I
DESTEM
Schaar in een meesterwerk
I
Renovatie van schilderij van Matisse zorgt voor monnikenwerk
Perfecte Brahms niet
steeds ontroerend
Komt het toch nog goed met de Verloren Generatie?
I
InESTEM
Unieke combinatie in programma HBO
Acteur Coen Van Vrijberghe
de Coningh (47) overleden
Met socioloog Henk Becker op zoek naar de kloven in de geschiedenis
Gids
11
MAANDAG 17 NOVEMBER 1997
NEDERLAND 1
«if,0 Journaal
07.29
IS."
Door Margriet van Aalten
Het wordt wel de Nacht
wacht van het Stedelijk
Museum genoemd. Ook een
kunstwerk van grote afme
tingen (meer dan zeven me
ter breed en drie en een
halve meter hoog) en min
stens zo beroemd. Alleen is
het meesterwerk van Rem
brandt nooit zo onderhevig
geweest aan restauraties
als La perruche et la sirene
van Henri Matisse. Want
dat kan losgeknipt en -ge
tornd worden tot maar
liefst 634 stukken en zes
panelen. Meerdere keren
zelfs is de schaar gezet in
het kunstwerk waarvan de
waarde geschat wordt op
meer dan 40 miljoen gul
den.
Henri Matisse (1869-1954) lag op
zijn ziekbed toen het kunstwerk
in 1952/1953 vervaardigd werd.
Op een foto uit die periode zie je
hem zitten in een rolstoel één van
de 150 figuren uitknippen. Op
zijn aanwijzingen werden die
vervolgens door assistenten op de
muur geplakt. In de laatste jaren
van zijn leven waande hij zich in
een tuin. De bladeren, de gra
naatappels, de parkiet en de
meermin in de egale kleuren
blauw, rood, geel donker- en
lichtgroen, oranje en violet moe
ten hem het gevoel gegeven heb
ben dat hij zich in de buitenlucht
begaf, in de Provence misschien
wel. Het werk was voor hem een
weergave van de harmonie van de
natuur.
Maar net als in de natuur traden
er in zijn kunstwerk veranderin
gen op. Oorspronkelijk zat er een
hoek van negentig graden in het
collagewerk. Twee aan elkaar
grenzende muren dienden als on
dergrond. Later was dat een hele
muur. Na zijn dood werden de
vormen volgens de wens van Ma
tisse op een ondergrond van lin
nen en wit papier geplakt. En
toen begon de ellende, mag je wel
zeggen.
Een snelle vergeling werd door
een assistent nog wit geschilderd.
In 1967 werd, vlak na aankoop
door het Stedelijk Museum, de
gehele ondergrond vervangen.
Ook dat was geen succes: in 1974
was het werk weer vergeeld. Pa
pierrestaurator André van Oort
ontfermde zich over het aftake
lende kunstwerk. Hij spreekt
overigens nu liever van een reno-
Breda - Chassé Theater (mid
denzaal). Concert door Het
Brabants Orkest (serie B-2).
Programma met Schönberg en
Brahms. Dirigent: Mare Sous
trot. Gehoord op 15 november
1997.
Door Frans Baljeu
Voor de radio-uitzending van
Schönbergs 'A survivor from
Warsaw' en Brahms' 'Ein
Deutsches Requiem' afgelopen
vrijdagavond, zei Lieuwe Vis
ser in een interview dat de
brug die in dit programma ge
slagen wordt tussen de gruwe
lijke en de verheven kant van
het Duitse verleden deze uit
voering tot een heel bijzondere
maakte. De unieke combinatie
die Soustrot programmeerde,
werkte inderdaad als zodanig.
Voor de uitvoerenden is het een
hele opgave om vijf keer binnen
één week de inspiratie op te bren-
gen het rijke, maar zo uiteenlo
pende gedachtengoed van deze
werken op een publiek over te
brengen. Zaterdagavond werd er
na de spanning van de radió-uit-
zending op vrijdagavond zeer
professioneel gemusiceerd. Er
klonken uitvoeringen waar tech
nisch niet veel op af te dingen
viel, toch was er met name bij
Brahms niet altijd de ontroering
waarop je hoopt bij deze geladen
partituur.
