Het is nooit pure pop geweest
DE STEM
Joop Daalmeijer
van Canal Plus
naar Nederland 1
Buitenbeentje Joe Jackson (43) maakte een klassieke plaat
hebbers opgelet!!
X 62
pB
D1
KAMERS
ps
SCHIJF
ÏPMD
Ramones
Jonathan Fire Eater
Third Day
Julie Miller
Nederland zapt
om het kwartier
Arie Ligthart
(73) overleden
Van Zweden
gastdirigent
in Oekraïne
Fruit
jrogramma
urt.
Gids
Door Marjolein Rotsteeg
Het grootste verwijt dat
zijn critici Joe Jackson ma
ken is dat hij maar niet in
een muzikaal hokje gaat en
ook blijft zitten. Ska, pop,
punk, jumpin jive, big
band, jazz, hij heeft het
sinds zijn debuut Look
Sharp allemaal gemaakt.
Maar Joe Jackson laat zich
niet dwingen tot een keuze.
En tegenwoordig laat de
Engelse componist zich
niet meer beperken door
het keurslijf van pop of
rockmuziek.
Met Night Music sloeg hij zijn
vleugels al verder uit, op zijn
nieuwste cd Heaven Hell profi
leert hij zich nog duidelijker als
componist-vertolker van 20e
eeuwse muziek. Het album ver
scheen op een van oorsprong
klassiek platenlabel. Zijn hits als
Real Man, The Harder They Co-
me en Is She Really Going Out
With Him? lijken uit een vorig le
ven te stammen.
Enerzijds probeert een aantal
klassieke musici (Nigel Kennedy,
Vanessa-Mae, Jan Vayne) zich
middels de marketing van de
popmuziek ook te profileren ge
lijk popmuzikanten. Anderzijds
wagen popmuzikanten zich ook
aan het componeren van meer
klassiek getint werk, onder wie
Paul McCartney, Elvis Costello
en Joe Jackson. De laatste twee
zijn daarin het meest geslaagd.
Heaven Hell, de nieuwste cd
van Joe Jackson, is in roek-termi
nologie een concept-album, met
de zeven doodzonden als thema.
Aan elke zonde is een compositie
gewijd; lust, gulzigheid, trots,
hebzucht, luiheid, toorn en af
gunst. De gastmuzikanten, onder
wie Suzanne Vega, Brad Roberts
van Crash Test Dummies, so
praan Dawn Upshaw en violiste
Nadja Salerno-Sonnenberg, voe
gen een dimensie toe.
Een jarenlange literatuurstudie
in diverse archieven en bibliothe
ken in zijn woonplaats New York
ging aan het album vooraf. Het
thema van de zeven doodzonden
gaat helemaal terug tot de Ro
meinse filosofen, vertelt Joe
Jackson (43) in Amsterdam. Op
vallend is dat het niet altijd zeven
doodzonden zijn geweest en dat
het ook niet altijd dezelfde zon
den zijn geweest. Ze komen niet
uit de bijbel. Eigenlijk vind je de
zeven doodzonden zoals wij die
nu kennen terug bij Dante.
Hoe is hij op de zeven doodzon
den als album-thema gekomen?
„Ik was op zoek naar een struc
tuur en toen begon ik na te den
ken over een thema. Ik had een
aantal ideeën. Een daarvan was
■s aangeboden
id.
//L,
1390.
de zeven doodzonden. Eerst vond
ik dat ik dat niet kon doen, omdat
het al gedaan was. Al honderden
jaren. Maar na een tijdje raakte
ik er sterk door geïntrigeerd en
sprak het feit dat er al honderden
jaren iets mee gedaan wordt me
juist aan. Ik ga immers mijn in
terpretatie doen. Het is alsof ik
meedoe aan een debat met al die
andere versies."
Is hij zelf katholiek opgevoed?
„Nee. Ik heb helemaal geen reli
gieuze achtergrond.
