Van Lieren maakt faam waar
'Nederland is gezellig, niet normaal meer'
Bianca van Beers wint barrage Z-klasse in manege Heikant
u
Willems laat Goossen
achter zich in Axel
&oede tweede wedstrijd dressuurcompetitie in Nieuwvliet
DE STEM
SPORT ZEELAND
B4
Het Hongaars restaurant van Jözsef Kiprich op Cyprus is nu kaputt
i i i i i
MAANDAG 29 DECEMBER 1997
bonze paardensportmedewekrer
leikant - Niet minder dan
ijl starts konden genoteerd
lorden bij de pony's en de
aarden op tweede kerstdag
ii manege Heikant van Fons
Ingrid de Vetter. Bianca
an Beers kwam als winnares
it de strijd in de Z-klasse.
]e Stichting Hippische Sport-
,ntrum Heikant hield de vierde
tedstrijd van de springcompeti-
om de Lucien Cappaert-
prmgprijs. Een competitie van
vijf wedstrijden, waarvoor de
paardencombinaties minimaal
twee wedstrijden rijden en de fi
nale.
Een vinnige strijd was er in de Z-
klasse, waar van de zes deelne
mers er vier via de bouwsels van
ontwerper Bram Wattel uit Vrou
wenpolder zich in de barrage re
den. Bianca van Beers met Ikito
uit Sprundel zegevierde in deze
barrage met 0-27,14. Hyo de Loos
met Nadir van de ruiterclub
Hulst reed zich in het basispar-
cours van de ZZ-klasse weer
prachtig en foutloos naar de
eindklassering in 70,57. De Z-
klassen worden in handicap be
rekend en dus moest hij een bar-
ragerit rijden. Hij behaalde wel
de snelste tijd met 26,63, maar
nam in zijn haast een balkje mee,
waarvoor vier strafpunten geno
teerd werden.
Bij de M-klasse drongen acht
paarden door tot de barrage. De
als laatste vertrekkende deelne
mer in de barrage Tim Fransen
met Gouberg's Herminka ontnam
iedereen het zicht op de eindzege.
Hij reed een alles-of-niets-rit,
maar een foutloos parcours en de
snelste tijd van 24,44. Knap
tweede werd Ellen Briquet met
Twisther van de ruiterclub Hulst
met 0-27,45. Inclusief de barrage
kwamen er 53 combinaties aan de
start in de L-klasse. Hiervan re
den er zich dertien in de barrage.
UITSLAGEN
B-paarden: 1. Michelle Vertse met
High Society (Weelruiters), 2. Fran-
sesco Pinksteren met Lime Lightday
(Oudenbosch), 3. Simone van Wezel
met Kyra (Oranjeruiters).
L-paarden: 1. Bart Penneman met
Jessy (Lowegruiters), 2. Patrick
d'Heere met Ratina (Stekene), 3.
Hans Wieringa met Viona (Weelrui
ters).
M-paarden: 1. Kim Franssen met
Gouberg's Herminka (Oud Gastel), 2.
Ellen Briquet met Twisther (Hulst),
3. Margreet Walraven met Jappelou-
pe (Oranjezon).
Z-paarden: 1. Bianca van Beers met
Ikito (Sprundel) 2. Piet Huige met
Jezelma (Weelruiters), 3. Guus Kous-
ters met Gametist (Kruisland).
B-pony's categorie ABC: 1. Debby
Ofxermans met NN, 2. Dieter Lahey-
ne met Merrielex.
Categorie DE: 1. Nancy Offermans
met Dandy, 2. Stefanie van Bunder
met Diamanta (Hulst), 3. Bart Meer-
schaert met Miloe.
L-pony's categorie ABC: 1. Ambert
Grim met Porche, 2. Sylvie van
Eeckhoute met Queeny, 3. Dieter La-
heyne met Rena.
Categorie DE: 1. Tim de Grim met
With Star, 2. Sof ie Verheyen met
Darco, 3. Roy de Cock met Ramona.
