Geen pardon in de strijd om een pleegkind
Royal
E3I
Het eenzame gevecht van
de familie Van Delft uit Kloosterzande
ZEELAND
C5
De medewerkers
van Garage
Wijffels
Oranjestraat 25
IJzendijke
0117-302190
wensen u
Prettige
Feestdagen
Hotel
Restaurant
Sas van Gent
wenst al zijn
cliëntèle
Prettige
Kerstdagenl
Slagerij
Geelhoedt|
Zaamslag
0115-431378
wenst u
Fijne
Kerstdagen
Wilhelm
Zaamslag
tel.0115-431692-
431571
wenst u
Prettige
Feestdagen
De Putter
Terneuzensestr. 47 j
Zaamslag
0115-431239
I Overspannen
I hmarj1'6 Van Delft reikt de helpende
I afJu e maanden lang neemt zij on-
Wmken de zorg voor de baby op
I a. k bet driejarig dochtertje van
e vrouw verblijft er vaak, al gaat die
I zowel de vrouw als de man
WOENSDAG 24 DECEMBER 1997
en medewerkers
Terneuzensestraat 21
verf-behang-en
hobby-art.
glas-en schilder
werk
Taxi,aanhang-en
bagagewagens,
huishoudelijke
artikelen en
dierenbenodigdhe
den
lZES POLITIEMENSEN
Laan die ochtend in oktober
Lij Elly van Delft-Mahu in
Ifloosterzande op de stoep.
I Gewapend met een gerech
telijk bevel komen ze de 2V2-
liarige Jordy ophalen. Het
I pleegkind moet na een ver-
lgijf van twee jaar in haar
■gezin terug naar zijn echte
Ivader. Het moeizame ge-
|vecht om de peuter neemt
I daarmee een dramatische
Lending.
Ijoor Harold de Puysseleijr
IeLLY LAAT haar pleegkind niet zo-
I maar gaan. Ze heeft al een tijdje sterke
dat het kind wordt mis-
i en wil het daartegen bescher-
men. Enkele maanden voordat Elly be-
Isluit Jordy definitief bij zijn vader weg
Inhouden, komt ze dat aan de weet via
I een familielid van de man. „Die vertel
de dat hij Jordy mishandelde en ver-
larloosde. Hij kwam vaak terug met
eeën in zijn beentjes, sterk verma-
rd en met wallen onder zijn oogjes,
e hadden dus wel enig vermoeden,
lüaar zolang je geen echte bewijzen
■hebt..."
Elly houdt de deur dicht voor haar on
gewenste bezoek. De politie bonkt op
|de ramen en roept dat ze open moet
n. Agenten lopen om het huis heen,
I halen zelfs een ladder uit de schuur en
I klimmen op het dak. Ze komen er niet
lm. Dan gaat de telefoon. Het is Elly's
I echtgenoot Adrie vanaf zijn werk, die
I waagt wat er allemaal aan de hand is.
Iffij is gebeld door de politie, die mee-
I deelt dat ze de deur inbeuken als zijn
wouw blijft weigeren hen binnen te la-
Iten.
la telefonisch overleg met haar advo-
I aat laat Elly ten langen leste twee po-
liitie-agenten binnen. Die laten een uit-
j huisplaatsingsbevel van de officier van
[justitie zien. Ze sommeren haar de
Heine Jordy mee te geven met zijn va-
der, die buiten wacht. De peuter zit bo
ren onwetend van alles te spelen.
I Machteloos
|Sog geeft Elly niet toe en belt justitie
1 Middelburg. De verantwoordelijk
I officier van justitie is lunchen. Pas
I twee uur later krijgt ze hem aan de lijn.
In de tussentijd laat ze iedereen buiten
in de kou wachten. „In het telefoonge-
sprek met de officier van justitie heb ik
t tot de laatste snik voor het kind
I gevochten," zegt Elly. „Ik heb ge-
vloekt, gehuild en ingepraat op de ge-
roelens van die man. Maar het mocht
allemaal niet baten. 'Het spijt me', zei
bij, 'maar de Kinderbescherming heeft
hier het laatste woord. En die wil dat
Jordy bij u weggaat.' Daarna ben ik
naar boven gegaan om het kindje te
halen en heb het meegegeven. Vraag
[niet hoe."
