DE WATERRAMP
IN NEDERLAND
LAGE huisjes aan de voet van de dijk, goed beschut tegen de wind.
De koffieketel staat te dampen en het licht heeft een gexellige kring op de tafel
getekend. De kinderen slapen.
Hoor de wind maar, daarbuiten. Hij stormt over het water, fluit over de rand van de
dijk maar hier is het goed. Die nu op het water zitten zullen het kwaad hebben.
De nacht stormt over het lage land duwt tegen de huisjes, die verder in de polder staan
maar hier, achter de dijk, kan dat geen kwaad.
Als ze in bed kruipen, na een lange dag werken doodvermoeid, zingt nog even de wind
door het insluimeren heen.
En dan beginnen de klokken te bonken door hun slaap. Zondagmorgen-klokken. Maar het is
nog zo donker en zë luiden zo lang, zo vreemd. De slaap wijkt en de klokken blijven. Een ander
geluid is er van hollende voeten, van angstige mensenstemmen en dan, boven de bulderende
wind een doffe slag. Als een ontploffing.
En de schreeuw van het water.
De dijk begeeft
In de kerk van Kruiningen, waar het water ook al binnen gedrongen is, heeft
men voorlopig lijken van verdronken slachtoffers ondergebracht.
aai? mm mi'mk
t94o
- - - «u
Met verstarde blik en haar poes in haar
armen, kijkt de 86-jarige Miss Fowler voor
zich uit, terwijl hulpvaardige militairen
haar in veiligheid brengen. Zij denkt na
over de verschrikking die zij gedurende
vier lange dagen in haar ondergelopen wo
ning op het eiland Canvey heeft beleefd.
Totaal verkleumd werd zij uit haar netelige
toestand bevrijd.
De ramp was minder erg dan in Neder
land, maar zij bracht toch ook voor duizen
den families onnoemlijk leed en richtte
verwoestingen aan die slechts na jaren zul
len kunnen worden hersteld. In steden en
dorpen van Norfolk, Suffolk, Essex, Lincoln
shire en Kent raasde het water binnen en
herschiep de straten in rivieren. Kademuren
werden verbrijzeld, huizen vernield, lande
rijen overstroomd en mensen verrast. De
bemanningen van vliegtuigen zagen het
zelfde beeld als in Nederland verzonken
land, dode beesten, losgeslagen boten, rond
drijvende stoelen en tafels en in doodsangst
verkerende mensen die boven op hun wo
ningen om hulp stonden te wuiven.
Dramatische tonelen speelden zich af.
zoals in Lowestoft waar 40 kinderen die
naar de Zondagschool wilden, achtervolgd
werden door een vloedgolf van meters hoog
te. Met de golf achter zich aan renden ze
de kerk binnen en klommen op het altaar.
Het water steeg snel en de onderwijzer die
bij hen was sloeg een raam stuk en
schreeuwde om hulp. Met roeiboten kon
men ten slotte in de kerk doordringen en
de kinderen redden. En dan is daar het
verhaal van die baby van acht weken wiens
ouders in de stormvloed omkwamen en die
twaalf uur in zijn draagbaar wiegje op het
water ronddreef. Verkleumd van de kou en
schreiend van de honger kon het wichtje
tenslotte worden gered en toevertrouwd aan
de zorgen van een liefderijke hospitaal-
zuster.
Maar tegenover al die ellende door de
vreselijke ramp veroorzaakt klaterde ook
in Engeland de bron van naastenliefde en
edelmoedigheid open. Van overal stroomde
hulp toe om de. grootste nood te lenigen.
En met een warm hart boog het Britse
volk zich over het leed van de getroffenen,
die have en goed of zelfs dierbaren hadden
verloren. Uit de beproeving werd een ver
nieuwde menselijke solidariteit geboren.
Eenzaam op het eindeloze watervlak van
een overstroomd Engels dorp, paddelen
twee mannen een klein vlot vooruit. Zelfs
als het leven in gevaar is, valt het onmen
selijk hard zijn bezittingen in de steek te
laten. En men wil, als het vege lijf gered
is, nog eens terug naar de overstroomde
woning om nog iets in veiligheid te bren
gen, al is het dan slechts een stuk huis
raad... of een bus olie.