M-pony's categorie C: 1. Tim de
Grim met Sunny Bleu, 2. Rilana
Ruissen met Tara (Paardebloem).
Categorie D: 1. Pieter de Vleeshou
wer met Midas, 2. Angelique de Beu-
Ie met King of Diamonds, 3. Stieven
van Bunder met Song of Mermaid
(beiden Hulst).
Z-pony's categorie AB: 1. Stefan de
Beule met Honey Girl (Hulst).
Categorie DE: 1. Hans Vinke met
Waldo (Kleppertjes), 2. Angelique de
Beule met Shining Star Rebel.
onze paardensportmedewerker
Uieuwvliet-Bad - Laurens van Lieren maakte in Paar-
lensportcentrum Nieuwvliet te Nieuwvliet-Bad van
Hans en Yvonne Prins zijn faam waar. De vijftienjarige
witer won de Z2-klasse in de tweede wedstrijd van de
ipdressuurcompetitie die werd gehouden door de Zwin-
ruiters.
ide Z2-klasse maakte de 15-jari-
je favoriet zich waar. Laurens van
jeren uit Schore met Rubiquil,
ynmasiumleerling, greep de eer-
[estek met 392 punten (twee ju
fleden). Suzan Malcorps, de hui-
ige voorzitster van De Zwinrui-
;rs, vormde met de tienjarige
'emando nog maar pas een com-
linatie. Toch veroverde zij met
tel elan het zilver in deze zware
nbriek met 362 punten. Mal-
■orps: „Nog maar drie weken rijd
imet Fernando. Dan ben je na-
lurlijk nog geen combinatie,
laar het belangrijkste is dat ik
m lekkere proef heb gereden.
ange tijd ging in de Zl-klasse
la van den IJssel uit Middel
ing met Abdij's Gullit aan de lei-
ling. Zij moest uiteindelijk met
15 punten met zilver genoegen
men, want met twee puntjes
«er streefde Liesbeth van de
lelde met Kiriano haar voorbij,
nhet morgenprogramma werden
e andere klassen verreden. Met
(5 punten waren er twee toppers
ede L-klasse. De amazone Linda
lie met Isabel van De Oranje-
eiiters en Ingrid de Milliano met
wta van De Zwinruiters.tLinda
reeg de hoofdprijs. Deze 14-jari-
ge amazone uit Westdorpe pres
teert goed. Ze behaalde uit zes
wedstrijden vier winstpunten en
was in de laatste drie wedstrijden
winnares. Linda: „We hebben Isa
bel vorig jaar december voor mijn
vader als recreatiepaard gekocht.
Isabel was groen, maar wel zadel
mak. Toen ben ik er wedstrijden
mee gaan rijden. Vanaf het begin
kreeg ik les van Janet van Puyvel-
de, Annemieke Picavet en Leunis
van Lieren."
UITSLAGEN
Z2-paarden: 1. Laurens van Lieren
met Rubiquil (Weelruiters) 392 pun
ten, 2. Suzan Malcorps met Fernando
(Zwinruiters) 362, 3. Monique Ver-
schuure met Jetset (Zuid-Beveland)
361.
Z1 -paarden: 1. Liesbeth van de Velde
met Kiriano (Zuid-Beveland) 377, 2.
Rafaela van de IJssel met Abdij's Gul
lit (Oranjezon) 375, 3. Wanda Prins
met Jean Rhode (Sasruiters) 366.
Ml-paarden: 1. Natasia Hertogh met
Kristel Mere 161, 2. Ad Murre met Ja-
marette 157, 3. Mark Merk met Goofy
(allen Zwinruiters) 151.
L-paarden: 1. Linda Wille met Isabel
(Oranjeruiters) 165, 2. Ingrid de Mi-
liano met Evita 165, 3. Magretha van
Amerongen met Jogger (beiden Zwin
ruiters) 161.
