Contact met de Redactie
29
DE VIERDAAGSE
Met genoegen heb ik Uw reportage van
de Vierdaagse gelezen in de „Spiegel" van
8 AugustusHet is een mooi stukje ge
worden en aardige foto's. Ik heb die
meisjes verschillende keren gezien en 's
morgens aan het startbureau was ik vaak
in hun buurt, maar persoonlijk ken ik ze
niet.
Het is weer een enige Vierdaagse geweest
maar in Uw artikel is een fout geslopen
en dat is: U schrijft dat Riet en Nel ieder
f 15,inschrijf geld stortte, maar dat is
niet waar. Het inschrijf geld voor de Vier
daagse bedraagt maar f U,r. Dat is ge
lukkig niet zo heel veel. Ik hoop, dat U
dit even wilt corrigeren, want anders zul
len er waarschijnlijk mensen bij zijn die
dit nogal aan de hoge kant vindenof is
hierbij soms hun kostgeld inbegrepen?
Een enthousiaste Vierdaagse-loopster
Mej. C. Bolnijt.
BIJ OUWERKERK
Mijne Heren,
In Uw uitgave van Zaterdag 8 Aug. j.l.
kwam o.a. voor een luchtopname van de
herstelwerkzaamheden aan de dijken in
het Rampgebied.
Ditmaal niet alleen vernietiging maar ook
ook herstel. Ook ditmaal gaf Uw blad een
voortreffelijk overzicht door de juistheid
der keuze van de geplaatste foto's.
Wij werden echter getroffen door een
kleine fout in de onder de foto's geplaatste
tekst.
Daar dit juist ons eigen werk betreft, n.l.
te Ouwerkerk op Schouwen en Duiven-
land, zijn wij er ten zeerste in geinteres-
seerd dat U deze fout herstelt.
Bestaat hiertoe nóg de mogelijkheid
Het betreft de luchtopname, waaronder
vermeld staat: „Bij Stevensluis de rijs-
werkers in volle actie".
Dit zou moeten zijn: „Bij Ouwerkerk de
rijswerkers in volle actie".
Bij voorbaat hartelijk dank voor Uw be
reidwilligheid om deze kleine fout te her
zien.
Inmiddels tekenen
Comb. Van Oord - De Klerk
Hoogachtend,
Werkm. Ouwerkerk
Govert van Oord.
CHRISTUS' LICHT IS OVERAL
,,Ik wil U volgen, Heer Jezus", zongen
honderden Ambonese jongeren in de
kampkerk te Schattenberg, waar Zater
dag 8 Aug. j.l. het eerste congres van de
Vereniging Molukse Christen Jongeren
(P.P.K.M.B.) werd gehouden. Enkele
jongens en meisjes, gekleed in wit en
lichtgroen, knielden daarbij rond het
kruis dat vóór in de kerk stond opge
steld.
Zo getuigden deze donkere Christenjon
geren van hun geloof en hun liefde voor
de Heiland van de gehele wereld. Zü
luisterden daarna onder diépe stilte naar
toespraken van landgenoten, die de lei
ding van het jeugdwerk op zich hebben
genomen.
De Perhempunan Keresten Maluku-orga-
nisatie werd op 25 Februari 1952 in Ne
derland opgericht en zocht op dit eerste
congres naar een vorm, die zoveel moge
lijk aansluit bij de Nederlandse Chr.
jeugdbonden. Men wil echter tot geen
prijs het eigen karakter verliezen, omdat
deze jeugd hoopt, eens zijn congressen
weer te kunnen hóuden onder wuivende
palmbomen in eigen land en op eigen
wijze.
Het was doodstil in de kerk, toen een
prachtig vaandel werd binnengedragen,
dat de vereniging ten geschenke kreeg
van de drie Gereformeerde jeugdbonden,
verenigd in het Geref. Jeugdcentrum. Na
mens het bestuur van dit centrum over
handigde de heer N. Vanderveen uit Assen
het vaandel aan ds S. Metiary, de voor
zitter van P.P.K.M.B.
Alle aanwezigen gevoelden op dat mo
ment de grote geestelijke verwantschap
van de Ambonezen met de nazaten van
de pioniers, die eeuwen geleden het Evan
gelie in de Zuid-Molukken hebben ge
bracht. Deze verwantschap bleek ook dui
delijk in de gehouden redevoeringen en
zelfs in de Ambonese psalmen en liede
ren, die door zangkoortjes werden ge
zongen.