Wat intrigeerde het meest aan de
zeven doodzonden?
„De dualiteit en de paradox die
ze alle zeven in zich hebben. Ik
heb geen christelijk standpunt. Ik
geloof niet dat zonde slecht is en
dat we er helemaal vanaf moeten.
Waarom is trots eigenlijk een
zonde? Het kan ook goed zijn. Ie
mand met weinig zelfvertrouwen
kan wel een beetje trots gebrui
ken. En wat is er mis met lust?
Seksuele onderdrukking is net zo
goed een zonde. Zo dacht ik over
alle zondes. Ik heb een paar jaar
research naar dit onderwerp ge
daan en kwam tot de conclusie
dat ze alle zeven een lichte en een
duistere kant hebben. Zo denk ik
ook over het leven. Ieder van ons
is tegelijkertijd zowel een duivel
als een engel. Waar het om draait
is proberen een evenwicht te vin
den."
Dualiteit loopt als een rode draad
door het werk van Jackson. Neem
alleen al een aantal van zijn al
bumtitels: 'Night Day', 'Body
Soul'...
„Dat heb ik me tot voor kort
nooit gerealiseerd. Met Heaven
Hell is het heel duidelijk en nu zie
ik dat het er altijd is geweest. Ik
vind het heel interessant dat het
leven zo vol tegenstrijdigheden
zit. Daar kom je naarmate je ou
der wordt steeds meer achter. Zo
kan je tien jaar geleden ergens
een duidelijke mening over heb
ben gehad, terwijl je je nu reali
seert dat het tegenovergestelde
waar is. Het proces van volwas
sen worden is met dergelijke pro
blemen leren omgaan en geleide
lijk meer van deze paradoxen te
accepteren. Niet verschillende
grijstinten leren zien, maar aan
vaarden dat alles én zwart én wit
'Heaven Hell is verschenen bij
Sony Classical, van oorsprong
een label waarop klassieke mu
ziek verscheen. Nu staan ook
Bobby McFerrin en Buckshot Le-
fonque er onder contract. Waar
om heeft hij voor dit label geko
zen?
„Omdat de mensen bij die platen
maatschappij het meest enthou-
Joe Jackson: „De wereld van de popmuziek is heel conventioneel. Je mag niet langer doorgaan dan
zo'n drie tot vier minuten en je mag niet te ontwikkeld zijn." fotoalexvandoros
siast waren om met mij te wer
ken. En niet omdat het een klas
siek label is. Ik ben net zo ver
baasd als iedereen dat ik op een
klassiek label zit. Deze plaat had
ik ook bij Virgin kunnen uitbren
gen, maar ik had het gevoel dat
zij het niet echt begrepen, niet
echt mooi vonden en ook niet
goed wisten wat ze ermee aan
moesten. Een aantal mensen bij
Virgin heeft zich ingezet voor
mijn vorige cd, maar als bedrijf
hebben ze heel snel opgegeven.
Begrijpelijk.Een paar maanden
later komt er een nieuw album
van Janet Jackson, Waarvan ze er
vijf miljoen gaan verkopen. Er is
dan een houding van: hij ver
koopt geen vijf miljoen, fuck him\
Er waren ook andere pop - labels
die het album wilden uitbrengen,
maar ik wil werken met mensen
die enthousiast zijn over wat ik
nü doe en niet met mensen die er
op wachten dat ik weer een Look
Sharp maak."
Hoe hgeft, hij het desondanks
achttien jaar volgehouden in de
wereld van de popmuziek?
„Dat weet ik echt niet. Ik hoop
omdat ik een paar goede dingen
heb gemaakt. Ik heb altijd vol
doende aanhang gehad om door
te kunnen blijven gaan. Het is
nooit pure pop geweest. Het ging
mij nooit om hitsingles en hip
zijn. Ik ben een ander verhaal
dan iemand voor wie de volgende
single van levensbelang is."
