DE STEM
'Geen
gedonder
aan mijn
broek'
André Rieu geldt in
Canada als
een nieuwe Liberace
Einde lijkt in zicht
van Spice Girl-rage
Denksport/speelfilms
Paul de Leeuw buiten beeld in het jaar 2002
Miss Djax maakt
naam in platteland
Door technische omstandigheden bevat de krant vandaag niet de
pagina met denksport en toelichtingen op de speelfilms op televi
sie, die gewoonlijk in dit deel van de krant ligt.
Voor het ongemak dat dit mogelijk met zich meebrengt, bieden
wij onze verontschuldigingen aan.
DE HOOFDREDACTIE
ZIE RAGAZZI OP ACHTERPAGINA
Gids
ZATERDAG 15 NOVEMBER 1997
Nog een jaar of vijf en dan
kapt-ie ermee. „In 2002 ben ik
veertig. Dat is een mooi mo
ment. Dan moet dat restaurant
je er maar eens komen," be
weert Paul de Leeuw met een
stalen gezicht. De zanger/pre
sentator/cabaretier/lolbroek
heeft geleerd zich te beheersen,
te relativeren. Denkt vaker:
„Ach, waar maak ik me toch
druk om?"
Door Maarten van de Rakt
Voor interviews houdt Paul de Leeuw de
boot af. Vanwege zijn nieuwste cd Lief
maakt hij een paar uitzonderingen. Op
voorhand waren er al 50.000 exemplaren
verkocht van de cd die vorige zaterdag in
de winkel verscheen. Zónder tekstboekje.
Om de fans tegemoet te komen, prijken de
liedteksten vandaag in forse advertenties
in de Telegraaf, het Algemeen Dagblad en
het Parool. En op Internet (www.pauldel-
eeuw.nl). Uit het rapverkopende Lief
plukken we negen zinnetjes, als kapstok
haakjes om een persoonlijk profiel aan op
te hangen.
Voor honderd procent.
„Van mezelf eis ik perfectionisme. Dat eis
ik ook van de mensen om me heen. Maar
dat kan nu eenmaal niet. Daarom kwam ik
een tijdje terug alleen te staan. Veel men
sen konden me wel uitkotsen. Ik ben daar
om even gestopt met televisie-maken, heb
wat minder dingen gedaan. Ik denk nu
meer na over wat ik zeg, maar ik kan nog
steeds uit mijn slof schieten. Een kwartier
later zeg ik: 'Ach, waar maak ik me toch
druk om? Wat kan het mij schelen?' Je
wordt ouder, hè. Ik ben 35, een punt dat je
een tijdvak afsluit."
„Privé heb ik me voorgenomen alleen een
relatie aan te gaan met mensen die echt
honderd procent voor me gaan. Ik ben pri
vé wat makkelijker dan in de werksfeer. Ik
wil anderen nog wel eens overladen met
complimenten en cadeautjes, maar ik vind
dat je ook wel eens aan jezelf mag den
ken."
„Met de cd vonden we al snel, dat het the
ma de liefde moest zijn. Daar kan ik toch
het beste over zingen. Dit is de eerste keer
dat ik met plezier naar een cd van mezelf
kan luisteren zonder met gespitste oren te
denken: 'Goh, dat is niet mooi en dat'. Het
ultieme liefdesnummer is KL 204 van Pe
ter Koelewijn die dramatisch zingt: Als ik
God was."
Als ik God was....
„Zou ik de burgemeester van Amsterdam
ontslaan. Amsterdam moet een charisma
tische burgemeester hebben. Als ik God
was, zou ik elke gehandicapte een busje
geven. Natuurlijk moet er een middel te
gen aids komen, maar dat zijn van die
open deuren. Minder Studio Sport op
televisie."
„Ik kom uit een hervormd gezin. Elke zon
dag naar de kerk, zondagsschool, catechi
satie bij dominee Pronk in Rijsoord. Mijn
opa en oma waren Jehova's Getuigen.
Mijn andere oma was streng gerefor
meerd. En er zat ook nog baptisme in de
familie. Ik ging naar bijeenkomsten van
Youth for Christ. Tja, ik was zestien en
kwam uit een dorp waar niet geblowd
werd. We dronken thee op de Youth for
Christ-boot. Kruidenthee."
„Het liep bij ons niet de spuigaten uit. Op
Eerste Kerstdag zaten we met de hele fa
milie boven een bordje te bidden, op
Tweede Kerstdag gingen we naar Sarasa-
ni. Later, toen mijn vader een bloeiend be
drijf had, verhuisde God naar het schuur
tje."
