Een, die van aanpakken weet!
7
ogen. De vergadering van de vo
rige avond was lang geweest en nu
was hij moe en daarom sliep hij
direct in.
Kapitein Miroslav Slovak zat met
onbewogen gezicht op zijn stoel.
Hij controleerde mechanisch de
koers, keek op zijn horloge. Ze wa
ren nu tien minuten onderweg, het
zicht was helder. Nu moesten ze
boven de kleine Tsjechische stad
Beneschov vliegen. Diep beneden
zich zag hij de huizen, als speel
goed van kinderen. Nog steeds was
de lucht grauw. De hoogtemeter
stond op 3000 meter. De telegrafist
gaf de eerste positiemelding door.
Op dit ogenblik boog de kapitein
zich naar de tweede piloot:
„Ik ga een ogenblikje naar de pas-
sagierscabine, neem jij het stuur zo
lang?"
Dat was niets ongewoons en Slo
vaks stem had ook heel rustig ge
klonken.
„Het was alles precies als al
tijd zei de tweede piloot bij
het verhoor.
Kapitein Slovak keek nóg eens op
het horloge en opende dan de deur
naar de passagiers-cabine. Een
ogenblik liet hij die open staan. De
passagiers zagen de tweede piloot
die de machine stuurde, ze zagen de
telegrafist, die bij zijn instrumen
ten zat, ze zagen de mecanicien. Ze
zagen dit alles, maar slechts één
seconde. En toen gebeurde het
Plotseling was Helmut Cermiak
opgestaan; met één sprong stond
Bozidar Mediz naast hem en mét
kapitein Miroslav verdwenen ze in
de pilotencabine en de deur viel in
't slot.
Eerst vermoedden de passagiers
niets, slechts enkelen vonden het
vreemd, dat twee burgers de pilo
ten-cabine binnen mochten, maar
misschien waren het persoonlijke
vrienden van de piloot.
Toen hoorden ze echter verdachte
geluiden. Het was alsof er een
lichaam tegen de deur viel en er
klonk een gedempte kreet, maar
toch duidelijk hoorbaar. De passa
giers werden onrustig. Ook archi
tect Volejbicek werd wakker. Er
klopte iets niet.
Twee passagiers liepen naar de
deur. Deze was gesloten. Met hun
vuisten hamerden ze er tegen
maar niemand deed open.
„De koers is veranderd!" riep plot
seling Bohumil Lurau", ik ken het
traject precies, ik vlieg dit bijna
elke week. We zijn niet op weg naar
Brünn, maar gaan naar het Wes
ten."
Weer hamerden vuisten op de pi
lotencabine. Op dit ogenblik werd
de deur geopend. Helmut Cermiak
en Bozidar Mediz sleepten de ge
boeide tweede piloot, de telegra
fist en de tweede mecanicien naar
het bagageruim en sloten hen daar
op. Toen zei Cermiak tot de spra
keloze passagiers: „Houdt U rustig,
er gebeurt niets, alles is in orde
we vliegen de vrijheid tegemoet!"
Hij keerde zich om, ging weer naar
de pilotencabine en nam de plaats
Niet bang zijn, - daar is
•waarop deze vrolijke jongedame
is een bewijs dat sommige dir,
maar aan begint!
'o is het nu ook met foto
graferen. Ziet U daar tegen op?
Daar is geen enkele reden voor!
Niet bang zij n! Ook U kunt het! Koop
slechts een KODAK BROWNIE.
Zet er een beste film in ('n
al heel wat mee gewonnen De manter,
met zo'n vervaarlijke tijger omspringt,
%en héél erg meevallen als men et
KODAK-film natuurlijk!) ....druk
op de knop.... en U zult eens zien
wat 'n haarscherpe, heldere, fijn-
genuanceerde foto's U maakt, vanaf
't allereerste begin reeds! Met 'n
KODAK lukt 't altijd!
Zo'n handige Kodak Brownie E (met ingebouwde
geelfilter, portretlens en flitscontact) kost slechts
f 28.Model D (met extra portretlens) f 22.
en Model C f 18.50.
Bij aankoop van een Brownie moordt U automatisch
lid van de Brownie Club. U ontvangt o.a. een
jaar lang gratis het clubblad met tal van nuttige,
interessante wenken voor Uw fotohobby.
Vraag Uw fotohandelaar!
De Tsjechische kapitein Mi
roslav Slovak vertrok geen
spier, toen men hem de start
papieren gaf voor zijn machine.
Hij liep ook geen stap harder, toen
hij over het vliegveld liep; hij
toonde geen enkele opwinding.
Het weerbericht luidde gunstig,
maar de lucht was grauw en de zon
was weg. En lénte was er nog niét
in de lucht. Gisteren nog had hij
in Praag gewandeld en de beroemde
vlierstruiken gezien, waaraan nog
geen enkel groen blaadje zat. Hij
zou Praags wereldberoemde vlier
niet zien bloeien dit voorjaar
als alles goed ging!
De tweede piloot controleerde, zo
als voorgeschreven, de instrumen
ten in de cabine. De mechanici
werkten aan de machine, vulden
de tanks voor de vlucht Praag-
Brünn.
„Alles in orde?" vroeg kapitein
Slovak.
„In orde", zei de donkere Tsjech;
ook de boordwerktuigkundige knik
te. De telegrafist zat reeds op zijn
plaats.
Nu kwamen de eerste passagiers,
alleen of in groepjes. In de vlieghal
waren ze allen aan den lijve gevisi
teerd of ze geen wapens bij zich
droegen. Maar allen hadden dit on
derzoek doorstaan.
Miroslav Slovak keek op zijn arm
bandhorloge. Nog acht minuten tot
de start. Hij bukte zich plotseling
en plukte een groen blaadje uit het
gras, stopte het in zijn zak.
De passagier Helmut Cermiak, die
juist met zijn vrouw Hanna de trap
wilde opgaan, zag dit gebaar. Een
glimlach gleed over zijn gezicht;
zijn ogen dwaalden even naar de ka
pitein. Een seconde lang keken de
mannen elkaar aan, slechts één
seconde en dan dwaalden hun ogen
weer weg. De Cermiaks verdwenen
in de cabine. Ze gingen op de beide
eerste plaatsen zitten dichtbij de
piloten. Helmut Cermiak keek
rond. Zijn ogen troffen een passa
gier, die in het midden plaats ge
nomen had. Deze man hief bijna
onzichtbaar zijn rechterhand op en
streek over het voorhoofd. Ook
Cermiak scheen zijn haar wat glad
te moeten strijken en hij deed het
óók met de rechterhand. Dan boog
hij zich weer naar zijn vrouw en
zei zacht:
„We zijn voltallig, Bozidar Mediz
is er!" Hanna knikte en kauwde op
haar kauwgom. Langzamerhand
waren de passagiers allemaal bin
nen gekomen, ook twee kinderen.
De machine startte prompt op tijd,
ze verhief zich luchtig van de start
baan en schoof de lucht in. Helmut
drukte zijn vrouw de hand; ze glim
lachte, maar haar lippen trilden
en kleine zweetdruppeltjes stonden
op haar voorhoofd.
„U kunt de riem losmaken en U
mag weer roken", klonk een stem.
Een der passagiers: de architect An-
tonin Volejbicek, die naar zijn vrouw
in Brünn vloog, nadat hij acht da
gen in Praag geweest was, leunde
achterover in zijn stoel en sloot de