In de biografie zegt Joe Jackson:
Ik heb me teruggetrokken uit de
popwereld, ik speel niet meer vol
gens die regels. Welke regels zijn
dat?
„De wereld van de popmuziek is
heel conventioneel. Niet dat de
ergens zijn opgeschreven, maar
er gelden zeker conventies. Zo
mag je niet langer doorgaan dan
zo'n drie tot vier minuten. Je mag
niet te ontwikkeld zijn. Op de
tweede en de vierde tel moet je
een snaartrom hebben. Je moet
cool en vrij jong zijn en een be
paalde mentaliteit hebben. Ik
maak geen muziek voor de pop
wereld, ik maak muziek voor de
wereld, voor iedereen."
Heeft hijzelf ooit binnen de be
perkingen van de popmuziek ge
dacht?
„Ik denk dat ik altijd heb gepro
beerd wat buiten de lijntjes te
kleuren, maar ik zat wel in dat
wereldje. Op een gegeven mo
ment werkte het niet meer voor
me. Ik moest weg.
Ik heb de hele muziek tussen
1992 en 1994 gelaten voor wat het
was. Ik schreef niks meer, luister
de nergens naar en ging ook ner
gens heen. Het was de moeilijkste
tijd van mijn leven, mijn afdaling
naar het vagevuur en mijn be
proeving.
I I I I I
WOENSDAG 3 DECEMBER 1997
Nu heb ik een andere instelling,
die dichter staat bij mijn houding
van toen ik vijftien, zestien was
dan bij die van pakweg tien jaar
geleden. Ik denk niet meer zoveel
na bij muziek; het is weer veel in
tuïtiever. Ik word totaal niet
meer beïnvloed door wat andere
mensen doen of zeggen. Dat zei ik
vroeger ook, maar dat was niet
helemaal waar. De wens was
meer de vader van de gedachte.
Als ik het nu zeg, weet ik dat het
waar is."
Compromissen wil Joe Jackson
niet meer sluiten en helemaal niet
omwille van de commercie. Dat
blijkt, anders had hij wel een an
dere plaat gemaakt dan 'Heaven
Heil'.
„Dan had ik dit in elk geval niet
gedaaan. Maar de ironie is dat
mijn platen die het grootste com
promis waren dat ik kón maken,
Big World en Laughter Lust,
niet direct succesvol waren. Mijn
meest succesvolle plaat was
Night And Day en dat was de
plaat waarbij ik gezegd had:
Fuck it, nu ga ik alleen maar
doen wat ik wil.
Mensen denken dat je een keuze
hebt om succesvolle muziek te
maken of niet, maar dat is niet zo.
Ik heb er niet voor gekozen om
deze plaat te maken; deze plaat
heeft eerder mij gekozen. Het was
de enige plaat die ik kon maken.
Tijdens het schrijven voel ik me
vaak een soort medium. Het is net
of het er al is en ik het alleen
maar hoef bloot te leggen. Alsof
het begraven ligt onder het
zand."
Zijn platenmaatschappij om
schrijft het als een klassieke
plaat.
„Dat woord zal ik nooit gebrui
ken. Ik gebruik geen woorden, ik
gebruik noten. Het is niet mijn
taak om woorden te gebruiken,
behalve in de teksten en dat is al
moeilijk genoeg. Ik claim niet een
klassiek componist te zijn. Dat is
belachelijk."
Wat is hij dan wel?
„Ik ben gewoon componist. Dat is
alles. Ik ben een buitenbeentje,
omdat ik niet al te gemakkelijk in
een bepaalde categorie ben onder
te brengen. Maar zo ben ik nou
eenmaal, daar kan ik niks aan
doen.
Alleen hebben platenmaatschap
pijen en bepaalde media-types
daar nogal wat moeite mee... Ui
teraard! Maar dat soort mensen
had ook moeite met Beethoven,
Picasso, James Joyce elke andere
grote kunstenaar uit de geschie
denis.