„Ik heb respect voor mensen die geloven.
Al laat ik dat niet altijd blijken. Ik geloof
niet in een god. Je moet het allemaal zelf
doen. Bij de dood is het afgelopen. Als ik
me vergis, bied ik hem mijn excuses aan:
'Sorry hoor, had je maar wat duidelijker
moeten zijn'."
Ik moet mezelf leren...
„Me in te houden, beheerst te zijn en te
luisteren. Ik moet mezelf leren niet altijd
te willen voldoen aan alle verwachtingen.
Ik kan spastisch reageren, omdat ik aan
die verwachtingen wil beantwoorden. Jij
rekent bijvoorbeeld op een leuk interview,
vanavond moet ik op tijd thuis zijn en de
poes wil ook wel een keer hart in plaats
van blikjes voer."
„Me inhouden maakt het leven stukken
makkelijker, rustiger. Geen gedonder aan
mijn broek. Het is ook vervelend dat elke
keer als je wat zegt er ergens de pleuris
uitbreekt. Doodvermoeiend. Het gekke is:
sinds ik me dat heb voorgenomen, ben ik
wilder en brutaler dan ooit op tv. Het eer
ste seizoen van Laat de Leeuw moest ik la
ten zien dat ik meer wilde dan alleen maar
keet schoppen. Nu is er een mooie menge
ling. Natuurlijk heb ik fouten gemaakt,
waarvan je denkt: waarom hou je je kop
niet? Ik heb geen zin die voorbeelden op te
rakelen. Inderdaad, 'Urk' was het aller
ergste. Ik heb ervan geleerd en daarmee is
voor mij de kous af."
Ik vind een vriend in een fles op de grond.
„Ik heb een periode gehad, dat ik enorm
aan de wodka zat. Het gerucht ging dat ik
aan de drank was. Toen dacht ik: nu moet
ik oppassen. Zodra je iemand aanrijdt of
iets te hard een parkeergarage uitrijdt,
heb je een probleem. Dus drink ik niet te
veel. Ik ben een gezelligheidsdrinker."
„Afreageren doe ik met eten. Vroeger
greep ik naar de frituurpan als ik in de el
lende zat. Die heb ik het huis uitgegooid.
Nu heb ik iets nieuws. Met slaolie in de
pan heb je ook frituurvet. Als ik me onge
lukkig voel, koop ik een patatje. Een paar
weken geleden trok ik het even niet, maar
dat heeft zich niet omgezet in een vette
hap. Ik probeer nog steeds maat te houden
met eten."
Ik voel me verloren en alleen.
„Na acht maanden hebben mijn vriend en
ik de draad weer opgepakt. We zijn nu op
nieuw begonnen. Leven in een enorme
feeststemming. We hebben besloten vijftig
jaar met elkaar door te gaan. Het scheelt
enorm gepriegel. Als je iemand anders
leuk ziet, denk je: leuk, maar ik heb toch
gekozen voor hem."
Een van mijn dromen is oud worden met
zijn twee.
„Nu geloof ik daar weer heel erg in. Al zal
het niet altijd koek en ei zijn. Het is pret
tig als je voor jezelf accepteert: met hem
wil ik oud worden. Maar je moet wel hon
derd procent je best doen, wel gaan voor
die honderd procent."
„Ik denk dat ik een heel charmante oude
man word. Als ik God was, zou ik toch
zorgen dat iedereen weer haar kan krij
gen. Ik zal een kalende, iets te dikkige man
zijn. Ik zal ook niet op mijn 85e nog steeds
op een podium staan. Ik ben vérdwenen
voordat jullie het door hebben. De
Schreeuw is eigenlijk net iets te lang door
gegaan."
„Ik stop in 2002, als ik veertig ben. 3 >an
moet dat restaurantje er maar eens komen,
of ik ga meer achter de schermen werken.
Maar op dit moment heb ik het leukste
programma dat ik ooit heb gedaan. Laat
de Leeuw blijf ik nog een tijdje doen. Op
de rol staat de musical Heerlijk duurt het
langst met om de beurt Jasperine de Jong
en Jenny Arean. Maar ik kan best zonder
tv of publieke aandacht leven. Ik blijf niet
hier wonen, ik ga lekker weg. Amerika
trekt me heel erg."
„Mijn dromen variëren van dat ik graag
ooit een hond wil hebben, tot een apparte
ment in New York. Ik hoop dat mijn neef
jes later met plezier bij me komen logeren.
