kracht en konden verschillende bin
nendijken (soms nadat het water er
eerst op zijn weg twee oi drie doorbro
ken had) het houden. Zo is het op
Tholen gegaan, zo ging het overal in
Nederland en België. Zonder die bin
nendijken was de ramp twee of drie
maal zo groot geweest; zij vormen ook
nu nog in vele gevallen de enige toe
gangswegen naar de buitendijken en
dus naar de grote bressen.
De eerste taak is nu alle binnendij
ken, die het gehouden hebben, op hun
zwakke plekken te versterken. Zij zijn
eigenlijk niet geschikt als waterkering
op lange termijn; wanneer aan één
kant. een ondergelopen polder staat
en soms aan weerszijden dan sijpelt
het water in die aarden binnendijken
en maakt er een modderige, papperige
massa van. Zodra de binnendijken
geen gevaar meer opleveren, kan de
definitieve aanval op de grote zeedij
ken met zwaar materieel beginnen.
Voorlopig worden de bressen in die
zeedijken afgedamd met zandzakken
en zeildoeken, maar dat is kinderspel,
dat gaat er later allemaal weer uit om
plaats te maken voor echt dijkwerk
zinkstukken, klei en bazaltblokken.
Dit is natuurlijk de grote vraag bij
die bressen in de zeedijken hoe ko
men we er bij met zwaar materieel
Waar een net van stevige en brede
binnendijken, die aansluiten op de zee
dijken, intact is gebleven of gemakke
lijk te herstellen is, zal het vlug genoeg
gaan. Maar in andere gevallen kan het
lang duren, ook al omdat de zeegaten
aan de buitenkant van die dijken zo
ondiep zijn. In sommige gevallen zul
len door de ondiepten aan de buiten
kant speciaal kanalen worden gegraven
om schepen met zwaar materieel bij de
dijk te brengen
We moesten maar eens proberen, iets
van het eiland te gaan zien. Bij het
Rode Kruis, zegt men, zal misschien
wel een of ander vervoermiddel te vin
den zijn. Het Rode Kruis is gevestigd
in de gemeente-secretarie en voor de
deur staat een nog jonge, stevig ge
bouwde man met een vrolijk groen
jagershoedje op, jachtlaarzen aan de
voeten, een korte gabardine jas aan
kortom, hij kan zo op de eenden jacht.
Of hij soms enig vervoermiddel voor
ons weet
Dat treft u bijzonder,zegt de
vrolijke jager. Ik ga direct terug met
een vrachtwagen met Rode-Kruisgoe-
deren. Mag ik me even voorstellen
Mijn naam is Van Doorn. Ik ben de
burgemeester van Poortvliet.
Het woord burgemeester doet denken
aan geklede jas en zwarte das en
ambtsketen, maar in deze wereld is
alles anders dan gewoon dit is inder
daad de edelachtbare burgervader. Hij
draagt dat jachttenu omdat het prac-
tisch is, maar hij heeft dat niet voor
niets in de kast hangen in normale
tijden jaagt hij veel, ook in België. Nu
jaagt hij op matrassen, dekens en
werkbroeken en met evenveel suc
ces. Het wordt een vrachtwagen vol.
Een half uur later rijden we door
het Tholense land. Het wordt een grote
omweg over de binnendijken, want
Poortvliet ligt midden in een over
stroomde polder. Het dorp Poortvliet
zelf is ook overstroomd geweest, maar
nu is er een plek drooggevallen van
ongeveer 250 m. lang en 40 m. breed.
«Daar huizen nu al mijn gemeente
naren, zegt de burgemeester. Zeven
tienhonderd mannen, vrouwen en kin
deren op zo'n klein stukje grond, maar
het gaat best. We horen geen wanklank.
In de meeste huizen wonen drie tot
vier gezinnen.
En dan krijgen we het verhaal van
Poortvliet te horen.
Dit is nu een mooi voorbeeld,
zegt de burgemeester, «van een dorp
dat gered werd door een toevallige
omstandigheid en door de vastberaden
heid van zijn bewoners. Zet u dat
vooral in uw krantwat die gewone
mensen gedaan hebben in die eerste
verschrikkelijke dagen grenst aan het
ongelofelijke. En zo zal het overal zijn
geweest. Schrijf maar niet te veel over
ministers en autoriteiten schrijf over
de boer, over de arbeider, over de ge
wone soldaat over al die mensen die
tot hun borst in het water hebben ge
staan en toch doorwerkten, langer dan
24 uur achtereen.
Later spreken we met die gewone
mensen en zij zeggenSchrijft u
vooral over onze burgemeester, want je
5 ZIE VOLGENDE IJLZ,
FOTO RECHTSZandzakken, steeds meer
zandzakken want er komt nog een springvloed.
De Belgische soldaat heeft zich in deze dagen
buitengewoon geweerd; de ingenieurs van de
Nederlandse Rijkswaterstaat waren vol lof
over het noeste u>erk van de Vlaamse jongens.
FOTO ONDER Het ongewone werk is zwaar
maar de stemming is opperbest. Een afdeling
rukt op naar een bres in de omgeving Kalio.
FOTO BOVEN De genie gaf de leiding en hel
voetvolk ploeterde en sjouwde van vroeg tot
laat. Hier wordt met paaltjes en zandzakken
een binnendijkje bij Rupelmonde gedicht.
