Weekend
In de hoofdstad van Belgisch Limburg rijdt de bus gratis
bestem
E3
INDIGE
Gratis bus in Nederland onbetaalbaar
m/v
ïeceptionist(e)
v.d. VEEKEN b.v.
(iTEKTEN B.N.A.
L
itendienst M/V
nnendienst M/V
Vanaf 1 juli is het openbaar
vervoer in het Belgische Hasselt
gratis. Burgemeester Steve
Stevaert werd voor gek
versleten toen hij dit bekend
maakte. In september vorig jaar
telde de busmaatschappij De
Lijn 28.000 reizigers in de
Limburgse stad. Een jaar later
vervoerde zij er 244.000.
In Hasselt blijkt het systeem van
gratis vervoer een succes en wel
degelijk betaalbaar te zijn. Het
kost de stad één frank per
inwoner per dag. Dat is voor het
armlastige Hasselt nog wel op te
brengen.
ZATERDAG 13 DECEMBER 1997
N A L
e Levi's Store te Breda
iaste en gemotiveerde
i van 38 uur per week.
in het bezit van een
JS-diploma.
uur je sollicitatiebrief
i recente foto) naar:
I's Store (LSBR)
Rompelberg
136
Arnhem
|e regio Breda.
team zijn wij op korte
fulltime
j deze functie:
op middelbaar niveau
(tatief voorkomen en uit-
eigenschappen
llenende instelling
llefoonstem
jaar
Irdag te werken
I Perfect en Windows 3.11
staan ut:
kten
felefoon (4 lijnen)
jre werkzaamheden
or het kasverkeer
I reactie inclusief c.v. voor
pn aan: Autobedrijf Fok-
er W.B.H. Meiners,
Breda
«mende aktiviteiten zoeken
Inde dagtaak een
uterprogramma indien no-
geven met het uittekenen
|(kan opgevangen worden
de cursus).
iwvergaderingen en het uit-
erslagen.
eigenschappen zijn hierbij
.d. Veeken
ten B.N.A.
{ardstraat 1
Roosendaal
ïationale onderneming
lende gereedschappen
oord-Amerika.
3 m
ar:
Roosendaal
jppen)
ofielschets te voldoen,
tse taal
Zurriculum Vitae
aan:
d b.v.,
Roosendaal,
00
KU„st is ideëel. Mikt op schoonheid, zoekt de
confrontatie of gaat over het goede, over on-
i recht of verdriet en daarmee worden winst
omzet beoogd. Een kunstenaar die uit is
i cp inkomen, deugt niet. Hij miskent de aard
ven zijn geestelijke roeping. Maar toch kan een
kunstenaar niet zonder bekendheid.
Helgrootste talent dat in stilte en afzondering
m een zolderkamertje aan een majestueus
oeuvre beitelt, wordt niet erkend. Geen gale
riehouder, geen museumdirecteur, geen uitge-
ver, geen dirigent of artistieke commissie zal
aan hem denken als het programma voor het
volgend seizoen wordt voorbereid. Want onbe
kend is niet alleen onbemind, het bestaat niet.
Een beginnend schilder moet met onbesnut
portfolie langs de deuren. Achternamiddagen
»o! goedkope rode wijn dient hij bij onverschil
lige galeristen te spenderen. Net zo iang tot er
een is die hem de kans biedt drie doekjes bij te
dragen aan een billig geprijsde kerstkunst-
markt. De jonge afgestudeerde van de Klein
kunstacademie moet meedoen aan competi
ties. Prijzen in Delft, Leiden of Amsterdam, ge
volgd door maandenlang gratis invallen op
stand up comedian-avondjes, zorgen voor net
voldoende naam in het circuit dat een agent
j voor bedrijfsbijeenkomsten aan hem denkt als
hij zijn aanbieding voor een vijfentwintig jarig
jubileum van een commercieel directeur niet
rond krijgt.
De van invallen en creativiteit overborreiende
aankomende romancier maakt geen schijn van
kans als hij zijn driehonderd pagina's typos
cript, voorzien van foutloos floppy, toezendt
aan de redactie van een literair uitgevershuis.
