Weekend
'Ik vind het zo zonde
om dood te gaan'
Tilburgs burgemeester Johan Stekelenburg wil aardig gevonden worden
mee'
Zwaantje
0B STEM
E3
De immer gesoigneerde Johan
Stekelenburg is voor het eerst
sinds hij burgemeester van
Tilburg is te gast in de
Trappistenabdij. Hij doet alsof
hij er thuis is. Leunt achterover,
de armen gevouwen achter het
hoofd, de stoel balancerend op
twee poten. Deze pose verandert
niet als hij nadenkt. Slechts af
en toe komt hij naar voren en
spreidt hij de vingers op tafel
om iets te benadrukken.
Stekelenburg neemt gemakke
lijk de kleur van de omgeving
aan met uitzondering van het
bruine habijt. Een contemplatief
leven is voor hem niet wegge
legd. „Ik heb geproefd van de
leuke dingen in het leven." Een
gesprek over leven en welzijn.
NOVEMBER 1997 E2
11
ZATERDAG 15 NOVEMBER 1997
L
FOTO HOLLANDSE HOOGTEA j
Jid. „Ik denk dat er nog heel wat
Is de bibbers hebben die in het
gen hun vrouw hebben gezegd
Vergadering bij Leemhuis Van
a. Maar ik herhaal weer: dat zijn
leiten van de beurs. Dat zijn za
lmheen hangen. De echte handel
lijk."
scherper toezicht op de beurs
irtussen steeds luider. Van Outer-
laat er geen spreekwoord van: als
[dronken is?" Maar hij erkent ook
[lfregulerende karakter van de
kptimaal is. „Maar dan moeten er
Irole-apparaten wel mensen ko
tten hoe het op de beurs werkt. Nu
psen aan het controleren die de
Jtand hebben van de handel."
It de roep om een sterkere rol van
ling Toezicht Effectenverkeer
f stichting ziet zich graag als dé
Juder op de beurs. „Maar we heb-
In lange weg te gaan," erkent een
Ister. „We krijgen steeds meer be-
In, maar we kunnen pas echt slag
orden als de sancties wat aange-
Irden."
3 van de Vereniging van Effecten-
I,Het positieve aan de hele beurs-
Iwellicht dat er nu eindelijk iets
pren aan het verbeteren van het
Want zo hard heeft de noodklok
heluid. De STE moet in taken en in
mt fors worden uitgebreid. Ik hoop
schoothondje nu eindelijk een ph-
atre in Arnhem en een recreatie-
de Bahama's. Hij werkte daarin
de Zwolse projectontwikkelaare
irink.
werd in de week volgend op ae
ire vrijdagavond-raid van justitie
[en toen hij van een verblijf m
ugkeerde op Airport Eindhoven,
te een kapitale villa bewoont in
[tief geweest in de im- en expo
Hij zou een nauwe relatie hebben
(ESC Effecten). Van R., afkomstig
egein, is eigenaar en bestuurder
leersmaatschappij Bestblitz.
van K. verspeelde zijn topposi
rheidsgokbedrijf Holland Casino s
ontmaskerd werd als de hou e
icodeerde rekening met 1,7Ei ro
leemhuis Van Loon, via ESC jm-
Iwitserland. Over de herkomst van
ras Van K. volgens de officier van
lag'. Van K. (57) was eerder werx-
lationale Nederlanden en was voo
tap naar het gokwezen f"1311"
van het Nijmeegse Radbouw-
de Graaff (49) leidt als offi^ier^n
jusitiële onderzoek in wat in
sgate is gaan heten. De Graaf i
mastiek en handenarbeid gew
theologie en werd direc'teur
ol in Nigeria. Terug in Nederhan
hij binnen drie jaar zijn ree
1993 werd hij benoemd tot ofn
tie en sinds eind 1995 legt i]
derzoek naar financiële fraude.
Stiekem zijn we allemaal. Gewone mensen al
thans. In het daglicht keurig en verantwoord,
maar zodra het schemert, vulgair en nauwelijks
toerekeningsvatbaar. Maar dat we dat willen
weten, ho maar. De schijn van eeuwigdurend
dame of heer dient opgehouden te worden.
Aditer de toonbank getooid met dienstvaardige
stewardessenshawl of zwierig gevouwen po-
thet, maar zodra thuis, strak getrokken in streng
kunstleer en met een heersersblik in de ogen.
