Samuel
ideale
Bizarre fotomontages
als lange speelfilm
Disney maakt van Griekse krachtpatser een Amerikaanse sportheld
de Stem uit gids
Nachtelijk
Manhattan
mist kleur
PESTEM
Kritieken
Jeugdtrauma
Flauwe teksten
Gospels
Vergelijking
DONDERDAG 20 NOVEMBER 1997 [)2
BERGEN OP ZOOM
Cinemactueel 1-2-3 - Air force one - The Peacemaker - The lost world
- Double team - George of the jungle - Hercules
Cinema Paradiso - Sling Blade
Roxy 1 - The Game - Hercules
Roxy 2 - My best friends wedding - Contact
BREDA
Grand - The peacemaker
Mignon - Double team - George uit de jungle
Cinesol 1 - The full monty
Cinesol 2 - Paradise road - Night falls on Manhattan
Cinesol 3 - The lost world
Casino 1 - The Game - Hercules
Casino 2 - Contact
Casino 3 - - Air force one
Chassé Cinema - Exit - Brassed off - Karakter - De GVR - De gebroe
ders leeuwenhart - Tesis - Fargo - II Gattopardo
GOES
Grand Theater - My best friends wedding - Hercules
HULST
Koning van Engeland - The game - The lost world - The Peacemaker
- Contact - - Double team - George of the Jungle - Hercules - My best
friend's wedding
OOSTERHOUT
Filmtheater - Microcosmos
ROOSENDAAL
City 1-2-3 - My best friends wedding - The Peacemaker - Double team
- Hercules
Cinema Paradiso - Sling Blade
TILBURG
Heuvelpoort 1-2-3-4-5- My best friends wedding - Hercules - George
uit de jungle - Air force one - Contact - The lost world - The Peacema
ker
Cinecitta 1 - L.A. Confidential - One fine day - Sneak Preview
Cinecitta 2 - A life less ordinary
Cinecitta 3 - The full Monthy
Midi - The Game - Hercules
VLISSINGEN
Alhambra Theater - Double team - The lost world - The Peacemaker
Contact - Napoleon - The game - Hercules
ANTWERPEN
Metropolis, tel 03-5443600 - Zaal 1 -14.30 en 17.00 uur George of
the jungle
20.00 en 22.30 uur Sweet hereafter
Zaal 2 - 14.30,17.00,20.00 en 22.30 uur Bean
Zaal 3 - 14.30,17.00, 20.00 en 22.30 uur L.A. Confidential Air force one
Zaal 4 - 14.30,17.00, 20.00 en 22.30 uur The Game
Zaal 5 - 14.30,17.00, 20.00 en 22.30 uur Oesje
Zaal 6- 14.30,17.00,20.00 en 22.30 uur Double Team
Zaal 7 - 14.30,17.00,20.00 en 22.30 uur My best friends wedding
Zaal 8 - 14.30,17.00,20.00 en 22.30 uur The Peacemaker
Zaal 9 - 14.30,17.00, 20.00 en 22.30 uur The lost world
Zaal 10 - 14.30,17.00, 20.00 en 22.30 uur Oesje
Zaal 12 - 14.30,17.00, 20.00 en 22.30 uur Contact
Zaal 13 - 14.30,17.00,20.00 en 22.30 uur She's so lovely
Zaal 14-14.30 en 17.00 uur George of the jungle
20.00 en 22.30 uur Conspiracy theory
Zaal 15 - 14.30,17.00,20.00 en 22.30 uur Men in black
Zaal 16 - 14.30,17.00, 20.00 en 22.30 uur Face/off
Zaal 17 - 14.30,17.00,20.00 en 22.3o uur The Ugly
Zaal 18 - 14.30,17.00, 20.00 en 22.30 uur Scream
Zaal 19 - 14.30,17.00,20.00 en 22.30 uur Air force one
Zaal 20 - 14.30,17.00,20.00 en 22.30 uur Full Monty