Zijn pak gaat op de stapel onder het sparren
groen plichtmatig door te bladeren papier. Pas
als hij bereid en in staat is zijn talent zo om te
buigen dat er een paar verhalen uit zijn pen
vloeien en als hij er daarvan vervolgens, na een
dozijn tevergeefse pogingen, een drietal gepu
bliceerd heeft weten te krijgen in letterkundi
gebladen, liggen zijn kaarten beter. Dan herin
nert iemand ter uitgeverij zich zijn naam en be
landt zijn akte-enveloppe in de categorie 'met
enige aandacht door te nemen'.
Heeft de kunstenaar de eerste selectie door
staan en heeft hij inmiddels een paar contract
ies «eten te verwerven, dan is het zaak in de
aandacht te blijven. Dat kan met kwaliteit,
maar even bruikbaar is het circuit van goede
doelen. Want elke actievoerder, inzamelaar of
handtekeningencollectant weet dat hij zonder
kunstzinnig randprogramma geen pers en
geen belangstellenden trekt. Vandaar dat het
buurtcomité voor de indianen in Nicaragua, de
juniorclub en het zilvercapsulegenootschap ter
bestrijding van lepra ten zuiden van de Sahara
een beroep doen op schrijvers, schilders en mu-
zikanten. Van literati wordt verwacht dat zij op
een dichtersavond een toepasselijke tekst voor
dragen ter leniging van de schrijnende nood,
van beeldend kunstenaars dat zij werken om
niet ter beschikking stellen voor de veiling ten
behoeve van het goede doel en van zangers en
instrumentalisten dat ze spelen ter opluistering
van een sociaal verantwoorde discussiebijeen
komst.
Organisatoren verwachten een onmiddellijk en
ü'atis ja, hoe vaag de vraag ook is en hoe onbe
paald de datum. Want kunstenaars leven in de
geest en zodoende passen het ideële doel en
de artistieke doelstelling op natuurnoodzake-
lijke wijze bij elkaar. Verstandige artiesten zeg
gen regelmatig toe. Want bij zo'n actie ver
schijnt het denkend deel der natie, inclusief
verslaggevers, en dus blijft de naamsbekend
heid in stand.
Grote geldkloppers zijn echter niet tevreden
met namen van kunstenaars op een eerste
sport van bekend Nederlanderschap. Die zoe
ken klinkend goud. Boekhoudkundig en aan de
bespreekbureaus. Aidsgaia's, kankerfondsen
anti-zeehondenbontinstituties zijn niet te-
weden met een opbrengst van een paar dui-
®nd gulden, in hun begrotingen gaat het om
tanen en voor hun evenementen dus om ar-
esten wier gages van vergelijkbare hoogte
tp. Die sterren worden gestrikt. Het is immers
goed voor hun uitstraling van onzelfzuchtig-
Vaak dienen ze in het geniep echter ge-
Won betaald te worden en verlenen alle ande
rs betrokkenen voor niets hun bijdragen in tijd
n energie. De prijzen voor het publiek gaan
gewoon met een factor drie omhoog, want het
omme volk realiseert zich toch niet hoeveel er
opbrengst aan de strijkstok blijft han
gar de echte groten van het wereldpodium
I en niet op een nul per jaar meer of minder,
tnm bet eens Per se'zoen echt voor niks.
stirf" k00r de io'bi)ell<aar in een New Yorkse
inmi0' ,den brie dagen lang alcoholische
e op kosten van de platenboer, maar zien
n royalties. De firma afficheert een X-mas
di»i r?V!r van Lou Reed voor het behoeftige
kwtt 6 eta'"'sten adverteren met de all star-
tw nlPriiame en met de zijige patiënten die
f®n kunnen worden en maken onder
kassa a6 r Heilige Nacht de winstgevende
oeinL i oss'Pb'aden schrijven over de belan-
oendoi!nZet en bet voortdurend warm klop-
i»WdathL°?metellike bedrag van zest'9 mil'
DfferS I KaarsJe in de Wind voor de slacht-
dfect d "dmiinen beeft opgebracht. Het
krukkwi i n ^nstvoetjes, tienduizenden
groto ti,!n robtoeten en de bevestiging dat de
gaat hem een ecbte kunstenaar is. Het
toMaritMtn'?j>m P°Pu|ariteit of gewin. Het is
drijft, 's 9eest' bet 'dee dat hem
Door Ron Gregoor
Het cynisme omtrent Hasselt heeft
een half jaar na dato plaatsge
maakt voor interesse. Buurge
meente Genk is al overgestapt op het gratis
vervoer op de vrijdag, marktdag. Het voor
beeld Hasselt wordt overal bestudeerd. Zo
kwamen de gemeenten Roosendaal en Alk
maar en de Nederlandse provincies Brabant,
Zeeland en Limburg eens voorzichtig informe
ren hoe Hasselt dat allemaal voor elkaar
krijgt.
