NIEUWS- Ei ADVERTENTIEBLAD VAi WESTELIJK ZEEUfSCH-VLAAIDEREN.
N°. 27.
Vijftiende Jaargang.
A0. 1874.
Vrijdag 3 April.
ESN OUD TWEETAL.
IÖ& EENS DE ADMINISTRATIEVE PROCEDURE.
Politiek Qveriieht.
SLIISIII
Dit Weekblad verschijnt iederen Dinsdag en Vrijdag.
Prijs per drie maanden voor het voormalig 4de district
Zeeland f 1,15; voor de overige plaatsen des Rijks, franco
per post 1,30.
Prijs Advertentiën, van 1 5 regels f 0,75 elke regel
daarboven/ 0,121/o.Groote letters naar liet getal gewone
"Tegels die zij beslaan.
Afzonderlijke Nummers f 0,05.
Ingezonden Stukken en Brieven, de RedacÜe-iÊÜ^fêhdebenevens Advertentiën en gewone Berichten of Mededeelingen van Correspondenten,
te bezorgen bij den Uitgever dezer, alles ERANGO.
Het toppunt van alle bereikbare staatswijsheid,
regeeringsbeleidbestuurswijsheid of hoe men
't noemen moge is voor velen het stelsel der cen
tralisatie, en de moderne eeuw, zooveel mogelijk
de autonomie predikende, trekt tegen dat stelsel
met al hare krachten te velde.
Steedsschoon dwaling en misgreep mogelijk
blijft, wenschen wij voor ons boven de partijen te
staanten minsten ons zoo onzijdig mogelijk te
houden en erkennen dan rond uit, dat we ons
scharen onder de zonen der eeuw. die het zich
ten taak hebben gesteld om de centralisatie te
bestrijden.
Hu komen we er even eens voor uit, dat beide
met elkander strijdende stelsels centralisatie en
autonomie in strijd kunnen komen met een voor
zichtig beleidde centralisatie kan overdreven
worden tot staats alvermogen tot staats almacht
en is dan alleen, zoo dergelijke macht op geschikt
heid aanspraak maken maggeschikt voor het
land met een alleenheerschend vorst aan 't hoofd,
zoo als Rusland en vaak Frankrijk. De autonomie
daarentegen kan overdreven worden tot losbandig
heid en voert dan rechtstreeks tot de Fransche
commune of de Spaansche kantonnale Junta's.
Wanneer men een weg wil verbeteren, eene brug
bouwenheeft men in Frankrijk b. v. eerst het
plan aan den Departementalen raad of aan den
Prefect over te leggen en dan eerbiedig te wach
ten tot na weken en maanden van hooger hand
soms zelfs uit Parijsde vergunning voor
het werk verleend is. Of terwijl het plan daar
ter griffie rust of zoo als men 't noemt in handen
van deze of gene gesteld is, eenige paarden om
komen eenige boeren den nek breken trekt
men zich niet aan, dat is de centralisatie de
vereeniging van macht en gezag in een persoon
of lichaam.
Wil men in Nederland zoodanig werk verrich
ten, dan plaatst men 't eenvoudig op dé gemeente
begrooting en licht het in de daarbij belioorende
Memorie toe en men kan zelfs een begin met
de uitvoering maken nog alvorens die begrooting
goedgekeurd is, omdat de wetgever een tijdstip
bepaalde, waarop die goedkeuring moet verleend
zijnterwijl de gemeentebesturen het recht
hebben om, zoolang de goedkeuring niet verleend
is, over een ruim gedeelte der uitgetrokken som
men te beschikken. Dringt het werkb. v. een
dam is doorgebrokeneene brug weggespoeld,
dan mag het gemeentebestuur krachtens zijne
autonomie of zelfstandigheid de hand aan 't werk
slaan en onmiddellijk beginnen; later bepaalt een
met redenen bekleed raadsbesluit, dat de kosten
uit de onvoorziene uitgaven zullen bestreden
worden.
Men ziet autonomie, onder verantwoordelijkheid,
is beter dan centralisatie. Toch is de centralisatie
geest in Nederland nog niet geheel doodten
bewijze een liarer uitvloeiselen, de administratieve
procedure De tegenwoordige administratieve pro
cedure, of beter de wijze waarop zij gevoerd wordt,
is en blijft niets anders dan een gevolg van het
oude centralisatie stelsel.
Dat stelsel moge voorheen goed geweest zijn
nu is het verouderd. Wij vijftigers en zestigers
b. v. leerden in onze jeugd rekenen en wij leerden
het vrij goed en kunnen er ons in het dagelijksch
leven zeer goed mede behelpendoch als ik op
mijne wijze een eenigszins, ingewikkeld voorstel
moet oplossen zit mijn zoon reeds in zijn vuistje
te lachen, want hij heeft het reeds op een stukje
papier in gereedheidterwijl mijn half folio vel
bedent is met cijfers en ik bijlang nog niet
gereed ben. Ja, zie je, dat is de nieuwe manier
van onderwijs, men leert niet meer machinaal
cijferenom later als 't verstand komt eerst te
begrijpen wat men geleerd heeft, men looit tkwo
rekenen; men heeft zoo zekere waarheden in zich
opgenomen en bijgevolg moet men tot zekere
uitkomsten komen en dat is eene goede methode.
