'nS
Opeens werd
alles anders
I ?fe
voor
Z 0 <2.
to
m 3
za 1:
CT to
to
Gi 1l
st!
(geSS
Ill
i.
ZD
rï
So- ÖS^O»
M,g<SS?|a
2?ss" an
to
to
bgSio
81»
&Sg
"Sg^l
g g gr
to CD c
S?i'<D Q
CD O 0)
§|Scq'
gpSS
pi
Él§°
r?
I3'£f
i5'#3
S® 8-
CT
to
OS o
rt->3
to
to
CT
o
rnmm
mmm
Marline krijgt
de 3e prijs
Ik fiets hard door. Over tien mi
nuten begint school en het is
algauw nog acht minuten fiet
sen. Als ik op school ben, moet
ik aldoor aan dat ene zinnetje
denken: 'Vandaag wordt alles
anders'. Zou dat bij mij ook zo
wezen? Ik heb scheikunde. De
leraar heeft het over molecu
len, maar ik snap er niks van.
Als de bel gaat, komt hij naar
me toe. „Karin, wil je de vol
gende keer een beetje beter op
letten? Anders haal je een laag
cijfer op je repetitie en dat zou
je niet graag willen, ofwel?"
„Nee meneer", antwoord ik.
Oordeel van de
jury: het begin is
niet 'zo sterk,
maar als je het
verhaal uit hebt, is
het toch mooi. het
is eerlijk geschre
ven. Meestal be
gint een verhaal
met problemen,
gevolgd door een
oplossing en_een
h
JVIartines verhaal
eindigt helemaal
[appy end. Maar
3rha.
emaj
niet happy. dat is
eerlijk; zo is het
leven vaak.
CT
CT
CT
CT
/CT
y
CT
CT
Wout, Bert, Aart, Christiaan, Kim en Joanne:
rrs'
I'®
ojO ,05
2o.a g-
S"i|«p
CD J h.
o COTCT
10 3. o
P5 D C
CD
ja J 3
a.® oq-
1° to CD
CD
CD
o
CO
3 to
to QCT
to to 9-
3<®(Q
S
C=
-n
111
f—
-?§§
■O ffl C
m j,
a Q
»PS
Oo„
rn 3D
O
2.^1-
S O
CO
m
2gb
Z
ro°o
O
ro
3>
01
rn
o N
2-
3 Q.
g(§
3 3- rr
Q.C to
co c 3
o 3 o.
üwg
""c' 01 5r
°1<
CD to
CD P
18
rp o)
en o
en f-
ct
ct
O)
CD
CD
5
o
o
CD*
F= co
m 5
(Q
5 CD
Q- 3 3
.so-a.
<lp§
2°§
C7> lx
e° 2
o°o
eo c
CD c
O -s c
CD
O -n
CD in
m pi!
CD
°i
si
o 1
00
m
30
SS
o rn
cd 2:
2. o
55
Sa M
1—3
CO
CD O
JD
D3
(Q
CD CD
-» 5" CO
to to to
S3® 3.
CD <L2c5'
»-*■ O ,Tv
®-o<Q g
SsM
CD
2
a cd
CD =5
Si
ÖCQ CD
3
to C
-n
Ho
CD
&w 9.
0 3 to
-S (Q n-
0
CO 3 Q.
w O oars
11 11 c o
2? CD n c:
0 CD o 3 2
3 Q.O CT
Srto r
CD
CD 3. 1 (Q
3 §9-
I I
1
CO
CT
to
Q.
CQ 3 O
2.§S|
CD 0
CD CO O
nj CD O O
Q-gjO 23
CD 0 CT
2.5
CD 3 33
0 CT
|s?S
CD P
ocoz
~d IO m
50-DH
f^O
|g!z
zjmc/)
3**2.
srs CD
CT 0
2 3
CD
"ON
P
00
CD
Oct
3" N>
cq -n
sr
M
CD
3
tn
0
CD 4'
>2
CD
co'
3
=5
13
CD
CQ
=3
c
O
^C»3 g
en -m o 0
b^3
0+ 3 o
OCT Q- q
I S CD
T» 3 3 n
0> - 0 CD
ën to ^3
en cocd o
sr.-
T3 O T3
2.CO'
_S5^w
to
2"S
u A
51! oSlfi.'
- (Q 7T zr
o 7, CD <P ffl O
"■5? ^=3 3" O
Sk'rö-spgf
CQ to CQ CD
CD CT® 3
rn
CTJQIct
en 2.(3
P CT CT
N) CT CQ
®?R" CD
3
3 CD
f 1-
S- z s10 o.
o 9-IQ
,2 rn
o p/
-s) ,3 C_
CD^^S O
1 3 -5'
CD
_L to 9: O «---
to <CT
OO g CD
rn -
H 3 m
a|g
gtS
G)P
I
qQ-X
Sm m
co 3 m
CO to
o
CQ CÖ'
to o
s
a
3
-
I CT
CD_
to -
CD
UJ.
O
-^3
^0
CJ) )=-
roi£.
>to
s®
23
c
<&?M
ffl
01 3-< 7;
Ng 3
to h- cd w
q J0 Q_
CD ^n" to
O3 D)«Q
OCD§
O CD 0 to
0 3 N 3
to ,pr- Q.
q_(Q
O
O
3
"O
CL
O
am
to 3"
3 g_ro
CD CT 0
pOci)
"9K
1 J. Dü
en rv) ro
_L ro cj
_L CO
o eo
-sj co
O CD
=-® O
N CT.°
Ï"1 ct 0 95
12. w o. S5
gSf g-
,sg®
co
0 od
1 2<cr
o D) 10
en 1 x 3
i.
