Met een glas brandy de
ondergang tegemoet
Joe Cocker: de koning van de 'cover'
DE STEM
Protest in Japan
na 'tv-epilepsie'
Toneelgroep A'dam
in 2001 terug naar
de Stadsschouwburg
rech»"ndebeeDrnFlmlerie -Hl
OB STEM
4Titanic': rampenfilm met duizelingwekkende dieptewerking
Zonden
Relatie
Cleopatra
Kijkertjes naar ziekenhuizen
Weduwe van
Walt Disney
overleden
nederland 1
nederland 2
nederland 3
belgië frans 1
I BELGIË FRANS 2
duitsland 1
Duitsland 2
Gids
Door Jos Kessels
Normaal zou Benjamin
Guggenheim nu al afscheid
genomen hebben van zijn
maitresse Leontine en zijn
eigen slaapvertrek opge
zocht hebben, maar deze
nacht was niets normaal op
de Titanic. Het was ruim
half twee in de nacht van 15
april 1912, maar Guggen
heim had het besef van tijd
verloren.
De kopermagnaat zat in een
schommelende fauteuil in de bij
na lege balzaal, terwijl zijn trou
we bediende naast hem met een
strak gezicht probeerde het even-
wicht te bewaren. Guggenheim
begon zich steeds meer te ergeren
aan het toenemende geschreeuw,
dat eerst alleen overtroffen werd
door een scheurend geluid van het
schip, maar zich nu ook vermeng
de met de geluiden van klotsend
water.
Leontine moest zich ergens te
midden van dat gekrijs bevinden,
of misschien was ze al van het
schip af en dobberde ze ergens
rond, in een van die schamele red
dingsbootjes. Vrouwen en kinde
ren eerst, had zijn bediende hem
verteld. Dachten ze nu werkelijk
dat hij het schip in zo'n bootje zou
verlaten?
Guggenheim was met de rug naar
de hoofdingang van de balzaal
gaan zitten. Hij wilde het alle
maal niet weten en horen. Af en
toe hoorde hij mensen achter zich
rennen. Eerst nog gedempte stap
pen op het tapijt, maar nu hoorde
hij het opspatten van water. Hij
weigerde naar zijn schoenen te
kijken, waar het vocht in sloop,
maar de rammelende kroonluch
ters aan het plafond herinnerden
hem ook weer teveel aan de toe
komst, waarin aristocraten als hij
geen plek meer hadden om rustig
te zitten. „Breng me nog een
brandy en maak mijn kamer in
orde", zei hij tegen zijn bediende.
Benjamin Guggenheim wilde het
warm hebben als hij definitief 'fr
om sea to shining sea' ging.
Dit beeld van een ogenschijnlijk
versteende Guggenheim zit in de
film The Titanic van James Ca
meron. Het is slechts een detail
van luttele seconden, maar het is
illustratief voor de ondergang van
het schip en het einde van een
tijdperk.
Eeuwigheid
Toen de Titanic enkele dagen
daarvoor vanuit Southampton de
eerste oversteek waagde naar
New York, werd in de Britse ha
venplaats geroepen dat zelfs God
het schip niet tot zinken zou kun
nen brengen. Dit grootste schip
ter wereld leek inderdaad ge
bouwd voor de eeuwigheid, maar
de echo van deze grootspraak was
nog niet verstomd of de Titanic
zonk, na een aanvaring met een
ijsberg in de buurt van New
foundland. In 1985 werd het wrak
teruggevonden, op 3800 meter
diepte in de oceaan, een domein
van stilte en duisternis.
Sinds deze dramatische schip
breuk is de Titanic het synoniem
geworden voor ondergang en net
als de Toren van Babel een sym
bool van menselijke hoogmoed
die voor de val komt. Daarom
spreekt de Titanic ook zo tot de
verbeelding. Het zet de mens op
zijn plaats en draagt tegelijk de
verlangens, geheimen en angsten
met zich mee, die we in de verbor
gen plekken van de hersenen
koesteren. Anders dan Guggen-
Het zinkende schip in 'Titanic'. Het maken van de film was net zo'n klus als het bouwen van het passagiersschip destijds.
