DE STEM ZATERDAG 8 NOVEMBER 1997 B1
'Ik kan niet tevreden zijn
als Van der Poel wint'
Even pauze
Richard Groenendaal pakt wat hij pakken kan
POLITIE.
Jacobs Breda Electronics
a. „„«clalisten in geluid, licht en communicatie
Laat maar, dacht ik even, ik kan me nou wel
op blijven winden over dat gelazerstraal
rond De Kuip, maar ik heb er nou effe geen
zin meer in. Dacht ik, heel even, maar als ik
kwaad ben, moet het er toch uit: Beenhak-
ker?
je zou toch verwachten dat Van den Herik
wat geleerd heeft van zijn vorige stommiteit,
komt-ie godbetert met Beenhakker aan!
Slaagt-ie er niet in om het grootste orakel
van het universum te contracteren in de per
soon van Cruijff, pakt-ie lulijzer aller tijden
nummer twee.
Ik mag hopen dat ik ongelijk krijg en dat
Feyenoord nog voor Pasen sub-top is, maar
ik vrees het ergste met die blatende lucht-
bakker aan het Rotterdamse roer. Ik zie die
spelers al staan op dat trainingsveld: waar
heeft die meneer het over? Wat bedoelt-ie?
Wat is dat voor taal? Waar gaat dit allemaal
over?
Karei Aalbers daarentegen is mijlen in mijn
achting gestegen. Heeft u de voorzitter van
Vitesse ook gezien? Magnifiek. Ik geef u een
goede raad: begin met die pokerface nooit
aan een spelletje kaart, want dan wordt u
tot op het bot uitgekleed.
Amaai, wat heeft die het mooi gespeeld, met
die nasale stem. Om te beginnen kwam die
Beenhakker hem zijn strot uit, maar hij wist
niet hoe hij hem de werf af moest schoppen
zonder een half uur later een breedgrijnzen-
de advocaat handenwrijvend op de stoep te
zien verschijnen.
Intussen had-ie nóg een lelijk akkefietje aan
zijn kop: die verduvelde Turken van Istan-
bulspor die erin geslaagd waren om hém in
het pak te doen, en dat was even wennen.
Die nog een paar miljoen van hem krijgen
voor Mario Zeman, die hij transfervrij ge
kocht dacht te hebben. Tot overmaat van
ramp zit-ie op een zak geld uit Spanje te
wachten, terwijl Sinterklaas zijn knol
nog op moet zadelen. Komt daar zijn
verlosser Van den Herik pardoes uit
de hemel vallen.
Hemelse vrede, is-ie niet alleen, zon
der zelf enig initiatief te hoeven ont
plooien, van die zilvergrijze zeurpiet
verlost, blijkt die, halleluja, ook nog
bereid om een cheque te tekenen die
hij per koerier zó door kan sturen
naar Istanbul. Vier azen uit zijn
mouw geschud, en de joker er bo
venop: 'Christmas in june...'
Als je er daarna in slaagt om met een
ernstig gezicht een prachtverhaal op
te hangen over de onmisbare des
kundigheid en ervaring van iemand
die je met pijn in het hart laat gaan
omdat je hem zo'n kans niet mis
gunt, dan ben je een kanjer. Ze had
den in Rotterdam dan wel langer na
kunnen denken over een nieuwe
trainer, maar als de opvolging van
Van den Herik binnenkort ook aan
de orde komt, lijkt mij de kandida
tuur van die juwelier uit Arnhem
voor de hand te liggen. Als ik ze ooit
nog nodig mocht hebben, ga ik daar
trouwringen kopen, want zo'n win
kel verlaat je als een gelukkig mens,
en niet met het gevoel dat je besode
mieterd bent.
Terwijl ze op Monnikenhuize nog
lang lachen, wacht ik af hoe het te
genover Varkenoord verder gaat.
Laat ik het voor de verandering posi
tief bekijken: met het aantrekken
van dat immer witte rook uitbrakende ora
kel is ons nóg zo'n tenenkrommend optre
denvan Geert Meyer bespaard gebleven. Die
heeft voor, tijdens en na die drie wedstrij
den, in woord en gebaar één ding afdoende
bewezen: dat-ie ongeschikt is als
(hoofd)coach.
'De cirkel is rond', blies Beenhakker op de
wolken van de zoveelste en de volgende si
garet richting camera, balkte nog wat ver
der, en realiseerde zich pas toen, veel te laat,
dat het hier niet louter om de bekroning van
zijn eigen carrière, maar toch ook een klein
beetje om 'het belang' van 'dat duppie'
ging.
'De cirkel is rond, dit heb ikke altijd gewild,
ikke ben daar opgegroeid, ikke heb daar al
tijd van gedroomd, ikke heb daar altijd trai
ner willen worden, Feyenoord is altijd mijn
duppie geweest, ikke, ikke, ikke, ikke'.