3 00 c_
CD o
c
lOica
3 ffl
O.D c Q
3 CT £i
0?®
ioio^
-toi O
^00^3
0-0 ffl m
C 9: Q- Q-
-s CT 0
CQ O
CD CD^—j
en en
LOO^
eo -ts
-fc>. -sl 3
o< 1-
o® i-
9=
N) S
CDC
1. g'
to
m 3
3 N 3" CD
O CO CD
Sm<o
o X Q
CD O 3
10'
p to 3
CO^ OCQ
c to
0"°
E. an
CO
Q3to •-
3 N T
•og.0-
o ro
O to
en
P.
fN
O CT -■
-DkO 3
N> CO
ro j*"
én o 3
3. .8
u O
ro
I
CO
CD
X
CD
to
z
- o
O Q)
CQ3 0:1
CT^- fn
O 0)
C CQ
to3
CT
Ë.to
3
Q.
to
CQ
3 -
<rS 3
Q_
CD
3-
CD
s §:cS eg g® o> S
iialSia
Q.I
K Q-
J to
3.<Q 3. to
CD
CA
m,
an
i-S®-
ffl i^O
CO 73
CT co.
_roc
Z CD 3
°°3-
"ro
a> ^-o. =3
Z<a T
o C -s3
"0- i-
O
;CQ T] T
CT A
c< C>
I oogo5 nG
1 3 ro a
door Martine Huizinga
Onder geschiedenis komt de concierge naar
me toe en zegt dat mijn vader heeft gebeld. Of
ik direct naar huis kom. „Mazzel!", schreeuwen
een paar jongens door de klas. ,,lk denk niet
dat het zo'n mazzel is", zegt de concierge. On
der het fietsen bedenk ik wat er aan de hand
kan zijn, maar ik kom er niet op. Als ik thuis
kom, komt mama direct naar me toe. Ik zie dat
haar ogen rood zijn van het huilen.
„Wat... wat is er?", stotter ik. M'n moeder be
gint weer te huilen en ik moet ook huilen, zon
der dat ik weet wat er aan de hand was. „Wat
\s er nou?**, vraag ik aan papa.
„]e opa is overleden", klinkt het uit zijn mond.
Nu begin ik nog erger te huilen en ik ren naar
m'n kamer. Ik wil even alleen zijn.
Er wordt op de deur geklopt. Ik weet niet pre
cies hoe lang ik heb liggen huilen. Mijn vader
komt binnen. Ik vraag hem hoe het is gebeurd.
dat van opa. Hij vertelt over een hartaanval,
toen opa voor de caravan zat met oma. „Maar
dat kan toch niet?!", roep ik. Die lieve opa, met
wie je zo kon lachen. Opa, die voor hij met va
kantie ging, zei: „Als ik terug ben, herkent nie
mand mij meer, zo bruin zal ik zijn." Dat zei hij,
terwijl hij wel wist dat ze niet zo'n best weer
hadden voorspeld.
„Opa bleef altijd optimistisch", zeg ik tegen
papa. „Weetje wat kleine Henk zei tegen oma?
'Oma hoeft niet te huilen, want opa is nu in de
hemel bij de Here God'."
's Middags gaan we naar oma. Als we daar ein
delijk aankomen, vlieg ik haar om de hals. We
beginnen allebei te huilen. En toch vind ik dat
oma flink is. Ze zegt: „Wat zal Hendrik nu wel
niet denken: staan ze daar beneden een beetje
om mij te huilen."
„Gelukkig", gaat oma verder, „is hij nu bij
God". Ik kijk papa aan. Hij glimlacht naar mij.
Het wordt maandag, de dag dat opa begraven
wordt. Papa heeft met nog twee zwagers van
mama de psalmen uitgezocht. We zingen ook
psalm 17:3, opa's lievelingslied. Als we het zin
gen, zie ik dat over oma's wangen tranen rol
len. Toch probeert ze uit volle borst mee te zin
gen. Nu ik zie dat ze zich zo flink probeert te
houden, moet ik denken aan wat oma zei toen
we bij haar waren.
De rest van de dienst doet ze alsof het een ge
wone dienst is. Ik weet wel beter. Alleen op het
moment dat opa de kerk wordt uitgedragen,
moet oma huilen. En nog wel meer mensen.
Als de kist het graf in gaat, sta ik bij oma en be
gin hard te huilen. Oma niet. „Stil maar Karin,
opa is nu in de hemel. Hij heeft het daar veel
beter dan hier", fluistert ze. En dan moet ik aan
die zin denken die op de auto stond, een paar
dagen geleden. 'Vandaag wordt alles anders'.
Ja, voor opa werd alles anders, alles werd beter
voor hem.
De volgende dag ga ik gewoon naar school. We
hebben het eerste uur geschiedenis. Een vak
waar ik nu een hekel aan heb gekregen, weken
na de begrafenis. Het gaat op schooi niet goed,
sinds opa er niet meer is. Ik kan me niet con
centreren, haal slechte cijfers, 's Avonds lig ik te
huilen in bed. Altijd spookt opa door mijn
hoofd. Waarom hij, waarom uitgerekend hij,
waarom? Dan moet ik opeens denken aan die
zin op die vrachtauto: 'Vandaag wordt alles an
ders'. Inderdaad, na opa's dood werd alles an
ders.
0
rn
rn
-rt
m
j
3»
c-
m
m
rn
2.
m
f
m
"7T
I
L
co
a
m
O
m
00
m
33
co
co
CT!
ï§-o
5. S-ö g
ro" ro
o
1SH1
n 0 ft.
Tl -J-
i8°ï
2 to s; pj
8
to to
pi qp
(JQ
ilSlitif Iff,
1 "O Si <-*■ o 2 rr> =-
;S5|«
o co
mCTCTCTr~»co3>3>3>J>ï>
tnjitu-»aiwooooini»M
«-Nd
