k wil eens
met U praten
Het gebeurde
op de
trouwdag van
Mevrouw Smul.
$a.0etke/i
Uit het huiselijke leven van
de familie Smul. 2
bakpoeder
Vanille-suiker en Aroma's
DR. OETKER HELPT BAKKEN
26
Het gebeurde op de trouw
dag van Meneer en Me
vrouw Smul. Mevrouw
was 's ochtends druk bezig
in de keuken. Een goede
vriendin kwam even aan
lopen om te feliciteren.
Toen zij de mooie vruch
tentaart op het aanrecht
zag staan, riep ze uit
Waar heb jij die heerlijke
taart gekocht? Gekocht?
Die heb ik zelf gemaakt
met Dr.Oetker bakpoeder
BACKIN, Vanille-suiker
en Aroma. Waarom ge
bruik jij eigenlijk BACKIN?
Dat zal ik je eens gauw
vertellen. Als je met BAC
KIN bakt, behoef je niet
te wachten op het rijzen
van het de^g, maar kun je
direct beginnen. Boven-
»- I
bijzondere samenstelling
de hoogste rijskracht. Elk
recept verlangt een andere
rijskracht, hetgeen in de
Dr.Oetkerrecepten nauw
keurig staat aangegeven.
Met BACKIN is dat ge
makkelijk te regelen. Als
ik zelf bak met BACKIN
kan ik mijn eigen ingre
diënten kiezen en bak ik
gemakkelijk en voordelig.
Met BACKIN komt mijn
gebak steeds goed ge
rezen, goudbruin uit de
oven. Zó bakken is een
genoegen. Je weet niet
half hoeveel plezier ik er
van beleef I Doe ook als
Mevrouw Smul. Bak ook
met Dr.Oetker bakpoeder
BACKIN, Vanille suiker
en Aroma's.
direct negnm^..-
dien heeft het, door zijn
Als U de beproefde Dr. Oeiker recepten nauwkeurig
volgt, lukt het altijd en hebt U eer van Uw werk!
Het rijk geïllustreerde Dr.Oetker
bakboek BAK MET PLEZIER
is verkrijgbaar voor slechts f. 1,75.
Maak dit bedrag per postwissel
over aan N.V. INHAMA,Omval 11
Amsterdam of gireer op
no. 110190 en het zal U franco
worden toegezonden. Zending
onder rembours 25 cent extra.
Hoe langer hoe meer kom ik tot de overtuiging, dat het onderwerp, waar wij de laatste
tijd in deze rubriek over spreken, in het brandpunt der belangstelling van zeer velen
staat. Ik kan tenminste de stroom brieven niet meer aan, althans niet op de wijze, zoals
ik dat graag zou willen. Immers, bijna iedere brief heeft iets persoonlijks en juist dat
ontroerende persoonlijke is oorzaak, dat ik ook graag persoonlijk wil antwoorden. Dit
blijkt in de praktijk onmogelijk. Daarom twee opmerkingen:
le. Ik doe een keuze uit de brieven, wat de zakelijke opmerkingen aangaat. En
daarbij besteed ik dan de meeste aandacht aan opmerkingen, die iets nieuws naar voren
brengen. Wanneer iemand alleen maar schrijft, dat hij of zij met veel aandacht de stuk
ken over dit onderwerp leest en het er hartelijk mee eens is en er veel aan heeft, dan
worden zulke brieven dankbaar geaccepteerd, maar we nemen er niets uit over, want
dat brengt het gesprek niet verder. Zo ook omgekeerd: brieven, die meedelen, dat men
het er niet mee eens is, maar waarin verder geen nieuwe gezichtspunten geopend
worden, worden met belangstelling gelezen, maar verder niet in „De Spiegel" vermeld.
2e. Met grote aandrang wil ik diegenen, die vinden, dat het gesprek over het probleem
der ongehuwden en over het kinderloze huwelijk nu lang genoeg geduurd heeft, vragen,
ons nog enkele weken uit te laten spreken. In de grote kring van „Spiegel"-lezers zijn
er velen, die juist aan de bespreking van deze onderwerpen veel hebben, omdat deze
vragen zich meestal er niet toe lenen in gewone gesprekken te worden behandeld. Men
kan over alles en nog wat spreken in een vriendenkring, maar deze problemen en dat
is volkomen te begrijpen durft men meestal niet aan te snijden uit vrees er sommigen
onder de aanwezigen pijn mee te doen. Welnu, is het niet prachtig, dat het op deze
anonieme wijze wél kan?
EEN OPLOSSING?