Zaal 21 - 14.30,17.00, 20.00 en 22.30 uur Copland
Zaal 22 - 14.30,17.00, 20.00 en 22.30 uur Nothing to lose
Zaal 23 - 14.30 uur 101 Dalmatiërs
17.00, 20.00 en 22.30 uur One night stand
Zaal 24 - 14.30,17.00,20.00 en 22.30 uur Mimic
In Paradise Road van Bruces Beresford richten twee strijdba
re dames (Glenn Close en Pauline Collins) in een Japans vroa-
wenkamp op Sumatra tijdens de Tweede Wereldoorlog
vrouwenkoor op teneinde de ellende het hoofd te bieden. De
Japanners blijken niet ongevoelig voor hun zang. De Australi
sche regisseur van onder meer Driving Miss Daisy tracht te
vergeefs de ontberingen in het kamp over te brengen. De ac
trices, onder wie ook Frances McDormand en Johanna
Steege, spelen niettemin vol overgave in deze deels op erva
ringen van Nederlandse vrouwen gebaseerde film, met muziek
van het Haarlemse Malle Babbe-koor. (Cinésol 2 in Breda)
In de Spaanse thriller Tesis van Alejandro Amenabar krijgt
een studente wegens een afstudeerscriptie te maken met
snuff movie, een extreem gewelddadige pornofilm waarin een
studente voor de camera wordt vermoord. Het betreffende
meisje is al twee jaar zoek. Vervreemdende ruimtes kunnen
niet verhelpen dat de film ongeloofwaardig blijft omdat het
geweldthema en de personages (psychologisch) niet worden
uitgewerkt. Uiteindelijk draait het om de sensatie hoewel de
maker hard zijn best doet om van het geweld zelf niets te laten
zien. (Chassé Cinema in Breda)
De maandagavond-klassieker in Chassé Cinema Breda is of
24 november II Gattopardo van Luchino Viconti uit 1963. Een
prachtig 19e eeuws epos, waarin een bejaarde landeigenaar
(Burt Lancaster) op Sicilië het einde van de aristocratie onder
ogen moet zien. Zijn jonge neef (Alain Delon) weigert te trou
wen met zijn adellijke nicht maar kiest voor een sensuele
vrouw uit de burgerij (Claudia Cardinale) en voor de re]
keinen. Een luisterrijke balscène van een uur vormt het hoog
tepunt van de film.
Fideï et Arti in Oudenbosch vertoont vanavond Un Air de Fa
milie van Cédric Klapisch, de maker van het kostelijke CM-
cun cherche son chat. Gebaseerd op een toneelstuk speelt n
familieverhaal zich helemaal af in een café waar de verjaffl-
dag van de schoonzus van de eigenaar zal worden gevierdW
halverwege ontdekt men de charmes van deze aanvankehj
vervelende film en blijkt hoe knap de regisseur het Franse |e»
universele) familieleven ontleed heeft en hoe goed er w°r
gespeeld.
Filmtheater Oosterhout (Slotjesveld 15) presenteert
-en zondagavond Microcosmos, de bekroonde, spectacula
natuurfilm van Claude Nuridsany en Marie Perennou over e-
leven van de insecten. Die zien er, in enorm opgeblazen m
cro-fotografie, uit als bizarre wezens die elkaar naar het ie
staan. Het is een verbluffende en spannende reis naar een»
bekend universum.
