VOLK El BËÉEBIIG. N". 11. Zevende jaargang. A" 1866. Dit Weekblad verschijnt iederen Vrijdag.—Prijs per drie Prijs der Advertentiën, van 1-5 regels 0,75; elke re»el maanden voor hel voormalig 4de district van Zeeland 1,15; Vriirloo- 1 Mn nvt daarboven fO,iV/2, behalve het zegel van ƒ0,3.5 voor iedero voor de overige plaatsen des Rijks franco per post ƒ1.30 J O lTlcJdl l. plaatsing. Groote letters naar het getal gewone regels, Afzonderlijke Nummers 0.10. die zij beslaan. Ingezonden Stukken en Brieven, de Redactie betreffende, benevens Advertentiën en gewone Berichten of Mededeelingeu van Correspondenten te bezorgen bij den Uitgever dezes, alles francobehalve de bekende Correspondentiën. te O O STEUR G, BURGEMEESTERS en WETHOUDERS van OOSTBURG maken bekend dat op IHAANOAO DEN 26 MART I86S alhier VEEMARKT zai gehouden worden doch dat daarop geen Rundvee zal worden toe gelaten. OoSTJicuGden 10 Maart 1866. De Burgemeester, F. L. BENTEIJN. De Secretaris, L. THERI, Mz. lir zijn in ons gewest nog eene menigte lieden die, de een uit eene zekere gods dienstige richting, de andere door geen genoegzaam acht te slaan op den loop der wereldgebeurtenissen, op twee gedachten hinken, wanneer zij zich de vraag stellen of het volk om den Vorst is, of de Vorst om het volk. De beantwoording dezer vraag kan, dunkt ons, niet moeilijk zijn, wanneer wij op de door de geschiedenis geboekstaafde feiten aller eeuwen letten. De Vorst is om het volk of, wilt ge, de regeering. Bij voorkeur willen we ons aan dit woord houden. De regeering is om den wille, tot welzijn des volks daar. Zij is het middelpunt der staatsorde, waarom zich het geheele raderwerk der Regeerings- wijze beweegt. Men had en heeft nog souvereincn 1 alleenheersehersautocraten. Nog velen van het thans levend geslacht heugt het bestaan van oenen souvereinen vorst der vercenigde Nederlanden Willem Idieen hierin toonde hij weder zijnen lijd te kennen dien titel nederleide om de koningskroon en scliepter te aanvaarden; maar voor hij die wichtige sieraden, welks voeren de grootste verantwoordelijkheid mede brengt, aannam, wenschte Hij vooraf, door een verdrag tusschen Hem en de natie, de voorwaarden te regelen, op welke hij de kroon dragenden scliepter voeren zou Dat verdrag was de grondwet van 1814 later bij den nieuwen toestand vermeer dering van onderdanen en grondgebied op nieuw geregeldHeeft Willem I die voorwaarden letterlijk vervuld De ge schiedenis spreke haar oordeel uitMaar- gesteld Hij vervulde die in zijnen geest op zijne wijzedan weder gaf hij er blijken van, zijn tijd en zijn volk te kennen, kostte het hem ook zijn nieuw grondgebied, zjjnc nieuwe onderdanen want het volk cisclrte niet eenparig, niet met algemeenc stem verbreking van het wellicht geschonden contract, veel min nog verklaarde het dat nu geschonden contract nietig, en toen ein delijk, na geduld van weerszijden mengden zich ook al hartstochten in den strijd de gewezen souverein tot de overtuiging kwam, dat liet maatschappelijk verdrag eene hernieuwing noodig had, wilde hij den vrede in het Rijk bewarenwijl hij die noodzakelijkheid of nog niet inzag of meende dat zijne krachten te kort schoten om het beheer onder de nieuwe vormen te torschen vertrouwde hij dat toe aan jeug diger kracht en evenveel moed Willem II nam de proef tan 's vaders regeerwijze, doch kwam tot do overtuiging dat da be hoeften zijner onderdanen gewijzigd waren en zij rijp geworden waren tot de uiloefening van rechten, die alleen door beschaafde natiën kunnen uitgeoofend wordenhet gevolg dezer overtuiging was, dat hij zelf, op echt ridderlijke wijzeden weg tot grondwetsherziening openstelde en zich de eeuwige dankbaarheid verwierf' van dat volk, dat met liefde aan hem en zijn huis en geslacht verbonden was Zonderlingdat men nog zoovelen ont moet, die in den Koning den onmiddeliijken vertegenwoordiger der godheid ziendie de grondwet van een Rijk slechts tellen voor een schandelijk jukden