Wethouder Kuijper is een strijdbare, sympathieke
figuur, die ons vertelt van de moeilijke verbindingen,
waarmee Schouwen-Duiveland nog steeds te kampen
heeft: de Veel te geringe vervoerscapaciteit der veel*
te weinig frequente verbinding Anna-Jacoba/Zierik-
zee, de dubieuze vervoermogelijkheid Zierikzee/
Burgh-Sluis, die bij enige straffe Zuidwestelijke wind
stagneert en de eveneens onvoldoende verbinding
met Zuid-Beveland via het Katse Veer. Alles heeft
uiteraard hieronder te lijden, het hoogst nodige be
houdt natuurlijk voorrang en het gaat al wat beter,
maar het algeheel herstel zal pas tot volle ontplooiing
komen, wanneer de oeververbindingen weer norma
ler zijn.
Ons gesprek in café Slager laat ook nieuwe licht
punten zien: Wij horen o.a. dat er een nieuwe pont
komt met zgn. koplading als vroeger aan de Moerdijk.
Wij horen ook, dat begin Juni burgemeester
Romeijn op zijn eiland Ouwerkerk in alle stilte en
eenvoud zijn zilveren Burgemeestersjubileum heeft
gevierd. Wat zou dit een prachtgelegenheid zijn ge
weest om deze dappere kerel, die over zo'n onver
woestbaar doorzettingsvermogen beschikt, eens
officieel danig in het zonnetje te zetten!Ik hoop, dat
deze regelen onder de ogen van de desbetreffende
instanties zullen komen.
Wij passeren de vier machtige 65 m lange caissons,
die in de voorraadschuur, die de Oosterschelde heet,
liggen te wachten en arriveren niet lang daarna in de
belangrijk vergrote binnenhaven van Burgh-Sluis.
Belangrijk vergrootalweer een lichtpuntNu
zal het westelijk deel van Schouwen ook gaan be
schikken over een zeer behoorlijke binnenhaven,
toegankelijk voor zeer behoorlijke schepen, waardoor
wellicht ook een der hartewensen in vervulling gaat,
die bij alle bewoners van Burgh, Haamstede, Westen-
Schouwen en Renesse leeft; een goede rechtstreekse
oeververbinding van dit westelijk deel met Zuid-
Beveland via het Katse Veer!
Mogen de desbetreffende autoriteiten straks ook
deze opmerking hun zeer welwillende aandacht
geven
Slot volgt
nier opgehoopt, een omgevallen pianokruk is een
oesterbank geworden, in plaats van de piano steekt
dé matras van een der buren, thans als rustplaats
dienend voor vele kleine zeesterren, gedeeltelijk
boven zand en modder uit.
Wij strompelen, wij zoeken ons een weg over minia
tuurzandbanken en door ondiepten, dan staat er plots
weer water, dat bijna tot aan de rand van onze lies
laarzen komt en dan vraagt de burgemeester ons:
„Weet u waar u zich thans bevindt?" Wij zien in het
maanlicht alleen maar zand, hier en daar diepe
kloven en vreemdsoortige stukken steen gedeelte
lijk boven water en zand uitstekend, die wij oor
spronkelijk niet kunnen thuisbrengen. „U loopt thans
over ons kerkhof. U ziet, hier en daar ligt wel l1/2
m zand."
Verder gaan wij, uitglijdend over algen op brok
ken steen, hier en daar hele verzamelingen zee
sterren en mosselen op ons pad tegenkomend, en
En dan komt Wethouder Kuijper weer aan het
woord en vernemen wij alle bijzonderheden over de
met succes bekroonde reddingen in de rampnacht
en in de 2 dagen daarna.
Het wordt langzamerhand tijd om de kooien op
te zoeken, men neemt afscheid en in het dorp zijn
thans de lichten gedoofd, op dat van de smidse na,
waar de smid zich met het oog op het a.s. weekend
breeduit staat te scheren. Alleen de maan komt zo nu
en dan tussen de voortjagende wolken door de
wind steekt weer op - haar zilveren licht werpen op
dit nog uit vele wonden bloedende dorp, de bouw
vallen veroorzaken hier en daar fantastische spook
achtige schaduwbeelden. Maar wanneer wij de school
weer hebben bereikt, blijkt het, dat er ondanks het
bijna middernachtelijk uur, toch nog iets op het
programma staat. Een ommegang buiten het dorp
over de gedeeltelijk drooggevallen rand der gemeente.
Het is volop eb, op 1 kilometer afstand horen wij
duidelijk het geluid van de felle ebstroom, die zich
door het gat een weg baant naar het open water.
Een vreemde wandeling
De langste lieslaarzen worden aangetrokken en
gedrieën gaan wij een der meest merkwaardige toch
ten ondernemen, die ik ooit heb gemaakt. Burger
vader Romeijn gaat voorop en ik volg met onze
fotograaf. Het eerste bezoek geldt de burgemeesters
hofstede op slechts luttele tientallen meters van de
kom der gemeente verwijderd.
De aanblik is in het vale maanlicht natuurlijk erg
triest, zoals bij honderden hoeven en huizen het ge
val is. Meer dan een meter zand ligt in de woonka-
De onversaagde burgemeester Romeijn van Ouwerkerk poseert met zijn vrouw tegen degroene haag voor onze
verslaggever
Temidden van de chaos in het voortkolkende water is men overal weer bezig met opbouw en herstel.
dan bereiken wij via een der toegangsstraten de kern
van het dorp weer.
Dan is tenslotte de lange dag teneinde en rollen
wij, dodelijk vermoeid, op onze legersteden in slaap.
Om precies 6 uur 's morgens gooit wethouder-
schipper Kuijper de trossen los voor de terugtocht
naar de stenen dijk. Nog een laatste blik op het
„eiland Ouwerkerk", een laatste groet en onze steven
wendt zich naar oorden, waar nieuwe indrukken en
ervaringen ons wachten.
Door het lot verbonden
Maar nu begrijpt u wel, waarom ik als hoofdtitel
voor deze drieweekse Schouwen/Duivelandse be
schouwing gekozen heb: „24 uur Ouwerkerk". In
de strijd van dit dorp ligt de strijd van alle steden
en dorpen, die werden geteisterd, gesymboliseerd
in de levensdrang van die kleine gemeenschap, die
ik de „familie Ouwerkerk" heb genoemd en in het
doorzettingsvermogen, het optimisme en de taaie
vasthoudendheid tot het uiterste liggen de eigen
schappen van alle lotgenoten uit Zeeland en Zuid-
Holland verankerd.
De voorspoedige tocht naar de stenen dijk is al
weer teneinde, want wij hadden de vloed, dus
stroom mee en na het afscheid van onze varende
wethouder spoeden wij ons terug naar Zierikzee om
daar nog juist de boot te halen, die ons naar Burgh-
Sluis zal brengen in ruim een uur.
Wij denken over alles na, terwijl de Flandria 13
al een eind op de Oosterschelde westwaarts naar de
open zee toe gevorderd is. Dan trekt plotseling de
op het laatste moment voorkomen dijkbreuk bij
Flauwers onze aandacht en met onze kijker kunnen
wij de situatie vrij goed bezien. Verderop volgt de
beruchte en beroemde Schelphoek, die thans gedicht
is, maar de leken-schrik slaat mij om het hart, wan
neer ik, door mijn kijker turend, zie, dat op enkele
punten van de herstelde dijk het water nagenoeg
gelijk met de oppervlakte schijnt te staan.
