DE STEM
'Het klassement liegt niet'
Australische spits Ante Milicic vaste kracht eerste elftal NAC
r^fkósTiïêtscandaren van 'Hup
NAC!'7 Of van '...-NAC' Een knaak
je man? Hoeveel NAC-supporters
«ren er in Rotterdam? Wat rie
pen die precies? Wie riepen dat?
Rotterdammers of Bredanaars?
Allemaal vragen waarop geen
mens het antwoord weten kan,
0m de doodeenvoudige reden
jat het niet vast te stellen is. Toch
bestaat het de regenten van de
KNV8 om het bestuur van NAC
»en accept-giro van vijf mille te
j jturen. Omdat er tijdens Feye-
noord-NAC, kennelijk door Bre-
dasesupporters, of wat daar voor
boor heeft willen gaan, enige
«achttermen gebezigd zouden
JBE heeft ook
voor de Sint
slimme electronica
voor ieder kind
I14 - i"i
Sport
ZATERDAG 13 DECEMBER 1997
fkan aan deze gang van zaken
aeen touw vastknopen. Ik heb er
Begripvoor dat, zoals de afgelo
penjaren meerdere malen voor
gevallen is, een scheidsrechter de
boel voor gezien houdt als het te
onbeschoft wordt. Gebleken is
bat zo'n afkoelingsperiode zin
beeft omdat er dan meestal on
middellijk onderling een soort
jolletief opvoedingseffect op
gang komt.
Haarwater nu gebeurd is, is vol
slagen idioot. We mogen hopen
datNAC weigert om die vijf mille
overte maken en naar de rechter
stapt. Die zal om te begin-
nen, lijkt mij, willen weten
svat er precies geroepen is
tijdens die voetbalwed-
i strijd, en ten tweede zal hij
traagwillen weten wie dat
jedaan heeft. Weet u dat
nieteens, heren van de KN
VB? Ga dan eerst uw huis
werk maar eens over doen.
natuurlijk staat er een
sanctie op het uiten van
vuige of racistische taal. Als
u morgen op straat een
grote mond opzet tegen
een politieagent en die voor rot
te vis of erger uitmaakt, dan
loopt u de kans dat u daarvoor
bekeurd wordt. Dan wordt in het
proces-verbaal netjes uitgetikt
wat u er in uw drift uitgekraamd
heeften op basis daarvan bekijkt
een officier van justitie of er aan
leiding is om u een aangetekende
briefte sturen.
Da's een procedure die voor ie
dereen geldt, maar in de voetbal
wereld zijn ze van mening dat
een voetbalstadion een vrijstaat
is waar eigen regels en wetten
gelden.
Een opvatting die onderstreept
wordt door de gebroeders De
Boer. De tweeling is door een van
de twee schoonvaders aan het
terstand gebracht dat hij wel
heel oneerlijk behandeld wordt
door de Nederlandse fiscus.
Vraag me niet naar de percenta
geswaar het hier om gaat, want
ik weet het niet en het interes
seert me ook niet bijster. Het
gaat er geloof ik om, als ik het
goed begrepen heb, dat ze van
mening zijn dat ze iets heel spe-
ciaal voor ons allemaal te beteke
nen hebben. En dat ze daarom in
hetzelfde belastingtarief als bij
standsmoeders en AOW'ers inge
deeld wensen te worden.
Niks mis met traptechniek en
spelinzicht van de De Boertjes,
maar aan het gevoel voor ver
houdingen blijkt het een en an
der te mankeren. Ik denk dat ik
aan mijn volgende aangiftebiljet-
je een handgeschreven kattebel-
W ga nieten. Ik voel me name-
Jkook best speciaal. Zo blijken
bijvoorbeeld enkele ooms en tan-
les mijn stukkies te vreten, iedere
week opnieuw. Dat beweren ze
tenminste altijd op verjaardags-
uu0S a's ze een Paar h°rrels op
ebben. Met een beetje mazzel
™]kt de inspecteur voetbalhater
on liefhebber van azijnpis te zijn
en kort-ie deze bijzondere belas-
lln9plichtige daarom ook een
P'ocent of dertig.