B-paarden: 1. Sylvia Steurrijs met Ja-
ron 171, 2. Ingeborg van Zeele met Li
berty 151, 3. Annie Bruys met Jolita-
Utopia (allen Zwinruiters) 151'pun
ten.
De amazone Linda Wille won met Isabel de hoofdprijs In de L-klasse.
FOTO CAMILE SCHELSTRAETE
Van onze atletiekmedewerker
Axel - Rudy Willems won in Axel de 9,6 kilometer lange
Eindejaarscross. In het door de vele regenval van de afgelo
pen week zwaar en glibberig liggende Axelse Bos, bleef hij
favoriet Erik Goossen negen seconden voor. Goossen, vori
ge week nog de sterke winnaar van een halve marathon in
Terneuzen, verkeek zich in het 'kaalgeschoren' Axelse Bos
op het parcours en op de Belg Rudy Willems, voor hem een
totaal onbekende.
De Ertveldenaar is in zijn regio
beter bekend. Hij behoort er tot
de betere crossers en dat liet hij
in Axel zien. Goossen opende
sterk. De Terneuzenaar, dit sei
zoen in het Zeeuws-Vlaamse
trimloopcircuit vrijwel onklop-
baar, liep gelijk na de start bij
zijn concurrenten weg en dat
waren toch niet de geringsten,
want onder meer Sepp Vermeu
len, Matthieu Warrens, Edwin
de Jaeger en Ronny van Acker
kwamen in de kantine van de
voetbalvereniging Axel het
startnummer afhalen.
Na ruim twee van de zes rond
jes van 1600 meter draafde
Goossen in de spits van de wed
strijd. Met zijn gekende korte
dribbelpas leek hij op zijn zo
veelste zege af te stevenen, tot
Rudy Willems hem tot orde
riep. Het werd een leuke ener
verende strijd want Goossen
was niet van plan om zo maar
te capituleren. De verschillen
bleven dan ook klein, terwijl
Matthieu Warrens en de voor
eigen publiek lopende Edwin
de Jaeger op het vinkentouw
bleven lopen. Edwin de Jaeger
viel als eerste kanhebber weg,
maar Warrens volhardde zijn
acties tot in de laatste honder
den meters en joeg Goossen en
Willems constant op.
De verschillen tussen het top-
trio waren dan ook klein. Wil
lems haalde het met negen se
conden op Goossen, terwijl
Warrens twaalf seconden na de
Terneuzenaar en eenentwintig
'tellen' na Willems derde werd.
Sepp Vermeulen, vooraf toch
tot de kanshebbers gerekend,
moest zich tevreden stellen met
een vijfde plaats. De Koewach
tenaar, die eind november in
zijn winnende Terneuzen-
Graauw dieper ging dan ooit,
maakte hier na een blessure,
opgelopen in die door hem ge
wonnen Zeeuws-Vlaamse klas
sieker, zijn rentree. Het was
duidelijk dat hij nog een aantal
weken verwijderd is van zijn
oude niveau, maar Sepp komt
er weer aan.
Tanneke Herenthals, ook zij is
op de weg terug na wat licha
melijke perikelen, was de snel
ste vrouw in het Axelse Bos.
Rob Bijvank, die zich de laatste
maanden en met succes op het
kortere werk toelegt, won de
6,4 kilometer. Hier was Jante
Heethuis de snelste vrouw. Ma
rino Rodrigo uit Hulst en de
Belgische Ka trien van der Mer-
len namen de 3,2 kilometer voor
hun rekening. Voor de regie van
deze Eindejaarscross tekende
de Zeeuws-Vlaamse scheid-
rechtersvereniging (COVS), die
steun kreeg van de Terneuzense
atletiekvereniging Schelde-
sport. Zij kregen 98 deelnemers
aan de start.
UITSLAGEN
500 METER
Jongens: 1. Tim Coenen 2.22, 2.
Pieter van der Merlen (beiden Bel
gië) 2.33.