De korte kernachtige Schönberg-
partituur is meer dan een docu
mentatie, het is bekentenismu-
ziek met een onthutsende scherp
te. Lieuwe Visser, die voor mij al
tijd verbonden blijft met zijn fj
nomenale visie op Maxell Davies'
'Eight songs for a mad king'
bleek ook hier de perfecte keuzè
voor de met angstwekkende pre.
cisie genoteerde spreekstempar!
tij. Dramatisch maar nooit pathe
tisch leidde hij het werk naar dè
imposante ontknoping in het She-
ma Yisroel, dat door de mannen
van het Brabantkoor in de oren
geëtst werd.
Het Brabantkoor vulde zijn lasti
ge aandeel in 'Ein Deutsches Re-
quiem' met veel gevoel voor detail
in. Repetitor Louis Buskens zorg
de voor een goed voorbereid en
semble, waarvan dirigent Man
Soustrot met de voor hem zo ty
perende elegante polsgebaren bij.
na alles van gedaan kreeg.
Dit koor kan prachtig zacht
gen, waarbij je alleen nog
meer resonans zou wensen. In het
forte is de totaalklank imposanl
en krachtig maar nooit schreeu
werig. Wanneer de partijen alleen
zingen, is er alleen bij de tenoren
enig gebrek aan homogeniteit.
Bij de solisten was bariton Jochen
Kupfer voor mij een openbaring.
Deze nog jonge zanger nam in de
predikende woorden van zijn par
tij het voortouw en trok iedereen
met zijn gave solo mee. Een open
stem met een enorm naturel en
zeer veel mogelijkheden.
Sopraan Elena Vink, die de lasti
ge taak had om pas na het midden
van het werk te moeten beginnen,
kwam niet helemaal als een leeu
werik uit het niets. Haar heldere
stem was ook wat dun om met hel
echt niet te hard spelende orkest
in balans te komen.
22.48
Get the picture (herh)
Ontbijt-TV
journaal
De ochtenden
Ook dat nog (herh)
Het andere gezicht (herh)
josoplM1)
Service uur (herh)
Chandler 8i Co, detective-serie (1,
herh)
jos op 1, middagmagazine
Alles kits, kindermagazine met
Kablam; 17-21 Jij ik; 17.36 Falling
apart; 17.43 Video kits; 17.46 Alles
kits kwis
Growing Pains, comedy
Get the Picture, quiz
Willem Wever
Waku waku, spelletje
Journaal
Netwerk, actualiteitenrubriek
Weeroverzicht
Voor elkaar!, reportage-serie
waarin Bas Westerweel het werk
van de vakantieganger op zich
neemt
Spanjer
Dokument: In vuur en vlam, do
cumentaire-serie over de Utrecht
se brandweer
Miniatuur (herh)
Cheers, comedy (tot 00.07)
Restaurator André van Oort: „Er moest iets gebeuren. Grote bruine vlekken maakten het werk onrustig. Zelfs het publiek ging er opmerkingen over maken".
vatie dan een restauratie, omdat
de ondergrond niet meer tot het
originele deel van het kunstwerk
behoort. Alleen de vorm en com
positie zijn oorspronkelijk, die
maken het tot een groots kunst
werk. Met forse tekeningen op
schaal en complete boekwerken
over alle details van ligging en
structuur, waakt van Oort over
Matisses meesterwerk dat inmid
dels tot van Oorts levenswerk is
geworden.
„Toentertijd dachten we dat de
vergeling veroorzaakt werd door
de dierlijke lijmen die gebruikt
waren voor de bevestiging van de
vormen op het papier en het pa
pier weer op het linnen. De ver
geling was puur cosmetisch van
aard. Het papier hebben we nog
onderzocht. Een onderzoek vol
gens de toen geldende normen
wees aan dat het prima was. Re
den genoeg om weer hetzelfde te
gebruiken."