[Machteloos en verslagen blijft Elly
[achter. Zo'n twee jaar heeft ze met
haar man en twee kinderen voor de
kleine Jordy gezorgd. Hem gevoed, ge-
1 Meed en met zorg en warmte omringd.
I We hebben voor hem gevochten, om-
hat hij bij zijn ouders te veel was. Maar
demand bij de instanties wilde luiste
ren. Je staat alleen, terwijl je alleen
[aaar probeert het manneke te be
schermen.
I komt ruim drie jaar eerder voor de
eerste keer in contact met Jordy's ou-
I te. Haar textielhuis aan de Clooster-
straat is die augustusdag nog maar net
I geopend, als de winkelbel klinkt. Het
I eerste dat ze ziet, zijn twee kinderen in
I winkel: een baby van drie maanden
I een meisje van drie. Hun moeder is
I ia de deuropening blijven staan. Ze
I Maakt een overspannen indruk. 'Ik kan
I dj niemand terecht. Zoek het er maar
I ace uit', roept ze hysterisch en gaat er
I ï3ndoor zonder de kinderen.
blijft Elly die ochtend totaal ver-
jhouwereerd achter met twee onbeken-
ac kleintjes. De vrouw komt wel vaker
I ja haar winkel, maar Elly kent haar al-
-Mi van gezicht. Na overleg met haar
®an en dochter besluit ze de situatie
I wen af te wachten en past op de kinde-
J s Avonds keert de moeder terug. „Ze
s ak een zielig verhaal af. Dat niemand
[jaar meer wilde. Dat ze door iedereen
Zeilgesloten was. Ze wist dat wij 's
®ere altijd buitenlandse kinderen
een vakantie geven en dat ik altijd
I eadelijk ben tegen kinderen die in
I 6 winkel komen. Daarom had ze zich
kennelijk volledig op mij gestort. Wij
I mn jOU eenmaal geen mensen die ie-
11), no°dlatenstikken."
I ouriÜi-^ meestal ter«g naar haar
terlyk huis in Hengstdijk. Elly komt
Jf vflo°P van tijd achter dat er heel
I W zit binnen het gezin van de
hZ Er zijn echtelijke pro-
I ^handelen en misbruiken de vijf
eren, van wie er dan ook regelma-
De familie Van Delft uit Kloosterzande: (vlnr) Davy, Adrie, Elly en Barbara.
tig enkelen in het ziekenhuis belanden.
Ondertussen is de vrouw opnieuw
zwanger.
„Op 15 augustus 1995, Jordy was zes
weken oud, kreeg ik een telefoontje
van zijn moeder Bea. Ze vroeg of hij
een nachtje bij ons mocht blijven sla
pen, omdat er weer twee van haar kin
deren in het ziekenhuis lagen. Eerst
weigerde ik. Maar amper een half uur
later stond ze met de baby voor mijn
neus. Ze zei dat ze geen kant op kon
met het kind en smeekte of ik op hem
wilde passen. Ze zou de baby 's avonds
weer komen ophalen, maar dat gebeur
de niet. Het kind was compleet ver
waarloosd. Jordy is toen onafgebroken
bij ons gebleven tot kerstmis. We gin
gen op vakantie en dus moest hij terug.
Maar toen we twee weken later terug
kwamen, stond ze meteen weer met het
kind voor de deur. Opnieuw hebben we
Jordy opgenomen in ons gezin. Dat
jaar heb ik hem regelmatig naar huis
gebracht. Vaak stond de moeder al na
een paar uur, soms na één of twee da
gen met hem voor de deur. Als Jordy
van de 365 dagen in 1996 alles bij el
kaar dertig nachten thuis heeft gesla
pen, is dat erg veel geweest,"
Lijdensweg
De problemen beginnen volgens Elly
pas goed begin januari dit jaar. Jordy
verblijft dan nog steeds bij de familie
Van Delft, als er opnieuw een telefoon
tje komt van zijn moeder. De echtelijke
problemen zijn haar boven het hoofd
gegroeid. Ze vertelt dat ze met haar
kinderen naar het Blijf van mijn Lijf
huis in Sas van Gent is gevlucht en
smeekt of Jordy bij de familie Van
Delft mag blijven. „Op dat moment
zijn we eigenlijk pas goed na gaan den
ken wat we met die hele situatie aan
moesten. Voor die tijd hadden we daar
nooit zo bij stil gestaan. Bovendien,
Bea had genoeg andere problemen aan
haar hoofd."