James Cameron regisseert Leonardo DiCaprio en Kate Winslet in 'Titanic', de film die vandaag in
Amerika in de bioscopen komt.
heim, die met een glas brandy in
de hand het water opwachtte dat
hem naar de stroom des doods zou
loodsen, worden wij thuis en op
straat bezocht door apocalypti
sche visioenen.
Sinds God de Egyptenaren strafte
met de zeven plagen, leven wij in
de angst dat we individueel en
massaal gestraft zullen worden
voor onze zonden en goddeloos
heid. Telkens als zich een ramp
voordoet, of het nu om een over
stroming of aids gaat, worden de
hogere machten erbij gehaald, die
ons de rekening presenteren. Te
gelijk zijn we gefascineerd door
rampen, omdat ze meestal elders
plaatsvinden. We kunnen er zelfs
enig leedvermaak uit putten. Wie
net een veel te duur huis heeft ge
kocht, zal met instemming kennis
nemen van een aardbeving of
brand in Los Angeles, waar hele
villawijken weggevaagd worden,
inclusief de gebouwen van de ver
zekeringsmaatschappijen. Leven
de bewoners van het Hollywoodse
paradijs inderdaad met een
zwaard van Damocles boven het
hoofd, op kleinere schaal willen
de getijden bij ons ook wel eens
toeslaan. Denk maar aan de over
stromingen van enkele jaren gele
den. Wij zijn bang voor dit soort
levensschade, maar tegelijk wor
den we er toe aangetrokken. In
feite zijn we gefascineerd door
onze eigen angsten en hebben de
behoefte die te voeden en te be
dwingen. Vanuit onze behouden
huisjes zoeken we tegenwoordig
weer allemaal het avontuur. De
grenzen verleggen, hoor je steeds.
Mensen gaan op survival-tocht,
parachute-springen en bungee-
jumpen. De springer heeft be
hoefte zijn moed aan zichzelf te
tonen, de belangstellende kijker
hoopt dat het lijntje breekt, om zo
zijn angsten bevredigd te zien, in
de wetenschap dat het weer een
ander overkomen is.
Hetzelfde genoegen wordt geput
uit rampenfilms, die de laatste
tijd weer bijzonder in trek zijn.
Veilig in de bioscoop zien we de
lava een vernietigend spoor trek
ken door de straten van Los An
geles, zien we tornado's het plat
teland van Oklahoma nog verder
afplatten en zien we hele dorpen
verdwijnen door vulkaanuitbars
tingen. Voltrekken deze rampen
zich nog buiten inmenging van de
mens en is het de natuur die haar
woede koelt over de offers die het
aan de beschaving moet brengen,
bij de Titanic waren het een reeks
van toevalligheden en menselijke
fouten, die het schip opbraken.
Net als vliegtuigongelukken be
angstigen dit soort rampen ons
wat meer, omdat ze dichter bij
huis komen. In Titanic speculeert
James Cameron met veel allure op
dit ramptoerisme in de bioscoop.
Slim werkt hij het eerste ander
half uur naar de schipbreuk toe,
door zich te concentreren op een
jong liefdeskoppel. Het meisje
Rose, een frivole spruit van aan
lager wal geraakte adel, staat op
het punt zich te verloven met de
rijke Hockley, maar houdt niet
van hem en zijn milieu.
Als ze op het punt staat zelfmoord
te plegen, wat een beetje potsier
lijk aandoet op de Titanic, wordt
ze gered door de arme avonturier
Dawson. Rose wordt verliefd op
Dawson, tot woede van Hockley.
Eigenlijk is deze liefde exempla
risch voor het tijdperk, omdat de
aristocratie gedwongen werd de
macht over te geven aan de arbei
der. Daar sluit ook het beeld van
de stijlvolle aftocht van Guggen
heim bij aan.