Wie niet inziet dat Feyenoord de benaming
dub niet past, is de eer van het trainerschap
niet waard, ikkepik. Feyenoord is geen club
en Feyenoord is helemaal geen duppie.
Feyenoord is een vereniging, waarin geen ik-
kepikkie-ego's passen.
Ikke, ikke, en de rest...? Die vreest met mij,
nog heviger dan we deden, voor Feyenoord.
Van onze verslaggever
Na zeven crossen heeft Groenen
daal dit weekeinde even rust. Vol
gende week zondag (16 november)
staat de eerste Superprestigerit, die
van Gavere, op het programma. De
zondagen erna moet hij aan de slag
in de SP-crossen van Sint-
Michielsgestel (23 november) en
Gieten (30 november).
De resultaten van Groenendaal
op een rijtje:
11 okt: Harderwijk tweede
18 okt: Hagendorfeerste
19 okt: Steinmaureerste
26 okt: Eschenbach (WB)eerste
28 okt: Tabortweede
1 nov: Dij on eerste
2 nov: Zürich-Waideerste
Sport
limhosstraat 14 - Breda/Princenhage - Tel - ^6^212881
brandweer, GGD, taxi enz.
Je kunt ze horen met
een scanner van JBE
strijd wordt korter en de omlopen kleiner.
Op die manier kom je in ieder geval geen
beklimmingen van vijf kilometer meer te
gen. De nationale titel won ik overigens op
een - aangepaste - crossfiets. Ook op dat
gebied verandert de sport snel. Dat is lo
gisch. De mountainbike zoals wij die ken
nen, is gemaakt om tochten te maken in de
Rocky Mountains. Voor vlakkere, snellere
parcoursen is weer ander materiaal ver
eist."
Gevoelens
Het grote geld dat Brentjens na zijn olym
pische titel pakte, riep volgens Groenend
aal bij de veldrijder geen gevoelens van ja
loersheid op. „Jullie weten niet wat ik ver
dien," grijnst hij. „Bart heeft geprofiteerd
van het feit dat hij de eerste olympische
mountainbike-kampioen was en dat gun ik
hem. Dat wil niet zeggen dat ik destijds een
foute keuze heb gemaakt. Ik ben op mijn
sterkst als veldrijder. Hetzelfde geldt voor
de weg. Ik kon aardig meekomen als ama
teur, maar op de weg kan ik niet zoveel
verdienen als in het veld."
Geld dat volgens Groenendaal moet rollen
en dus kocht hij begin deze week een huis
in-aanbouw. „Gewoon een huis in Gestel.
Je moet toch iets doen met hetgeen je ver
diend hebt. Ik geef toe: thuis bij je ouders
wonen, heeft veel voordelen. Nu schud ik
mijn koffer leeg en de andere dag ligt alles
gewassen en gestreken in de kast. Als ik op
mezelf woon, is dat voorbij. Wie mijn moe
der kent, weet dat. Ik zal moeten leren hoe
een wasmachine werkt. Wat je er voor te
rugkrijgt? De rust van het alleenwonen.
Pais en vree."
Richard Groenendaal scoorde
de afgelopen weken vijf zeges
en twee tweede plaatsen uit ze
ven starts. Het veldritseizoen is
amper begonnen en de 26-jarige
crosser uit Sint-Michielsgestel
is alweer de maat aan wie de
rest de eigen waarde en vorm
kan aflezen.
Zelf plaatste de Rabo-renner
zich afgelopen voorjaar voor de
spiegel. Want de vorige winter
leverde wel overwinningen,
maar niet het beoogde succes
op. Vooral teamgenoot Van der
Poel profiteerde van de malheur
en goedgeefsheid van de Mid
den-Brabander. „Iemand an
ders de zege gunnen in de hoop
er later iets voor terug te krij
gen, dat doe ik niet meer."
Groenendaal weet dat hij nog
harder moet zijn. Een gesprek
met een sporter die zegt moei
lijk overweg te kunnen met
stress-situaties.
Léon Krijnen
Door Ad Pertijs
Groenendaal: „Ik wil op eigen kracht winnen.foto's de stem/ben steffen
Alphen - Ook op de wekelijkse woensdag
middagtraining bij Nico van Hest in Al
phen is Groenendaal niet te stuiten. De
vorm is net als vorig seizoen al vroeg aan
wezig. Vorig jaar haperde de machine na
de maand november (met zeges in Por-
denone, Zürich en Gavere). Bang voor een
nieuwe vroegtijdige 'crash' is Groenendaal
allerminst.