In het diepst van het eigen gemoed heerst de
ongelikte beer, de buren mogen er echter niets
van merken. Op de salontafel ligt goed zichtbaar
voor de passerende hondenbegeleider het laat
ste meesterwerk van Dirk van Weelden achte
loos opengeslagen bovenop een stapeltje we
reldliteratuur van Peru tot Binnen-Mongolië. In
de hoek straalt een cd-meubel vol Mahler,
Brahms en Zelenka niveau en design uit en aan
de wand bewijst een door Anton Beeke goed
gekeurd- en te kostbaar ingelijst toneelaffiche
zowel liefde voor podiumkunsten als voor kleur.
Buiten geldt het dictaat van de glimmend ge
wreven middenklasser en de onberispelijke om
slag, achter de lamellen wordt er geboerd, ge
smakt en gemorst. In het voortuintje loopt vader
in keurig vrijetijds achter de grasmaaier, achter
mag hij in te hoog uitgesneden sportbroekje en
bloot overbollende buik zijn hovenierskwalitei-
tenvertonen.
Maar soms zoekt de natuur een uitweg en ver-
schijnt de onbehouwen platvloersheid in de
openhaarheid. Achter het stuur, in de rij voor
het loket en op avondlijke parkeerplaatsen
langs de snelweg. Daar verpozen keurige han
delsreizigers, vakbekwame onderhoudslieden
en te hoog opgeschoten hbo-tweedejaars. Niet
als intermezzo op weg naar Parijs, maar ter leni
gingvan hun heimelijke bronst. Netjes gehuwde
mannen of officieel naar damesliefde strevende
knapen volgen daar hun verborgen lust, flane
rend langs quasi rustig rokende collegae in duis
ter geparkeerde auto's, verdwijnend door open
geknipte afrasteringen in achterliggende bos
schages en speurend tussen vermoeid wachten
de trucks.
Moeder, baas en buurman stellen de norm en de
burger houdt zich daaraan in publiek. Wat van
hem verwacht wordt, doet hij, maar het leidt tot
frustratie. Dus moet het slechte, het vulgaire en
de slechte smaak af en toe gelenigd. Een vette
hap in een onbekende buurt, een nachtje escort
tijdens een congres en een pitbullsmoking voor
op de camping in het Zwarte Woud.
Of een half uurtje Sjonnie en Anita tijdens een
grensverleggend cultuurfeest van een door sub-
sidiênten als vernieuwend aangemerkt kunstge-
zelschap. Een heer, twee dames, drie microfoons
en een orgel bestempeld keyboard. 'Regen'
rijmt op 'ik kom je nooit meer tegen', 'verwijten'
op'mijn hart doen splijten' en 'wenen' op 'tus
sen mijn benen'. Tranen druppen in elke zin, zo
dat de zwart aangezette ogen van de beide
tangsterren steeds maar net op tijd in de bijbe
horende stand schieten. Drank, verlaten kinde
ren en een huwelijk ais een slagveld zingen te
luid versterkt rond. De eveneens te zwaar aan
gezette leider van het trio gooit zijn gewicht in
de strijd. De armen rustend op zijn vrouwelijk
secondanten speelt hij voor hoe verzoend moet
kunnen worden. De zwarte schaamschortjes van
de dames kruipen op en het jonge toneelaca-
demiepubliek gilt bij de aanblik van de zichtbaar
wordende Rubenszuilen, alsof er een gewaagde
skiptease-act vertoond wordt.
Aanstekers verlichten de dansvloer, hash wal
mende monden brullen het refrein mee en glim
mende navelpiercings uit GTST deinen schouder
aan schouder alsof het een Rijnlandse vasten
avondszitting betrof. De volgende ochtend wil
echter geen der voormalige Antwerpse conser
vatoriumstudenten herinnerd worden aan hun
culturele terugval. Tussen de repetities met Sha-
kespeare-verzen en scènes uit O'Neill past geen
geheugen vol geladderde netkousen en kroko
dillentranen over matrozenverdriet. Of het zou
camp moeten zijn.