Cinema Paradiso brengt Sling Blade van
een warme, weldadig eenvoudige tragi-komedie met he®2
in de hoofdrol van een delinquent die in zijn jeugd zijn0
spelige moeder en haar minnaar vermoordde en nu uit de 8
vangenis wordt ontslagen. Ongelukkigerwijs trekt hij in MJ
familie van een vriend waar een agressieve dronkaard (co
try-zanger Dwight Yoakam) de baas speelt, (maandag
dinsdag in Cinemactuèèïirt Bergen op Zoom, woensdag
ty Roosendaal)
Door Marjan Mes
Hoewel een geboren Nooi
Brave (43) zich ook een
Hollander leef ik vrijgevo
dag tot dag. Dat zie je o"»
in het voetbal waar het
ve toegaat. Een tangodar
hij creëert de passen terw
Wouter Brave volgde twinti
geleden een moderne dans
ding, maar raakte gefasci
door de Argentijnse tango. I
troduceerde de authentieke
lige patronen van deze dan
een opleiding in Buenos Air
de jaren tachtig in ons lanc
der meer door de oprichtin
de Tango-school Amsterdan
Als tangodanser kreeg hij s
met zijn toenmalige vaste p;
Martine Berghuijs en zar
Nanette Currie enorm veel
tijdens zomerfestivals als I
vard of Broken Dreams en
Tangodröme op de Parad
ontstond een ware tangc
door, die nog altijd voortt
Ook internationaal maakt d
go weer furore. Klassieke n
als de violist Gidon Kremer
cellist Yo-Yo Ma zijn ge
neerd door de moderne t
composities van Astor Piazz
Wouter Brave was er inderti
leen wat vroeger bij dan all
deren. Hij is nu bovendie
choreograaf en artistiek
van het tangoprogramma El
del Tangodat in juni met r
werking van tien dansers va
Nationale Ballet in het Ho
Festival werd gepresenteei
dat nu door het land reist. S
de ovaties waren er destij
een uitverkocht Carré, ma:
landelijke kritieken waren
mals. "Tangoshow met een j
kope ziel,' kopte de NRC.
]e en calvinistische ta
vond de Volkskrant. 'G1
pakte de bijdrage uit van d<
letdansers," schreef Trouw.
De choreograaf, die toegeef'
even een klap te hebben gek
van de agressieve recensies'
senteert volgens eigen
'een volledig herziene voo
ling' van El Arte del Tango
Nederlandse theaters. Op
22 november staat het t;
programma in Breda, beste
uit vier delen: De Lyriek,
tango's plus één, Het Conce
De Dans.
iDe kritieken waren toch
buitenproportioneel," vindt
ve achteraf. „De dansers vai
Nationale Ballet en ook de
tie waren helemaal niet zo
vreden. Maar ik heb wel eei
nodig gehad om het te verwe:
Daarna zijn we keihard aa
Van onze verslaggever
Samuel Eddy is zo'n zwetenr
tast die doet denken aan d<
e bluesrock-pionier Rory
a?her. Met zijn recht-toe-r
aan rockshow weet Eddy
Pipfestival naar zijn hand t(
®>- Gitaarlegende Jan Ak
J was 20 gecharmeerd va
ffrissende sPeLvan de lei
I tijdens een optreden in B
W als gast mee te sPel'
®,uet1 Eddy heeft altijd g
dm n i muzikant wilde
UP zijn tiende speelde
^ar- Na de eerste optre
Ierl5Z1Jn sch°olband in pul
®land vertrok hij al snel
«a. In de VS kwam del
S0?8 met de Amerika
j^fale traditie. Hij ble<
jn Jaar om echt te leren spt
Mud teug un de States ve:
)ew,nft,alweer naar het I
ie trcrf and om v°oral ve
Ut kit.811' B)at lukte Prirna-
e en zaahjes w
g Samuel Eddy zich op tc
%a h r uV,al~act' De band
laar m jaar van conti
Astrale a6ïlt met tournees
ft^hpanei
iPsrot! fc^Ptaristisgen
'arknn Popfestivals te zier
%tenBiDe\Haag'Bei^
4skJï ïes' B°nnerBlu
'e-festii i6n fameuze Ro
Sddv h i ln Denemarken.
"^hekTn met 811331
^luidshn °m verv°lgens o
CSm 6n,te aimmen
tedeni 0 n tweehonderd
ïiergip Per iaar- De tornt
:ich de gitarist ver
s m ellenlange gitaé
Mike Tyson deugt
in 'Hercules'
Van onze filmredactie
Als regisseulr \Sidney Lumet
geen cineast geworden was,
zou hij openbaar aanklager of
rechercheur geworden zijn, zó
groot is zijn fascinatie voor
het Amerikaanse rechtssys
teem en het gekonkel en ge-
kronkel van de politie.