Hier was een volk in ballingschap bijeen.
Hoe sterk zij dit zelf voelen bleek uit
het feit, dat zij in de kerk een boom
hadden geplaatst, waaraan een harp was
opgehangen. Dat het geen wilg, maar een
Drentse berk was, maakt voor hen geen
verschil. Het ging om het symbool, zoals
dit ook het geval was met het kleine,
verlichte kerkje, dat onder de boom was
opgesteld. In ballingschap, maar Chris
tus' licht is overal.
DANK U
Geachte Redactie,
Het is mij een behoefte, U mijn compli
ment te maken over de prachtige repor
tages op luchtvaartgebied welke regelma
tig in Uw blad verschijnen en welke ge
tuigen van grote kennis van zaken van de
schrijvers.
Vooral het verslag en de foto's van het
Nato vliegfeest op Soesterberg zijn heel
goed en naar mijn mening kunnen vele
gespecialiseerde luchtvaarttijdschriften
daar nog wat van leren.
Dat ik ook de rest van „De Spiegel" met
veel genoegen lees zult U al wel begrepen
hebben veronderstel ik?
Met vr. groeten
G. A. den Haan.
HIER MOET GEHOLPEN
WORDEN
Er is een zieke, die waarschijnlijk niet he
lemaal meer beter zal worden. Hij heeft 'n
vrouw en vijf kindertjes, dus IJ begrijpt
hoeveel moeilijkheden er in dit gezin zijn.
Nu is deze patiënt half September jarig
en zijn vrouw zou hem geen groter ple
zier kunnen doen door hem een verrekij
ker te geven. Helaas ontbreken echter de
financiën hiervoor. Wie van onze lezers
een verrekijker beschikbaar wil stellen,
gelieve dit even aan de Redactie te schrij
ven met op de enveloppe in de linker bo
venhoek VERREKIJKER.
EVEN EEN ZONNESTRAALTJE
BRENGEN
Wie stuurt er eens een kaartje of een
heel eenvoudig leesboekje naar Klaas v.
d. Schaaf (12 jaar, leerling B.E.O.), K 36,
Sanatorium Hellendoorn. Hij ligt tussen
allemaal grote mensen en ontvangt zo
graag post.
Hebt U misschien nog wat brei- of haak
werk voor Mevr. de Wed. S. van Djjk-
Adriaanse (72 jaar), Julianalaan 22,
Soestdijk, die pas uit het Sanatorium ge
komen is en weer kalmpjes-aan wat
werkjes mag doen.
„Wij wonen nu bijna 2 jaar in Nieuw Zee
land en hebben hier fijne kennissen ge
kregen. Een al wat oudere man en z'n
vrouw met hun dochtertje van 16 jaar.
En nu is het over dat dochtertje dat ik
U iets wil schrijven. Haar hart is niet
normaal en ook haar geestesvermogen is
niet helemaal goed. Bepaald achterlijk is
ze nietmaar ze is toch niet opgegroeid
als een normaal meisje. Ze heeft nooit
naar school kunnen gaan, kan niet lezen
of schrijven en heeft natuurlijk ook geen
vriendinnetje. Nu wilde ik de Spiegelle-
zers dit vragen: Zullen wij met z' allen
Dorothy eens een heel groot plezier doen
en haar een kaart sturen? Gewoon per
zeepost hoor, anders is 't veel te duur.
Wat zal ze blij zijn! Haar adres is: Do
rothy HunterMarketstKaitangato,
Otago, New Zealand.
Met hartelijke groeten,
Janny en Arie Nugteren
Kaitangato
New Zealand)
Wie kan een oude vrouw uit Zeeland
helpen aan een Schouwense of Duive-
landse muts? Gaarne bericht aan H. van
Eyk, Boudewijnstraat 70a, Rotterdam-Z.
Kaarten met torens en poorten zullen graag
ontvangen worden door G. J. Bussink,
Afd. J. Kamer 378, Milt. Hospitaal Oog
in Al, Utrecht.
Al een hele poos is Eeen van Tilborg
(5 jaar) ziek en nu zou het zo fijn voor
hem zijn, wanneer U hem eens een kaartje
stuurde. Zijn adres is: Voorstraat A 22,
Andel (N.-B.).