Ik ben dus in redelijk goed gezel
schap, vind ik. En met critici
moet je leren leven; je kunt ze
niet allemaal vermoorden."
Joop Daalmeijer: „Ik wil dolgraag weer eens wat creatiefs doen.
Hilversum (anp) - Joop Daalmeijer (51) keert terug bij de publie
ke omroep. De hoogste baas van abonneetelevisiezender Canal
Plus Nederland verhuist per 1 januari naar Nederland 1, waar
hij netmanager wordt. In die functie volgt hij dan Gerard Huls
hof op, die in de eerste helft van volgend jaar met pensioen gaat.
Daalmeijer werkte van 1985 tot Hulshof heeft op het eerste net
1996 in diverse functies bij Vero
nica, onder meer als chef tv-actu-
aliteiten en tv-directeur. Daar
voor was hij jarenlang in dienst
van de Vara. Op 15 februari 1996
maakte hij de overstap naar de
betaaltelevisie. Aanvankelijk
werd hij directeur Benelux bij
Filmnet. Na de overname van dat
bedrijf door Canal Plus kreeg hij
de functie chief executive officer
(CEO).
„Ik heb het hier buitengewoon
leuk gehad en zit op een royale
managementstoel", aldus Daal
meijer in een toelichting op z'n
overstap, „maar ik geloof niet dat
ik qua persoonlijkheidsstructuur
echt in een driedelig, grijs pak
pas. Ik wil dolgraag weer eens
wat creatiefs doen en daarvoor is
hier, zeker als je zoals ik niet van
sport houdt, weinig ruimte.
Naast sport bestaat de program
mering toch vooral uit aange
kochte films en documentaires."
Het netbestuur van Nederland 1
heeft met de voordracht niet ge
wacht op het aantreden, waar
schijnlijk per 1 februari, van het
nieuwe NOS-bestuur onder voor
zitterschap van D66-politicus
Gerrit-Jan Wolffensperger. Vol
gens een woordvoerster van
staatssecretaris Nuis (Media) ne
men de betrokken omroepen en
de kandidaat daarmee een risico.
De onlangs gewijzigde Mediawet
legt de bevoegdheid tot het be
noemen van netmanagers voor de
drie publieke tv-netten bij het
nieuwe NOS-bestuur. Om die re
den vroeg Nuis de omroepen on
langs om de benoemingsprocedu
res even op te schorten.
Het netbestuur van Nederland 1
heeft dat niet gedaan. In een gis
teren verspreid persbericht bena
drukt het dat het belangrijk is
dat het 'continuproces en de in-
werkperiode van de nieuwe net
manager geen gevaar lopen'.
Daalmeijer vindt dat hij in een
gespreid bedje belandt. „Gerard
Voor meisjes
650,-, 500,-en 4°°;'
incl.p.m. Speelhuislaan U I
Breda., tel. 029^263418^
<ou? Stal de Welbergh biedt met
i de mogelijkheid tot het huren
ibak. Info tel. 0167-562226.
amb.
tojeed-
Russ.
3164
30x20x
50,
Noveen, St.Clara
Vraag alleen P°slt'ekaars,
gen bij 'n brandende
ook als u er geeri
heeft. Vraag luken
vast onmogelijk iets
verhoord te worden
wat u heel erg ter
gaat. Laat de 9e dag
kaars geheel opbran
publiceer dit beri
krijgt wat u vroed- r
MUZIEKRECENSIES
Het is in de hiphop-wereld de
laatste tijd een behoorlijk dooie
bedoening (letterlijk en figuur
lijk), waarbij de meeste releases
vooral meer van hetzelfde zijn.
De hereniging, na vijf jaar, van
bet legendarische duo EPMD
komt dan ook als geroepen.