„Ik heb me nog meer dan andere jaren
voorgenomen om te winnen wat er te win
nen valt. Het is onzin om te zeggen dat een
vroege vorm automatisch betekent dat je
eind januari uitgeblust aan het WK begint.
Bramati heeft twee seizoenen geleden be
wezen dat het kan. Hij won de wereldbe
ker, de superprestige en werd in het WK in
de eindsprint nipt verslagen door Van der
Poel. En daarnaast: iedereen moet een uur
diep gaan. Mijn vader heeft gelijk als hij
zegt dat je gemakkelijker wint als je goed
bent. De rest ziet dan meer af."
Na de bliksemstart van vorig seizoen volg
de een periode van sukkelen en tegenslag.
„Een samenloop van omstandigheden door
domme pech vaak. Achteraf gezien verloor
ik de wereldbeker al in Praag, waar ik te
gen een overstekende vrouw aanreed. Daar
kwamen de dompers van Koksijde (lek in
de beslissende fase, red.) en Heerlen (lek op
een moment dat de eindzege binnen bereik
leek, red.). Ik heb vorig jaar veel gewonnen,
maar tegelijkertijd ook weer helemaal
niks. Het enige leuke van het vorige seizoen
was dat ik heel veel verbeterd ben en dat ik
wereldbeker- en superprestigewedstrijden
kon winnen."
„Eén troost; ik was eigenlijk de beste, maar
daar koop je dus niks voor. Zelfs van mijn
eigen ploeg kreeg ik geen complimentje of
zoiets. Na zo'n seizoen sta je er alleen voor
en val je terug op je eigen omgeving. Thuis
hebben ze zulke tegenslagen wel vaker
meegemaakt (vader Reinier was de under
dog in de periode-Stamsnijder, red.) en van
mijn vader weet ik dat je op dat moment
van niemand medelijden hoeft te verwach
ten."
Sterker
26 Jaar is Groenendaal afgelopen zomer
geworden. Met de jaren voelt hij zich ster
ker, slimmer en ook harder worden. Na een
seizoen tandem-rijden met Van der Poel
was de kater over het missen van de hoofd
prijzen groot, maar de les snel getrokken.
„Wedstrijden die je zelf kunt
winnen, moet je ook pakken.
Feit is dat Adrie meer crossen
won dankzij mij, dan omge
keerd. Dat is geen verwijt aan
Adrie, alleen een nuchtere con
statering. Ik heb ervan geleerd.
Ik ben opgevoed in een trant
van: als ik jou nu help, help jij
mij later een keer. Maar zo
werkt het niet in de top van het
veldrijden. Adrie heeft me
nooit geflikt. Ik weet nu dat een
ander niets voor je kan terug
doen als je zelf om wat voor re
den dan ook een slechte dag
hebt en pech krijgt zoals in
Heerlen."
Van der Poel had daar in de fi
nale van de wereldbeker na de
lekke tube van Groenendaal
kunnen wachten en de zege aan
Jansens laten. „Nee, zoiets heb
ik geen moment van hem ver
langd. Hooguit dat hij zou
wachten, wanneer we met
tweeën op kop hadden gereden
en de rest kansloos was ge
weest. En dan nog. Ik wil op ei
gen kracht winnen. Voor mij is
de situatie nu duidelijk. Als je
de ander een keer hebt gehol
pen, direct na afloop de balans
opmaken. Zeg maar wat zo'n
zege waard is, maar ga dus niet
meer speculeren op een weder
dienst."
Veldrijder Richard Groenendaal tijdens de training in Alphen: „Het is onzin om te zeggen dat een vroege vorm automatisch betekent dat je eind januari uitgeblust aan
het WK begint.
Groenendaal en Van der Poel zijn ploeg-
makkers. Nog net niet tegen wil en dank,
maar veldrijders hebben geleerd op de eer
ste plaats naar zichzelf te kijken. „Ik kan
niet tevreden zijn als Van der Poel wint,"
verduidelijkt hij. „Alleen als ik zelf niet
kan winnen, hoop ik dat Adrie eerste
wordt." Een ploeg vormen de twee volgens
Groenendaal vooral buiten de wedstrijd.
„Voor en na de cross trekken we samen op.
We mogen van de baas (Rabo-manager Jan
Raas, red.) niet tegen elkaar rijden. We
hoeven niet samen te werken."
Twee jaar geleden, aan de vooravond van
het WK van 1996 in Parijs, kwam het tot
een uitbarsting. Groenendaal 'liep leeg'.
Hij verweet Van der Poel egoïstisch gedrag
en merkte er fijntje bij op dat zijn vader
destijds dezelfde ervaring opdeed. Na een
gesprek liep alles met een sisser af, maar
toch. „Het was geen geplande actie. Het
kwam er spontaan uit. Ik kan namelijk niet
tegen stress-situaties. Ik ben op m'n best
als alles pais en vree is. Op dat moment za
ten er wat dingen dwars. Die wil ik dan
uitgesproken hebben. Het kostte me ach
teraf wel de wereldtitel, want iedereen zat
naar mij te loeren."
