DE STEM
Sigiswald Kuijken met orkest op Festival Zeeuwsch-Vlaanderen
en Milieu
ELASTISCHE
KOUSEN
v.d. WALLE-
BLOMMAERT
Haydn
NDE KUN
KEN
Vrijgevochten
Eigenwijs
Hectisch
Reiswieg
Lully
I/OORDEEL 10.
zich in de spieren opho-
de toevoer van voe-
en zuurstofrijk bloed
afgestoten. Door de
oeding van het spier-
l te verbeteren, heft
lie het probleem onmid-
op.
-n het zijn, dat na on-
e krachtsinspanningen er
tjes ontstaan. De pijn
dan veroorzaakt door de
ne vochtophoping, die
itoefent op de zenuwuit-
in de spier. Spierolie
voor een snelle afvoer van
ocht, waardoor de druk
t en de pijn verdwijnt.
t en spit
maast heeft de aromare-
lex-therapeut ook uitste-
resultaten bereikt bij
ijn, veroorzaakt door
n als spierreuma, jicht,
e en spit. "De pijn zal ver
en, maar de oorzaak van
vaal wordt natuurlijk niet
enomen.
aat hier tenslotte om een
Maar spierolie zal wel
enorme verlichting bren-
merktVan der Pluym op.
Grote Gids
Sigiswald Kuijken richtte in 1972
het barokorkest La Petite Bande op,
dat gebruik maakt van authentieke
instrumenten en de oorspronkelijke
uitvoering zo dicht mogelijk probeert
te benaderen. Het was helemaal niet
de bedoeling dat La Petite Bande een
permanent orkest zou worden, maar
het succes was en bleef groot. Dit jaar
bestaat La Petite Bande 25 jaar.
Het orkest speelt tijdens het Festival
van Zeeuwsch-Vlaanderen,
dat op 11 september van start gaat.
Drogisterij
Parfumerie
Stationsweg 9
HULST I
,jj Tel. 0114-313093^
iG
ïK_
Kei
I I I I I
DINSDAG 9 SEPTEMBER 1997 D1
Het echtpaar Marleen en Sigiswald Kuij
ken met hun dochters Marie (links) en Eva
(rechts): „We proberen bewust te leven, we
hebben geen televisie en een video is voor
kleine kinderen.
'Ik zie meer dan ik hoor'
Ach, hoe spannend was het in 1958
toen ik met Wieland in Antwerpen
zocht naar een goedkope gamba! Tij
dens mijn conservatoriumtij d heb ik
alles gestudeerd van Renaissance tot
en met hedendaagse muziek. In 1971
ben ik les gaan geven, niet teveel, want
ik wilde tijd hebben om te musiceren
en een jaar later heb ik La Petite Ban
de opgericht."
Aanleiding voor de oprichting was de
opname van Le Bourgeois Gentilhom-
me van Lully. De orkestbezetting en de
naam werden ontleend aan het orkest
van Lully zelf, toen deze aan het hof
van Lodewijk XIV werkte.
In de beginperiode speelde men vooral
Franse barokmuziek, daarna het Itali
aanse repertoire en Bach en de laatste
jaren trekt het orkest vooral de aan
dacht met interpretaties van de klas
sieke meesters Haydn en Mozart. De
componisten die ook tijdens het Festi
val van Zeeuwsch-Vlaanderen in Koe
wacht op het programma staan.
Het 25-jarig jubileum wordt gevierd
met concerttournees met pianoconcer
ten van Mozart, Parijse symfonieën en
de celloconcerti van Haydn, oratoria
van Bach en hernemingen van de ope
ra's La Serva Padrona van Pergolesi
en Le Nozze di Figaro van Mozart.
„Ik heb jarenlang het verwijt gekregen
dat ik als niet-gelovige Bach niet zou
kunnen uitvoeren. Ik blijf een geus,
maar ik heb wel een geloof en ik denk
dat ik bewezen heb dat ik Bach kan
spelen en dirigeren," glimlacht Sigis
wald Kuijken.