Zoals indertijd toen de fine fleur van de artistie
ke randstad wekelijks bijeenkwam om brood
nuchter gezamenlijk Peyton Place te volgen. Te-
evisiecriticus, revolutionair componist, gerepu
teerd kookschrijver, herontdekkend dirigent en
oejubeld choreograaf bespraken na uitzending
onder een kopje verkeerd de op een flip-over
wider gemaakte ontwikkelingen. Kunstzinnig
9.fflot werd er niet aan toegeschreven, het was
smpele lol. Slechte smaak opgediend voor ken-
oors, zodat die met een vette knipoog naar hun
den Ie n 6611 k'idra9e aan de kijkcijfers kon-
dezelfde jaren mocht opera nog niet en toch
ogen op gezette tijden brogues en lange re
genjassen naar de Jordaan om in 'De twee
zwaantjes' mee te galmen. Naar een uitvoering
i™3' ging de advocaat niet, een ogen-
™|nlijk spontaan bel canto zingend café kon,
l 3r'"ch cnoest de fiets ver uit de buurt gepar-
j het rek voor het Anne Frankhuis, zodat
tii t ee' 9een vies. oud gabardinemanne-
hurger maar 660 m8t ant'fasc'srne druk doende
jji de schouwburgen in die tijd geen Parelvissers,
was de smaak van het schellinkje, maar aan
j ,lerPornp dompelde zelfs de criticus zich on-
j i!"'3anale 'e9ato van de voorbije tijd. In
w. 61 ge tempels der cultuur heerste vernieu
wt l orvoe'de 'au fond du tempte saint',
m.j -de duei: uit dezelfde Parelvissers,
Er hjf .kpkast tot het werkelijke godshuis.
Wat p aa~ j u? reddin9. wijstde geschiedenis uit.
na ,n verborgene moest, betreedt
in innvantiid het podium. Maar Wim Kok
nooit 'n Kamer> dat h°eft hopelijk
Door Anita de Haas en Joke Knoop
oor veel mensen is dit
klooster een oord van be
zinning, reflectie. Hoe zit
dat bij u?
„Ik gun me te weinig tijd voor reflectie. In de
auto is er wel eens de gelegenheid om na te
denken over: waartoe zijn wij op aarde en
waar ik mee bezig ben... vaak in relatie met
mijn vak. Maar om dat reflectie te noemen..."
Zou u zich enkele weken helemaal willen te
rugtrekken? oJjtooï
„Nee, absoluut niet. Ik heb mensen nodig, ik
kan niet echt alleen zijn. Ook toen ik alleen
woonde, kon ik niet zonder contacten, relaties.
Ik wil communiceren met mensen, aardig ge
vonden worden en al dat soort dingen."
Hoe belangrijk is het voor u om aardig gevon
den te worden?
„Dat vind ik niet onaardig."
Er zijn mensen die u wel erg populair vinden.
„Popi-jopie wil ik niet zijn. Ik doe niets omdat
anderen het leuk vinden. Ik moet het zelf leuk
vinden. Er wordt dan snel gezegd: nou die
loopt effe makkelijk een polonaise. Met carna
val zal ik ook wel horen van: hij is in Tilburg en
hij viert gelijk carnaval. Ik hou van carnaval.
Ik heb in Zevenaar gewoond en daar ook car
naval gevierd."
Uw voorganger vierde geen carnaval in Til
burg. Hij koos bewust voor afstand.
(Stilte) „Nou ja, kijk, er zijn mensen die de
burgemeester willen zien als iemand die iets
uitstraalt, iets van..."
Macht?
„Nou dat niet, maar wel van: kijk daar loopt de
burgemeester. Ze verwachten een bepaald pa
troon. Dat vind ik wel een lastige rol hoor. Ik
ben, denk ik, toch wel een gewone jongen ge
bleven. Ik vind het zalig om heel gewoon te
doen tegen mensen, om gewoon te gaan stap
pen. Mensen in mijn omgeving, privé en op het
werk, zeggen dat ik daar een beetje mee moet
uitkijken. Daar praten we wel eens over: wat
kun je wel doen en wat niet op straffe van ver
lies van aanzien."
Zijn er situaties waarin u zich onqemakkelijk
voelt?
„Ja, ik blijf het ongemakkelijk vinden om al
tijd in het middelpunt te staan. Er wordt ver
wacht dat je de boeiende en interessante ge
sprekken voert, terwijl je wel eens niets wil
zeggen. Ik vind het zalig om achterin de zaal te
staan. Dat heeft te maken met een vorm van
verlegenheid."
U verlegen?