Dat eigenwijze zit bij hem diep van binnen.
Vorig jaar speelde hij in Gieten (superpres
tige) met vuur door een stopteken van de
jury te negeren. Hij véeigerde uit koers te
gaan na een vermeende foute fietswissel.
„Ik wist niet wat ik in de waagschaal legde.
Een schorsing? Op zo'n moment denk ik
echt niet na over de mogelijk consequen
ties. Als ik vind dat ik in mijn recht sta,
fiets ik door. 'Zoek het maar lekker uit',
dacht ik alleen maar. Achteraf bleek overi
gens al snel dat ik weinig te vrezen had.
Het enige wat ik van de jury hoorde, waren
verontschuldigingen.
Jan Raas, zegt hij, riep hem in Gieten toe
door te rijden. „Wat dat betreft, heeft Jan
hetzelfde karakter als ik." De Zeeuwse Ra-
bo-baas heeft als enige in zijn A-ploeg
ruimte vrijgemaakt voor twee crossers. Na
het conflict met de UCI over de verplich
ting om tijdens wereldbekerwedstrijden in
landentruien te rijden, lijkt de crossliefde
bij Raas enigszins bekoeld te zijn. „Ik hoop
dat hij met ons doorgaat," zegt Groenend
aal, wiens contract eind 1998 afloopt.
Veldrit-ploeg
Een jaar geleden proefde je tussen de regels
door dat de crosser zelf na het aflopen van
zijn Rabo-contract terug wilde keren naar
een pur sang veldritploeg. „Dat was toen.
Er was wat onvrede over het materiaal. Op
dat gebied ben ik een echte freak. Ik wil al
tijd het beste van het beste hebben. In het
begin was dat er niet. Nu is alles veel beter
geregeld en hoop ik dat de situatie blijft zo
als hij nu is. De zaak steekt nu goed in el
kaar. Voor alles is er wel iemand en in de
wintermaanden laten ze me als individueel
mijn eigen plan trekken. Het enige wat ze
dan van me verlangen is dat ik de uitslagen
doorbel.
Er is veel gesproken over de voorsprong die
Groenendaal en Van der Poel ieder veldrit
seizoen meenemen vanaf de weg. Waar zij
met Rabo zware buitenlandse wedstrijden
kunnen rijden, moeten veel anderen het
stellen met Belgische B-koersen. „Om het
verschil daarop te schuiven, is te gemakke
lijk. Er komt meer bij kijken dan een goed
wegprogramma alleen. Uiteraard zijn er
voordelen. Het grootste is de motivatie.
Wanneer ik half maart begin te trainen, wil
ik begin mei in mijn eerste wedstrijd niet
gelost worden. Zo heb je ook in de zomer
een doel dat je scherp houdt. Iedereen bin
nen de ploeg weet dat mijn wegwedstrijden
in het teken van de voorbereiding op het
cross-seizoen staan. In principe hoef ik niet
meer te doen dan zo nu en dan bidons op
halen of op kop rijden. Maar toch. Je wilt
niet de slechtste van de ploeg zijn of voor
voor Jan Doedel meerijden. Ik wil bewijzen
dat ik mijn plek waard ben en dat ik iets
meer kan dan alleen maar crossen. Ook als
de dokter heeft gezegd dat ik
me (met het oog op de opbouw)
sneller moet laten lossen."
Dat Groenendaal meer kan
dan veldrijden, bewijst hij al
jaren. Als amateur deed hij op
de weg niet onder voor Dek
ker, Boogerd, Van Bon of Moe
renhout. Afgelopen zomer
greep hij - voor wereldster
Bart Brentjens - brutaalweg
de nationale titel bij het moun-
tainbiken. Het was volgens
hem geen gevolg van een frus
tratie-explosie, overgehouden
aan het veldritseizoen. „Ik had
niet verwacht te winnen," zegt
hij. Groenendaal weigert daar
om af te geven op de kwaliteit
van de ATB-top. Brentjens
miste de vorm en daarvan pro
fiteerde hij.
„Ik heb even geprobeerd om
veldrijden en mountainbiken
te combineren. Die laatste in
spanning lag me echter niet.
Steeds stond ik na een uur 'ge
parkeerd' en dat is lastig wan
neer een wedstrijd meer dan
twee uur duurt."
Misschien dat er in de toe
komst meer kans op succes is.
„Het mountainbiken en veld
rijden kruipen naar elkaar toe.
De duur van een ATB-wed-