Mej. C. de Groen, p/a Van Pelt, Voor
straat 151, Dordrecht, ligt al meer dan
15 jaar ziek. Hebt U wat handwerk-ma-
teriaal voor haar, zoals restjes wol, bor-
duurzij, vilt, kraaltjes, lovertjes, enz.?
Ria Koetsier, Stads- en Acad. Zieken
huis, Infectie III, Utrecht, is 6% jaar en
verlangt tijdens haar ziekte erg naar een
leuk kaartje van U.
Zou er misschien iemand zijn, die een
oude verrekijker of toneelkijker over heeft
voor J. W. Schultz, Noodziekenhuis, Ha-
Vervolg van pag. 21
van hun acht kinderen, Frans, het
padvindertje dat net die middag
van kamperen in IJmuiden was
thuis gekomen. Frans zat met een
vuurrood hoofd van spanning te
luisteren en hoorde Gerard Hoek
zeggen: „we rijden op de Ho-
gengracht en niemand houdt ons
aan
En intussen reed de heer A. B. Aal-
derink uit de Schoolstraat met een
vriend in een auto een beetje kris
kras door Almelo; ze hadden de ra
dio aan en keken uit naar de eta
lage-pop Johan Bodegraven toen
plotseling zagen ze bij de Schok-
landbrug een treurig dik manneke
staan, in een zwart pak, met een
zwart petje op, en met een zwarte
lok haar over zijn voorhoofd
En intussen was de heer G. J. Osse-
voort uit de Grotestraat in de hoge
boom vlak voor de fabriek van ten
Bosch geklommen, want hij had op
het dak gestaan, toen Bodegraven
had aangekondigd dat hij, boven
Almelo vjhegend, een parachute met
een oranje zakdoek zou uitwerpen.
Dat zag hij gebeuren en hij zag het
parachuutje verward raken in de
kruin van die hoge boom en omdat
de oranje zakdoek recht gaf op een
rondvluchtje met de K.L.M. boven
Amsterdam, rende de jonge Osse-
voort de trap af en klom ten aan-
schouwe van tientallen, ook op de
zakdoek belusten, de oude, groen
uitgeslagen boom in en won de
rondvlucht.
Dat dikke treurige manneke was
intussen aan zijn zwarte haarlok
door de heer Aalderink herkend als
Goos Kamphuis, wiens portret in de
N.C.R.V.-gids had gestaan, en hij
stevende dus op hem af en vroeg:
„mag ik uw groene zakdoek?" „Ja
hoor, zei Goos Kamphuis en de
tweede prijs, de enorme fruitmand,
was dus ook gewonnen.
Maar nog altijd reed daar dat be-
stelautootje met de etalage-pop, die
de rol van Johan Bodegraven op
zich had genomen, onontdekt door
Almelo. Mevrouw Hefti zat voor het
raam en Frans Hefti zat met een
rood hoofd voor de radio en ze
hoorden allebei Gerard Hoek zeg
gen: „we rijden in een grijs bestel-
wagentje op de Hogengracht" en
toen sprong het stoplicht op rood
„Daar staat ie", riep mevrouw Hefti
en meer had dat padvindertje
Frans niet nodig om de trap af te
stormen. Even stond hij vreemd te
kijken in het starre wassen gezicht
van de pop, die maar vriendelijk
bleef glimlachen, maar toen slikte
Frans Hefti zijn zenuwen door en
zei: „mag ik uw groene zakdoek?"
„Alsjeblieft", zei Gerard Hoek, die
zijn hoofd uit het donkere kajuitje
van de bestelauto naar voren stak.
„Je bent een knappe knul en je mag
meerijden, om vos nummer twee te
zoeken."
Zo werden dus de N.C.R.V.-vossen
ontdekt en we hebben echt nog ge
probeerd op het Marktpleintje voor
het kantongerecht door te dringen-
tot de prijsuitreiking, maar er wa
ren zoveel honderden opgewonden
joelende Almeloërs op de been, dat
we er onze likdoorns niet aan durf
den wagen. En we hadden trouwens
in Enschedé een afspraakje met de
hele N.C.R.V.-staf van een man of
twintig, die er elke week weer aan
te pas moeten komen om de uit
zending van de Vossenjacht tot een
(daverend) succes te maken. Daar
was Gerard Hoek weer, de man die
zepaterslaan 26, Haarlem, die vorig jaar
nit Indonesië kwam en voor 't eerst Ne
derland zag, maar spoedig opgenomen
moest worden in het Sanatorium.