Cameron onderscheidt zich met
Titanic van andere rampenfilms
doordat hij zo uitgebreid de tijd
neemt voor deze verhouding en
pas na anderhalf uur het schip
averij laat oplopen. Dat is een ri
sico geweest, omdat het maar de
vraag was of deze relatie boeiend
genoeg was als fundament voor
de ramp. Maar dan gaat het spel
echt beginnen. Langzaam voert
Cameron de paniek aan boord op.
Eerst staat iedereen nog rustig
met de handen in de zakken, maar
dan begint het besef door te drin
gen dat de boot'reddeloos verlo
ren is en er niet genoeg sloepen
zijn om de opvarenden te redden.
Nadat de Titanic gestrand is, den
dert de film steeds harder door.
Het laatste half uur is werkelijk
adembenemend, als het schip
breekt en het achterste gedeelte
uit het water oprijst, alsof de ach
tersteven gelanceerd wordt. De
dieptewerking neemt duizeling
wekkende vormen aan en je moet
jezelf vastgrijpen aan de reling.
Dan wordt ook duidelijk waarom
de film ruim tweehonderd mil
joen dollar heeft gekost en hij met
Cleopatra, althans omgerekend,
de duurste film aller tijden is. De
totstandkoming van de film was
overigens net zo'n klus als het
bouwen van de Titanic indertijd.
Pas nadat twee grote filmmaat
schappijen een pact hadden ge
sloten kreeg Cameron groen licht,
maar toen begonnen de proble
men pas echt.
Cameron gedroeg zich als een dic
tator en wenste geen enkele in
menging van de financiers. Tegen
hun uitdrukkelijke wens in wei
gerde hij te knippen in de drie uur
durende film en overschreed alle
release-limieten. Oorspronkelijk
had de film afgelopen zomer in
Amerika moeten draaien, maar
hij gaat nu pas vandaag uit (in
ons land 29 januari).
Hoewel het verhaal van het schip
genoegzaam bekend is, biedt Ti
tanic meer dan genoeg spektakel
om je op het puntje van de stoel te
verankeren, ook al door de vele
details. Zo hadden nog vele men
senlevens gered kunnen worden,
als de half gevulde reddingsboten
teruggekeerd waren naar de plek
des onheils. Ook dit gegeven
spreekt weer tot de verbeelding,
omdat het illustreert dat de mens
in eerste instantie aan het eigen
lijfsbehoud denkt en dat is in de
loop der jaren alleen nog maar
toegenomen.
Misschien was Benjamin Guggen
heim inderdaad van een uitster
vend ras, omdat hij het verkoos
met een glas brandy heen te gaan
en geen behoefte had aan ramp
toerisme en het wanhopige gered
der van anderen, omdat de wereld
toch niet meer de zijne was. Zijn
maitresse Leontine werd later in
New York opgevangen door de
kersverse weduwe. Misschien was
Benjamin Guggenheim wel een
gelukkig man.
I I I I
VRIJDAG 19 DECEMBER 1997 Dl
Amsterdam (anp) De Stadsschouwburg in Amsterdam krijgt er
een nieuwe zaal bij. Het vlakke vloertheater met zeshonderd
stoelen kan in 2001 klaar zijn. De nieuwbouw kost 29 miljoen 1
gulden.
Dat blijkt uit onderzoek van de
gemeente Amsterdam Titus Mui-
zelaar, artistiek leider van To
neelgroep Amsterdam (TGA), zei
gisteren blij te zijn met deze uit
komst. Als de nieuwe zaal klaar
is, zal TGA weer helemaal terug
keren naar de Stadsschouwburg,
kondigde hij aan.
Met het vlakke vloertoneel komt
de gemeente tegemoet aan de
wens van TGA, die enkele jaren
geleden voor een deel uit de
schouwburg verdween. Het ge
zelschap vond dat niet alle voor
stellingen tot hun recht kwamen
in het zogenoemde lijsttoneel en
betrok een eigen theater op het
terrein van de voormalige Gasfa
briek in Amsterdam-west.