gebeld. De telefoniste werd gek van
me. Het is altijd hetzelfde liedje: ze zijn
ziek, vrij of in vergadering. Al die ver
geefse telefoontjes zijn afschuwelijk.
Je hebt het gevoel dat ze er wel zijn,
terug, soms een of twee dagen later.
Dat sleept zo enkele maanden aan. Tot
Elly haar geduld begint te verliezen.
De Kinderbescherming, Pleegzorg,
Jeugdzorg, geen van de door Elly bena-
Bea's vlucht markeert een lange lij
densweg langs de instanties voor
kinderzorg in Zeeland. Elly belooft
voor Jordy te zorgen, maar dringt nu
aan op een officiële regeling van het
pleegouderschap. Bea belooft contact
op te nemen met het maatschappelijk
werk om ervoor te zorgen dat Jordy als
pleegkind bij de familie Van Delft
wordt ingeschreven. Herhaaldelijk
echter zegt ze afspraken met de maat
schappelijk werker af. Drie weken la
ter ontdekt Elly dat ze ook uit het Blijf
van mijn Lijf-huis in Sas van Gent is
vertrokken naar een huis in Vogel
waarde.
Elly besluit dan zelf stappen te onder
nemen. Ze schrijft een brief aan de
rechtbank en de Raad voor de Kinder
bescherming in Middelburg met het
verzoek naar de situatie van het pro
bleemgezin te kijken. Verder biedt ze
aan de zorg voor Jordy op zich te ne
men. Antwoord blijft te lang uit, vindt
Elly. „Je wacht een week, maar je
hoort niets. Nog niet eens een briefje
dat mijn brief ontvangen was. Vervol
gens heb ik misschien wel vijfentwin
tig keer naar de Kinderbescherming
maar krijgt ze simpelweg niet te spre
ken."
Ten einde raad belt Elly op zeker mo
ment 's avonds de hulpdienst van de
Kinderbescherming om daar haar ver
haal te doen. „Om te beginnen, waren
ze al kwaad dat ik het waagde te bel
len. 'Als ik het goed begrijp, hebt u het
kind vrijwillig opgenomen. Zet het dan
maar vrijwillig bij iemand anders op
de stoep', kreeg ik te horen. Toen ik zei
dat je zoiets nog niet met een hond
doet, gooiden ze de hoorn op de haak."
Geduld
De relatie tussen de ouders van Jordy
loopt voorgoed op de klippen. Bea
woont in Vogelwaarde. Sjef, de vader
van Jordy, komt langs bij de familie
Van Delft. Ook hij vraagt hen voor zijn
zoontje te zorgen. Eerst komt hij alleen
op bezoek om zijn kind te zien. Sjef
zwerft op dat moment langs familie en
vrienden in België en leeft zelfs een
tijdje met drie van zijn kinderen in de
auto. Later haalt hij Jordy elke vrijdag
op bij de familie Van Delft om het
weekeinde met hem door te brengen.
Soms brengt hij hem de volgende dag
derde instanties onderneemt actie. De
maat is vol voor de familie Van Delft
op het moment dat Sjef zijn zoontje op
een zondag in juli terugbrengt en het
kind in hun bijzijn een aframmeling
geeft.
Elly neemt dan het Amsterdamse ad
vocatenkantoor van de bekende straf
pleiter Abraham Moszkowicz in de
arm. Na overleg met een advocaat van
dat kantoor besluit ze Jordy weg te
houden van zijn vader. Meteen na te
rugkomst uit Amsterdam stapt ze naar
de politie.
„Ik vertelde dat ik Jordy vrijdag niet
meer mee zou geven met zijn vader en
dat er problemen te verwachten waren.
