ook veel contact met de piloten van deze
toestellen gehad. Hossfeld kon verschei
dene malen hefschroefvliegtuigen diri
geren naar plaatsen, waar men nog
mensen op de daken had gesignaleerd
en velen hehben ongetwijfeld hun leven
te danken aan de noodzender. De
commandant van de commandotroepen,
die op Schouwen-Duiveland prachtig
werk hebben verricht, maakte van de
noodzender gebruik om contact te
onderhouden met zijn meerderen in
Roosendaal. De A.N.P.-redactie werd
via de noodzender verschillende malen
van nieuws voorzien en de reportage-
dienst van de N.C.R.V. profiteerde even
eens van „de spinnekop". Ook toen het
scheepvaartcontact met Schouwen-
Duiveland reeds lang was hersteld, bleef
PAoZRK onmisbaar.
De belangstelling voor de noodzender
in de radiowereld was enorm. Alle
amateurs luisterden naar Hossfeld en
de eigenaar van de zender PAoCP-A,
de heer E. K. de Haan, kwam helemaal
uit Leeuwarden naar Zierikzee om
Hossfeld zijn eigen zendinstallatie te
brengen. „Voor het geval, dathetprimi-
tieve noodzendertje zou uitvallen".
Hossfeld heeft deze geste bijzonder op
prijs gesteld, maar is er terecht trots
op, dat hij geen gebruik heeft hoeven
maken van de reservezender.
onder water. Talloze bewoners ver
dronken en verdrinkingsdood nabij.
Zend helicoptères of drop bestuurbare
rubberboten op plein in Zierikzee. In-
en uitgaande sterke stromingen. In
Zierikzee en op Schouwen-Duiveland
is geen drinkwater, geen gas en bijna
geen electriciteit. Geen telefoonver
binding of telex. De geïsoleerde slacht
offers hebben geen eten."
De bangste vermoedens van het
Nederlandse volk werden bevestigd;
de toestand op het eiland was ver
schrikkelijk! Maar in Zierikzee kreeg
men weer hoop. Binnen een uur wist
iedereen„We hebben radiocontact met
de buitenwereld. Nu komt er spoedig
hulp."
De radioamateur uit Middelburg, die
met zijn zender PAoWZ het eerst de
noodzender Zierikzee antwoordde, was
de heer C. A. Kunst en hij deed natuur
lijk alles wat mogelijk was om de be
richten, die hij opving, direct door te
geven. Binnen enkele uren ontstond er
een voortreffelijke samenwerking tus
sen bijna alle Nederlandse radio
amateurs. De tacbtigmeterband werd
vrijgehouden, zodat niemand de nood
zender storen zou. Berichten uit Zierik
zee werden van de ene amateurzender
doorgegeven naar de andere. In de ge
bouwen van vele overheidsinstanties
en hulporganisaties begonnen de tele
foons te rinkelen: „De noodzender
Zierikzee meldt„Uit Zierikzee
wordt per radio verzocht om...." En
reeds dezelfde middag verscheen het
eerste vliegtuig boven het eiland, dat
de gevraagde hulpmaterialen zou uit
werpen.
Het was de K.L.M. Dakota PDW.
Hossfeld kon het vliegtuig radio-
telefonisch geheel volgen op zijn vlucht.
Hij stond voortdurend in contact met de
telegrafist en terwijl de Dakota boven
de stad cirkelde kon Hossfeld precies
vertellen,-waar en wanneer de droppings
moesten plaatsvinden. Meerman rende
daartoe als een gek heen en weer. Hij
stond buiten te kijken waar de drop
pings terechtkwamen en holde dan weer
naar de werkplaats om Hossfeld te zeg
gen, dat de kostbare lading iets later
of iets vroeger moest worden uitgewor
pen. Tussen de bedrijven door maakte
Hossfeld een gezellig technisch praatje
met de telegrafist in de lucht, die maar
niet kon begrijpen hoe dat inderhaast
in elkaar geprutste zendertje zo uit
stekend werken kon.