Meisjes: 1. Debby Coenen (België)
2.15, 2. Ingeborg Bijvank (West
dorpe) 2.32.
3,2 KM
Mannen: 1. Marino Rodrigo (Hulst)
13.55, 2. Herman Sarneel (Sas van
Gent) 14.26, 3. Dennis van de
Broeke (Axel) 14.36, 4. Harold Ver-
helst (Westdorpe) 14.38, 5. Emiel
Goudzwaard (Terneuzen) 15.40.
Vrouwen: 1. Katrien van der Mer
len (België) 16.25, 2. Andrea Boeye
(Axel) 21.00.
6,4 KM
Mannen: 1. Rob Bijvank (Westdor-
ie) 23.42, 2. Patrick van Remortel
luist) 24.20, 3. Cor Koekkoek
'Axel) 24.47, 4. Stan Brooijmans
Terhole) 25.29, 5. Jacques Rodrigo
(Hulst) 25.39.
Vrouwen: 1. Jante Heethuis (Ter
neuzen) 32.28, 2. Anjo de Kort
(Axel) 32.32, 3. Hester Vink (West
dorpe) 33.37.
9,6 KM
Mannen: 1. Rudy Willems (België)
33.47, 2. Erik Goossen (Terneuzen)
33.56, 3. Matthieu Warrens (Kloos-
terzande) 34.08, 4. Edwin de Jae
ger (Axel) 34.25, 5. Sepp Vermeu
len (Koewacht) 35.24, 6. Ronni van
Acker (Nieuw-Namen) 35.58, 7.
Ivan Mees (België) 36.04, 8. George
Valckx (Ossenisse) 36.07, 9. Caro
Dehulsters (Hulst) 36.39, 10. Eric
van Nevel (België) 36.49.
Vrouwen: 1. Tanneke Herenthals
(Terneuzen) 48.27, 2. Rebecca
Schelfhout 48.41, 3. Gina de Cap
(beiden België) 52.51.
luilend stapte Jözsef
liprich ruim twee jaar
Sleden in De Kuip van
iet veld. De publiekslie
veling kreeg geen nieuw
ontract. Na twee moei-
ijke jaren op Cyprus is
éj met echtgenote Tun-
leen zoontjes David (8)
n Daniël (3) weer terug
i Nederland, de Hol-
andse gezelligheid ge-
onden in een nieuw-
louwwoning in 's Herto-
enbosch, de stad van
ijn nieuwe werkgever,
özsef Kiprich (34), weet
rat hij fout deed, is nu
eeer gelukkig.
«Vincent Ronnes
'en Bosch - Rillend komt Tunde
it de ijzige kou. „Wat erg," zegt
t en laat de warmte van hun
ieuwe woning in een Bossche
ieuwbouwwijk op zich inwer-
en.
tnde is net zo Hongaars als Jözs-
'i haar lokken, haar Slavische
"kbeenderen. En net zo goed-
'£hs, zeker nu ze weer thuis is.
'rot thuis is Nederland.
'roken ze dan op deze koude
róiterse dagen nooit terug aan
)prus, het warme eiland?
Cyprus. „Cyprus is een mooi
akantieland," vindt Jözsef. En
rode vertolkt de wijze les die ze
f hebben opgestoken. Mooijyeer
deen is niet genoeg om gelukkig
E worden. Voetbal is ook niet al-
zegt ze, en geld al evenmin.
'f'ld
'W fantastisch aanbod kreeg
°zsef Kiprich ruim tweeëneen-
Jaar Sleden van Apoel Nico-
a. Bij Feyenoord zat zijn mooiste
®roP' zoveel was duidelijk, ze
roden hem niet echt meer nodig,
s koos hij voor het vele geld dat
Wi op het vakantie-eiland werd
fboden.
w<*s fout," zegt hij nu.