Hij toetst de wet aan het leven en
komt tot de conclusie dat er over
al gaten en marges zijn, gevuld
met corruptie en menselijk falen.
Night falls on Manhattan sluit in
ieder geval thematisch aan bij
films als Serpico, Prince of the
City en The Verdict. Ditmaal gaat
het om een openbaar aanklager,
die zijn eigen idealen en opvat
tingen overboord moet gooien om
zich te handhaven.
Night falls on Manhattan mist de
bevlogenheid en bewogenheid
van Lumets oudere films. Dat
komt door het minder tot de ver
beelding sprekende verhaal en de
vlakke personages. De hoofdper
soon, Sean, blijft aan de schim
mige kant en acteur Andy Garcia
kan maar geen interesse oproe
pen voor de innerlijke conflicten,
die aan hem knagen.
De rol van Richard Dreyfuss als
advocaat hangt al helemaal in het
luchtledige en hetzelfde geldt
voor Lena Olin. Alleen Ron Leib-
man geeft kleur aan nachtelijk
Manhattan als de kordate en wel
bespraakte officier van justitie,
maar na diens hartaanval is het
ook met de film gebeurd.
Dat ligt niet zozeer aan de ac
teurs, alswel aan de schematische
en gezochte plot, die in drama
tisch opzicht steeds afstand
houdt, zodat de film anoniem en
emotieloos aan je voorbijtrekt.
Het pleit wel weer voor Lumet
dat hij zijn film eindigt met een
anti-climax. Hij zoekt niet gefor
ceerd naar allerlei noodoplossin
gen om toch vooral maar met een
spannende finale uit de bus te ko
men, wat in Hollywood toch een
soort voorgeschreven wet is.
I 'Nightfall on Manhattan' van Sidney
Lumet is te zien in Cinésel 2 in Breda.
Door Marjan Mes
Het Middelburgse duo Paul en Menno
de Nooijer werd bekend door korte, ex
perimentele films, bewegende foto
montages, die zich meestal afspeelden
in afgesloten, kleine ruimtes met een
bizar-kunstmatig uiterlijk. Ze wonnen
er, onder de noemer animatiefilm, vele
internationale prijzen mee. Op woens
dag 26 november zijn ze in Chassé Ci
nema in Breda naar aanleiding van hun
eerste, lange speelfilm Exit, die van
daag gaat draaien.
Het werk van vader en zoon De Nooijer -
ik dacht trouwens altijd dat zij broers wa
ren - past beter bij de beeldende kunst dan
bij de film, omdat het verhaalloos en
woordloos is en de geënsceneerde beelden
veel gemeen hebben met de performance,
de kunstvorm uit de jaren zeventig waarin
de artiest zichzelf vaak met schokkende
poses en symbolische attributen presen
teerde.
Vader Paul is van oorsprong fotograaf en
ook Menno heeft een beeldende kunstach
tergrond. Hun opnametechniek is bijzon
der, want zij nemen de scènes beeld voor
beeld op, net als bij de animatiefilm dus.
Dat hun eerste avondvullende speelfilm,
Exit, geen gewone bioscoopfilm met een
traditioneel verteld verhaal is geworden,
hoeft daarom niet te verbazen.
Het is onmiskenbaar zo dat je je ogen uit
kijkt op de bijzondere vormgeving want
die staat bol van de picturale vondsten en
freudiaanse symboliek, met massa's dode
(en enkele levende) vissen en droombeel
den met water en vuur. Maar toch vraag je
je af waarom deze twee kunstenaars zo no
dig een speelfilm moesten maken, terwijl
hun kracht bij de niet-verhalende korte
film ligt.
Een zwijgende Paul de Nooijer speelt zelf
een oudere fotograaf, opgesloten in een be
nauwende blauwe ruimte met luikjes die
als bij een peepshow uitzicht bieden op ex
hibitionistische en symbolische taferelen.