Tokio (rtr) - Boze moeders in Japan hebben gisteren geëist dat
tv-zenders technische regels opstellen voor tekenfilms nadat
meer dan zeshonderd kinderen dinsdagavond een soort epilep
tische aanval hadden gehad door het tv-programma Pocket
Monsters.
De meeste slachtoffertjes zijn
naar ziekenhuizen gebracht. Ze
hadden last van stuiptrekkingen
en irritatie aan de ogen. Velen
moesten ook overgeven. De film
Pokemon (Pocket Monsters) is
gebaseerd op de figuurtjes van
het Nintendo-spelletje.
Een explosie na een vijf secon
den lange felrode lichtflits uit de
ogen van Pikachu, het populair
ste ratachtige figuurtje in de
film, leek bij de kinderen de li
chamelijke verschijnselen te ver
oorzaken.
Maar er zijn ook aanwijzingen
dat, als men de film beeldje voor
beeldje afspeelt zoals de Britse
televisie deed, er geheel witte
stukken zitten tussen de beelden
met plaatjes.
Deze afwisseling zou eveneens
de oorzaak van de misselijkheid
kunnen zijn. Op deze wijze zou
men ook mogelijk reclame- of
andere boodschappen op het on
derbewuste van de kijker kun
nen loslaten.
„Wij zijn ernstig bezorgd over
deze escalerende race, de con
currentie tussen zenders om
steeds meer stimulerende beel
den te tonen, zelfs gericht op
kinderen", zei de grootse organi
satie van moeders in een verkla
ring. „Het is allemaal commer
cie. Wij kunnen alleen maar con
cluderen dat de strijd om de
kijkcijfers zelfs de programme
ring voor kinderen binnen
sluipt."
De organisatie riep op alle
kinderprogramma's op medische
gronden te controleren om her-
(ADVERTENTIE)
haling van het fenomeen te voor
komen.
Ze wil ook dat de Japanse rege
ring overweegt de V-chip in te
voeren, die in de Verenigde Sta
ten bestaat, en waarmee ouders
de televisie voor kinderen op slot
kunnen doen.
Een functionaris bij een belang
rijke tekenfilm-producent zei
dat het incident waarschijnlijk
zal leiden tot technische regels
voor tekenfilms. „Als een film
ertoe leidt dat kinderen in het
ziekenhuis terecht komen, moe
ten zenders en productiebedrij
ven zich bezinnen op wat zij
doen."
In de Japanse industrie voor ani
matiefilms gaan miljarden om.
De Japanners kunnen ze goed
koper maken dan elders. Veel te
kenfilms worden over de hele
wereld uitgezonden.
Los Angeles (ap) - Lillian Dis
ney, de weduwe van Walt Dis
ney, is in haar huis in Los An
geles overleden aan de gevol
gen van een beroerte. Ze werd
98 jaar.
RIETPEN GALERIE
Kleinptastiek - (brons) van
PI ETER D'HONT
en ARIE TEEUWISSE
Schilderijen van
JOOP MIJSBERGEN
nog t/m 28 december a.s.
Kerkstr. 16 BERGEN OP ZOOM
Tel. 0164 - 21 15 20
fax. 0164 - 21 15 30
j vr. 14 -19.00 zat. en zon.
s van 14 -17.00 en na tel. afspr.
De als Lillian Bounds
weduwe was 41 jaar getrouwd
met Disney en was zijn
rijkste klankbord. Al zijn ideeën,
van Sneeuwwitje tot Disneyland,
legde hij eerst voor aan zijn
vrouw voor hij ermee begon. Ze
onmoette Walt Disney toen ze
voor 15 dollar per week als inink-
ter werkte in zijn filmstudio. Ze
trouwden in 1925.
In haar latere leven zamelde me
vrouw Disney geld in voor de
Disney Concert Hall, die
thuisbasis moet worden van het
Los Angeles Philharmonic,
schonk ze tien jaar geleden 50
miljoen dollar aan het
maar de financiering is
steeds niet rond.