N heeft er geleden. Met bloedend
'rot stond hij er op het kale veld.
e eerste jaar ging nog wel, we
)„™f,n all0S en er werd betaald.
waren tenminste nog ge-
exciAeS'
fweede jaar ging alles
I-j^n werd de heimwee sterker.
kreeg verschillende aanbie-
SS,« Hongarije, het land
laar h!J u°g St6eds POP111™ is.
X Hongaar Jözsef Kiprich
ije trr nief naar Honga-
J Hij wilde naar huis, naar Ne
derland. „De aanbiedingen kwa
men uit Hongarije, maar ik
wachtte op Nederland."
Nu nog wacht hij op vijf maanden
salaris van de Cypriotische club.
Supporters
Zijn hand gaat theatraal naar zijn
hart. „Rotterdam is mijn stad."
Mooie stad, zegt hij, goede men
sen. En als Jözsef iets zeer duide
lijk wil zeggen, als hij wil overtui
gen in de taal die hij weliswaar al
een heel eind maar soms nog net
niet helemaal meester is, zegt hij:
„Niet normaal meer." En spreekt
hij de 'h' uit als 'g'. „Geel goed,"
zegt hij dan.
Supporters bleven hem volgen,
ook in Cyprus. Ze kwamen hem
opzoeken. „Geel veel. Niet nor
maal meer."
Bewogen vertelt hij over zijn bele
venissen op Cyprus. Hoe eenzaam
hij daar was. „En dan liep ik over
het trainingsveld en zag ik ineens
een paar mensen staan zwaaien
met een Feyenoord-vlag." Dat sn
eed dwars door zijn eenzame ziel.
De pijn werd er niet minder op
doordat het contact met de spelers
op Cyprus nooit werd wat hij bij
Feyenoord had beleefd. „Dan liep
er eentje, zoon van een miljonair,
die mocht alles." Hij duwt zijn
wijsvinger tegen zijn neus, hoofd
in de nek. „Zo, helemaal uit de
hoogte."
„Ik zei toen ik weg moest bij Feye
noord, als ik niet meer dan twintig
procent meer krijg, dan blijf ik in
Nederland. Ik kreeg meer, dus
ging ik. Maar nu, twee jaar later,
weet ik dat ik fout heb gedaan.
Het is een mooi vakantieland, het
lijkt mooi, de mensen lijken vrien
delijk, maar als je daar een poosje
woont, dan weet je dat iedereen
een beetje gangster is."
„Wanneer gaan we weer naar
huis," vroeg de oudste, Daniël, nu
acht, toen amper zes. „Voor die
jongen was het moeilijk." Wel
handig dat hij nu diverse talen
spreekt. „Nederlands, Hongaars,
Engels en een beetje Grieks. Niet
normaal meer."
En echtgenote Tunde dan? „Dat is
een echte voetbalvrouw. Die gaat
waar haar man moet gaan."
Gezellig
Jöszef Kiprich is weer thuis. Niet
helemaal, tenslotte is Den Bosch
Jözsef Kiprich wandelt met vrouw en kinderen door de nieuwbouwwijk in 's Hertogenbosch.
geen Rotterdam. „Maar Den
Bosch is wel een gezellige stad,
heel gezellig, niet normaal meer."
Het gevoel van thuiskomen na het
sombere avontuur op Cyprus
werd nog eens versterkt door het
warme onthaal dat hem ten deel
viel door zijn vele oude vrienden
in het Feyenoord-legioen. Excel
sior boekte een seizoenrecord aan
bezoekers toen Den Bosch met De
Tovenaar van Tatabanya op be
zoek kwam. Jöszef was nog niet
helemaal fit, in de tweede helft
speelde hij niet meer, dus toen lie
pen de Excelsior-tribunes ook
leeg.