„Toch is het zo. Misschien dat ik het nu kan
hanteren. Maar het is absoluut ambivalent. Als
FNV-voorzitter merkte ik dat zo'n functie veel
impact heeft. Mensen gaan zich ernaar gedra
gen. In het begin vind je dat aanstellerij. Later
denk je: het is goed dat ze zien dat je van die
club bent en wat betekent. Daar mogen ze best
een beetje ontzag en begrip voor hebben. Ik
heb dat nu ook. Het is niet erg als mensen je als
burgemeester behandelen."
De burgemeester heeft een streepje voor?
„Daar heeft mijn echtgenote veel moeite mee,
met die voorrang. Schrijf dat maar niet op, an
ders gebeurt het niet meer."
Dat komt er wel in hoor. Het kan ook prettig
zijn. U krijgt altijd een kaartje bij een uitver
kocht concert.
„Ja, prachtig is dat. Dat is leuk, Daar geniet ik
met volle teugen van. Schouwburg-directeur
Pot weet dat ik een fanatieke cabaretliefheb
ber ben. Ik aarzel geen moment een kaartje van
Youp van 't Hek te accepteren."
„De spanning en stress zijn nu iets minder. Bij de FNV had ik meer dingen die ik nog moest doen. Hier heb ik dat ook wel, maar het is te overzien."
FOTO PVE/JAN STADS
bfiDrl
r. alfl
2i. riem*»
Jl9hOC!
9s nr
V weigert ook wel eens?
„Je moet uitkijken dat je grenzen van integri
teit niet gaan verschuiven. Het is niet zozeer
dat je zelf zo graag wil, maar vaker dat mensen
graag naast je worden gezien."
Wordt u op de juiste manier beoordeeld? De
ideale buurman, Johan de Joviale is al gezegd.
„Ik wind me er over op dat, als je gewoon een
beetje fatsoenljk met mensen omgaat, je me
teen het verwijt krijgt dat je geen resultaten
boekt. Alsof je alleen wat bereikt door heel au
toritair op tafel te slaan. Dat zie je in commen
taren: hij is aardig en joviaal dus dat zal wel
niks worden met het doorpakken. Dan vind ik
dat ze de verkeerde zaken met elkaar verbin
den."
U hebt nog geen uitspraken gedaan die de
voorpagina van de krant hebben gehaald.
„Dat is ook niet mijn ultieme doel. Mijn doel is
een goed functionerende stad en dat bereik je
niet door ruzie te maken of een groot conflict
te veroorzaken, waarmee je dan op de voorpa
gina komt."
Moor iedereen met een nieuwe baan wil toch
scoren?
„Dat wil ik ook wel, maar niet op die manier.
En ik ben er nog maar kort. Ik was dit weekend
op een verjaardagsfeestje, uhhh... op mijn ei
gen verjaardag en toen vroeg iemand wat mijn
grote doelen zijn in de stad. Ik zeg: sodemieter
op, ik zit er pas vier maanden. Mensen verwij
zen ook naar Brokx. Dat zeg ik: kijk nou eens
even wat hij de eerste twee jaren voor een pro
blemen heeft gehad."
Wanneer zien we wie u bent?
„Ik wil in ieder geval laten zien wie ik ben door
mijn gedrag naar de bevolking toe, de manier
waarop ik leiding geef. Ja, daar wordt nog
geen Wilhelminakanaal mee uitgediept. Maar
er zijn verschillende manieren om zaken aan
de orde te stellen. Je kunt steeds roepen en dan
zegt iedereen: die trekt eraan hoor. Er zijn ook
methoden waarbij je één keer roept en in tus
sentijd misschien wel effectiever bezig bent.
Zonder meteen te verkondigen dat dit kabinet
niet deugt."
Dat is voor u moeilijker met dit paarse kabinet.
„U bedoelt dat het voor mijn voorganger mak
kelijker was om te zeggen: dit kabinet deugt
niet?"
Op een gegeven moment welja.
„Mwah..."
Denkt u wel eens: waar ben ik aan begonnen?
„Dat heb ik wel eens gedacht, maar dat ging
dan om een ontzettend technisch probleem."
Dus nu is het gesneden koek?
„Dat is weer het andere uiterste. Kijk, als ik
ergens over moet meebeslissen, dan wil ik er
alles over weten. Ik merk nu dat het soms vol
doende is om de hoofdlijnen te weten. Ik ben
geneigd alles te lezen. Dat kan niet in dit vak,
dan verzuip je."
