t I
W -■ -* -
-'"mr
■£5>-- -en*,'"
«9 tï<:
Driftige sleepboten duwen in de fantastisch verlichte avond de caisson naar zijn definitieve plaats.
grootte; dat maandenlang vocht te
gen de mannen van Dijkherstel en
dat de mannen van de Zuiderzeewer
ken versloeg.
In Mei waren ze gekomen, met zwaar
materiaal: 126 sleepboten, 17 drijven
de kranen, 200 platte bakken, 105
draglines, 1 hopperzuiger, 15 grond-
zuigers, 14 bakkenzuigers, 24 onder-
lossers, 3 kantelbakken, en bulldo
zers en baggermolens en vijfdui
zend man. In Mei waren ze gekomen,
met een stoutmoedig plan: een ring
dijk aan zeezijde voor de stroomga-
ten, zodat Ouwerkerk zelfs nog wat
land zou winnen.
Vijf en zeventig duizend vierkante
meter zinkstukken werden gevloch
ten en twintigduizend meter kraag
stukken, om de ringdijk voor de
stroomgaten te schoeien. Eind Augus
tus zou de ringdijk gesloten worden;
eind Augustus, bij harde noordweste
lijke wind, die het water opjoeg door
het gat dat voorgoed het Brokken-
gat zal heten, omdat er de zinkstuk
ken werden losgewoeld en de cais
sons, die het landingshoofd vormden,
scheef zakten en afgleden en weg
zakten, de diepte in. Dagenlang voch
ten de mannen en vocht het water
terug bij eb en bij vloed; van Vrijdag
tot Woensdag toen stonden de
mannen van Dijkherstel doodmoe en
machteloos op de dijk en zagen hoe
het water restjes rijshout en rietstuk
ken voor hun voeten wegsleurde en
meenam de polder in.
De slag was verloren en als bonken
slaap vielen de mannen neer op hun
kribben - maar ze stonden weer op
en ze stonden er wéér. Ze stonden
hier op de caisson en bogen zich
voorover over de richel en wierpen
drijfhoutjes in het water, die bleven
dansen als dobbertjes: dood tij.
Het was stil voor het stroomgat;
soms schuurde scheepsboord kermend
langs scheepsboord, soms pufte een
bootje wat naderbij en soms galmde
een stem van de caisson over het wa
ter. Dan antwoordden stoomfluiten
van de sleepboten, die de grijze kolos
van beton, zo breed en zo hoog als
een blok huizen, op stroom moesten
houden en gereed om het gat te
sluiten.
Toen kwam dat commando. Sterk
maalden de schroeven van negen
sleepboten, die de voorsteven drukten
tegen ,,de steen", die langzaam om
zwaaide naar het landhoofd Phoenix
I, tot boven de drempel van zinkstuk
ken, waarop de Phoenix IV zou ko
men te rusten. De zwaarste sleper
„Amerika" trok de Phoenix opzij en
zijn acht zware helpers duwden wat
op en lieten weer vieren en duwden
weer door, tot de vloed op zou ko
men en het karwei over zou nemen:
het water zelf moest de steen in het
stroomgat klemmen dan zouden
de afsluiters worden opengedraaid en
de Phoenix zou zinken. Het werk van
minuten, dat het werken en zwoegen
van maanden zou moeten besluiten.
Om ons de nacht en om ons het wa
ter en vreemd licht als vuur, waarin
pluizige stoomwolken dreven en
naast ons die stem, die de stilte ver
brak: dat het mag houen, man, dat
het mag houen
Zodra de operatie geslaagd is, snellen honderden arbeiders toe om alles te verstevigen.
AjL.^>piztydL