En daar lag de fout. Na een vier
jaar durende renovatie, waarbij
de vormen losgeknipt en ontdaan
werden van de lagen linnen en
papier, werd het werk weer ten
toongesteld. Al in 1983 trad er
weer een vergeling op die qua
structuur hetzelfde was als die
van tien jaar daarvoor. Grote pa
niek natuurlijk.
Bevlogen praat Van Oort over de
ontwikkeling van diverse onder
zoeken die er vanaf toen zijn ge
daan. „Allereerst moest de verge
ling zoveel mogelijk gestopt wor
den. Intussen was er meer bekend
over de luchtvochtigheidsver-
schillen. Door de temperatuur in
de expositieruimte constant te
houden, werd me de tijd gegund
achter het papierrecept aan te
gaan. Er moest in ieder geval Iets
gebeuren. Grote bruine vlekken
maakten het werk onrustig. Zelfs
het publiek ging er opmerkingen
over maken".
Een complete vervanging van de
achtergrond was nog altijd moge
lijk. Dus ging hij op zoek naar
een nieuwe papiersoort. Hij voer
de allerlei kunstjes uit met negen
papiersoorten. Hij verfde, plakte,
maakte 36 mini-Matisses. Alle
mogelijke combinaties probeerde
hij uit. Uit drie goed houdbare
papiersoorten werd om puur vi
suele redenen één soort gekozen.
Het oog wilde immers ook wat.
Van Oort; „Heel riskant, maar
vorig jaar oktober ben ik begon
nen, terwijl pas in juni de defini
tieve uitslagen van de onderzoe
ken bekend zouden worden. Het
moment dat je de schaar in het
werk zet, is uiterst spannend. Ei
genlijk ga je zo ver terug als Ma
tisse.
Ais het een egale vergeling was,
dan zou dit misschien helemaal
niet nodig zijn geweest. Het tijds
beeld van een kunstwerk mag im
mers best wel gezien worden.
Maar het proces zover laten lopen
dat het werk niet meer exposabel
is, zou indruisen tegen de princi
pes van Matisse. Hij heeft wel de
gelijk een witte ondergrond ver
langd. Die moest egaal en goed
zijn omdat de harmonie anders
verstoord zou worden"
„Eigenlijk ben ik opgezadeld met
een erfenis van de jaren '60. En
dat ik nu mijn eigen werk uit de
jaren '70 weer moet gaan veran
deren, is eigenlijk wel triest te
noemen." Drie panelen zijn
klaar, een vierde is uit elkaar ge
haald. Van Oort verwacht begin
volgend jaar het werk op zijn
oorspronkelijke plaats, een ruim
te zonder natuurlijk licht, terug
te kunnen hangen. Zestien maan
den heeft hij er dan aan gewerkt.
Het voorafgaande gedegen on
derzoek geeft hem de hoop, niet
de zekerheid, dat het werk hierna
nooit meer onder handen geno
men hoeft te worden.
FOTO DO VISSER
Tot het voorjaar kan hij bij zijn
werkzaamheden in het Stedelijk
Museum door een ruit gadegesla
gen worden. Eenzaam monniken
werk, maar het wordt met grote
belangstelling gevolgd. In musea
in Londen, Washington en New
York hangen ook enkele papiers
découpés van Matiss.e. Van Oorts
bevindingen en resultaten zijn
voor hen van groot belang. Dag
in, dag uit peutert, schaaft en
schraapt hij aan de vormen. Hij is
waarschijnlijk de enige die zo be
kend is met de ondergrond en
achterkant van een kunstwerk.
En naast Matisse en zijn assisten
ten de enige die de parkiet en de
meermin écht in handen heeft ge
had. En als het goed is, blijft het
ook daarbij.
Renovatie van 'La perruche et la sirene'
in het Stedelijk Museum, Amsterdam,
De werkzaamheden zijn te bezichtigen
tijdens openingsuren dagelijks van 10-
17 uur.