Is dit vak intensiever dan het FNV-voorzitter-
schap?
„De spanning en stress zijn nu iets minder. Bij
de FNV had ik meer dingen die ik nog moest
doen. Hier heb ik dat ook wel, maar het is te
overzien. Je weet vrijwel zeker dat er mensen
in het ambtenarenapparaat zijn die in de gaten
houden wat er allemaal nog moet gebeuren. Bij
de FNV had ik meer de spanning van: er moet
nog een nota arbeidsvoorwaardenbeleid ko
men, of het najaarsoverleg komt er aan. Als
burgemeester ben je wel vaker bezet: veel
weekeinden, snel achter elkaar."
Waar denkt u aan als u 's avonds naar huis
rijdt?
„Ik kan me zeer nijdig maken over dingen die
te langzaam gaan. Wat zou het aardig zijn als
je eens twee of drie voorstellen in je achterzak
hebt waarmee je in Den Haag zo mee aan de
slag kunt. Laat ik het anders zeggen: wat je
hier te horen krijgt is dat je de hele dag op pad
moet, naar Den Haag en Brussel, om voor Til
burg te knokken. Dan zeg ik: waarvoor moet ik
eigenlijk op pad? Ligt dat concrete plan er,
hoeveel geld moet ik hebben en is er een idee
waar het geld vandaag moet komen... Nou, dan
moet er lang nagedacht worden."
Er wordt gezegd dat U in een gespreid bedje
bent gekomen.
„Absoluut niet. Er zijn vele goede dingen ge
daan. Maar het bedje moet nog verschrikkelijk
opgeknapt worden, opgeschud, rechtgetrok
ken en weer door elkaar gegooid. De stad is
nog lang niet af."
Tilburg is geen tussenstop voor een verdere
carrière?
(Beslist) „Geen moment denk ik aan een verde
re carrière in het openbaar bestuur. Ik ga voor
Tilburg en niet voor..."
Het kabinet?
„Nee. Ik ga in ieder geval voor deze eerste pe
riode van zes jaar en daarna zie ik wel of ik het
nog leuk vind."
U hebt nu een flink inkomen, uw echtgenote
heeft een baan. De kloosterlingen hier leven in
uiterste soberheid. Zou u dat nog kunnen?
„Ik denk dat je in het klooster nergens anders
naar verlangt. Ik heb natuurlijk geproefd van
de leuke dingen van het leven en ik zal het ver
velend vinden om dat af te stoten. Het hangt
ervan af wat sober is. Ik leef redelijk sober... ik
doe geen overdadige dingen en ik aas niet naar
meer."
Bent u van huis uit gelovig?
„Ja, Nederlands Hervormd."
Praktiserend?
„Nee, ik heb bedankt voor de kerk. Ik ben heel
intensief bezig geweest met de kerk. Ik heb in
Kerk en Wereld gezeten, heb op de preekstoel
gestaan, ik ben bijna wika geweest, een soort
pastoraal werker. Ik heb ergens in de zestiger
jaren bedankt omdat ik de manier van opere
ren in strijd vond met de achtergronden van
het geloof. De kerk was óp dat moment onder
deel van het establishment en het woord ar
moede kwam je niet tegen in die tijd."
Nu is het juist de kerk die opkomt voor de ar
men, de onderkant van de samenleving.
„Er is geen enkele reden om bisschop Muskens
verwijten te maken. Ik vind dat hij een heel be
langrijke bijdrage heeft geleverd en hij is de
eerste om erop te wijzen dat organisaties dat
moeten oppakken. Vakbeweging en politiek
doen er structureel iets aan: het minimabeleid,
het dichten van het wao-gat."
U vindt dat Muskens dat te gemakkelijk roept?
„Makkelijk? Nee. Het is nodig en het helpt. Dat
is ook de functie van dit soort mensen. Ik vind
dat ze af en toe de samenleving moeten laten
zien dat er dingen scheef zijn en dat ze zelf la
ten zien hoe het wel moet. Een beetje voorle
ven, een voorbeeld geven. Ik vind overigens
niet dat je zelf in armoede moet leven om op te
komen voor de armen."
U hebt een huis gekocht in de Tilburgse wijk
De Blaak. Wat mogen de buren straks van u
weten?
„Datgene wat ze normaliter ook van andere
buren mogen weten. We wilden wel wat priva
cy en iets lekker knus. Mijn echtgenote heeft
het al over ons Hans en Grietje-huis met lui
ken. De luiken dicht, dat heeft wel iets."
