma Groenenberg geen echte
opa en oma zouden zijn. Je kan begrij
pen dat toen Leiden in last was.
om twee redenen. Ten eerste is en blijft
de zee onberekenbaar en ten tweede sta
ik op het standpunt dat de half open
dam die in de Óosterschelde komt, de
dijken rond Zuid-Beveland ook in de
toekomst eerste waterkeringen doet
zijn.'
Het is duidelijk dat er een echte Zeeuw
aan het woord is. Een man die met volle
inzet heeft gestreden voor een volledige
Dijkgraaf De Jager van het
waterschap De Brede Watering:
'Ondanks Oosterscheldedam blijven
onze dijken eerste waterkeringen'
afsluiting van de Oosterschelde. Een af
sluiting die naast grote financiële offers
ook offers van economische, denk aan
de oesters, en van biologische aard zou
hebben gevergd. Maar voor hem gold
als belangrijkste de veiligheid. 'Ach, we
kunnen er lang en breed over praten,
maar de beslissing is genomen. Alleen
heb ik hier bij een storm nog nooit de
Februari 1958. Ria de Haan, elf jaar
oud, aan tafel bij de familie
Groenenberg, haar pleegouders
Als later de balans van deze nacht wordt
opgemaakt en twee dijkgraven tegenover
Accent hun mening geven, zijn zij het
met elkaar eens dat de verwachte water
hoogte van 4.35 m boven NAP rampzali
ge gevolgen zou hebben gehad. 'We zijn
weer door het oog van de naald gekro
pen.'
Dijkgraaf Gilles Jan de Jager van het
waterschap De Brede Watering op
Zuid-Beveland is dan ook 25 jaar na de
ramp nog altijd niet gerust aangaande
de situatie in Zeeland. Op Sint-Philips-
land onderging hij in 1953 aan den lijve
de watersnoodramp. 'Er is ontegenzeg
gelijk na '53 een hoop gebeurd. Zeear
men zijn afgesloten, er wordt gewerkt
aan partiële dijkversterking en voor de
Oosterschelde is een oplossing gevon
den. Toch ben ik er niet gerust op en dat
kunnen en mogen we zeker tot 1985 ook
niet zijn. Als de partiële dijkversterking
een feit is, naar we hopen in 1980, dan
zijn we redelijk beveiligd. Ik zeg redelijk
Wie vluchten kan, vlucht
houdens enige niet al te ernstige schade
posten aan een aantal dijken is Zeeland
gespaard gebleven.