NEDERLAND 2
(tot
f,55 Aspecten van de Middeleeu
wen (tot 09.20)
09 3O Arbeid en samenleving
09.50)
1100 Huisje boompje beestje (tot
10.20)
UO VOC: Reilen en zeilen van de
compagnie. Afl. 1 (tot 10.50)
11.00 New Reports (tot 11.30)
13.00 Journaal
13.07 Studio Sport
H45 Te huur (huren in de praktijk)
Rijswijk (anp) - De acteur Coen
van Vrijberghe de Coningh is za
terdag overleden aan een hartstil
stand. Hij is 47 jaar geworden. De
acteur is vooral bekend van zijn
rol als Johnny in de tv-serie Flod
der. ••O.WS x;
Ook speelde hij deze figuur, als
opvolger van Huub Stapel, in de
derde speelfilm rond de familie.
De op 12 november 1950 in Am
sterdam geboren Van Vrijberghe
de Coningh volgde een muziekop
leiding aan het conservatorium
van Amsterdam en deed de thea
teropleiding aan de Academie
voor Kleinkunst in Amsterdam.
Hij speelde in diverse speelfilms.
Naast Flodder III waren dat onder
andere De Kassiére, De Onfat
soenlijke Vrouw.
De acteur speelde ook in vele tv-
producties. Zo was hij te zien in
Showroom, The Schwitch, Fami
lie Ouderijn en De Schim. Van
15,00 Spreekuur
15.55 PP; Uitzending Unie 55+
16.00 Journaal
16.09 Ik Mik Loreland
16,30 De ark van Stekeltje
16.55 De olifanten van Addo, docu
mentaire
17.29 2Vandaag, actualiteiten met om
17.30 en 18.00 Journaal; 18.43
Sportjournaal en vanaf 18.51
Hoofdpunten uit het nieuws ge
volgd door het weer
Radar, consumentenmagazine
Buskruit, serie
20.05 Ik ben je moeder niet..., comedy
20.35 The War between Us, speelfilm
Het elfde uur
Studio NOS
De euro
NEDERLAND 3
Journaal
MiddagEditie
Journaal
Jules unlimited (herh)
Barend 8i Witteman (herh)
14.04 ZaterdagavondLINGO (herh)
14.26 Buitenhof (herh)
IS,21 Per seconde wijzer (herh)
li,46 Bouwwerk (herh)
Journaal
BELGIË FRANS 1
Coen Van Vrijberghe de Co 12.50 Nieuws 13.35 Téléchat 13.40 Dr.
ningh in Flodder fotowfa iarkus Merthin, serie 14.25 Grand docu-
Vrijberghe de Coningh was verder
artistiek leider van Theatergroep
Splinter en mede-oprichter van
het opzienbarende muziekthea
tergezelschap The Shooting Party
Hij produceerde daarbij platei
voor onder andere Youp van
Hek, Drukwerk en Jenny Arean.
Door Dirk Vellenga
Het maakt veel verschil of je
groot bent geworden met de
kolenkachel en de wasteil op
zaterdagavond of dat je bent
opgegroeid met de centrale
verwarming en de douche. En
wie langharig, werkschuw
tuig beschouwt als een geu
zennaam, bekijkt de wereld
anders dan iemand die na
school in de jeugdwerkloos
heid viel.
Er lopen dunne scheidslijnen
door de geschiedenis van de
mensheid. Je hebt jongeren die
zich in spijkerbroek en T-shirt
afzetten tegen het knellende grijs
van hun ouders. En je hebt een
jongerenwereld waarin kreten
klinken als: 'Met HEMA-kleren
kun je het hier vet shaken'.
Henk A. Becker, hoogleraar so
ciologie aan de Universiteit
Utrecht, houdt zich bezig met de
kenmerken van generaties. Eer
der verscheen van hem Genera
ties en hun kansen (1992) en nu
werpt hij zich op de bevolkings
groep die is geboren tussen J 955
en 1970 en door hem de Verloren
Generatie wordt genoemd.