Stevaert, drie jaar geleden nog gedeputeerde
en plaatsvervangend gouverneur van Lim
burg, praat over 'het Wonder van Hasselt'.
„Het gaat niet alleen om het busproject. Dat is
slechts de kers op de slagroom van de taart."
De proef om voorlopig de komende drie jaar
iedere Hasselaar gratis met de bus te vervoe
ren maakt deel uit van het eco-beleid van Ste
vaert. Hasselt moet voor de eeuwwisseling de
milieuvriendelijkste stad van België zijn.
„Geen geitenwollensokkengedoe, daar houd ik
niet van. Er moet hier genoeg bedrijvigheid en
industrie zijn, maar dan wel op een verant
woorde manier."
Stevaert wil meer voor zijn ingezetenen. Als
het aan hem ligt kan straks iedere Hasselaar
gratis naar culturele voorstellingen. Over een
paar jaar, als de grootste schulden zijn afge
lost, moeten wat hem betreft de belastingen
fors omlaag. Kortom, Hasselt wordt het aards-
paradijs in België.
Duizend dagen zit hij in het zadel in Hasselt.
„In die duizend dagen is de schuld van de stad
teruggebracht met 1 miljard franken (ongeveer
60 miljoen gulden). Dat is een besparing van 1
miljoen per dag. En toch hebben we nieuwe
plannen uitgevoerd. Het Wonder van Hasselt
is niet dat iedereen nu voor niets op de bus
kan. Het Wonder van Hasselt is dat we erin
slagen de schulden snel te saneren, dat er een
heel andere kijk is op het bestuur en het leven
in de stad," legt Stevaert uit.
Manager
Dik drie jaar geleden was hij gedeputeerde en
plaatsvervangend gouverneur van de Bel
gische provincie Limburg. Het met forse
schulden opgezadelde gemeentebestuur van
Hasselt had een nieuwe leider nodig. Een ma
nager, die orde op zaken kwam stellen. Vlak
voor de gemeenteraadsverkiezingen het de So
cialistische Partij het oog vallen op de gedepu
teerde. „Ik stond niet te trappelen om naar
Hasselt te gaan. Ik had het naar mijn zin als
gedeputeerde. Uiteindelijk wilde ik wel lijst
duwer worden bij de gemeenteraadsverkiezin
gen. Toen we flink wonnen vroegen ze me om
kandidaat te worden voor de burgemeesters
post. Ik wilde dat alleen op voorwaarde dat ik
een totale trend- en stijlbreuk kon forceren. Ik
bedoel daarmee een heel andere kijk op het be
stuur van de stad, dat heel andere prioriteiten
legt dan we tot nu toe gewend zijn. Van de acht
schepenen (wethouders) kwamen er zeven
nieuwe. We hebben afgesproken dat iedere
wethouder over alle portefeuilles mag meepra
ten en meebeslissen. Een vorm van integraal
beleid, die iedereen begrijpt. Het hele college is
wethouder van alles, wethouder van de stad
Hasselt. Terwijl ze toch hun eigen specialis
men hebben."
Tot drie jaar geleden werd Hasselt bestuurd
volgens de oude regententraditie. Onder Ste
vaert, zoon van een kastelein, werd dat anders.
t Het gratis openbaar vervoer in Hasselt trekt van ver over de grens bekijks.
FOTO ANNEMIEK MOMMERS
Het Wonder van Hasselt
Hij sprak de taal van het volk en liet dat ook
zijn wethouders en zijn ambtenaren doen. En
toch is hij wars van inspraak. „Dat remt de
ontwikkelingen. Ik wil hier snel veranderingen
doorvoeren. Die komen ten goede aan de inwo
ners van Hasselt. Dat moet genoeg zijn." Op
het stadhuis was het ook meteen afgelopen
met het partijpolitieke spel. Het ging slecht
met Hasselt, de schulden waren hoog opgelo
pen en er moest snel iets gedaan worden. Er
was geen tijd voor partijruzies.
