NIEUWS- ER ADVERTENTIEBLAD VAN WESTELIJK ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
N°. 10.
Dertiende Jaargang.
A0 1872.
Vrijdag 2 Februari
De Boerenarbeider.
Politiek Overzicht.
SHIISCBiWHBLAD
Dit Weekblad verschijnt iederen Dinsdag en Vrijdag.
Prijs per drie maanden voor het voormalig 4de district van
Zeeland ƒ1,15; voor de overige plaatsen des Rijks, franco
per post .ƒ1,30.
Prijs der Advertentiën van 1-5 regels 0,75 elke regel
daarboven 0,l-2y2. Groote letters naar het getal gewóne
regels die zij beslaan.
Afzonderlijke Nummers ƒ0,05.
Ingezonden Slukkeu on Brieven, de Redactie betreffende, benevens Advertenti.ëu en gewoue Berichten ot Mededeelingeu van Correspondenten,
te bezorgen bij den Uitgever dezer, alles FRANCO.
Geene zaak is er in den laatsten tijd
meer aan de orde van den dagzooals wij
een en andermaal schrevendan de zooge
naamde arbeidersquaestie. Maar hoeveel
gemoederen deze zaak ook in beweging
brengt, bijna nooit wordt er aan den ar
beider gedacht, die het land bebouwt en
-die toch de spil is, waarom onze landbouw
draait. Immers, wat zouden onze, landbouwers
beginnen indien zij geene arbeiders hadden,
die van den vroegen morgen tot 'den laten
avond op akker en veld bezig zijn
Dezen nu, in 't algemeen genomen, hebben
een zuur verdiend stuk brood. Door den
boer voortgedrevendié dikwerf jaarlijks
rijker wordten het heft (het geld) in
zijne handen houdtstaat de arbeider daar
zomer en winter, in hitte en koude, op den
akker of in de schuren. Als het meeste
werkvolk nog op hun leger rust, is hij al
aan den zwaren arbeid. Yan overwerk wil
de boer in den regel niet weten; trouwens
de dagtaak is ook zwaar genoeg alsof
dit de reden er van is. Doch met dat al
kent de arbeider maar weinig buitenkansjes.
De boer geeft hem zijn loon, en dit is
afgepastevenals de prijs van het brood bij
den bakker jain de meeste streken van
ons vaderland weet de arbeider juist te be
rekenen wat hij in het gehcele jaar zal
verdienen. Bijna alle boeren zijn het in het
loon, dat zij aan hunne werklieden geven,
met elkander eens. En hoe hoog is het
daggeld vraagt gij waarde lezer In de
lente en den herfst 60 tot 75 ets.in den
zomer, enkele weken, 1 tot f 1.80, en
in den winter bijna door geheel de provincie
Gelderland en Overijssel 40 ets. daags, dat
is I 2,40 in de week. Hoe is het nu mo
gelijkdat een huisgezin daarvan bestaan
kan? Bestaat het uit zes personen: man,
vrouw en vier kinderen die nog niets ver
dienen kunnen, dan is het voor elk 6 ceijts
per dag. In den zomer, wanneer het loon
op zijn hoogst is, dan heeft menige arbeiders
vrouw 20 ets. daags voor ieder lid van het
gezin alle verzuim buiten rekening la
tende. Hiervan moet zij nu alles koopen
brood kleeding zeep zouten zooveel
meer. Ieder uwer, die maar eenigszins
nadenkt en weet wat een huisgezin dagelijks
kost, zal ons moeten toestemmen, dat het
te weinig is - daargelaten nog de schuld,
die menigeen maakte in den wintertoen
de verdiensten zoo gering warenwelke nu
bij beetjes moet afbetaald worden. Wel
is waar, de arbeidersvrouw gaat er in den
wie- en oogsttijd ook op uit, en als de
aardappelen gerooid wordenook om een
duitje te verdienen. (Zij moet welhelaas
want zij behoort in huis bij hare kinderen.
Wij zouden bijna zeggenwat zij in het
eene wint, verliest zij in het andere.) Ook
heeft zij voor het gezin niet in alle deelen
die uitgavenwelke eene stedeling doen
moet. Er is bij het huis een hofje, soms
een stukje landdat na aftrek van de huur
voor woning en erf, altijd eenige voordeelen
geeftdoch met dat alde boerenarbeider,
zooals hij er komt, komt er moeilijk, zwoe
gend dit valt niet tegen te spreken.
Ééne oorzaak is, dat, daar de landerijen
voor nog geen 28 jaren veel minder op
brachten dan tegenwoordig, de landbouwers
in den regel toen genegen wareneenig
land aan hunne arbeiders af te slaan, waar
ze dan voor de helft der opbrengst aardap
pelen en tuinvruchten konden planten. De
boer bouwde het zelf met zijne paarden om.
Zoo teelde de arbeider voor zich en zijn
gezin al de vruchten die zij voor het ge-
heele jaar noodig hadden. De boer leefde
op deze wijze met zijne arbeiders broederlijk
samen ze maakten als 't ware één groot
gezin uit.