Becker schrijft; 'De reputatie van
de Verloren Generatie is in de ja
ren tachtig en vroege jaren ne
gentig uitgekristalliseerd. Vanaf
het begin is die reputatie weinig
spraakmakend geweest. De Ver
loren Generatie heeft nu eenmaal
het ongeluk vlak na de Protestge
neratie op het toneel te zijn ver
schenen. Vergeleken met de ex
plosie van creativiteit van de
Protestgeneratie moet elke ande
re generatie saai lijken, althans
op de korte termijn bezien.'
De Verloren Generatie heeft de
pech de arbeidsmarkt te betreden
tijdens de economische crisis van
1975 tot 1985, stelt Becker. Dat is
de tijd van de 'politiek van kille
no-nonsense'. Deze jongeren be
ginnen in baantjes in de dien
stensector met weinig kansen,
weinig bevrediging en weinig
profijt.
In zijn eerste boek signaleerde
Becker in deze eeuw vier genera
ties; de Vooroorlogse Generatie
(1910-1930), de Stille Generatie
(1930-1940), de Protestgeneratie
(1940-1955) en de Verloren Gene
ratie (1955-1970).
Vorming
Uiteraard heeft de hoogleraar
niet met de ogen dicht in de his
torie staan hakken. In zijn visie
wordt elke generatie afgebakend
door grote gebeurtenissen, trend
breuken in de 'formatieve perio
de', de tijd waarin jonge mensen
gevormd worden en in de maat
schappij der volwassenen stap
pen. Die vorming vindt plaats
tussen het tiende en 25e jaar,
waarin ingrijpende ontwikkelin
gen plaatsvinden: van school
naar de eerste baan, van zakgeld
naar eigen inkomen, van het
ouderlijk huis naar de eigen wo
ning, naar een relatie of een hu
welijk, naar het begin van een
carrière, naar het ouderschap.
'De formatieve jaren zijn de eer
ste periode waarin in de levens
loop waarin wij min of meer zelf
standig normen, waarden en ver
wachtingen verwerven,' schrijft
Becker.
Hij doet zijn best geen waarde
oordeel uit spreken, hij neemt de
Verloren Generatie in bescher
ming en stelt dat ze in vergelij
king met de Vooroorlogse en de
Stille zeker niet beneden de maat
is. Grote artistieke prestaties
kunnen later komen, dat is in de
geschiedenis al eerder gebeurd.
Mogelijk gaat de literatuur van
de Verloren Generatie in de ko
mende jaren verder dan de bitte
re constatering dat ze te laat zijn
en in de steek werden gelaten.
De Verloren Generatie wordt wel
eens beschuldigd van egotrippe
rij en verwend geklaag en zou
blijven hangen in aversie tegen
de erfenis van de Culturele Revo
lutie en de ongeloofwaardigheid
van overjarige hippies. Toch be
horen ze in de theorie van Becker
net als de voorgaande generatie
tot de Baby Boom, de geboorte
golf van na de Tweede Wereld
oorlog. Ze vormen het tweede
deel daarvan en de auteur ge
bruikt daarom ook de benaming
Late Babyboom Generatie.
Opstopping
Deze generatie had de handicap
dat vóór hen een hele grote groep
in één keer in het arbeidsproces
was gekomen, waardoor er een
opstopping ontstond. Er waren
opeens minder mogelijkheden
voor nieuwkomers. De verlor
enen voelden zich na de prachtige
beloftes van de jaren zestig en ze
ventig onzeker en in de steek ge
laten in het begin van de jaren
tachtig. Onderzoeken hebben uit
gewezen dat ze langer in de
schoolbanken bleven, later gin
gen samenwonen en ook later aan
kinderen begonnen.
In de tweede helft van jaren tach
tig ging het financieel weer beter
en ondertussen heeft driekwart
van de Verloren Generatie vaste
voet gekregen op de arbeids
markt. Het laatste kwart bevindt
zich echter aan de onderkant van
economie.