Boulevard
Stevaert kwam al snel in het nieuws door zijn
plannen om alle buskaartjes van de maat
schappij De Lijn op te kopen, waardoor hij
zijn inwoners voor niets kon laten reizen. Van
uit Nederland, Luxemburg, Frankrijk maar
ook uit eigen land komt men kijken en infor
meren. Stevaert is allang niet meer de gek van
Hasselt.
Het gratis bussysteem maakt deel uit van het
project De Groene Boulevard. Hasselt is de
hoofdstad van Belgisch Limburg, heeft bijna
68.000 inwoners en is het onderwijscentrum en
het commercieel hart van de provincie. De stad
trekt daardoor steeds meer verkeer naar zich
toe. „Wij hadden duidelijk last van een te goe
de bereikbaarheid. Via de ringwegen kwam al
dat verkeer de stad binnen en daar stond het
dan vast. Daar willen we vanaf, Hasselt moet
een stad voor voetgangers worden.
Hasselt heeft twee randwegen: de buitenring
en de binnenring. Op het moment dat Stevaert
aantrad, was er behoefte aan een derde ring.
„We hebben gezegd: dat kan eigenlijk niet, we
werken ons steeds meer in de nesten. Er moet
een andere manier zijn om de problemen op te
lossen. Geen derde ring dus. De buitenste ring
laten we zoals die is, het verkeer moet per slot
van rekening de stad kunnen naderen. Van de
binnenste ring maken we een boulevard. In het
midden van de huidige ring komt een acht me
ter brede promenade, die aan beide zijden
wordt afgezoomd met bomen. Op de buitenzij
de van de promenade kunnen auto's en bussen
rijden op een tweebaansweg in één richting.
Daar mag je ten hoogste 50 km per uur rijden.
Daarnaast komen een fiets- en een voetpad.
Aan de binnenzijde van de promenade, dus te
Steve Stevaert: Het Wonder van Hasselt is dat we erin slagen de schulden snel te sane
ren.
gen de stadskern aan, komt een weg voor
plaatselijk verkeer, waar je niet harder dan 30
mag rijden. Met maar een paar parkeerplaat-
sen.
Langs de buitenste ringweg heeft Hasselt gro
te parkeerterreinen aangelegd. Daar kun je
gratis je auto kwijt. De buitenring is ook ver
geven van de bushaltes. Iedere vijf minuten
stopt daar de Boulevard Pendelbus. Een klein
busje met 20 zitplaatsen. Hasselaren kunnen
bovendien met de normale bus vanuit hun
wijk gratis naar het centrum. Sterker nog: Er
rijden dagelijks gratis bussen naar en van het
universiteitscentrum Diepenbroek.
Is gratis openbaar vervoer betaalbaar?
„Het kost ons om precies te zijn 1 frank per in
woner per dag," heeft Stevaert uitgerekend.
„Dat kan deze armlastige gemeente nog wel
opbrengen.
Leg dat eens uit?
„De Vlaamse overheid betaalt 91 procent van
de kosten van openbaar vervoer. Dat was
vroeger zo en dat is nu nog zo. Blijft over 9
procent, die eigenlijk de busmaatschappij
moet opbrengen. Nu is er sinds kort in Vlaan
deren een mobiliteitsconvenant, waarin staat
dat de plaatselijke overheid mag meefinancie-
ren in het openbaar vervoer. Wij hebben dat
extreem ingevuld. We hebben tegen vervoers
maatschappij De Lijn gezegd: Wij betalen u op
voorhand de kaartjes die u denkt te verkopen.
Voor hen is dat een goede zaak, want zij komen
nu uit de kosten zonder er iets voor te doen.
Als er vroeger een bus in Hasselt reed en die
maakte een rit die 2500 francs kostte, dan za
ten er vijf mensen in die ieder 50 francs betaal
den. Dus kwam 2250 francs ten laste van de
busmaatschappij. De rit kostte de maatschap
pij 2250 gedeeld door 5 is 450 franc per passa
gier. Wat is nu het systeem? De buskosten blij
ven 2500 francs, maar nu legt het gemeentebe
stuur die 250 francs (5 passagiers a 50 francs)
zelf bij. Resultaat: nu zit de bus vol. Omgere
kend kost een rit nog 50 francs per reiziger.