Sfeer
Nu is hij alweer een tijdje gebles
seerd. Apart van de Bosche spe
lersgroep draaft hij met zijn bege
leider over het trainingsveld van
FC Den Bosch. Draven is een
groot woord, Kiprich sjokt, sleept
zijn lijf over het veld. Van verre al
herkenbaar. Jözsef Kiprich is
nooit een loopwonder geweest,
nooit liefhebber van rennen ge
weest en zal het op zijn ouwe dag
in het Brabantse ook niet worden.
Popovics wist dat die ene keer
aardig te verwoorden. „Als het
woord 'duurloop' begraven
wordt," zei hij „dan draagt Jözsef
de kist."
Eerder al dan de rest van de selec
tie verdwijnt hij van het veld.
„Het gaat al stukken beter," ver
telt hij later. Dolgraag wil hij ook
de Brabantse supporters aan zich
binden. Maar dan moeten ze nog
even geduld bewaren tot na de
winterstop.
Trouwens, dan gaat Den Bosch
voor de periodetitel.
„Dit is een goede ploeg," zegt de
Hongaar.
Het gevaar zit er natuurlijk in - en
dat niet op de laatste plaats van
wege de slome tred van de Hon
gaar - dat ze al snel in Den Bosch
zullen gaan roepen dat hij er in
zijn nadagen als voetballer nog
mooi even op zijn gemak wat cen
ten komt opstrijken.
„Ik heb zulke opmerkingen nog
niet gehoord," zegt hij zelf.
„Maar als ik wat minder ga pres
teren, zullen ze dat wel makkelijk
doen. Daarom moet ik me inzet
ten. Dat wil ik ook. Ik ben geen
echte leider, denk ik. Maar ik
moet wel wat extra's brengen. Een
actie, en doelpunten natuurlijk."
„De sfeer is goed, het is gezellig.
FOTO ERIK VAN T HULLENAAR
En dat is belangrijk voor elke
voetbalploeg."
Sfeer, gezellig. Helèmaal toeval
dat Jözsef Kiprich deze woorden
gebruikt, is het niet. Dat ging er
vroeger thuis in Tatabanya ook al
zo aan toe, vertelt hij. Als zesjari
ge ging hij bij de club in zijn stad,
een mijnstad. „Geen mooie stad,
maar wel rijk. Nu zijn de mijnen
dicht, dus dat is ook al minder."
Hij was hét grote talent. Toen hij
16!4 jaar was, maakte hij zijn de
buut. Tatabanya was een topclub,
speelde altijd om een van de hoog
ste plaatsen in de Hongaarse ere
divisie.
Thuis waren ze niet arm, niet rijk.
Geen klagen over zijn jeugd. Maar
dromen deed hij wel, over voet
ballen in het buitenland.
Na tien jaar lang als het wonder
kind van Tatabanya door het le
ven te zijn gegaan, stond daar
plots een manager voor zijn neus.
Door het Hongaars nationaal elf
tal had hij zich in de kijker ge
speeld. Binnen drie dagen stond
zijn handtekening onder een con
tract met Feyenoord.
Het grote buitenland lonkte. We
schrijven eind 1989.
Maar het begon met een kouwe
kermis. Zijn eerste wedstrijd was
tegen Fortuna Sittard. Met 2-0
verloren, een sfeer om te snijden,
supporters bestormden woedend
het veld. „Tsjonge, tsjonge, dacht
ik, waar ben ik nou?" Kortom, het
werd een moeilijk jaartje.
„Alles was anders, de mentaliteit,
de training. Bij Tatabanya zei ik
wel eens dat ik geen zin had. Nou,
dat was geen punt. Bij Feyenoord
was dat wel even wat anders. Ik
dacht dat ik bij Tatabanya bij een
topclub zat, maar toen bedacht ik
al snel: nee, dat was toch geen
echte topclub."
Pas in zijn derde jaar, onder Wim
Jansen begon het te lopen, begon
hij zich thuis te voelen. Wim van
Hanegem was niet zijn grote
vriend. Het wilde niet echt vlotten
tussen die twee. „Maar achteraf
denk ik: ja, toch wel, dat is een
toptrainer. Hij zorgde ervoor dat
de atmosfeer altijd goed was. In
het jaar dat wij kampioen werden,
was PSV denk ik wel iets beter.