souvereinen Vorst door de omstandigheden des tijds op den hals gelegden hetwelk hij ondanks zijnen eedonder zekere omstan digheden zou kunnen afwerpen omdat het volk geen recht had liet hem op te leggen en hij geen recht hal om het zich te laten opleggen. Deze zedeleer gaat op het laatste punt stellig manken de souverein die zich onder de puinhoopen van den troon laat begravenis edelaardigeris deugdza mer in zijnen strijd tegen eene grondwet die men hem wil opdringendan hij die de grondwet aanneemt met het stille voorbehoudom ze hij tijd en gelegenheid ter zijde te stellenWat zeggen we Edelaardiger? De eerste is een held terwijl de andere, die onder voorbehoud zwoer, een laaghartig, meinecdig voorwerp is. Maar van waar dan dat hechten aan de souvereiniteit, de oppermacht van Vorsten, dat men, zonderling genoeg, in de eclit orthodoxe Transvaalsche en Oranje-Rivier- llepubliekenonder onze gewezen landge- nooten en stamverwanten onze broeders met hunnen republikeinschenstreng re- publikeinsehen regeeringsvorm niet terug vindt Wij zagen onlangs een boek van een geacht wetenschappelijk vaderlandsch godgeleerde dat den titel droeg van mis bruikte bijbelplaatsen, 't Was een dik groot octavo boekdeel Dat misbruik schijnt dus, even als ook wij sinds lang zulks wisten, deels vermoedden zeer groot te zijn. Zou het ook in dezen zijn Wij geloovcn ja Men heeft er geene rekening van gehouden dat oudtijds de vader liet hoofd, des gezins wes en bleef, schoon hij zijne familie, vooral bij de Oostersche veel- Wijyejiijj, i waarvan de sporen reeds in de grijze—'oudheid gevonden worden zag ver meerderen Men heeft er niet aangedacht, hoe die geslachten aanwiesen tot stammenonder stamhoofden evenmin als dat dit hoofd- manschap niets anders was dan een rechter ambtde huisvader, liet familiehoofd, het stamhoofd sprak rechtbesliste geschillen bewaarde den onderlingen vrede en deelde zijn ambt in den regel met eenen raad uit verschillende andere familieleden, huis vaders of hoofden bestaandezooals men dit nog op Nienw-Zeeland en onder de Karenen der Zuidzeedie op lageren trap van beschaving staanzien kan 1 Men ziet over 't hoofddat de Israëlitische rogeering eerst Patriarchaal onder de Hebreeuwendaarna theocratisch was onder Mozes en Aïron de eerste rechterde andere priester. Daarbij komt het feit, dat de heirtocht-leiders, de legeraanvoerders, de hertogen slechts voor den oorlog door het volk werden gekozen of door richter of stamhoofd aangewezen. Zoodanig was Jozua en zoodanigen waren zijne opvolgers de richters en riehter-zienersweer een andere stand onder een theocratische regeering. Debora de richteres en pro fetes, had haren veldoverste (hertog) Barak. Toen men (men lette wel) naar de wijze der naburige volkenbekoord door den uitwendigen glans van tro.on en hofstaat eenen Koning verlangde werd ja dat verlangen ingewilligd doch de richter schreef vooraf eene grondwet, reeds door Mozes die de mogelijkheid van den volks- wenseh had voorzien aangegevendoch welk eene grondwet? Gaf ze niet den Koningen rechten en het volkzachtts ge nomen slechts plichten Waarom Het volkde geschiedenis leert hethet volk was niet rijp voor het Koningschapde Koningen ontaardden zeiven in veroveraars en het volk streed voor overweldigersde Koningen verlieten oude zeden en gewoonten; de menigte volgde; de Koning schaft den godsdienst der vaderen af en volgt Jerobe- ams kalverdienstNoodwendig moest zich uit dergelijke toestanden eri, gelukkig, al mogen wij hetnietvooropzetten-weder iets goeds ontwikkelenhet volk zag dat de Koning, die zondigde, niet de vertegen woordiger der godheid was noch zijn kon en langzamerhand ontstonden wetten die- het Koningschap beperkten, wetten dredSTi'"' alleenheersclier Daiuus tranen deden sferte'n wetten der Perzen en Meden onveréfd-derlljk als het noodlot! Ook in Nef-rlariffS, ge schiedenis is geen spoor te vinden vtfo iets,

Krantenbank Zeeland

Sluisch Weekblad | 1866 | | pagina 1