Naar aanleiding van de rijkdom, die er voor de ongehuwde vrouw liggen kan in allerlei
werk van ziekenverpleging en sociale hulp, trof mij de volgende tegenwerping, uitlopend
in een eigenaardige vraag:
Natuurlijk doen deze mensen (bedoeld zijn verpleegstersonderwijzeressensociale
werkstersenz.) allemaal nuttig en onontbeerlijk werk. Maar kent U die smartelijke
gevallenwaarin ook dit alles toch niet blust en nooit blussen kan die honger naar
een liefkozing van het andere geslachtEn heus niet alleen gaat het dan om het
lichamelijk contact. Neenreeds een liefkozingeen lief gebaareen hartelijk woord,
zelfs een hoffelijke behandeling, dat alles wordt zo smartelijk ontbeerd. En dan kunt
U verwijzen naar de veel grotere belangrijkheid van het komende leven. Ik weet dat
ook wel. Maar waarom laat God nu juist zo veel meer vrouwen geboren worden dan
mannenNatuurlijk, U hebt al weer een argument bij de hand: God weet alle dingen
en zal ook met die nood van de ongehuwde vrouw wel rekening houden. Maar voelt
U niet, dat U daarmee de slachtoffers zelf niet kunt overtuigen? En daarom mijn
vraag: Waarom was het vroeger onder bepaalde omstandigheden wel mogelijk, dat
één man twee vrouwen had en ook liefhad, en is dat nu verboden? Waarom werd
en wordt dit in het Oosten wel goedgevonden en is het hier een doodzonde, waar
men met stenen naar gooit? Ik vraag me af, of wij op dit punt niet een veel en veel
te strenge moraal huldigen
Omdat er duidelijk in de Schrift staat: „Die twee zullen tot een vlees zijn". Dat is
niet een veel te strenge moraal, dat is eenvoudig Schriftopenbaring. E11 wanneer in het
O.T. het hebben van meer dan één vrouw (de polygamie) meermalen beschreven wordt,
dan moeten wij dat in het licht van het N.T. lezen en ons het woord van Christus zelf
hierbij herinneren, waarin HU zegt, dat het „vanwege de hardigheid der harten" later
toegelaten werd, maar dat het van den beginne alzo niet is geweest. En dan kan men
schermen met „polygame instincten" van de man, maar dan geloof ik, dat deze polygame
instincten een verwording van de echte, zuivere huwelyksliefde is. Die huwelyksliefde is
naar haar aard gericht op één en op die éne alleen. Dat zegt niet alleen de Schrift, maar
dat is ook zielkundig zo geheel verklaarbaar. Hoe zou men het willen: meer dan één
vrouw na elkaar of naast elkaar? Probeer in beide gevallen eens U
in te denken, wat er van het begrip trouw terechtkomt. Neen, dit is geen oplossing.
Zie maar, wat het verleden betreft, naar het Oude Testament en lees, voor wat de heden
daagse praktüken in het Oosten aangaat, waarover deze briefschryfster spreekt, eens
de boeken van Pearl S. Buck over China! Misschien zou, tydelyk, een bepaalde honger
gestild worden op deze wijze, maar er zouden andere vuren ontbranden, die de harten
zouden verteren en de zielen vergiftigen.
Opmerking. In deze brief treft my de opmerking, telkens er tussen door, dat
de dominee van deze rubriek „zyn antwoord wel weer klaar zal hebben". Ook in an
dere brieven lees ik dat weieens. Laten we elkaar goed begrypen. Deze rubriek is
maar kort. Het gaat niet aan, een probleem uitvoerig te stellen en dan, wegens
ruimtegebrek, met het antwoord de lezers in de mist te laten. Daarom kan een kort,
zakelyk antwoord weieens de indruk wekken: „O, hy is er al weer mee klaar!"
Weest er van overtuigd, dat over lieel veel antwoorden zeer lang wordt nagedacht en
dat de schyn: „hier is de vraag en pats, daar is al weer het antwoord!" onjuist is.
ANDERE STEMMEN.
Het lykt my goed toe nog enkele andere stemmen aan het woord te laten.
Met klimmende verbazing lees ik de laatste weken het onderwerp over het ongehuwd
znij van de vrouw. Ik ben zelf jaar (tussen de 60 en de 70, red.) en ongehuwd.
Eerst was ik onderwijzeres, later werd ik directrice van een tehuis voor werkende
vrouwen, maar nooit is de gedachte bij mij opgekomen, dat ik minderwaardig was,
omdat ik niet getrouwd was. Het tegendeel is eerder waar. En als ik al eens hoorde
van mensendie een getrouwde vrouw meer achtten dan een ongetrouwde, dan dacht
ik, nu ja, die mensen zijn nog niet wijzer Dat meisje, dat in haar bed ligt te
huilen, omdat zij niet getrouwd is, moet er eens aan denkenhoe velen in haar bed
liggen te huilen, omdat zij getrouwd zijn.
Ik kan ook deze toon waarderen, maar de laatste zin geeft geen oplossing. Het doet me
denken aan: Die man, die jammert omdat zyn beide benen afgezet zyn, moet er maar
eens aan denken, hoe velen jammeren, omdat zy rheumatiek in hun beide benen hebben!
Uit een andere brief:
Alleen één punt had ik graag gezien, dat dit meer naar voren was gebracht. In Ps. 1*6
staat: God is een toevlucht en een sterkte. En dit wil God ons in het bijzonder leren
door al onze sterkte in dit leven te óntnemen. Dan zoeken wij onze sterkte bij Hem.
Dan gaan wij door Zijn genade ook in dit kruis roemen
Hoewel deze laatste uitdrukking my te sterk is, wil ik nog graag deze stem doorgeven,
want het kan zyn, dat ik, kortheidshalve, inderdaad dit element te weinig heb onder
streept.
En tenslotte nog een citaat, waar we, met al oiue problemen, stil van worden:
Niet, dat onze weg altijd over rozen gaat; ik behoef slechts naar de andere hoek van
de kamer te kijken, waar mijn zusje zit, 25 jaar oud en lichamelijk totaal invalide.
Ze kan niet lopen, schrijveneten, alleen haar hartje is prima en de blijdschap van
Christus straalt van haar gezichtje. Wat moet zij niet missen t.o.v. gezondendie
hun eigen weg kunnen gaan. Maar zij weet ook, dat Christus haar Heelmeester is,
en zij zal gezond en wel worden.
Tot de volgende maal!