Popmuziek
Het zwakke van de studies van
Henk Becker is dat hij bijna uit
sluitend uitgaat van de economi
sche situatie, terwijl er natuurlijk
ook heel andere invloeden zijn.
Hij is, vreemd genoeg, heel wei
nig sociologisch bezig en culture
le aspecten komen nauwelijks
aan de orde.
Met popmuziek, toch het belang
rijkste kenmerk van een nieuwe
generatie, bemoeit hij zich hele
maal niet. Terwijl een snelle stu
die daarvan veel duidelijkheid
biedt en zijn generatie-indeling
hier en daar onderschrijft. Er is
inderdaad een breekpunt halver
wege de jaren zeventig. De op
komst van de punk geeft dat mo
ment aan. De nieuwe aanwas
kreeg een afkeer van de super-
groepen van dat moment en wilde
eigen, aanraakbare helden. Dat
werden de Sex Pistols en andere
punkbands en dat was het mo
ment dat de Verloren Generatie
herkenbaar werd.
In werkelijkheid zijn de grenzen
tussen de generaties natuurlijk
niet zo scherp. Je kunt technisch
gezien bij de voorhoede van een
nieuwe generatie horen, maar je
veel meer thuisvoelen in de staart
van de vorige generatie. Je kunt
in '57 zijn geboren en toch nog
behoren tot de Protestgeneratie.
Dat heeft te maken met de streek
of de plaats waar je opgroeit, je
school en je positie in het gezin:
het tweede kind kan bijvoorbeeld
meegetrokken door de oudste en
zo 'tijd winnen'.
Henk Becker gebruikt voor zijn
Verloren Generatie ook de betite
ling Generatie X of Generatie
Nix, met de schrijvers Douglas
Coupland en Ronald Giphart als
spreekbuis. Het is echter nog de
vraag of die twee typeringen op
exact dezelfde generatie slaan.
Tachtigers
In Tachtigers, glimp van een ge
neratie, het boek (van uitgeverij
Anthos) bij de IKON-tv-docu-
mentaire van 1987, wordt een
beeld geschetst van de jongeren
in de jaren tachtig, deze keer wél
met muzikale voorkeur, favoriete
kledingmerken en andere menin
gen van de betreffende jongelui
zelf. De meest geliefde poparties
ten zijn in '87 Madonna, Wham,
UB40, Simple Minds, U2 en Prin
ce. Maar horen de tachtigers nu
bij de Verloren Generatie of bij
de volgende, die van na 1970?
Waarschijnlijk zijn er nog wat ja
ren van bezinking nodig om de
(voorlopig) laatste scheidslijn
helder te kunnen zien.
Er is in ieder geval iets te zeggen
voor de 1970-grens die Becker
trekt. Vanaf '70 is er een scherpe
daling van het aantal geboorten.
Dan komt de generatie van de ba
nt Chroniques du coq et du dragon,
Vietnamese vrienden die door de
fetaioorlog elkaar pas na 25 jaar weer
B 15.30 lei bla bla 16.35 Les routes du
nadis, serie 17.25 The Streets of San
*isco, misdaadserie 18.30 Régionssoir
8.50 Cartes sur table, magazine 19.10 Le
*n des sports 19.30 Nieuws 20.10
wan témoin: The Man without a Face,
wikaanse speelfilm uit 1993 van Mei
won met Mel Gibson, Margaret Whitton
J 'ay Masterson 22.10 Débat, discussie,
«na: Geruchten 23.30 Nieuws 23.55 Ja-
85, uitgaanstips (tot 00.05)
BELGIË FRANS 2
Geen werk na de school tekende de Verloren Generatie, de mensen
1970.