Wie kan Mej. A. v. d. Ham, Bettekamp
51, Ede (Gld), die tijdens haar ziekte
graag knutselt, helpen aan mosselschel
pen, hoorntjes en plateauschelpen?
Prentbriefkaarten, brieven of lectuur kunt
U zenden naar de zieke J. Westerink,
Harderwjjkerweg 32, Nunspeet en de in
valide G. J. Bredeweg, Zwolsewegje 134,
Nunspeet.
de Vossenjacht uitdacht en verge
noegd zat te glimlachen, omdat ook
de tiende zo goed geslaagd was.
En Peter Koen, de regisseur, zat er,
dronk zijn koffie uit en zei hoofd
schuddend: de mensen zijn soms zo
belust op de vossen, dat ze hun fiet
sen dwars voor onze auto op de
weg gooien, om ons tot stoppen te
dwingen.
Goos Kamphuis zat er, nog altijd in
zijn zwarte chauffeurspak, want de
koffer met zijn eigen costuum was
hij in alle drukte kwijt gemaakt.
Hij ontdeed zich van het platte mi
crofoontje onder zijn hemd en het
zendtorentje, dat langs zijn rugge
streng tot zijn boordje omhoog liep
en hij zei: „mijn ontvangertje deed
het niet meer en wat doet een vos
zonder ontvangertje? Maar het is
toch goed gegaan, deze uitzending,
net als alle voorgaande. In Den
Haag, waar we als boertjes verkleed
waren en op het Buitenhof schar
relden. En in den Bosch, waar ik
door een politie-agent in mijn kraag
werd gepikt, omdat ik zonder toe
gangsbewijs de Muziekhof binnen
wilde. In Groningen, waar Johan
Bodegraven zich als student had
vermomd en zich op een terrasje
met zijn microfoontje „op zenden"
onder z'n jas zo verwaand ge
droeg als „studentje met een rijke
pa", dat de kellner, toen hij weg
ging, verzuchtte: „wat een opschep
per en dat voor één dubbeltje
fooi."
In Delftshaven bij Rotterdam, waar
Johan Bodegraven de stunt uithaal
de aardbeien per slof te gaan ver
kopen op de markt, ver onder de
prijs hij had al voor veertig gul
den omgezet aan de huisvrouwen,
voor hij ontdekt werd en de paar
sloffen die hij over had, is hij óók
nog kwijt geraakt.
In Middelburg was ik verkleed als
een boer van Zuid-Beveland op z'n
Zondags, met mooie gouden kno
pen in mijn overhemd en met een
zwart steekhoedje op, maar een
echt Zeeuwse boer was ik toch
niet, want het verpleegstertje dat
me snapte, zei: „ik dacht zo, wat
doet dat gladde bekkie hier da's
vast geen echte boer."
In Nijmegen zat ik in het Valkhof
en er kwam een politie-agent naar
me .toe; ik dacht al dat ik ontdekt
was, maar de agent zei alleen: u
mag hier niet op het gras zitten,
meneer. Zodat ik dwars door de
Vierdaagse-drukte nog naar de Waal
ben ontkomen, waar ik een tochtje
ging maken in een parlevinkers-
bootje.
In Utrecht kregen we zesduizend
mensen op de been, die jacht maak
ten op Johan Bodegraven, die als
taxi-chauffeur met een passagier
door Utrecht sjeesde. Ik zelf zat er
in een P.T.T.-bakfietsje en werd
alsmaar niet ontdekt, zodat ik ten
slotte maar gezegd heb waar ik zat,
want ik kreeg het benauwd in die
bakfiets.
Op Tessel hadden we één ding ver
geten bij de voorbereiding van de
uitzending: de zee. We lagen allebei
in een kuiltje op het strand, maar
de vloed kwam opzetten en we
werden doornat in ons kuiltje. Dat
was dus voor ons, vossen, niet zo'n
prettige uitzending
„Deze ook niet", zei Johan Bode
graven, die net binnen kwam met
Walter Lekay, de piloot. „Deze uit
zending ook niet", zei Vos nummer
één, die nog wat pips om de neus
zag: „was het nou werkelijk nodig
om zoveel rondjes te draaien, mijn
heer Lekay?"