Stroom van berichten
Veel rust had Hossfeld de volgende
urefi niet. Hij werd nu van alle kanten
opgeroepen. Het vliegveld Valkenburg
meldde zich, de R.V.D. in Den Haag
wilde inlichtingen hebben, vissers op
zee zochten contact en zetten met spoed
koers naar Zierikzee, Radio Schevenin-
gen riep de noodzender en van alle kan
ten kwamen de amateurs binnen.
Hossfeld beperkte zich tot het uit
zenden van berichten, terwijl Meerman
en Koopman de ontvangen medede
lingen noteerden. Maar na enkele uren
konden zij de stroom van berichten niet
meer verwerken, vooral ook omdat
Meerman tegelijkertijd de koeriers
dienst met het stadhuis moest onder
houden en als een dolleman met haastig
volgekrabbelde papiertjes heen en
weer rende. De burgemeester zond
twee stenografen van het stadhuis om
hen te assisteren en de P.T.T. begon
met het aanleggen van een speciale
telefoonverbinding tussen het stadhuis
en de werkplaats, die nu volgepakt
zat met mensen.
Het nieuws, dat Hossfeld uit moest
zenden, was weinig opwekkend, vooral
toen er steeds meer gegevens binnen
kwamen over de toestand in andere
delen van het eiland. Enkele van deze
berichten zijn bewaard gebleven, zoals
bijvoorbeeld het volgende
„Amphibievliegtuigen en helicoptè
res kunnen alleen nog direct redding
brengen aan de gemeenten Oosterland
en Bruinisse, anders zal het aantal
slachtoffers zeer groot worden. De bur
gemeesters."
En dit:
„Van ingenieur Provinciale Water
staat aan commissaris van de Koningin
in Zeeland. Binnenloop Langedijk bij
Brouwershaven slecht of doorgebroken.
Zuidzijde Schouwen gat in dijk bewes
ten Burghsluis. Binnendijk Bootsinlaag
doorgebroken. Dijk bij Schelphoek
doorgebroken. Schouwen geheel over
stroomd, idem Duiveland door door
braken aan noord- en zuiddijken.
Zierikzee loopt met eb en vloed in.
Alleen midden van de stad droog, bang
voor water bij noordwestenwind. Duin
gebied Haamstede en Renesse nog vrij
Burgh grotendeels. Hulp van buiten
noodzakelijk."
Er kwamen ook honderden telegram
men van de P.T.T.merendeels familie
berichten. Als er even een pauze intrad
in de toevloed van dringende officiële
mededelingen, kon Hossfeld honderden
familieleden van Schouwen-Duivelan-
ders elders in Nederland geruststellen:
„Mies en Antje maken het goed",
„Opa, Tinus en Gerritje zijn heelhuids
ondergebracht in Zierikzee." Zulke
mededelingen deden een zucht van ver
lichting gaan door vele Nederlandse
huiskamers, waar men dagenlang in
onzekerheid had geleefd. En niemand
zal het Hossfeld kwalijk nemen, dat
het eerste familiebericht, dat hij de
aether inzond, bestemd was voor zijn
vrouw in Eindhoven.
Van slapen kwam ook de volgende
nachten nog niet veel. Vier etmalen
achtereen is de noodzender Zierikzee,
die inmiddels de roepletters PAo ZRK
had gekregen onafgebroken in de lucht
geweest. En geen ogenblik heeft „de
spinnekop" geweigerd! Een paar maal
viel de electriciteit van het lichtnet
uit, maar dan was er een aggregaat bij
de hand om in de stroombehoefte van
de zender te voorzien.
Toen het reddingswerk met heli
coptères begon heeft de noodzender
Dit drietal heeft dagenlang het contact onderhouden met Zierikzee en de rest van Nederland.
Van links naar rechtsMeerman, Koopman en Hossfeld.
