dx.f>pieytJL UW INDUSTRIE STAVENISSE 7 ha Industrieterrein; Goede verbindingen te land en te water; Onschatbare diensten bewijst de politie met haar handie- talhies, waarmee zij, al patrouillerende, in voortdurend contact met de hoofdpost staat. Kaadslid Hage, onverwoestbaar humeur en onverwoest baar optimisme. „Ik heb de Koningin beloofd dat ik zou blijven tot de laatste man". (En hij is gebleven en werkt zelf hhrd mee). Dokter Zoeteman, die wél voor honderdduizend gulden aan dure spullen kwijt raakte, doch nimmer zijn geduld verloor, bij een bezoek aan zijn huis (onder politiege- leidegefotografeerd. Hij redde nog iets van zijn inventaris: dat wat in een kussensloop kon. Arie Hagen: „mijn moeder eh zuster zijn verdronken. Mijn vader en twee broertjes zijn geëvacueerd. Er moest toch iemand bij de tractor blijven? En ik heb er goed werk mee kunnen doen Een injectie tegen typhus is in de overstroomde gebieden geen overbodige maatregel. Maar hoe te registreren als er geen papier en geen stempels zijn? Ja toch, één stem pel was er: „Uw industrie te Stavenisse. Zeven hectare industrieterrein, goede verbindingen te land en te water, voldoende arbeidskrachten beschikbaar. Vraagst inlichtin gen aan het gemeentebestuur". straat en aten ijs en patates-f rites bij Leune. En op de Stoof dijk en langs de Mo lendijk hebben ze'in de late avond zon genoten van het uitzicht over de wijde polders van het Zeeuwse land of zitten praten met elkaar over de toekomst, de moeilijke toe komst, die je je haast niet kon in denken zonder het woord emigra tie er bij te halen. In de zomer is het er druk geweest door de vele, vele toeristen, die ansichtkaarten bij bosjes kochten en die het „een gezellig klein plaatsje" vonden, 's Zondags hebben de kerkklokken geluid, zoals ze dat alleen maar kunnen doen in kleine plaatsjes. Zo was het. Maar nu is het voorbij. Er wordt niet meer gewandeld over Stoof- en Molendijk. De wijde pol ders zijn watervlakten geworden en toeristen worden reeds op kilo meters afstand door nijvere politie mannen geweerd. Leune is geëvacueerd en mét hem driekwart van het dorp. Er zijn geen pro's en geen anti's meer, alleen maar eensgezinden, die Stavenisse, zoals het er nu bij ligt, weer willen opbouwen. Die uit het wrakhout en het puin, uit wa ter en ruïnes, uit kokende golven en sidderende dijken weer een dorp willen maken. Toen loeide de sirene Geen mens heeft willen geloven, dat er iets zou kunnen gebeuren. Die grote, lange, brede en zware Scheldedijk lag immers als een ring om Stavenisse heen! Om meer dan drie kilometer afstand! Nog nooit was een storm, hoe hevig ook, daar overheen, laat staan er dóór gekomen! Zo was de toestand op die Zaterdag avond, de 31ste Januari, toen het dorp, het rustige dorp, ietwat in feeststemming was omdat er een prinses verjaarde. O, het waaide behoorlijk, maar toch niet overdreven hard. De waterhoogte in de haven gaf weliswaar zorgen, want om elf uur die avond was het eb en stond het water warempel hoger dan normaal bij vloedde schippers, vaklui, keken elkaar al eens aan en dach ten: „Jongens, wat moet dat wor den Maar daar bleef het bij. De wind was Noordwest en stond dus pal op het dorp, gerekend van uit zee. Hier en daar ontstond een storing, doordat het bovengrondse lichtnet het begaf, maar zelfs dat was weieens meer gebeurd Nee, de burgerij van Stavenisse ging nog tamelijk rustig naar bed. Velen sliepen al uren lang, want in die streken staat men nu eenmaal vroe ger op dan de mensen uit de stad. Maar het water steeg en steeg. De vloedplanken, altijd aanwezig, wer den door de daarvoor aangewezen mannen gezet, om te verhinderen dat het stijgende water over de kade zou lopen. Zekerheidshalve werden er nog wat zandzakken achter te genaan gelegd en klaar was Kees! Maar het water bleef stijgen en toen werden sommige mensen toch wel wat ongerust. Er kwamen lie den kijken en sommigen staken de handen uit de mouwen bij het leg gen van wat méér zandzakken. Maar het water steeg verder. Fostcommandant der Rijkspolitie J. de Voogd: „We heb ben gedaan wat we konden, maar er whs niets tegen te doen". IN Voldoende arbeidskrachten beschikbaar; Vraagt inlichtingen aan het gemeentebestuur. Het liep óver de vloedplanken heen de kade op en vervolgens naar be neden de Voorstraat in. O, niet met grote stralen, maar het liep toch. Inmiddels was het twee uur in de

Krantenbank Zeeland

Watersnood documentatie 1953 - tijdschriften | 1953 | | pagina 4