Back in Business heet de nieuwe
(vijfde) cd van Erick Sermon en
Parrish Smit die de afgelopen ja
ren als solo-rappers beduidend
minder succesvol waren. Erg
vernieuwend is het niet wat
EPMD laat horen op Back in Bu
siness maar het is wel een zeer
aangenaam, fris en funky plaatje
geworden, en daar tekenen we in
oeze bange hiphop-dagen voor.
EPMD laat van de ene kant rui
ge, kale hiphop-tracks a la Wu-
lang Clan horen waarin samples
van collega-rappers als Public
Enemy en Beastie Boys verwerkt
zlJn. Van de andere kant komen
er een hele zwik pakkende funky
^tukken langs met samples van
Kool the Gang, Average White
Band, JB's en Barry White.
Vocale steun krijgen Erick en
Parrish onder anderen van Noc
turnal, Redman en DAS EFX, al
hebben ze die steun niet nodig
om nog altijd overtuigende raps
neer te zetten. Het schijnt dat de
hereniging van Erick en Parish
vooral door geld is ingegeven.
Dat is aan de muziek in zoverre
af te horen, dat menig liefhebber
niet zal aarzelen om voor deze
kwaliteits-hiphop zijn porte
monnee te trekken. (Def
Jam/Mercury)
PAUL VERLINDEN
Ruim tien jaar geleden heb ik
The Ramones een keer live aan
het werk gezien in België. Fan
tastisch vond ik het hoe de (toen
al) punkveteranen om de twee
minuten met one, two, three,
four een nieuw nummer inzetten
dat zich vervolgens amper on
derscheidde van het vorig num
mer.
Toch bleef dat concert dankzij
de snelle, energieke muziek tot
het einde toe boeiend en dat
geldt ook voor de registratie van
het afscheidsconcert dat Joey,
Marky, CJ en Johnny Ramone
vorig jaar gaven in Los Angeles.
Het concert is nu op cd versche
nen onder de naam We're Outta
Here.
De cd laat het vertrouwde Ra-
mones-geluid horen: 32 recht-
toe-recht-aan-songs in 64 minu
ten die weer allemaal met one.
The Ramones (in 1980): oude hits op nieuwe live-cd
two, three four beginnen. Ver
schil met dat concert in België is
dat de teksten nu redelijk te ver
staan zijn, zodat de nummers be
ter van elkaar onderscheiden
kunnen worden. En laten we niet
flauw blijven doen: er zit ook wel
enige muzikale variatie in.
De cd bevat vrijwel alle Ramo-
nes-klassiekers waaronder The
KKK Took My Baby Away,
Sheena Is A Punk Rocker, Rock
'n' Roll High School en Blitz
krieg Bop. Als gasten komen on
der anderen langs ex-Ramone
Dee Dee, Eddie Vedder (Pearl
Jam), Lemmy (Motorhead) en
Tim Armstrong (Rancid). In het
verleden zijn er al meerdere goe
de live-albums en compilaties
van The Ramones verschenen. In
die zin voegt We're Outta Here
weinig aan het oeuvre van de
band toe. Maar een sroeD die 22
jaar aan de punktop heeft ge
staan, verdient een waardig af-
scheidsdocument en dat is deze
cd zeker. (Eagle Records)
PAUL VERLINDEN
Het New Yorkse vijftal Jonathan
Fire Eater, ontstaan als een band
van vrienden die elkaar al van
highschool kenden, laat op hun
eerste cd Wolf Songs for Lams bij
een grotere platenmaatschappij
een apart geluid horen. Opval
lendste element daarin is het uit
de jaren zestig afkomstige Farfi-
sa orgeltje van Walter Martin,
dat vrolijk tussen de new-wave-
achtige muziek doorjengelt. Na
een paar keer luisteren valt het
kwartje opeens: Jonathan Fire
Eater klinkt als de legendarische
Amerikaanse new-wave band
Television, maar dan zonder de
virtuoze gitaarsolo's van Tom
Verlaine. Een vacuüm dat wordt
gevuld door het eerder genoemde
hypnotiserende Farfisa-orgeltje.