Wat moet er nog verbouwd worden?
„Er moet nog een keuken in."
Staat die er niet in dan?
„Jawel, een van 16 jaar oud, zo'n donkere keu
ken. Het moet lichter worden."
We weten dat u graag een borreltje drinkt in de
keuken, maar wat is uw aandeel in het huis
houden? U werkt beiden.
„Betrekkelijk gering. Nu hebben we een vrij
simpele parterrewoning, straks is er een keu
ken waar je aan tafel kunt zitten. Misschien
dat dat uitnodigt om me te storten op de Itali
aanse of Griekse keuken, maar ik hou niet van
koken. Ik doe altijd wel de boodschappen."
Wie maakt het lijstje?
„Hoek." (Zijn echtgenote Heieen Hoekstra-
red)
Dus zij draagt de verantwoording voor het
huishouden
„Ja, nee, nou ja.; ik help.wel mee die teringwas
op te hangen."
De was, opruimen, verjaardagskaarten?
„Dat doet zij."
Wie pakt de reiskoffers in?
„Beide. En wie legt mijn kleren 's morgens
klaar? Nou ik zelf. Hoe lang is die lijst?"
Hoe vrouwvriendelijk bent u
„Ik vind zelf nogal."
Uw vrouw moet straks elke dag 2,5 uur reizen
naar haar werk en u hebt een auto met
chauffeur...
„Nou ja, als dat de norm is voor vrouwvriende
lijkheid..."
Welke eigenschappen waardeert u in vrouwen?
(Lange stilte.) „Ja, uhh, het moet gewoon een
goed maatje zijn. Ze moet het wel leuk vinden
om gezellig te doen."
Ze moet het leuk vinden om gezellig te doen?!
„Ja, Jezus, Goh, ja Jezus. Ze moet een zelfstan
dige vrouw zijn, niet afhankelijk, niet een aan
hangsel."
U zegt wat ze niet moet zijn!
„Huh, ik was juist van plan helemaal niet de
fensief te zijn vandaag, juist een beetje offen
sief. Maar goed. Zelfstandig, eigen initiatief. Ik
vind het leuk als ze er leuk uitziet, zichzelf ver
zorgt. En als ze nadenkt over de dingen van het
leven. Het moet ook ergens over gaan."
Welke eigenschappen waardeert u in mannen?
„Dat mannen een beetje bereid zijn om ande
ren een plekje onder de zon te gunnen. Dat ze
niet al te hanig zijn, open en eerlijk zijn, dat
geldt ook voor vrouwen. En ook wel een beetje
kameraadschap."
Voldoet u zelf aan dat rijtje?
„Ja hallo..."
Met welke complimenten bent u blij?
„Met complimenten die te maken hebben met
de instelling: hij staat ergens voor, hij is zijn
verleden niet vergeten, hij is serieus bezig,
aanspreekbaar, hij is een aardige vent en hij
kan toch wel wat."
U bent nu 56 jaar, iedere carriere heeft zijn
prijs?
„Oh god, het tweede huwelijk en zo. Ik weet
niet of dat zo samenhangt. Natuurlijk je denkt
wel eens of zo'n baan, nauwelijks thuis, mede
oorzaak is van een mislukt huwelijk. Ik heb de
kinderen (twee zonen van 23 en 28 jaar) niet
opgevoed. De jongste was drie en de oudste
was acht toen ik wegging."
Waar bent u bang voor?
„Ik ben zeer bang om mezelf niet meer te kun
nen redden. Ik wil niet graag afhankelijk zijn
van anderen."
U wilt niet sterven zoals u geboren bent?
„Nee... Ik zou liever helemaal niet dood willen
gaan. Ik moet er niet aan denken, eerlijk ge
zegd."
We denken er toch allemaal wel eens aan?
„Ik zou het zo zonde vinden, omdat ik nog zo
veel wil. Het woord zonde is misschien op deze
plek een beetje raar. Ik zou het zo jammer vin
den."
Voor uzelf of voor de maatschappij?
„De maatschappij heeft dan niet veel meer aan
mij. Nee, voor mezelf. Ik heb net een nieuw
huis gekocht, het zou toch jammer zijn als ik
daar niet van kan genieten. Goh, wat zou ik
dat vervelend vinden."