Paul de Leeuw: 'Ik heb het recht om
chagrijnig te zijn.foto clemens rikken
Het zijn topkinderen, drie en vijf jaar, een
erg leuke leeftijd. Ik ben een suikeroom,
die van alles meebrengt en weggaat als ze
lastig beginnen te worden. Eind november
gaan we drie dagen naar de Ardennen.
Heerlijk."
Vrij om te gaan en te staan waar je zelf
wilt.
„Het is het meest vrije gevoel dat je kunt
hebben. Het is heel erg prettig, dat je niks
moet. Niet afhankelijk bent van wat ande
ren met je van plan zijn. Dat is voor ande
re mensen heel moeilijk: ze willen wat van
mij en krijgen het gewoon niet. Het is iets
dat je afdwingt. Dat je met je eigen pro
ductiebedrijf met een club eigen mensen
een eigen programma kunt maken. De Va-
ra is heel genereus geweest mij te steunen.
Weggaan bij de Vara is net zoiets als je
moeder in de steek laten. Je kunt bij een
andere omroep misschien meer geld ver
dienen, maar dat is ook niet alles."
„Optreden gaat me gemakkelijk af. Ik heb
de lach aan mijn kont hangen. Ik doe heel
erg mijn best er een knalfeest van te ma
ken. De drijfveer is altijd dezelfde. De
meest kritische persoon moet na afloop
denken: ik vind het niet goed, maar hij kan
wel wat. Mijn critici mogen er geen reet
aan vinden, als ze maar niet ontkennen
dat ik talent heb."
„Ik kom hier aanlopen bij de NCRV, staat
zo'n man mij te filmen met een videocame
ra. Dan moet ik me inhouden er niet met
een iets van te zeggen. Als ik God was, zou
ik videocamera's verbieden. Ik heb ook
medelijden met die vrouwen die met zo'n
man op vakantie gaan. Die man zien ze
maar op één manier: verscholen achter de
camera."
„Ik ben vaker lastig geweest voor Neder
landers dan omgekeerd. Ik kan nog wel
chagrijnig zijn. Dat recht heb ik ook. Mis
schien vinden ze dat ik kapsones heb, dat
moeten ze maar denken. Ik heb het hart op
de goede plaats zitten. Als mensen echt
aandacht van me nodig hebben, geef ik ze
dat van harte. Maar ik ben bij tijd en wij
len gesloten. En al helemaal als ik aan het
eten ben met vrienden. En qua handteke-
ningenbeleid: vroeger gaf ik nooit handte
keningen, nu alleen aan kinderen en ver
standelijk gehandicapten. Als er iemand
zegt: 'Ik ben verstandelijk gehandicapt',
moet-ie het eerst maar eens bewijzen."
Ik ben de sores zat, het gemekker en ge
neuzel.
„Die bestuurders van de publieke omroep
zitten alleen maar te vergaderen. Dat is al
jaren zo. Neem bijvoorbeeld Nederland 2,
een doodgeboren kindje. Daar wordt maar
sport opgeflikkerd. Maak er dan een
sport- en actualiteitenzender van. Dat
scheelt mij ook twintig minuten, want dan
kan Den Haag Vandaag weg op Nederland
3."
Het leven gaat niet stuk, want de muziek
die speelt.
„Dat is een feit. Zingen is het allerleukste
dat er is. Wat voor gevoel dat geeft, kan ik
niet uitleggen. Een soort klaarkomen. Wat
je met woorden alleen niet kunt, kun je
met melodieën mooi brengen. Zingen
komt dieper uit jezelf dan wat ook."
'Laat de Leeuw', elke dinsdag en donderdag, Ne
derland 3, 23.25 uur.
Door Bob van Huët
Londen - Het Spice Girl-tijdperk nadert zijn einde. Dat conclu
deerde een aantal Britse popexperts gisteren op BBC Radio 5 in
een discussie over Engelands populairste meidenband. Aanlei
ding was het uitjouwen, donderdagavond, van de hupse vijf
door een Spaans publiek tijdens een prijsuitreiking.
Een striemend fluitconcert volg
de na een zoveelste rel met foto
grafen. Mel C. en haar opgebon
den vriendinnen hadden geëist
dat er geen foto's van hun optre
den werden gemaakt en weiger
den op het toneel te verschijnen.
Volgens kenners krijgen de Spi
ce Girls de rekening gepresen
teerd voor hun overdadige com
merciële bindingen, gebrek aan
muzikaal talent en valse femi
nisme. Allereerst waren er ver
nietigende kritieken op hun
tweede cd SpicéWorld.