Ik hoopte op de medewerking van de
politie. De wijkagent nam vervolgens
contact op met de Kinderbescherming.
Die liet mij vrijdagochtend weten dat
ik niet in mijn recht stond en het kind
wél mee moest geven. Ik trok me daar
niets van aan. 's Middags belde ik Sjef
om te zeggen dat hij Jordy 's avonds
niet moest komen halen. Binnen een
half uur stond hij hier en weigerde het
huis zonder Jordy te verlaten. Na tus
senkomst van de politie en bemidde-
FOTO CAMILE SCHELSTRAETE
ling door mijn advocaat is het kind
toen uiteindelijk nog bij ons gebleven.
De vader is weggegaan. Diezelfde
avond kwam er een telefoontje van de
Kinderbescherming. Ze verzochten ons
dringend tijdens het weekend onder te
duiken, omdat er een gevaarlijke situa
tie dreigde. Maar ik ga voor niemand
op de loop. Bovendien moest de winkel
open zijn."
Na die gebeurtenissen volgt eindelijk
een gesprek met de Raad voor de Kin
derbescherming over de problemen. De
raad is er nu snel van overtuigd dat het
kind acuut onder toezicht moet wor
den gesteld. 'Jordy zit midden in zijn
hechtingsfase. Een wijziging van de
verblijfplaats van het kind zou funest
zijn', stelt die vast in het verzoek tot
Onder Toezicht Stelling (OTS) aan de
rechtbank. De Kinderbescherming
merkt daarin verder op 'dat OTS drin
gend en onverwijld noodzakelijk is'.
De kinderrechter doet uitspraak en be
paalt dat het kind voorlopig drie
maanden onder de hoede van de fami
lie Van Delft blijft. Ook legt hij het ge
zag over het kind bij de vader. Jordy's
moeder verzet zich daar niet tegen. Na
afloop van de voorlopige OTS zal vol
gens de rechter uitspraak volgen over
de definitieve plaatsing van Jordy.
Zover komt het echter nooit. De Kin
derbescherming laat de beschermings
maatregel medio oktober intrekken,
kort voor het verstrijken van de ter
mijn. De motivering luidt dat de vader
zich inmiddels in België heeft geves
tigd, ook de moeder daar (weliswaar
ergens anders) verblijft en het kind de
Belgische nationaliteit bezit.
De Raad voor de Kinderbescherming is
zich er van bewust dat het niet bevor
derlijk is voor het welzijn van het kind.
Elly en Adrie van Delft met Jordy. Ze hebben zo'n twee jaar voor het jongetje gezorgd.
Maar formeel kan de Raad niet anders
handelen, zegt zij. Het omzetten van de
voorlopige OTS in een definitieve is
onmogelijk, omdat de Nederlandse
rechtsmacht niet over de grenzen heen
reikt. 'Wel zullen wij de Belgische kin-
derbeschermingsautoriteiten verzoe
ken de opvoedingssituatie van Jordy
bij de vader te onderzoeken'. Dat laat
ste is niet gebeurd.
Andermaal onderneemt Elly een po
ging om Jordy te redden. Ze wil zelf
een verzoek tot ondertoezichtstelling
indienen bij de rechtbank in Middel
burg en zet haar advocaat aan het
werk. Die procedure verloopt uiterst
moeizaam. Diverse keren ontstaat ver
traging. Keer op keer moet de aan
vraag van de rechtbank gewijzigd wor
den. Elly vraagt in een telefoongesprek
met de Kinderbescherming om met al
le partijen om de tafel te gaan zitten.
Die stemt daarmee in. Een kwartier na
dat aanbod echter, hangt dezelfde me
dewerker van de Kinderbescherming
zelf aan de telefoon. Ditmaal met de
onthutsende mededeling.dat de politie
al met de vader onderweg is om Jordy
op te komen halen. De afloop daarvan
is bekend.
Kansloos
De advocaat van Elly heeft begin no
vember laten weten geen enkel heil
meer te zien in voortzetting van de
zaak. 'Nu Jordy in België zit, bij zijn
Belgische vader, zal hij niet door een
Nederlandse kinderrechter onder toe
zicht worden gesteld. Daarom is een
verzoek tot OTS volstrekt kansloos'.