™®n vraag ik me af wat de
■ogende surprise van de KNVB
2yn. Misschien tien mille boe
svoor NAC omdat er tussen de
pP°rters die bij PSV-NAC aan-
rjj.waren, een paar een ver-
ie °f achterstevoren op
den? Zeven rooie ruggen om-
Eindhovense suppoost na
een penetrante pislucht
,f 'oven heeft? In hetzelfde
aar hij iemand met een on-
»n'e Lar Bre(laas accent met
Tfc^van opluchting zijn
ulp beeft horen dichtritsen?
bruit 66,1 i01, Peek' en maak
d k van de ruimte die in je
jng ontstaan is door het
uE uPstappen van een
at „.ijl kracht. Reserveer
a„L V0,0r 1 honorarium
eetdatft? advocaat Die
Is Verdi! d en dwars teru9
en dï 'n een echte zaak te-
d'o amateur.;™,,;^
de KNVR3 MatfUr"'nquisiteurs van
Chet nn eenbeet'ema22el
'^aftrekken °9V3ndebelaS"
kéon Krijnen
Bijna een jaar nadat
Graham Arnold NAC
verliet, hebben de
Bredase fans hun hart
opnieuw aan een spits
uit Australië verpand.
Ante Milicic, 23 jaar,
onmiskenbaar talentrijk
en bovenal een aardige
vent, die in zijn kille
huurwoning langzaam
aan het leven en het
voetbal in Nederland en
Breda begint te wen
nen.
Ondanks, of dankzij de
invallende winter kan
hij maar niet in de
kerststemming komen.
Over een week zit ie tot
zijn grote vreugde on
the beach.
Door John Nijssen
Breda - De kleur, geel, van de
gordijnen heeft niks van doen
met NAC. Zoals het grijs van de
vloerbedekking en de kale mu
ren geen afspiegeling zijn van
het bestaan dat Ante Milicic
leidt. Murw van het zoeken naar
een huis en uitgekeken op de ho
telkamer waar ie tot dan toe ver
bleef, koos hij op 'n goede na
jaarsdag deze bijkans onvindba
re doorzonwoning in de Haagse
Beemden tot de zijne. „Er lag
niet eens iets op de grond! Oh, is
dat gebruikelijk in Nederland.
Hoe dan ook, ik heb expres de
goedkoopste, lelijkste spullen
uitgezocht die ik maar kon vin
den."
Een visueel gehandicapt, op hol
geslagen paard kan amper scha
de aanrichten in Milicic' stulpje.
Dus de bende die de Australiër
voorspelt, valt reuze mee. Toch
zeker voor een man alleen zon
der stofzuiger. „Die leen ik zo nu
en dan hiernaast." Het mankeert
next door blijkbaar aan een
grasmaaier...
Een behulpzame overbuurvrouw
leerde hem hoe de kliko's te ge
bruiken die zijn voortuintje vul
len. Daarin mag hij 'helaas' geen
oud papier dumpen. „Is het nor
maal dat er zoveel rotzooi wordt
bezorgd?" Luidruchtig kleppe
rend geeft de brievenbus ant
woord. „Dat bedoel ik nou." De
bel kondigt een volgende onder
breking aan alsmede een jeugdi
ge fan. „De kinderen uit de
buurt weten mij te wonen, hoor.
Leuk? Jazeker. Ik heb alleen
geen posters meer met mijn beel
tenis erop. Die zijn al op, dus nu
moet ik ze even teleurstellen.
Weet je, die kinderen zwaaien
mij 's morgens ook dikwijls uit.
Geinig is dat, hè?"
Als de voor de wijk kenmerken
de rust is wedergekeerd, gaan de
verslavende spelcomputer en de
stereo uit. Het echte interview
kan beginnen en komt rap op de
naderende Kerst. Milicic gaat
geen kerstboom zetten. „Voor
wie? Ik ben zelfs 'te lui' om
kerstkaarten te versturen.
Schandalig, hè. Ik koop enkel
een cadeautje voor mijn vader
(zijn moeder overleed in '91, JN).
Het gekke is dat ik altijd echt
van Kerstmis hield. Vroeger
tuigde ik de kerstboom op en die
bleef dan doodleuk tot april
staan."
Rampzalig
De met lichtjes versierde huizen
en winkels hier, spreken hem erg
aan. Verder kan zijn eerste cold
Christmas hem gestolen worden.
„Het hoort mooier te zijn, ro
mantischer. Maar dat weer joh,
die kou... Rampzalig. Kan niet
gezond zijn, als je het mij vraagt.
Mijn benen doen er pijn van. Ik
ben echt bang om ziek te wor
den. Daarom zou ik op het veld
liefst handschoenen, een muts,
maillots en een hemd met lange
mouwen dragen. Maar ze lachen
me vierkant uit. Laatst moest ik
na de wedstrijd het ijs van mijn
autoruiten krabben. Werkelijk
Spanje, de Griekse eilanden.
Maar morgen kan alles over zijn,
doordat je bijvoorbeeld een been
breekt. Daarom ook koop ik bij
na niks voor mijn woning. Waar
moet ik al die dingen laten als ik
weer wegga? Bovendien kun je
de inrichting beter overlaten aan
vrouwen, die hebben meer
smaak." Het ongezellige dak bo
ven zijn hoofd biedt Milicic des
ondanks de rust die hij nodig
had om te aarden in Breda.