Maar bij ons was de sfeer beter.
En daar gaat het om."
„Sfeer is zo belangrijk. Als wij
twee keer achter elkaar verloren,
juist dan was de sfeer goed bij
Jansen en Van Hanegem."
Hij heeft geluk gehad, zegt hij, bij
Feyenoord en bij Tatabanya.
Maar niet bij het Hongaars elftal.
„In de voorbereiding op het we
reldkampioenschap in Mexico
hadden we alles gewonnen. Ieder
een verwachtte dat we bij de eer
ste vier zouden komen. Maar met
een verloren we met 6-0 van Rus
land. Toen was het gelijk over.
Verschrikkelijk was dat, in de
vierde minuut stonden we al met
2-0 achter."
Trainer
Voetbal is zijn leven. Het einde
van zijn actieve carrière als speler
komt onverbiddelijk, dus roept
het trainerschap. „Ik wil in het
voetbal blijven. Dit jaar was ik te
laat om aan de cursus te beginnen.
Toen ik bij Feyenoord speelde,
ben ik er ook al eens aan begon
nen," vertelt hij, begeleid door
zijn bekende verontschuldigende
lach. „Maar die cursus was altijd
op woensdag, dan moest Feye
noord vaak spelen of moest ik met
het Hongaars elftal weg."
Ook als trainer wil hij graag in
Nederland blijven. „Dat kun je
niet vooraf hardop zeggen, maar
dat wil ik wel het liefst. Maar ik
zal eerst vijf, zes jaar moeten le
ren." Kan hij alleen in het buiten
land een contract krijgen, dan zal
het niet anders kunnen. Vrouw
Tunde volgt hem wel, zoveel is
duidelijk. „Maar tja, de kinderen,
dat is moeilijk, daar moeten we
dan maar eens goed over denken."
De les van Cyprus is hem goed in
gepeperd.
Terug naar hun beider geboorte
land lijkt geen reële optie. „Er is
de laatste tien jaar wel veel veran
derd. Hongarije heeft nu een
moeilijke tijd. Als je door de stra
ten wandelt, kun je zien dat de
mensen het allemaal heel druk
hebben. Er moet hard worden ge
werkt om iets op te bouwen. Dat
duurt nog zeker tien jaar." Twee,
drie keer per jaar gaat het hele ge
zin er op bezoek, bij de vele vrien
den, de familie, en vooral moeder
Kiprich.
De Tovenaar van Tatabanya is
van Nederland gaan houden.
„Waarom? Niet om één reden. Dat
is het voetbal hier, de mentaliteit,
de economie, alles is beter."
Hier is Nederland, maar vooral
Rotterdam. Met oud-maatjes als
Bosz, Scholten en Heus heeft hij
nog wel eens contact. „De rest is
allemaal weg. Zo is het leven van
een voetballer, dat is dan niet
leuk. Heb je een goede vriend, dan
ga je zelf of gaat hij weer weg."
En wie echte vrienden zijn, heeft
hij in de loop der jaren wel ge
leerd. Op Cyprus had hij er ook
een paar. Een ervan zou hem wel
eens helpen met het opzetten van
een Hongaars restaurant op dat
eiland.
Hij lacht weer als hij vertelt. Zijn
lach is sterker dan de boosheid
over de mensen die hem bedon
derden.
„Die man is rijk geworden. Ik
moet toch nog eens vragen hoe hij
dat heeft gedaan, want ik ben er
niet rijker van geworden."
„Dat restaurant is nu kaputt."
Hij kan er niet meezitten. „Ik ben
geen zakenman." Het is maar
geld. En op Cyprus heeft het echt
paar Kiprich geleerd dat dat ook
niet alles is.
Mensen kunnen je bedonderen,
weet hij. „Niet normaal meer."