by bust, die door Becker de Prag
matische Generatie wordt ge
noemd. Deze groep heeft weer
goede beginkansen op de ar
beidsmarkt en zet de stap naar
sociale zelfstandigheid eerder
dan de Verloren Generatie (die de
recessie meemaakte). De Prag
matische Generatie vormt een
kleinere groep dan vorige genera
ties en is dus een minder belang
rijk marktsegment. De pragmati
ci zijn opgegroeid met McDo
nald's, soapseries en computer en
ze hebben werk - meestal tijde
lijk, uit eigen keuze - maar draai
en binnenkort wél op voor de
kosten van de vergrijzing. Zij
zullen fiks moeten dokken voor
de oude dag van de zeer omvang
rijke club der baby boomers. De
generatie van na '70 bereikt van
af de jaren negentig de vormende
periode. Misschien kan house
muziek beschouwd worden als de
hartslag en het volume van de
Pragmatische Generatie. Als
house de generatiescheiding aan
geeft, zouden Prince, Madonna
en Michael Jackson bij de vorige
generatie horen en hun langste
tijd gehad hebben.
House
Belangrijk voor de jongste gene
ratie is ook nog dat het om kinde
ren gaat van de shrties-generatie,
die zich destijds stortte in ver
nieuwing en experiment en daar
bij de neiging ontwikkelde erg
die zijn qeboren tussen 1955
fotoah
met zichzelf bezig te zijn. Hoe
ze kinderen zich ontwikte
profileren, moet nog blijken.
Henk Becker bedacht wem
sprankelende namen voor de g
neraties en zijn boek De toe/co
van
UICÖ dl ^1J"
de Verloren Generatie
LCXi uciaciuvdi J
1933 en dus behoort
Generatie. Zijn boeken vo
een eerste, wetenschappen^
aanzet. Er ligt nog steedss
flink veld open: over het onuj
werp generatie-\
heerlijk filosoferen,
maar vooral subjectief.
Henk A. Becker: 'De
Verloren GeneratieUitg. M
prijs 34,90
«0 lei bla bla 17.50 Téléchat 17.55 lei
J18-55 Regions soir 19.10 Gourman-
'es 3,30 Nieuws met gebarentaal 20.10
nn témoin: The Man Without a Face,
«aanse speelfilm uit 1993 van Mei
'on met Mel Gibson, Margaret Whitton
nay Masterson 22.15 Du poil de ia béte,
«magazine 22.35 Nieuws 23.00 Javas
'1° L'hebdo (h) 23.35 Cartes sur ta-
t,„ Réflexions PS, politieke uitzen-
®a (tot 00.20)
DUITSLANDI WÊÊÊÊ
WMeute 10.03 Weltspiegel 10.45 Fall
iMo m sein Recht! 11,00 Heute
w h der üeder 12,35 Lander-Re-
U.55 Presseschau 13.00 Mittagsma-
4wit deute 13,45 Plusminus-News
ió«,rk9eSSC'lau 14,03 WunschBox 15.00
6.00 p aU 15,15 Abenteuer Wildnis
talkshow 17.00 Tagesschau
«nsant, magazine 17.55 Verbotene
mi.' ,e 18,25 Marienhof, serie 18.55
zUm 20,00 Tagesschau 20.15 Zu-
■lt)e,' dn's 21,08 Report 214ÖTówen-
ort 32,30 Tagesthemen 23.00 Ta-
l,4sSc ie 00,25 Nachtrnagazin
Pogover Frisco, speelfilm
"«SLAND2
toedenken dafhij is «j! fe' vow de
1933 en dus behoort tot de St# Theos Geburtstagsecke 15.00
.airmen ;ht(h ^STier-Praxis 15.25 Verkehrsge-
17.00 Üeute1?.15 Hallo Deutsch-
chappy n[j u neute 17.15 Hallo Deutsch-
steeds f ,4° teute Heute 17.50 Der Alte,
mnx vein open. het onder- Heute 19.25 wiso!
werp generatie-verschillen kuj j 5 Hotel Mama-Die Rückke-
heèriiik filosoferen, objecttef ^ge tv- |m 1.45 Heute 22.15
et filmtin,M23,50 teute Nacht.
9e over Ho Nach dem sPie', reP°r"
"ksemekin,!1n'arin9en van een aan,al
'itsvoetbal dee' ""maken van een
tba'e'ftal 01.35 Nachtexpress (tot