Voor anderhalf jaar betaalt Hasselt 36 miljoen
francs aan De Lijn. „Anderhalf jaar, dat is zeg
maar 540 dagen. Hasselt heeft iets minder dan
70.000 inwoners. Deel dat maar eens, dan kom
je uit op 1 franc per inwoner per dag."
Maar blijft de Vlaamse overheid zo gek om die
91 procent te betalen als jullie iedereen maar
gratis meenemen?
„Ik denk het wel. Ze kunnen moeilijk voor
Hasselt een uitzondering maken. Ik maak ge
woon handig gebruik van het vervoersconve-
nant. Ik zit ook in het Vlaams parlement, waar
weieens gesproken wordt over het Hasselt
concept. 'Gij zit hier alleen voor Hasselt', krijg
ik daar weieens te horen. Ik zeg dan 'dat klopt'
en dat betekent meteen het einde van de dis-
Hosselt is de afgelopen maanden druk bezocht
door geïnteresseerde gemeenten. Kan het gra
tis bussysteem ook in een andere stad verwe
zenlijkt worden?
„Dat weet ik niet. Het interesseert me ook niet
zoveel. Ik zit hier voor het belang van Hasselt,
dat is het enige dat voor mij telt. Hier loopt het
prima."
Het busproject loopt drie jaar. Over anderhalf
jaar gaat hij weer om de tafel zitten met De
Lijn. Stevaert is vastbesloten om het niet bij de
proef te laten.
De pendelbusjes zitten stampvol, de bussen
vanuit de wijken vervoeren drie keer zoveel
passagiers als vroeger. Het centrum van Has
selt is een stuk rustiger geworden. Opstoppin
gen zijn er nog maar zelden, maar toch rijden
er door de smalle straatjes nog volop auto's.
Waarom wordt de binnenstad niet helemaal
voor het autoverkeer afgesloten?
„Dat is typisch een Hollandse vraag. Ik voel er
niets voor om de mensen te verbieden de bin
nenstad in te rijden. Dat moeten ze zelf weten.
Ze moeten de keuze kunnen maken. Bovendien
moeten de bewoners met hun auto's bij hun
huizen kunnen komen. De winkels moeten be
voorraad worden. Het centrum maakt nu een
rommelige indruk omdat we bezig zijn met de
aanleg van de boulevard. Mensen moeten ook
wennen aan het idee dat zij niet per se met de
auto de binnenstad in moeten. Als we een half
jaar verder zijn en de boulevard is klaar rijden
er alleen nog maar mensen in de stad die er
wonen of hun vracht moeten lossen."
Puinruimen
Het gratis 'bussen' is, zo zegt hij zelf, slechts
een onderdeel van Stevaerts beleid. „De kers
op de slagroom van de taart. In Holland noe
men ze dat geloof ik de honing-maatregel."
Stevaert moest ook azijnmaatregelen nemen.
Hij kwam naar Hasselt om puin te ruimen. De
Limburgse gemeente stond aan de rand van
het faillissement. „Ik ben eerst eens gaan kij
ken waar al ons geld naar toe ging. Het bleek
dat 32 procent naar de schuldeisers ging, de
bank dus. 42 procent gaat naar het personeel
en 24 procent kon worden uitgegeven aan wer
kelijk beleid. De middelste factor, personeels
kosten, daar kun je niet aankomen, dat is een
vaststaand gegeven. Als ik nu de eerste en de
derde factor met elkaar kan verwisselen dan
zijn we een heel eind, bedacht ik. Dan heb ik 8
procent meer om aan beleid uit te geven."
Stevaert maakte van langlopend en duur kre
diet een nieuwe, goedkopere schuld. Hij gaf
stadsobligaties uit en loste met een deel van
die opbrengst versneld de schulden af bij de
bank. Hasselt betaalde de bank een dikke 8
procent rente. De obligatiehouders hebben
recht op 3,14 procent uitkering.
„Op jaarbasis betekent dat een besparing van
70 miljoen francs." En bij andere banken leen
de hij goedkoper om de schuld bij het gemeen
tekrediet af te lossen. Het lukte Stevaert om
daardoor de schuld terug te brengen naar 24
procent van de totale uitgaven, waardoor hij
meteen al 8 procent meer kon uitgeven voor
beleid.