De landbouwer, die dit niet wilde doen
verhuurde voor een geringen huurprijs een
gedeelte van zijn land aan zijne arbeiders.
Zij verdienden dan zeiven de huur: de baas
gaf hun zooveel geld minder dat hij
dikwijls ook niet veel had en de arbeider
kon bij eigen gebruik veelal nog een deel
zijner vruchten verkoopen. Zoo werden
beiden geholpen.
Nu de boeren echter zooveel van hunne
landerijen trekken is dit gebruik reeds lang
afgeschaften de arbeider, die noodzakelijk
een stukje land noodig heeft, wil hij niet
van honger en gebrek omkomenmoet dit
op zoogenaamde publieke verpachtingen zeer
duur van heeren en boeren pachten; want
kunnen die met het bebouwen er meer van
trekken dan geven zij het niet.
't Is ook de toeleg van den boerenarbei
der, om 't geld te verzamelen, dat voor het
aankoopen van een varkentje noodig is. Heeft
hij dit diertje in het hokdan is elk lid
van het gezin in de weer, om eten er voor
te verzamelen. Als het spoedig groot en
vet wordt, dan zijn allen blijde. Hoe gaarne
zouden zij het willen slachten, om ook eens
een stukje spek te hebben 1 De kinderen
vragen al aan hunne ouderswanneer het
varken geslacht wordt.
En wat moet nu de vader zeggen? Hij
antwoordt roet eene weemoedige stem
„Kinderen vroeger, toen de boer ons land
gaf, konden wij een varkentje slachten, maar
nu hij dat niet meer doet en wij zeiven
land moeten huren, moet vader het varken
verkoopen aan den slager uit de stad, om
geld te krijgen voor de huur van het land."
Dus, het varken, door den armen daglooner
met zooveel zorg en opoffering gemest, is
voor den heer of den boer, van wien het
land isdat hij gehuurd heeftWij zijn
verzekerd dat vele arbeiders op het plat
teland bijna nooit een stukje spek bij hun
sober maal kunnen krijgen. Er zijne arme
weezen in onze Inrichting, wier ouders boe
renarbeiders waren die vóór hunne komst
onder ons dak geen spek of vleesch hebben
geproefd. Zij hebben ons verhaalddat
wanneer moeder eens een stukje spek kocht,
dit werd uilgebakkenen het spek was voor
vader, omdat hij zoo hard moest werken
zij kregen het vet er van in het eten.
(Dit opstel), niet vreemd aan hetgeen ook
wij nu en dan over deze levensquaestie
schreven, ontleenden wij aan het Oosten,
en plaatsten het als hoofdartikel, ten einde
men ook oordeelen kunne over den toestand
elders in ons land.
Redactie.)
De Times geeft eeu schrijven van een Parijschen
correspondent, een met de politieke zaken gron
dig bekenden Frauschmanover den loop en de
uitkomst der crisiswelke verleden Vrijdag eens
klaps uitbarstte door het besluit der Vergadering,,
om zich het belasten der grondstoffen als laatste
middel tot dekkiug van het tekort voor te be
houden in geval en voor zoover zij geen beter
middel zou vindeu. Daarin komt het volgende
voor:
De houding der rechterzijde in deze crisis en
bepaaldelijk in de zitting der Vergadering van
Zaterdagtoonde dat zij een plan lot vorming
van een nieuw bewind gereed had voor het door
baar innerlijk gewenschte en gehoopte geval dat
het den ^heer Thiers ernst was met de aftreding
waarmede hij dreigde. De rechterzijde had na
melijk hare keuze gevestigd op den generaal de
Mac Mahon wien zij eenige leden van de rech
terzijde en van het rechtereeulruin als Ministers
ter zijde wilde stellen.
Er was alzoo, indien Thiers op zijn ontslag
aandrongvooruitzicht voor het land op een Re
geering van bepaald conservatieve richting, steun
bij het leger vindend en in staat om den weg
te banen voor eeu meer bestendige en meer
waardige orde van zaken dan de zonderlinge, ja
ongerijmde inrichting, die thans onder den naam
van de Fransche Republiek, bekend staat. Dat
wist de linkerzijde, eD het was de eigenlijke
oorzaak der hartstochtelijke ongerustheid, in de
zitting vau Zaterdag betoond door haar en inzon
derheid door Gambetladie gaarne nog eens we
der den dictator zou willen spelen. De rechter
zijde had wel eenige beleefde betuigingen voor
den heer Thiers over maar niet meerde linker
zijde dacht dat er veel meer noodig zou zijn om
hem tevreden te stelleneiudelijk werd er een
middenweg gevonden dien geen onderdeel der
Vergadering weigeren kon te bewandelen en de
heer Thiers liet 2ich verbidden.
Hiervan kennis outvangeude liet de Vergade
ring minder eenstemmigheid blijken dan de schier
eenparige aanneming der verklaring van vertrou
wen in den heer Thiers zou hebben doen ver-
