f8.'
0
urm nifii
JONG HOLLAND - PAK AAN
De mooiste vrouwen ter wereld
vinden POND'S onmisbaar
POND'S
En voort
wentelenêj
de eeuwt
„Een prachtboek dat rust geeft"
ln elke boekhandel verkrijgbaar
55 ZO'N
ONBEDUIDEND
MAN N ETJ E
81 DE AVONTUREN VAN ALI KRUUK
Zelfs schatrijke figuren uit de society tnaken er geen geheim van, dat
juist de zo weinig kostbare Pond's Creams de ideale gelaatsverzorging
geven. Zie naar de opvallend mooie huid van Senora Ayxa Peuser de
Lopez en doe als zijMasseer élke avond Uw gezicht en hals met de
satijnzachte Pond's Cold Cream. Verwijder het laagje en tegelijk ver
dwijnt elk spoortje vuil en oude make-up. Neem dan nog even wat
Cold Cream om Uw huid extra schoon en zacht te maken. Geef Uw
huid overdag dè vol
maakte bescherming te
gen alle weersinvloed
Pond's Vanishing Cream.
Deze donzige crème ver
leent Uw huid een flat
teuze matheid waarop
Uw poeder urenlang
houdt. Gun Uzelf de
twee Pond's Creams en
ontdek hoe spoedig Uw
huid aan bekoring wint.
PSW 1493
SERöRA AYXA PEUSER DE LOPEZ zegt:
Zowel voor het reinigen als het beschermen van m'n
huid gebruik ik uitsluitend Pond's. Ik zou die twee
crèmes nog geen dag willen missen".
saga
WW
DR J. H
f
KV Gilt 10M1I I KiUKIHGS UilGtViISHAATS(HAKfU WAGEKIHGEH
Uit een recensie
PRIJS IN FRAAIE LINNEN BAND
90
N.V. GEBR. ZOMER KEÜNINGS UITGEVERS MAATSCHAPPIJ - WAGENINGEN
KORTE INHOUD:
De Kerstvacantie is voor Harry en Loes
Hornebrink begonnen. Ze stappen in de
schoolbus met Dini en Steven, de dokters
kinderen en maken plannen. Moeder Hor
nebrink heeft haar kinderen een verras
sing beloofd en het tweetal vraagt zich
nieuwsgierig af, wat dit zijn kan.
Ze werden begroet met een hoeraatje van
alle kinderen die in de bus zaten en Gijs
plaagde: „Kijk, kijk, daar hebben we de
veteranen. Die komen op hun zeven ge
makken aanslenteren. Ze denken, dat ze
onder en boven de wet zijn."
Gijs nam de vier oudsten apart.
„Dat stelletje daar binnen is uitgelaten,
omdat ze vacantie hebben en ze breken
me de boel af. Ik reken op jullie om wat
orde te houden."
„We gaan zingen", beloofde Dini. „Als
we zingen, kunnen ze niet vechten."
Toen de bus vertrok, wilde Steven inzet
ten: „Waar de blanke top der duinen",
maar Loes hield hem tegen.
„Laten we Kerstliedjes zingen", zei ze.
„Die horen meer bij deze tijd." En ze
zette in: „Stille nacht
Alle kinderen zongen mee. Loes keek naar
buiten, waar het al donker wras. Kerst
nacht was 't nog niet. Dat was over twee
dagen pas. Maar toch was het, of je al
iets van het naderende feest begon te voe
len.
Stille nacht, heilige nacht Steven had
willen zingen van de duinen, die schit
terden in de zonnegloed, maar datlied
hoorde bij de grote vacantie.
De grote vacantie Loes kreeg nog
een kleur als ze aan die kampeertijd
dacht. O, haar been was wel gauw beter
geworden en ze waren nog naai' zee ge
weest ook, maar echt plezier had ze niet
meer gehad Ze had Opa en tante Letje
niet mooi behandeld. Gelukkig hadden die
twee er niets van gemerkt. .Ze hadden
zulke lieve brieven geschreven en ze wa
ren nog zo bezorgd geweest over haar.
Ze hadden maar niet begrepen, wraarom
Loes niet meer was komen opdagen.