Elly begrijpt absoluut niets van die ar
gumentatie. „Dat is nu net het kardi
nale punt. Bij de toewijzing van de
voorlopige OTS waren de omstandig
heden precies hetzelfde. De vader en
de moeder verbleven toen ook in Bel
gië. Daar klopt toch niets van dan? In
mijn ogen wilde de Kinderbescher
ming gewoon van de hele zaak af zijn.
Achteraf is dat misschien wel mijn
grootste fout geweest. Ik had de Kin
derbescherming er nooit bij moeten
halen en zelf moeten proberen om via
de rechter de zorg voor Jordy te krij
gen. Dat is eigenlijk ook waar ik het
meest kwaad om ben. Tenslotte had ik
het zogenaamde blokkaderecht. Dat
houdt in dat er alleen maar met toe
stemming van de pleegouder verande
ring in het verblijf van het kind kan
worden gebracht, als het kind langer
dan een jaar bij die pleegouder woont.
Ik heb geen kans gehad om bij de kin
derrechter voor het kindje te vechten.
De Kinderbescherming is niet bevoegd
om het kind weg te houden bij de va
der, maar wel om het weg te halen bij
mij. Dat strookt toch ook niet?"
Afschuw
De afgelopen weken is Elly herhaalde
lijk hinderlijk gevolgd en geïntimi
deerd door Sjef en enkele handlangers.
Het zint hem kennelijk niet dat Elly de
strijd nog altijd niet helemaal heeft op
gegeven, ook al is Jordy al enkele we
ken weg uit haar gezin. Elly heeft na
melijk de kinderbescherming in België
op de hoogte gesteld. De reactie daar
was er een van afschuw. Maar voorals
nog kan ook die er weinig aan doen. Op
hun advies heeft ze aangifte gedaan bij
de politie in de Belgische gemeente
waar Sjef met Jordy woont en bij de
procureur des konings (officier van
justitie, HdP). Elly wacht nog op be
richt van die zijde. Tenslotte heeft ze
bij de Directie Kinderbescherming
Zuid-West Nederland een officiële
klacht ingediend tegen het optreden
van de Zeeuwse Raad voor de Kinder
bescherming.
Op de schriftelijke klacht die ze bij de
officier van justitie tegen diens optre
den heeft ingediend, is geen reactie ge
komen. De woordvoerder van het par
ket in Middelburg zegt dat de klacht
niet voorkomt in de officiële klachten
registratie van het parket.
Brieven waarin Elly de leden van Pro
vinciale Staten en de Commissaris van
de Koningin vraagt het functioneren
van de Zeeuwse Kinderbescherming te
onderzoeken, zijn zonder resultaat ge
bleven.
Hoewel Elly zegt dat ze de zes politie
mensen bij naam kan noemen, be
strijdt de chef van de politie in Hulst
dat er zoveel politiemensen bij de fa
milie Van Delft aan de deur zijn ge
weest. „Ik vond het al erg genoeg dat ik
er twee mensen naar toe moest sturen,"
is zijn reactie.
Alle negatieve ervaringen met de auto
riteiten en instanties in Nederland
stemmen Elly pessimistisch in het ant
woord op de vraag of Jordy ooit nog in
haar gezin terugkeert. „Die hoop is al
lang aan diggelen geslagen, omdat je
als het er op aan komt toch nergens
medewerking krijgt. Hoe kon en kan
één iemand van de Kinderbescherming
zo zijn macht misbruiken, terwijl hij
door de uitoefening van zijn werk toch
het kind had moeten beschermen? Ach,
het was voor hem niet meer dan een
stukje papier. Een kindje uit zijn be
schermde, vertrouwde omgeving weg
halen. Te bedenken wat het kind heeft
moeten doorstaan. Geen papa, mama,
Davy of Barbara meer, die hem twee
jaar lang vertroeteld hebben. Daar ge
ven de autoriteiten geen moer om. Je
kunt nog beter voor een boom vechten.
Die geniet meer bescherming."