Met eenvoudige rekenboekjes en een zwart bord
komt men thans veel verder dan vroeger met
van Wijk, Roelands zoon, Adam van Lintz enz.
toen werkte men machinaal en had tijd in
overvloedthans woekert men met den tijd om
zooveel en zoo goed als maar mogelijk is te leeren!
Welnuzoo ging het uok met het centralisee-
rend bestuurstelselvooral daar waar de vorst
niet alleen bestuurde, maar tevens regeerde en
dat maakt een groot verschilDe vorst wou
alles zelf zien en doei), omdat hij meende het te
kundenhij moest dus alle gegevens daartoe
bezitten.
Nu in onzen tijd nog is veel van deze wijze
van bestuur op collegïen overgegaan en dit is tot
op onzen dag bij de administratieve procedure
zoo gebleven. Wij zullen een en ander aanwijzen
uit den loop eener zaak.
Het gemeente bestuur van A. neemt een be
sluit, waarmede B. niet te vreden isB. spreekt
C. en C. spreekt D. en zoo komen er eenigen
samen, die het besluit bespreken en vermeenen,
dat het voor de gemeente of voor een groot deel
der gemeente of voor eene bizondere instelling,
genootschapenz. schadelijk werken moet.
Men ontwerpt een adres en onderteekent het
en zendt het op aan HH. Gedeputeerde Staten.
Gedeputeerde Staten nemen er inzage van en
verzenden het om consideratie en adviesdat is
om beschouwing en inlichting aan het bestuur
der gemeente.
Het bestuur der gemeente ziet de aangevoerde
redenenvindt die ten eenenmale ongegrond
en geeft voor die meening in zijn oog afdoende
redenen op, en het stuk of adres keert tot Ged.
Staten terug.
Deze nemen op nieuw kennis van die conside-
ratien en dat adres en de adressanten krijgen
bericht, dat Heeren Gedeputeerde Staten (we nemen
natuurlijk een voor de adressanten ongunstigen
afloop tot voorbeeldgeene termen gevonden
'hebben, om het verzoek der adressanten in te
willigen.
Soms gebeurt het nu, dat de adressanten hun
verzoek, met nieuwe en nadere argumenten gestaafd
zoo ze meenen, herhalen.
't Gaat den ouden weg op en 't einde van 't lied
is: Gedeputeerde Staten hebben geene termen ge
vonden om op het eenmaal genomen besluit te
rug tc komen.
Zoo de Minister dit soms nog erger: ZEx,
heeft geene termen gevonden om het verzoek in te
willigen of welacht het niet voor inwilliging
vatbaar.
Zoo soms de Koning.
En waarom niet Ja wel, raad daar eens naar!
Eene geheel andere wending zou soms de zaak
nemen, indien adressanten die redenen steeds ver
namen, of indien ze de opgaven van het gemeente
bestuur ter inzage' Kregenüocii van. dit «Uoo
niets en men wordt eenvoudig afgescheept met
bovengemelde woorden.
Dit nu noemen wij rond uit een werk der
duisternis te ergerlijker, omdat er vaak bij staat
gehoord het gemeentebestuur, van A. het polder
bestuur van B. enz. Wat men gehoord heeft licht
in 't duister.
Hoe dit te verhelpen P
Wel 't denkbeeld is alweer zoo eenvoudig, dat
we vreezen dat het niet slagen zal. Men roepe
de Burgemeesters van een kanton als raad bijeen,
(de Burgemeester der betrokken gemeente er buiten)
deze vormen zich als raaddaarvoor kome de
klager en drage zijne belangen persoonlijk of bij
mondeling gemachtigde voorde raad onderzoeke
de zaak; men houde appel op den raad van state
in voorraad; vereenvoudige alles zooveel mogelijk;
de geheele procedure zij kosteloos, of koste een
niet te hoog vast griffierecht en al het duistere
houdt op!
Natuurlijk moet het betrokken gemeentebestuur
zich kunnen verdedigen.
't Is maar een denkbeeld gesproten uit de meer
en meer veldwinnende overtuiging dat de zaak
zoo niet blijven kan als niet overeenkomstig met
den geest des tijds
De 23 Maart 1849 scheen voor Italië meer nog
een dag van treurigheid dan van vreugde. De
schoone droom en van een vereenigd vaderland
waren in rook vervLogen, Pius IX, na zich eerst
aan het hoofd der nationale beweging gesteld te
hebben, was door de buitensporigheden der demo
cratie verschrikt naar Gaëta geweken en had zijn
vroegere denkbeelden geheel opgegeven; Sardinië,
dat met de wapenen voor de algemeene zaak was
opgetreden, lag na den slag van No vara bloedend
aan Oostenrijks voeteu en aan Karei Albert bloei