VOLK El BËÉEBIIG.
N". 11.
Zevende jaargang.
A" 1866.
Dit Weekblad verschijnt iederen Vrijdag.—Prijs per drie Prijs der Advertentiën, van 1-5 regels 0,75; elke re»el
maanden voor hel voormalig 4de district van Zeeland 1,15; Vriirloo- 1 Mn nvt daarboven fO,iV/2, behalve het zegel van ƒ0,3.5 voor iedero
voor de overige plaatsen des Rijks franco per post ƒ1.30 J O lTlcJdl l. plaatsing. Groote letters naar het getal gewone regels,
Afzonderlijke Nummers 0.10. die zij beslaan.
Ingezonden Stukken en Brieven, de Redactie betreffende, benevens Advertentiën en gewone Berichten of Mededeelingeu van Correspondenten
te bezorgen bij den Uitgever dezes, alles francobehalve de bekende Correspondentiën.
te
O O STEUR G,
BURGEMEESTERS en WETHOUDERS
van OOSTBURG maken bekend dat op
IHAANOAO DEN 26 MART I86S alhier
VEEMARKT zai gehouden worden doch
dat daarop geen Rundvee zal worden toe
gelaten.
OoSTJicuGden 10 Maart 1866.
De Burgemeester,
F. L. BENTEIJN.
De Secretaris,
L. THERI, Mz.
lir zijn in ons gewest nog eene menigte
lieden die, de een uit eene zekere gods
dienstige richting, de andere door geen
genoegzaam acht te slaan op den loop der
wereldgebeurtenissen, op twee gedachten
hinken, wanneer zij zich de vraag stellen
of het volk om den Vorst is, of de Vorst
om het volk. De beantwoording dezer
vraag kan, dunkt ons, niet moeilijk zijn,
wanneer wij op de door de geschiedenis
geboekstaafde feiten aller eeuwen letten.
De Vorst is om het volk of, wilt ge, de
regeering. Bij voorkeur willen we ons
aan dit woord houden. De regeering is
om den wille, tot welzijn des volks daar.
Zij is het middelpunt der staatsorde, waarom
zich het geheele raderwerk der Regeerings-
wijze beweegt. Men had en heeft nog
souvereincn 1 alleenheersehersautocraten.
Nog velen van het thans levend geslacht
heugt het bestaan van oenen souvereinen
vorst der vercenigde Nederlanden Willem
Idieen hierin toonde hij weder zijnen
lijd te kennen dien titel nederleide om de
koningskroon en scliepter te aanvaarden;
maar voor hij die wichtige sieraden, welks
voeren de grootste verantwoordelijkheid
mede brengt, aannam, wenschte Hij vooraf,
door een verdrag tusschen Hem en de natie,
de voorwaarden te regelen, op welke hij de
kroon dragenden scliepter voeren zou
Dat verdrag was de grondwet van 1814
later bij den nieuwen toestand vermeer
dering van onderdanen en grondgebied
op nieuw geregeldHeeft Willem I die
voorwaarden letterlijk vervuld De ge
schiedenis spreke haar oordeel uitMaar-
gesteld Hij vervulde die in zijnen geest
op zijne wijzedan weder gaf hij er blijken
van, zijn tijd en zijn volk te kennen, kostte
het hem ook zijn nieuw grondgebied, zjjnc
nieuwe onderdanen want het volk cisclrte
niet eenparig, niet met algemeenc stem
verbreking van het wellicht geschonden
contract, veel min nog verklaarde het dat
nu geschonden contract nietig, en toen ein
delijk, na geduld van weerszijden mengden
zich ook al hartstochten in den strijd
de gewezen souverein tot de overtuiging
kwam, dat liet maatschappelijk verdrag
eene hernieuwing noodig had, wilde hij den
vrede in het Rijk bewarenwijl hij die
noodzakelijkheid of nog niet inzag of meende
dat zijne krachten te kort schoten om
het beheer onder de nieuwe vormen te
torschen vertrouwde hij dat toe aan jeug
diger kracht en evenveel moed Willem II
nam de proef tan 's vaders regeerwijze,
doch kwam tot do overtuiging dat da be
hoeften zijner onderdanen gewijzigd waren
en zij rijp geworden waren tot de uiloefening
van rechten, die alleen door beschaafde
natiën kunnen uitgeoofend wordenhet
gevolg dezer overtuiging was, dat hij zelf,
op echt ridderlijke wijzeden weg tot
grondwetsherziening openstelde en zich de
eeuwige dankbaarheid verwierf' van dat volk,
dat met liefde aan hem en zijn huis en
geslacht verbonden was
Zonderlingdat men nog zoovelen ont
moet, die in den Koning den onmiddeliijken
vertegenwoordiger der godheid ziendie
de grondwet van een Rijk slechts tellen
voor een schandelijk jukden souvereinen
Vorst door de omstandigheden des tijds
op den hals gelegden hetwelk hij
ondanks zijnen eedonder zekere omstan
digheden zou kunnen afwerpen omdat het
volk geen recht had liet hem op te leggen
en hij geen recht hal om het zich te laten
opleggen. Deze zedeleer gaat op het laatste
punt stellig manken de souverein die
zich onder de puinhoopen van den troon
laat begravenis edelaardigeris deugdza
mer in zijnen strijd tegen eene grondwet
die men hem wil opdringendan hij die
de grondwet aanneemt met het stille
voorbehoudom ze hij tijd en gelegenheid
ter zijde te stellenWat zeggen we
Edelaardiger? De eerste is een held
terwijl de andere, die onder voorbehoud
zwoer, een laaghartig, meinecdig voorwerp
is.