Hoewel de plaat op nummer 1
staat van de cd-top twintig re
gistreerden platenzaken een te
genvallende verkoop en onvrede
onder fans.
Sommige zaken hadden zeven
keer meer ruimte voor Spice-
World gereserveerd dan nodig
bleek. Bioscoopeigenaren vrezen
voor een gigantische flop met
Kerstmis wanneer de film Spice-
World in première gaat. De
groep ontsloeg vorige week ma
nager Simon Fuller, de man die
een onwaarschijnlijke merchan-
disingcatalogus opbouwde met
liefst 500 Spice produkten. Hij
zou zijn weggestuurd na een ro
mance met Baby gpice. Hij eist
overigens een schadevergoeding
van 60 miljoen gulden.
Van onze verslaggever
Luttele uren voor het concert van André Rieu liet een forse
aardbeving de grond onder het Canadese Quebec alvast hevig
schudden. Daar konden Rieu en zijn Strauss-orkest natuurlijk
niet meer tegenop. Maar de Limburgse walskoning wist met
zijn viool toch de juiste toon aan te slaan om bij zijn eerste op
treden aan de andere kant van de oceaan een compleet gevulde
sporthal behoorlijk te laten meedeinen.
André Rieu: 'Het publiek is hier wat minder uitbundig'
over Rieu's standpunt dat hij
klassieke muziek niet, zoals zijn
gewaardeerde collega's, met de
rug naar het publiek toe wil diri
geren, maar liever zijn gezicht
aan de zaal toont en daarbij
grappen en grollen maakt.
De krant omschrijft de artiest als
'de superster die niemand kent'
en stelt hem vervolgens voor als
een equivalent van de Ameri
kaanse entertainer Liberace, die
eveneens munt wist te slaan uit
het vakkundig bewerken van
lichte klassieke muziek 'op een
manier die tegen kitsch aan
leunt'., Maar de Gazette betwij
felt niet dat Rieu ook in Canada
en de VS een grote schare fans
aan zijn zijde zal weten te krij
gen: „Hij heeft een onweerstaan
baar charisma, een duidelijk ge
voel voor show en de good looks
van Mel Gibson."
De volgende tien dagen speelde
het gezelschap voor enkele tien
duizenden bezoekers in uitver
kochte zalen in steden als Mont
real, Toronto, Columbus, Was
hington en Detroit.
„Het publiek is hier toch wat
minder uitbundig dan in Euro
pa," is Rieu's eerste conclusie.
„Ze neuriën niet zo snel mee met
de liedjes. Dat moet nog verande
ren. Ik voelde me daardoor soms
wat eenzaam op het podium en ik
stond zelfs even naar huis te ver
langen." Maar daar zal het voor
lopig niet van komen, want de
ambitieuze artiest smeedt alweer
nieuwe plannetjes. „Ik moest
daar op het podium voortdurend
denken aan Japan. Hoe zou het
zijn om daar op te treden als ze
die melodiën niet kennen?"
De ouverture van Rieu's avon
tuur op het nieuwe continent
speelde zich af in het Colisee in
Quebec, een zaal met de afmetin
gen van de Rotterdamse Ahoy'.
Vierduizend bezoekers dromden
daar samen, gelokt door de in
middels ook in Canada en de VS
goed verkopende cd's en video
van het Strauss-orkest. Zij kon
den de verrichtingen van het ge
zelschap niet alleen volgen op een
van de twee speciaal verscheepte
podia, maar tevens op twee grote
videoschermen daarnaast.
Een wederzijdse kennismaking
die zowel voor het publiek als het
overwegend Limburgse muzi
kantengezelschap even wennen
was. Voor de Canadezen omdat
zich hier iets anders aandiende
dan wat normaal doorgaat voor
een klassiek orkest, en voor de
musici omdat ze niet wisten hoe
hun toehoorders daar op zouden
reageren. Maar het evement leek
voor de pauze al niet meer stuk te
kunnen, toen Rieu zijn orkestle
den aan het publiek voorstelde en
de zaal reageerde met een staan
de ovatie, iets wat volgens de or
kestleden zelfs in Europa nog
nooit is voorgekomen.
Rieu zelf doet er alles aan ook in
dit werelddeel naam te maken als
opgewekt Strauss-vertolker. Af
en aan rijdend in luxe limousines
geeft de onvermoeibare violist
gemiddeld tien interviews per
dag aan tv-stations en kranten.
Die weten nog niet allemaal even
goed wat ze met het fenomeen
aanmoeten. Zo verbaast de se
rieuze Canadese Gazette zich aan
de vooravond van het eerste con
cert in een royaal bemeten artikel