Zo kijkt hij terug op zijn leven, met een
jeugdtrauma (de dood van zijn zusje door
een auto-ongeluk) en op de periode dat hij
Een scène uit 'Exit', de eerste lange speelfilm van Paul en Menno de Nooijer. Van links naar rechts Menno de Nooijer, Peter
van den Eeden en Ricky Koole. foto meerkat productions
als jong fotograaf (gespeeld door een even
eens zwijgende Menno) een fototentoon
stelling voorbereidde en verlaten werd
door zijn aantrekkelijke vriendin, tevens
zijn fotomodel (Ricky Koole).
Tijdens de foto-opnamen, kunstige varia
ties op klassieke schilderijen met wulpse
naakten, krijgt de fotograaf van een prot
serige Amerikaanse producent, een voor
malige Nederlandse visboer, de opdracht
om een commerciële videoclip over een
popzanger te maken. Dat brengt hem in
gewetensnood, want er moeten steeds
meer blote sekspoezen in.
Exit gaat vooral over het voyeurisme van
de fotograaf. Achter de luikjes van Pauls
blauwe gevangenisruimte ontrollen zich
even schitterend uitziende als bizarre tafe
relen.
Seks en porno spelen daarbij een nogal
kinderachtige rol. Alsof we nog in de ta
boesfeer van de jaren zestig zitten.
Ronduit irritant zijn de quasi-komische
toeren van een belachelijk beschaafd (over
porno) pratende televisiepresentator en
van de Vlaamse acteur Peter van den Ee
den als de assistent van de fotograaf.
Om Marjan Luif als de bazige moeder van
Ricky Koole valt nog wel te lachen, maar
de parodie op de MTV-commercie waar zij
deel van uitmaakt, past slecht bij de se
rieuze kunstvorm die de makers tegelij
kertijd bedrijven. Dat Menno de Nooijer
buitengewoon fotogeniek is en aantrekke
lijk om te zien, blijft in deze geforceerd ar
tistieke vorm slechts een prettige bijkom
stigheid.
De vormgeving van de ongewone beeld
composities met hun kunstmatige kleuren
dwingen in Exit ontzag af, maar het kari
katurale verhaal en de flauwe teksten ma
ken het toch tot een vervelende film, die
als langere speelfilm niet bepaald geslaagd
kan worden genoemd.
'Exit' van en met Paul en Menno de Nooijer draait
in Chassé Cinema in Breda, om 19.30 uur. Op
woensdagavond 26 november is er na afloop van
de filmvertoning een ontmoeting met de filmma
kers.
Door Jos Kessels
Amerikanen menen dat ons
land een provincie is van De
nemarken en dat België het
deel van Frankrijk is, waar
wafels gebakken worden. Als
Amerikanen zich dus buigen
over de Griekse mythologie,
wekt het geen verbazing dat
het ze pas interesseert als ze er
de Amerikaanse mythologie
van kunnen maken.
Dat is precies wat de Walt Dis-
ney-studio heeft gedaan met Her
cules: de krachtpatser modelle
ren naar Amerikaanse sporthel
den. Niet dat het publiek in de
Verenigde Staten er sneller voor
naar de bioscoop ging, want de
opbrengst van deze 35e tekenfilm
van de vermaarde studio viel met
honderd miljoen dollar tegen.
Hier zal deze veramerikanisering
van een held uit de antieke oud
heid menigeen tegen de borst
stuiten, maar de thuisblijvers zo
wel hier als in Amerika hebben
ongelijk, want Hercules, die van
daag in première gaat, is een
amusante en aantrekkelijke te
kenfilm.
De film begint met een koor, dat
net als in de klassieke Griekse
tragedies de handelingen aan el
kaar zingt. Alleen is er meteen al
een stijlbreuk, want het zwarte
koor, dat zich losweekt van
Griekse amphora's, plaveit de
weg naar de Olympus met go
spels.
Daar wordt Hercules geboren, de
zoon van Zeus en Hera. Als baby
beschikt hij al over een grote
kracht, zo ervaart Hades, de god
van de onderwereld. Die wil van
het kind af, omdat hem voorspeld
is dat hij Zeus alleen van de troon
kan stoten als Hercules gedood
wordt.