Stille nacht heilige nacht De kin
deren hadden alle coupletten gezongen
en zetten een ander Kerstlied in. Ze wa
ren nu bij het dorp gekomen en telkens
moest Gijs stoppen om één of meer kin
deren uit te laten.
Loes en Harry stapten bij het dokters
huis. uit.
,,'t Laatste eind zullen we wel tippelen,
Gijs. Tot na Nieuwjaar, hoor."
Ze wuifden de bus na tot hij uit het ge
zicht verdwenen was. En toen Dini en
Steven naar binnen gegaan waren, ver
volgden Loes en Ilarry samen hun weg.
Dwars het dorp door, een eindje de straat
weg langs en daar stond het lieve witte
huis met de grote garage er naast.
„Moeder staat niet op de uitkijk", zei
Loes.
„Die is natuurlijk te druk met koken",
zei Harry, ,,'k Heb een honger als een
paard."
„Holle-bolle-Gijs", plaagde zijn zusje,
maar ze hoopte toch ook maar, dat Moe
der hun wat toe zou stoppen om de erg
ste honger te. stillen.
Moeder schrok, toen het tweetal binnen
kwam.
„Zijn jullie daar al? De dag is omgevlo
gen."
Loes kon haar nieuwsgierigheid niet lan
ger bedwingen. Toen ze haar moeder be
groet had, vroeg ze:. „Wat hebt u nu voor
ons gekocht, moeder?"
„Wat ik voor jullie gekocht heb
„Ze bedoelt de verrassing", hielp Harry
en hij keek begerig naar een stapel flens
jes, die op tafel klaarstond.
Moeder rolde voor ieder een pannekoekje
op en zei: „Nu mogen jullie 't wel weten.
De verrassing staat in de kamer op de
schoorsteen. Maar eerst je handen was
sen."
Achter elkaar haastte het tweetal zich
naar de kamer, maar ze zagen niets
helemaal niets.
„Die brief?" wees Harry. „Moeder be
doelt vast en zeker die brief, die daar
staat."
Loes nam het couvert en bekeek het. Een
b^ief van opa. Je kende die direct aan
de gele goedkope envelop en de hanepo-
ten, die tante Letje er op gekrabbeld
had.
Harry nam de brief uit de envelop en las
hardop
Lieve mensen,
Hiermee neem ik de pen op
„Stel je voor, dat we gedacht hadden, dat
tante Letje de spade opnam om te schrij
ven", giebelde Loes.
„Stil nou even", snauwde haar broer on
geduldig, „laat me nu lezen."
Deze is dienende u te laten weten,
dat we hier op het dorp nog allen een
goede gezondheid genieten en
„Nou ja en hopende van u hetzelfde ook
te horen. Sla dat nu maar over", jachtte
Loes.
„Als je je mond niet houden kunt, lees
ik zachtjes", zei Harry.
„Ga je gang", zuchtte Loes, „ik kan
niet begrijpen, dat moeder zo'n ophef
maakt van een brief van opa. Die komt
er toch wel vaker!"
„Ze vragen ons te logeren!"
„Nu in de winter vroeg Loes
ongelovig.
„Vader heeft transportauto's door 't hele
land", zei Harry. „Hele verhuisboedels
kunnen overgebracht worden, laat staan
een paar nietige aardwormen als wij."
Loes weifelde. Ze daeht aan de winter-
'vacanties, die ze vroeger doorgebracht
had op de boerderij. Ze hadden 's avonds
om de jaagkachel gezeten met een bord
dampende pap en geluisterd naar de ver
halen, die opa vertelde. En 's morgens
was er de koekeroeduif, die je begroette
als je wakker werd in het kleine opka
mertje, dat zo gezellig grensde aan de
huiskamer. En wat het fijnste was, ze zou
ook geen angst behoeven te hebben, dat
er iemand van haar vriendinnetjes zou
zijn, die opa kende. (Wordt vervolgd).
1 1 VOORUIT aocw, V JT\
M TPP PE WEG VRU LATÊW gJ
•v
•V"
V
K\ ïz&CS
JsIj
y (y rg
Ik3&LZÜêlsfVfc-3liTvlffLl