Zanger Stewart Lupton heeft
ook een duidelijke Television-tic
meegekregen. Het resultaat is
een collectie van elf broeierige
nummers, soms erg vreemd,
soms zelfs poppy en dansbaar.
Grote-stads-muziek in ieder ge
val. Jonathan Fire Eater doet de
gedachten niet uitgaan naar
groene prairies of kabbelende
beekjes, maar aan het nerveuze,
gedrogeerde ritme van de Big
Apple.
De cd opent met een Shadows-
achtig gitaarloopje dat de oren
doet spitsen. Daarna gaat de mu
ziek richting de genoemde voor
beelden en passeren zelfs de ou
de Talking Heads de revue. Toch
is er geen sprake van retro-mu-
ziek. Jonathan Fore Eater be
staat gewoon uit vijf Abraham-
men die weten waar ze hun mu
zikale mosterd willen halen.
(Dreamworks)
JOEP TROMMELEN
Muziek met een boodschap, kom
daar nog maar eens om. Het
Amerikaanse Third Day heeft er
wel een op Conspiracy No.5, de
tweede cd van het vijftal. Zij
zoeken hun heil in het hogere, en
dragen een christelijke bood
schap uit. Veel van de teksten
zijn rechtstreeks gebaseerd op
Bijbelse teksten, zoals het het
cd-boekje aangeeft. Kortom,
Third Day zou niet misstaan op
het eerstvolgende gospel-rock
festival, ware het niet dat de mu
ziek zo compleet anders is dan
die te horen valt in al die melige
EO-videoclips.
Wie niet naar de teksten luistert
(maar waarom zou je dat trou
wens niet doen?) kan in de ver
onderstelling komen dat het hier
om een cd van Pearl Jam Black
Crowes of Live gaat. Zeker zan
ger Mac Powell heeft goed naar
hen geluisterd.
Het spirituele karakter van de
teksten staat niet op zichzelf.
Ook de muziek kent een gelaagd
heid, die het beluisteren van de
plaat ronduit spannend maakt.
Recht-toe-recht-aan rocknum
mers maakt Third Day niet. De
spanning zit bijvoorbeeld tussen
aardse gitaren en dromerige
zangpartijen. Een duet met zan
geres Riki Michele (I deserve) en
een soulnummer (Have Mercy)
maken Conspiracy No.5 tot een
rijkgevulde muzikale fruitmand,
van een volwassen groep die be
wijst dat reli-rock wel degelijk
boeiend kan zijn. (Silvertone)
JT
SAMEN MET haar echtgenoot
Buddy Miller woont en werkt de
jonge singer/songwriter Julie
Miller in Nashville. Haar num
mers en haar (tweede) stem zijn
te horen op de twee pracht-cd's
vol rootsy countrymuziek die
haar man de afgelopen twee jaar
heeft uitgebracht. Juweeltjes -
zoals het onlangs op deze plaats
besproken Poison Love - die
maar door weinigen worden op
gemerkt, omdat ze voor het rock
publiek niet hip, voor het folk-
publiek niet puur en voor het
C&W-publiek niet gepolijst ge
noeg klinken.
De schoorsteen van de Millers
kan vooral roken door Buddy's
artistieke dienstverbanden. Vo
rig jaar was de song-smedende
snarenvirtuoos als gitarist in
dienst van Emmylou Harris, de
zer weken zijn alletwee de Mil
lers op tournee met Steve Earle.
Die twee werkgevers hebben ook
elk een bijdrage geleverd aan Ju
lie's eerste solo-cd Blue Pony.
Niettemin zal ook dit album de
weg naar het wereldpubliek wel
niet kunnen vinden en ook dit
maal is dat volstrekt onverdiend.