„Okay, dit huis is niet je-van-
het. En Breda is klein, ik bedoel:
Sydney telt vijf miljoen inwo
ners. Niettemin gaat het nog net.
Ik vind Breda best een leuke
stad. Kan er mijn weg vinden.
Het hebben van een eigen plekje
onder de zon, maakt in ieder ge
val dat ik georganiseerder leef.
In het begin, vanuit dat hotel,
viel het vies tegen. Alles was
vreemd en nieuw. Je moet aan
zoveel kleine dingen wennen.
Aan de frequentie en de manier
van trainen natuurlijk het meest.
In Australië was voetbal eigen
lijk niet meer dan een spel. En
'wij' zijn ook niet zulke strebers.
Dat is waarschijnlijk de reden
dat het nationale team de WK
niet heeft gehaald."
„Hier gaat het er veel fanatieker,
professioneler en serieuzer aan
toe. Ik werd er gewoon nerveus
van, ja echt. Met het geven van
eén slechte pass, zat ik de rest
van de dag in mijn maag. En moe
dat ik eerst was! In het
trainingskamp vóór het seizoen
lag ik om acht uur uitgeteld in
bed. 'Dit wordt een drama',
dacht ik meer dan eens. Zo naïef
als ik was, drong het bijvoor
beeld ook niet tot mij door, dat
iedereen extra zijn best deed om
indruk te maken op de nieuwe
trainer. Zoetjesaan ging het be
ter. Veel eerder dan verwacht
heb ik mijn doel bereikt: vast in
het eerste spelen."
Geslepen
Milicic kan zich wel vinden in de
vergelijking met een ruwe dia
mant, die in de letterlijke en de
figuurlijke zin nog geslepen
moet worden. „Al vraag ik mij
dus af, of ik hard en 'brutaal' ge
noeg ben. Feit is dat ik de afge
lopen vijf maanden ontzettend
veel geleerd heb. Van de trainers
met name. Herbert Neumann en
Ton Lokhoff zijn ervaren man
nen, van wie ik met plezier iets
aanneem. Dergelijke types mis je
in het Australische voetbal. Als
de coach daar weieens kritiek
hadden, dacht ik: wat heb jij ooit
gepresteerd om mij de les te le
zen?"
„De Bredase fans schijnen mij te
mogen. Dat is ongetwijfeld deels
het gevolg van de Graham Ar
nolds populariteit. Want laten
we eerlijk zijn: het publiek is dit
seizoen bepaald niet verwend.
Onbegrijpelijk hoe wij punten
weggeven. NAC mag thuis hoog
uit van Ajax, Feyenoord en PSV
verliezen, toch nooit van NEC en
Sparta... Kom op zeg. Daartegen
redt een gemiddelde Australi
sche club.het nog, zuiver op ka
rakter. Dan kun je zeggen: NAC
was niet bijster gelukkig of het
lag aan de scheidsrechter, maar
dat zijn stomme smoesjes. Het
klassement liegt niet en een tien
de, elfde plaats is voor niemand
interessant."
„Op dit moment presteert NAC
onvoldoende om voor Europees
voetbal in aanmerking te komen
en te goed om te degraderen.
Wat overblijft, is een onbedui
dende rol in de middenmoot.
Volgens menigeen bezit NAC ge
noeg kwaliteit, het komt er al
leen nog te weinig uit. Misschien
gebeurt dat wèl met een balvas
te, (kop)sterke aanvaller erbij.
Wie weet. Luister, Stewart, Ar-
veladze en ondergetekende zijn
tenslotte vergelijkbare spelers -
uitstekend in de combinatie - die
het in de lucht afleggen. Nou
geef ik grif toe dat voetbal over
de grond het mooist is... Trou
wens, voor een remedie moet je
niet bij mij zijn. Een club betaalt
z'n coach toch om oplossingen
aan te dragen."
NAC'er Ante Milicic in zijn doorzonwoning in de Haagse Beemden. „Morgen kan alles over zijn, doordat je bijvoorbeeld een been
breekt. Daarom ook koop ik bijna niks voor mijn woning.foto de stem/ben steffen
niet te geloven. Dat had ik nog
nooit meegemaakt. 'Wat doe ik
hier in vredesnaam', dacht ik
toen. 'Ben ik dat hele eind geko
men om kou te lijden en achter 'n
bal aan te rennen?' Stel je voor,
'thuis' blijft het 's winters min
stens tien graden."