Door Peter Borgers
„Ik hoef het niet te hebben van
mijn uiterlijk, heb geen po
diumact, ben niet sexy. Even
min kan ik geweldige num
mers schrijven. Er blijft eigen
lijk maar een ding over..."z
Joe Cockers stem barst en kraakt,
ook als hij praat. „Dat is nu wat
erger dan normaal, omdat ik al
weer vier maanden op tournee
ben. Ik rook niet meer, maar er
hangt altijd rook in de zaal, dat
slaat op mijn stembanden. Maak
je geen zorgen, ik heb nog genoeg
over om een goed optreden te
doen."
Komend jaar is het alweer dertig
jaar geleden dat de muzikale gas
fitter zijn eerste hit scoorde. Des
tijds waren we nog niet gewend
aan stemmen met veel gruis erop.
Was hij niet bang dat zijn reu
telgeluid niet in de smaak zou
Joe Cocker: „Het enige waar
van ik me bewust ben, is dat ik
het nummer anders wil laten
klinken dan het origineel.
FOTO EPA
vallen? „Nee. Ik had goede voor
beelden. Vooral de ouwe zwarte
bluesmannen spraken me erg aan.
Die klonken allemaal naar tabak
en alcohol."
Het is niet genoeg een stem te
hebben, je moet er ook mee kun
nen zingen. Ray Charles schreef
in zijn autobiografie Brother Ray
dat Joe Cocker dag en nacht naar
hem moet hebben geluisterd. La
ter noemde hij Cocker zijn meest
vooraanstaande discipel. Waar
mee de 'beste blanke blueszanger'
- de Grammies staan in huize
Cocker rijen dik op de schouw -
dus niet meer zou zijn dan een
imitatie van een blinde zwarte
zanger. Een soundmixshow-kan-
didaat?
„Wat kan ik zeggen? Hij heeft
volkomen gelijk. Ik heb zijn pla
ten net zolang gedraaid tot ik ze
kon dromen. Vooral zijn Atlantic-
periode (pakweg de vijftiger ja
ren) is mijn leerschool geweest.
Ray's timing is ronduit fantas
tisch, ik kan het nog steeds niet
nadoen."
Maar Joe Cocker is een grote,
simpelweg omdat iedere luiste
raar na twee lettergrepen weet
wie er staat te zingen. Die muzi
kale identiteit wordt versterkt
doordat hij al dertig jaar dezelfde
muziek maakt.
'Blues-georiënteerde songs met
sterke teksten', vindt hij zelf. Die
songs zijn in de regel niet van
hemzelf. Cocker is een coverzan
ger. Een songwriter die volledig
aan Cockers eisen voldoet is Tony
Joe White, nog zo'n gruisbak van
een zanger. White is verantwoor
delijk voor de titelsong van Coc
ker's nieuwste Across From Mid
night.
„We kunnen het heel goed samen
vinden. We hebben samen een
paar stukken geschreven, waar
mee ik volgend jaar wat hoop te
doen. Maar ik hoef niet persé mijn
eigen songs te zingen. Er is im
mers zoveel sterk materiaal waar
ik iets mee aankan."
Cocker maakt coveren tot kunst.
Als een der weinigen waagt hij
zich aan nummers die iedereen
kent in de originele uitvoering.
Op de nieuwe cd staat bijvoor
beeld Bob Marley's Could You Be
Loved, maar eerder stal Joe The
Letter van The Box Tops, Un
chain My Heart van Ray Charles
en natuurlijk zijn aïlereerste
hit With A Little Help From My
Friends van de Beatles.
„Ik probeer de songs aan te pak
ken, ergens heen te brengen. Het
enige waarvan ik me bewust ben,
is dat ik het nummer anders wil
laten klinken dan het origineel.
Gelukkig kan ik steeds rekenen
op de begeleiding van supergoede
muzikanten. Dat is altijd zo ge
weest. Ik werk ook altijd hetzelf
de: met zijn allen in de studio. We
spelen het nummer een keer of
vijf en pikken er de beste take uit.