De twee klunzige handlangers
van Hades falen en Hercules be
landt bij een pleeggezin. Als tie
ner gaat Hercules op zoek naar
zijn ware afkomst en in een tem
pel van Zeus krijgt hij van zijn
goddelijke vader te horen dat hij
de Olympus pas mag beklimmen,
als hij als held de sterfelijkheid
ontstegen is.
Wie bepaalt echter wat een held
is, zo zingt het gospelkoor, en ook
Hercules laat zich door het volk bewonderen.
Hercules worstelt met die vraag.
De sater Phil meent het antwoord
te weten. Hij heeft zijn leven lang
helden getraind, maar op de be
slissende momenten lieten ze hem
in de steek. 'Achilles, he had it
all, but he had also a soft spot,' zo
mijmert Phil.
De oude sater-coach besluit toch
nog een keer de handschoen uit
de ring te vissen, om Hercules op
te leiden tot 'all-time champ'.
Vervolgens brengt hij Hercules
naar Thebe ('one city, a million
problems'), waar de jonge
krachtpatser zijn moed mag be
wijzen. Al snel groeit Hercules
uit tot een idool met een eigen
merchandising. Als niets meer
helpt, dan is er altijd nog de
vrouw, denkt Hades. De boos
wicht stuurt de verleidelijke Me
gara op Hercules af, die prompt
voor haar valt.
Is dit thema uit de klassieke my
thologie bekend, de Amerikanen
weten ook alles van fatale vrou
wen en hebben menige reus door
ze geveld zien worden. Denk
maar aan Mike Tyson. Die verge
lijking komt.niet uit de lucht val
len, want in de tekenfilm zijn
verdacht veel overeenkomsten
tussen de begincarrière van Her
cules en Tyson.
De sater Phil bijvoorbeeld is wel
iswaar getekend naar Danny De-
Vito en ook door hem ingespro
ken, de coach lijkt in alles op wij
len Cus dAmato, de hoogbejaar
de trainer die Tyson grootmaak
te, terwijl Hades (James Woods)
met zijn gloeiende hoofd soms
trekjes heeft van de brandende
struik op het hoofd van bokspro-
motor Don King. Hades gooit er
op een gegeven moment zelfs de
bokskreet 'let's get ready to rum
ble' uit. Met een beetje fantasie
zie je in Megara het type van Ro
bin Givens terug, die Tyson van
zijn kracht beroofde. Dat is ech
ter weer te veel Griekse tragedie
voor de Amerikanen. Daarom
verandert Hercules net op tijd in
Michael Jordan en loopt iedereen
op Hercules-Air rond.
Dit naar de Amerikaanse hand
zetten van de Griekse mythologie
levert de meeste humor op in
Hercules, omdat de tekenfilm ge
kruid is met talloze woordspelin
gen en verwijzingen. Kostelijk is
Phil's omschrijving van Thebe,
dat verdacht veel op New York
lijkt, of zijn cynische visie op
Hercules' liefje Megara.
De stijl en sfeer van deze grappen
gaan voor een deel verloren in de
Nederlands ingesproken versie.
Voor kinderen is dat geen be
zwaar, maar de oudere liefhebber
kan beter de Amerikaanse versie
nemen.
Visueel imponeert de film als in
de beste Disney-tradities. In een
hoog tempo wisselen de fantasie
volle decors elkaar af en de kleu
ren en dynamiek spatten van het
doek af. Prachtig vormgegeven is
bijvoorbeeld het schaduwrijk van
Hades, waar de rivier des doods
stroomt.
De bruisende muziek omlijst de
gloedvolle beelden. De gospelmu
ziek klinkt eerst als een disso
nant, maar gaandeweg slaat het
enthousiasme over, omdat de film
tot in de vingertoppen Ameri
kaans is. Dus met een Mike Tyson
die deugt.
'Hercules' uit de Disney-studio's draait
in de Nederlandstalige en originele
versie in: Casino 1 en 4 in Breda, Ci
nemactueel en Roxy in Bergen op
Zoom, Centraal in Geertruidenberg,
City in Roosendaal, Heuvelpoorten
Midi in Tilburg en De Koning van En
geland in Hulst.