Op 22 december, daags na NAC's
laatste wedstrijd voor de win
terstop in Volendam, neemt Mi
licic vooral daarom de wijk naar
zijn vaderland. „Negen dagen
slechts. Ach, beter dan niets. Het
wordt een drukke tijd, want ik
moet nog tal van zaken afhande
len. Zoals? Mijn auto verkopen
onder andere. En kleren uitzoe
ken. Ik mocht van de zomer na
melijk maar twintig kilo bagage
meenemen, zodat ik haast zon
der kleren in Nederland aan
kwam. Enfin, ik leg een giganti
sche lijst aan met dingen die ik
in de vakantie moet regelen. Je
begrijpt, eigenlijk heb ik het dus
te druk voor die kerstboom en
die kaarten..."
In Australië is het nü hartje zo
mer, 39 graden. „Zodra ik aan
kom, ga ik naar het strand, de
zee in. Op m'n sufboard. Totdat
ik overal kramp voel. Heerlijk!"
De zoon van Kroatische ouders
viert Kerstmis voornamelijk met
zijn kameraden in Sydney, waar
hij op 4 april 1974 ter wereld
kwam en groot groeide. Als het
vriendinnetje hem opwacht dat
hij bij zijn vertrek naar Neder
land achterliet, heeft zij pech ge
had. „Ik wil weer even met de
jongens optrekken, net als vroe
ger, daar houd ik van. Lekker re
laxed, the easy way. Leven in
Australië was ontspannen, sim
pel zelfs. We hadden allemaal
een makkelijk baantje. Ik werkte
als manusje-van-alles in een fa
briek. Vorig seizoen werd ik full-
prof, desondanks trainden we
slechts drie avonden in de week.
Nou ja, trainen. Lachen en dol-
derlandse les. Het gaat hem ech
ter niet snel genoeg. „Gelukkig
spreken de meeste mensen hier
Engels. Een goed gesprek voe
ren, blijft niettemin moeilijk.
Maar wat zou ik klagen? Beeld je
eens in wat Nebo (de Serviër Ne-
bosja Gudelj, JN) moet door
staan. Ik ben de enige die hem
verstaat. Vorige week waren we
met NAC naar de bioscoop in
Antwerpen, waar ik trouwens
vaak heen ga. Wat ik wil zeggen,
is dat Nebo dus helemaal niks
snapt van zo'n film. Dan vraagt
ie mij wel om vertalingen, maar
daar is ook geen bijhouden aan."
Gudelj woont met vrouw en ko
ters twee huizen bij Milicic van
daan. Een paar straten verderop
woont Aussie Zlatko Arambasic,
die pas van NAC naar RBC ver
kaste. Via Gudeljs satelliettele
visie wordt naar (Joegoslavisch)
voetbal gekeken. Visites aan het
adres van Arambasic draaien
doorgaans om eten. „Verder ben
ik goed bevriend met Maarten
Atmodikoro, die in Rotterdam
woont. Met hem ga ik regelmatig
stappen. Prachtige stad, Rotter
dam. Doet me een beetje aan
Sydney denken, waar eveneens
veel nieuw- en hoogbouw staat.
Wat dat betreft, maar ook van
wege de supporters en het sta
dion, trekt Feyenoord mij wel.
Meer dan Ajax en PSV."
Of er bij zo'n grote club wellicht
een toekomst voor hem is wegge
legd, weet Milicic niet. „Ik doe
sowieso niet aan carrière-plan
ning. Voorlopig ben ik drie jaar
aan NAC verbonden, volgens
mijn contract althans. Later wil
ik terug naar Australië. Dan
neem ik wederom een eenvoudi
ge job, in een sportshop ofzo.
Niemand weet echter wat het lot
voor hem in petto heeft. Voor een
voetballer is dat helemaal onze
ker. Ik hoop nog veel van de we
reld te zien. Amerika, Parijs,
len. Ook na de wedstrijden, on
geacht de uitslag, was het altijd
dikke pret. Met de coach voorop
naar de disco. Die stond nota be
ne met meer meisjes aan te pap
pen dan de spelers. Van zo'n man
kun je toch niets meer- leren.
Hooguit wat versiertrucs, haha."
Hoe dierbaar het land Down Un
der hem ook is, voetballend
raakte Milicic erop uitgekeken.
De spits moest, in het belang van
zijn ontwikkeling, zijn vleugels
uitslaan. „Ik kon op mijn 19e
ook al naar Europa, maar toen
vond ik mezelf te jong. Je moet
er mentaal klaar voor zijn, want
het is nogal een stap, hè. Buiten
Holland zag ik alleen Engeland
zitten. Puur omwille van de taal,
want het Britse voetbal spreekt
mij totaal niet aan."
De Australiër, al wel vertrouwd
met het rechts rijden, volgt Ne-
Ante Milicic wordt vastgehouden door Melchior Schoenmakers van FC Groningen, de tegenstander
van morgen. foto cor viveen