Overdubben of lang werken aan
arrangementen, is er niet bij."
Hier spreekt een ouderwetse vak
man. Cocker moet weinig van
nieuwerwetse zaken hebben. „Ik
volg de ontwikkelingen in de pop-
scene op de voet, want het is mijn
vakgebied. Ik weet wat Britpop is
en, ken het werk van Oasis en Pro
digy. Maar ik kan niet zeggen dat
het me wat doet. Ik zeg niet dat er
geen goede muziek wordt ge
maakt. Ik ben behoorlijk onder de
indruk van (de blanke bluestie
ner) Jonny Lang. Al zal ik direct
toegeven dat die bepaald geen
nieuwe muziek maakt."
Weinig nieuws voor de toekomst,
dus? „Nou, er zijn nog altijd uit
dagingen. Mijn carrière concen
treert zich op Europa, in de VS
ben ik een beetje uit beeld ge
raakt. Vanuit Duitsland trekken
we de laatste jaren steeds meer
Oost Europa in. Ik heb het daar
ontzettend naar mijn zin, omdat
rock daar iets totaal nieuws is. In
het voormalige Oostblok staat
pop in de kinderschoenen, vaak
zijn de zaken niet zo goed gere
geld. Maar ook dat heeft zijn
charme. Het doet me denken aan
de leukste pop-periode, de late
zestiger en vroege zeventiger ja
ren." „Waarom die tijd? Toen was
het allemaal spannend en nie
mand wist eigenlijk wat ie deed.
Daarna werd muziek business en
kregen de rock 'n' roll-excessen
de overhand."
Hier spreekt een vakman. Cocker
was ooit een rockbeest, dat hoge
pieken en diepe dalen afwisselde.
Talloze keren opgegegeven door
de pop-paparazzi, maar toch niet
kapot te krijgen. „Ach, het hep
flink uit de hand. Maar dat was
normaal in die tijd. Eigenlijk s
iedereen die min of meer o
schonden door de sixties gekomen
is, een survivor".
Nog altijd vindt de zanger
sluiting bij de jeugd. Joe Cocker
was daarom een van de weW
veteranen, die werden gevraag
voor Woodstock II, de herhal#
oefening van het legendari
concert uit 1969.
„Dat was een eer, natuurüjt
Maar ik hoef niet na te denk®
over mijn favoriete festival,
echte Woodstock was onvergete
lijk. Het lanceerde boven®
mijn carrière."
Dertig jaar rock zingen: is er
een pensioenplan voor oude za
gers?
„Trends gaan razendsnel. Als
er een jaartje of twee tusse
zou knijpen, zou ik waarschi
de aansluiting met de muzlek
ne en mijn publiek verliezen,
ga ik door tot in de kist.
Joe Cocker, zondag 21
het Indoor Sportcentrum, Theo
enlaan 1, Eindhoven.
j700 Journaal
07 05 Get the Picture (h)
0775 Ontbijt-TV
09 00 Journaal
09 08 De ochtenden
09 56 Lieve Martine (h)
,041 Merhaba: Voorlichten
schaamte (h)
„11 Josopl(h)
12 o6 Er is meer tussen hemel c
de (h, tot 12.41)
,5 ij Matlock, advocatenserie
16.05 Josopl
,7 02 Alles kits met Ratjetoe; 17.2
ror Mirror; 17.51 Alles kits kvj
U 03 Growing Pains, comedy
U 29 Get the Picture, quiz
|9 00 Ha, die pa (h)
,9 28 Zo vader zo zoon, spelletje
20 00 Journaal
20,24 Netwerk, actualiteiten
2057 Weeroverzicht
2i,07 Sportman van het jaar.