Maar van waar dan dat hechten aan de
souvereiniteit, de oppermacht van Vorsten,
dat men, zonderling genoeg, in de eclit
orthodoxe Transvaalsche en Oranje-Rivier-
llepubliekenonder onze gewezen landge-
nooten en stamverwanten onze broeders
met hunnen republikeinschenstreng re-
publikeinsehen regeeringsvorm niet terug
vindt Wij zagen onlangs een boek van
een geacht wetenschappelijk vaderlandsch
godgeleerde dat den titel droeg van mis
bruikte bijbelplaatsen, 't Was een dik
groot octavo boekdeel Dat misbruik
schijnt dus, even als ook wij sinds lang
zulks wisten, deels vermoedden zeer groot
te zijn. Zou het ook in dezen zijn Wij
geloovcn ja Men heeft er geene rekening
van gehouden dat oudtijds de vader liet
hoofd, des gezins wes en bleef, schoon hij
zijne familie, vooral bij de Oostersche veel-
Wijyejiijj, i waarvan de sporen reeds in de
grijze—'oudheid gevonden worden zag ver
meerderen
Men heeft er niet aangedacht, hoe die
geslachten aanwiesen tot stammenonder
stamhoofden evenmin als dat dit hoofd-
manschap niets anders was dan een rechter
ambtde huisvader, liet familiehoofd, het
stamhoofd sprak rechtbesliste geschillen
bewaarde den onderlingen vrede en deelde
zijn ambt in den regel met eenen raad
uit verschillende andere familieleden, huis
vaders of hoofden bestaandezooals men
dit nog op Nienw-Zeeland en onder de
Karenen der Zuidzeedie op lageren trap
van beschaving staanzien kan 1 Men
ziet over 't hoofddat de Israëlitische
rogeering eerst Patriarchaal onder de
Hebreeuwendaarna theocratisch was onder
Mozes en Aïron de eerste rechterde
andere priester. Daarbij komt het feit,
dat de heirtocht-leiders, de legeraanvoerders,
de hertogen slechts voor den oorlog door
het volk werden gekozen of door richter
of stamhoofd aangewezen. Zoodanig was
Jozua en zoodanigen waren zijne opvolgers
de richters en riehter-zienersweer een
andere stand onder een theocratische
regeering. Debora de richteres en pro
fetes, had haren veldoverste (hertog) Barak.
Toen men (men lette wel) naar de wijze
der naburige volkenbekoord door den
uitwendigen glans van tro.on en hofstaat
eenen Koning verlangde werd ja dat
verlangen ingewilligd doch de richter
schreef vooraf eene grondwet, reeds door
Mozes die de mogelijkheid van den volks-
wenseh had voorzien aangegevendoch
welk eene grondwet? Gaf ze niet den
Koningen rechten en het volkzachtts ge
nomen slechts plichten Waarom Het
volkde geschiedenis leert hethet volk
was niet rijp voor het Koningschapde
Koningen ontaardden zeiven in veroveraars
en het volk streed voor overweldigersde
Koningen verlieten oude zeden en gewoonten;
de menigte volgde; de Koning schaft den
godsdienst der vaderen af en volgt Jerobe-
ams kalverdienstNoodwendig moest zich
uit dergelijke toestanden eri, gelukkig, al
mogen wij hetnietvooropzetten-weder iets
goeds ontwikkelenhet volk zag dat de
Koning, die zondigde, niet de vertegen
woordiger der godheid was noch zijn kon
en langzamerhand ontstonden wetten die-
het Koningschap beperkten, wetten dredSTi'"'
alleenheersclier Daiuus tranen deden sferte'n
wetten der Perzen en Meden onveréfd-derlljk
als het noodlot! Ook in Nef-rlariffS, ge
schiedenis is geen spoor te vinden vtfo iets,