Want niet alleen schrijft de jonge
mevrouw Miller mooie ballads
met pakkende melodietjes.
Maar met haar wat dunne, bijna-
kinderlijke stem en Buddy's in
ventieve begeleiding kan ze haar
tere introspectieve schrijfsels
ook bijzonder sfeervol vertolken.
Het titelnummer - dat duidelijk
steunt op een even heldere als
breekbare jeugdherinnering - is
in alle opzichten het meest over
tuigend; de harmoniumbegelei
ding is daarbij een treffende
vondst. Maar haar (enige) cover
van Face of Appalachia (van Lo
well George en John Sebastian)
is minstens zo indringend.
LEO NIERSE
een prachtig schema gebouwd,
waar blijvend ruimte is voor ver
nieuwing. Zonder sport heeft Ne
derland 1 al een heel aardig
marktaandeel weten te behalen,
waar weinig pieken en dalen in
zitten. Dat is een heerlijke omge
ving om aan nieuwe programma
formules te gaan werken."
Hilversum (anp) - Nederlanders
kijken gemiddeld een kwartier
naar hetzelfde tv-programma en
zappen dan verder, op zoek naar
iets dat hen mogelijk meer kan
boeien. Dat heeft de Dienst Kijk
en Luisteronderzoek van de NOS
vastgesteld. Het zap-gedrag ofwel
kanaalzwemmen is intensiever
dan men in Hilversum tot nog toe
had aangenomen. Het komt er
volgens de recentste gegevens op
neer dat de gemiddelde kijker
vijftien keer per 2.40 uur in-, uit
en dus vooral omschakelt.
Jongeren zappen vaker dan oude
ren, mannen vaker dan vrouwen,
alleenstaanden meer dan gezin
nen en laag-opgeleiden meer dan
gestudeerden.
Netmanager Bob Bremer van Ne
derland 2 noemt de cijfers onthut
send. Hij vindt dat de uitkomsten
een uitdaging moeten zijn voor
programmamakers om nog pak-
kender en verrassender program
ma's te maken. „Maar daar zijn
geen algemene stelregels voor te
geven." Bremer schat overigens
dat het zap-gedrag niet zozeer te
wijten is aan de programma's zelf,
maar vooral ook aan het gemak
waarmee men tegenwoordig vanaf
de bank omschakelt. Daar komt
dan nog het huidige enorme tv-
aanbod bij, waarvan Bremer zelf
ook toegeeft dat het hem weieens
'onrustig' kan maken.
Er zit ook een positieve kant aan
het kanaalzwemmen, denkt Bre
mer: „Soms denk ik: wat een ge
luk dat ik aan het zappen was, an
ders had ik dit nooit gezien."
Rijswijk (anp) - De vroegere ma
nager en banjo- en gitaarspeler
van de Dutch Swing College
Band, Arie Lightart, is maandag
avond overleden. Hij stierf op 73-
jarige leeftijd in zijn woonplaats
Rijswijk. De Dutch Swing Colle
ge Band werd in 1944 opgericht
door de inmiddels ook overleden
Peter Schilperoort. Ligthart was
ook één van de mannen van het
eerste uur en had een wezenlijke
inbreng in de ontwikkeling van
de typische eigen „sound" van de
band.
Enschede (anp) - De chef-dirigent
van Het Orkest van het Oosten,
Jaap van Zweden, wordt gastdiri
gent bij het Staatssymfonie-or-
kest van Kiev, hoofdstad van de
Oekraïne. De nieuwe baan van
Van Zweden heeft geen gevolgen
voor zijn functie in Enschede. Van
Zweden is ook gastdirigent bij Het
Brabants Orkest en nog actief als
vioolsolist. Het komt veel voor dat
chef-dirigenten hun werk combi
neren met een of meerdere gastdi-
rigentschappen. Het orkest van
Kiev wil enkele weken per jaar
over Van Zweden kunnen be
schikken.