Eigen brood
Daarmee was hij er nog niet, want er moest
fors bezuingd worden. Stevaert begon in eigen
huis. De gewoonte om tussen de middag op
kosten van de gemeentekas broodjes te laten
komen, werd afgeschaft, iedereen nam zijn éi
gen lunch mee. Er kwam geen drank meer in
het stadhuis, ais iemand een pintje of borreltje
wilde drinken moest hij dat maar 'op café'
doen. In de omgeving van scholen regelden po-
litie-agenten het verkeer. Daar is Stevaert mee
gestopt.
„Het is er nu een gigantische puinhoop, maar
iedereen rijdt er heel voorzichtig en er gebeu
ren geen ongelukken meer. Ik kan mijn agen
ten nu ergens anders inzetten en zij hoeven
geen overuren meer te maken. Er wordt zo'n
20 miljoen per jaar bespaard aan het groenon
derhoud. Heel simpel omdat we nu een goed
kopere Nederlandse aannemer hebben."
Alle uitgaveposten werden onder het licht ge
houden en in de afgelopen drie jaar heeft de
ploeg van Stevaert heel strak begroot.
Stevaert verwacht dat de schuld in 2000 volle
dig gesaneerd is. Dan gaat, als het aan hem
ligt, de belasting fors omlaag. Cultuur is er
voor iedereen en moet gratis zijn, vindt Ste
vaert. „Het moet mogelijk zijn om voor cultu
rele evenementen en voorstellingen een spon
sor te zoeken. De brouwerij is meestal wel be
reid om co-sponsor te zijn. Immers, als mensen
geen entree hoeven te betalen hebben ze geld
over om meer te drinken. We hebben het al een
paar keer gedaan, het is ons prima bevallen."
Het plan van Hasselt om de eigen inwoners
gratis met de bus te laten reizen is ingesla
gen als een bom. Belgische gemeenten bestu
deren hoe zij het Hasseltse voorbeeld kun
nen volgen en ook vanuit Nederland bestaat
er volop belangstelling.
Roosendaal bijvoorbeeld is druk bezig met
een studie naar de mogelijkheden. „We moe
ten een dergelijk systeem hier kunnen invoe
ren," zegt C. Douser, verkeersdeskundige
van de gemeente. Roosendaal is ruim 72.000
inwoners qua grootte vergelijkbaar met
Hasselt. Ook Oosterhout, waar het openbaar
vervoer wel heel erg slecht is, heeft interesse
voor het Hasselt-model. Wethouder A. Em-
men verzamelt alle gegevens en zet de Has
seltse situatie af tegen die van zijn eigen
stad.
„Goed gedaan, maar geen prijs," is de reac
tie van de provincie Noord-Brabant, na 1 ja
nuari de grote baas van het openbaar ver
voer buiten de grote steden. „Onbetaal
baar," vindt gedeputeerde A. van Harten.
De situatie in België is heel anders dan in
Nederland. De Vlaamse regering betaalt 91
procent van de kosten van het openbaar ver
voer, ongeacht hoe hoog die kosten zijn. Dat
maakt het voor de lokale overheid natuur
lijk een stuk makkelijker te financieren.
In Nederland moeten de grote steden en de
provincies het doen met een gelimiteerd be
drag. „Dat is vaak nog geen 40 procent van
de totale kosten," legt een woordvoerder van
de provincie uit. „Dat wil zeggen dat meer
dan 60 procent moet komen uit de kaartver
koop. Willen wij of gemeenten dat overne
men, dan praat je over gigantische bedra
gen."
Volgens Douser moet het mogelijk zijn om
de bus gratis te laten rijden. „Het staat ge
meenten vrij daarvoor de onroerend zaken-
belasting te verhogen. Ook kunnen we de
opbrengst van het parkeren in de stad ge
bruiken voor dit doel."
De provincie wil het voorbeeld Hasselt ech
ter niet zomaar opzij schuiven. Van Harten:
„Je kunt er gigantisch veel van leren. Het is
goed dat de steden bekijken hoe zij het
openbaar vervoer kunnen verbeteren en
goedkoper kunnen maken." Afgeleiden van
de Hasselt-variant zijn in ons land wel te
realiseren, zo verwacht de provincie. „Het
buskaartje kan misschien goedkoper wor
den. Of je zou ouderen gratis kunnen laten
reizen. Er zitten zeker bruikbare elementen
in het plan van Hasselt."