van de verkiezing Sportman,
vrouw en Sportploeg van hé
1997
22.09 ER, ziekenhuisserie
22.57 A Midnight Clear, speelfilrl
09.00 Koekeloere (h, tot 09,15)
1000 Huisje boompje beestje I
10,20)
1030 OMROP FRYSLAN De pakj|
(h, tot 10.50)
11.30 Mentor magazine (h, tot 1
12.00 Agrarisch journaal
12.45 Agrarisch journaal (h)
13,00 Journaal
13.05 Modeltekenen en schilder^
13.35 Mijn God (h)
14.25 Nederland zingt (h)
15.00 Spreekuur. Thema: Psycholcj
16,00 Journaal
16.05 Our House, serie
16.56 America's Funniest Home
os (h)
17.29 2Vandaag, actualiteiten
17.30 en 18.00 Journaal,
Sportjournaal en 18.51 Hoof
ten uit het nieuws gevolgd,'.'-
het weer
19.02 Stapel op auto's
19.33 Puur natuur: reptielen
20.20 Windkracht 10, serie
21.18 Habets, 8-delige dommel
over de gevolgen van de
volksverhuizing in de jaren t
Nieuw-Zeeland
21.59 Marianne Weber, muzieksp,
22.36 De kinderen van Kilarmuy
slag kinderhulporganisatie
des Hommes over ernstige vd
van kinderuitbuiting in dej
gaalse hoofdstad Dhaka
22.57 Voedselallergie: Ziek val
zond eten, Nederlandse VoT
allergie Stichting
23.00 Studio NOS, sportmagazinl
om ca. 23.30 uur het Journaal
23.35 Documentaire (tot 00.25)
12.00 Journaal
12,07 MiddagEditie met om 12.:
Sportjournaal
13.00 Journaal
'3.10 (PP): D66 (h)
12.50 Nieuws 13.30 Le retour d'ArsèJ
Pin, serie 14.25 Autant savoir (h)
Schooltelevisie 15.30 lei bla bla
Highway to Heaven, serie 17.25L
Streets of San Francisco, misdaal
'8.30 Regions soir 18.50 Cartes surj
magazine 19.05 Fidèles au poste, spl
'9.30 Nieuws 20.25 Bon week-end
!P«ial rond Marc Herman 21.20 Ent
'6 et mer, miniserie 23.10 Carré noii
•ret schilder Paul Gauguin 00.10 Nie
Jfi-45 lei bla bla 18.55 Régions soir j
wrmandises, culinair magazine
Nieuws 20.15 Antoine et Sébastien, I
sPeelfilm uit 1973 van Jean-Marie
met Francois Perier, Jacques Dutronc J
av'a Piccolo 21.50 Millésimes, mac
"ver wijncultuur 22.05 Nieuws 22.33
est arrivé prés de chez vous, Bell-
""komedie uit 1992 (tot 00.05)
ZDF-Morgenmagazin, ontbijt
«09.00 Heute 09.03 Flying Doctors
JOYrobic - fit dutch den I
0 Heute 10.03 Sportschau live rri
tr in/'5 Voor dames vamjit Koni
ö-15: Skiën: Super-G voor dames j
12.30: Biatlon: Wereldbet
voor heren vanuit Kontiolahti T
a9smagazin met Heute 13.45 P
News 14-00 Tagesschau 14.03 H
nl'eh, portret André Rieu 14.3
0p( l star' sprookjesfilm 16.ft
1 16'03 Rolle rückwarts, hé
AIW Ult be ^u'tse tv-geschiedenisl
'ssimoi, culinair magazine 17.»
17,15 Brisant, boulevardm
fcnh„( erbctene Liebe, serie 18.2|
19 25 'uSer'i5, 1855 BabV aa Bord]
9essrhai datingshow 20.0
el 20'15Go|dene Europa'97j
Seme"t rond uitreiking van deze rrf
Exclusiv 22.15 TagestiJ
Wat ie? ri^femsehen, magazine I
80.4(1 tc w 00,20 Nachtm;
82.15 c,e hostile Hostages, spsj
vorite Son, mini-serie (sief
Mondfahrt 0u|ts'and 1 13.45 Petel
"e 141 j i Erankenstein, jel
sagt m °9°'Jeu9djournaal 14.30,
9U ur - aber nuri, tekenfilj