Hij zegt dat hij een bijzondere band
heeft met Haydn. „De muziek van hem
heeft me geleerd hoe ik iets levendig
moet houden."
Festival van Zeeuwsch-Vlaanderen van 11
september tot en met 4 oktober, met o.a.
The Academy of Ancient Music, Nationaal
Orkest van België, Banatul Filharmonisch Or
kest en het Breda's Mannenkoor. Op ver
schillende locaties in Zeeuws-Vlaanderen.
Barokorkest La Petite Bande o.l.v. Sigiswald
Kuijken treedt woensdag 24 september op in
de rk-kerk in Koewacht, aanvang 20.00 uur
Krachtige
landschappen
van Robert
Zandvliet
Leon de Winter
gefascineerd
door glamour
van Hollywood
pagina d2
pagina d3
pagina d4
Door Jeanette Vergouwen
De deur zwaait wijd open. Sigis
wald Kuijken op kousevoeten no
digt met een brede glimlach uit om
er gezellig bij te komen en aan tafel
aan te schuiven. In de kamer zijn de
sporen van het de vorige avond ge
geven huisconcert nog aanwezig.
De imposante vleugelpiano trekt de
aandacht en maakt meteen duide
lijk dat in huize Kuijken veel, zo
niet alles, om muziek draait.
Ongeveer aan het eind van het gesprek
doet hij een bekentenis: „Ik heb niet
zulke goede oren. Ik zie meer dan ik
hoor. Daarom heb ik altijd de parti
tuur voor mij. Vals is natuurlijk vals
en de tertstonen zorgen absoluut voor
een mooie inkleuring. Ik ben enorm
streng tijdens het instuderen, maar een
uitvoering is meestal een feest. Denk
alleen niet dat het allemaal vanzelf
sprekend gaat."
De Kuijkens laten zich niet opjagen.
«Dat vind ik onnozel", lacht Sigis
wald. „We proberen bewust te leven,
we hebben geen televisie en een video
is voor kleine kinderen. Die tijd beste
den we liever aan lezen. Ach, laat men
naar denken wat men wil. Ik ben ge
woon van een ander ras." Er is sprake
van een echte Kuijken-dynastie. De
eerste Kuijken kwam als Nederlander
naar Dilbeek bij Brussel en kreeg zes
zonen. Hij hield van echt Germaanse
namen: Wieland, Sigiswald en Bar-
fflold. Het gezin kende geen muziek
cultuur, er was niet eens een radio.
Toch zouden drie van zijn kinderen op
muzikaal gebied internationale roem
verwerven. Sigiswald (de vijfde in het
JjW) stichtte samen met Marleen
lhiers zijn gezinnetje in Asse bij Brus
sel en hij is weer de vader van drie mu
zikale dochters.
«Wij^waren thuis vrijgevochten jon-
fuu" ze!? SigiswaW- ..Van vader
ebben wij de technische kant geërfd
en van moeder de muzikale kant. In
aar inmilie zaten veel amhteurmusici.
Bij ons thuis waren we niet con
ventioneel en nogal inventief. Dat
heb ik behouden. Dat er zoveel
kinderen Kuijken iets met muziek
doen, zal wel in de genen zitten."
Met plezier vertelt Sigiswald over
zijn eerste kennismaking met de
muziek.
„Toen ik nog geen zes jaar was,
kreeg ik natte pleuris en ik heb
maanden thuis gezeten. Mijn
broers Arnout en Wieland hebben
toen een soort krijshout, een 6-sna-
rige gamba, gebouwd. Wieland zat
op pianoles en om de tijd door te
komen, speelde hij en krasten wij
op onze gamba's Josquin Desprez
en Lassus.
In 1952 verhuisden we naar Brugge
en mochten we naar het stadscon-
servatorium. Wieland studeerde
piano en ik viool. Toen Wieland 15
jaar was, koos hij voor cello. Mijn
ouders waren het daar niet mee
eens en dus pakte Wieland de fiets
en vertrok. Na twee weken kwam
hij terug en begon aan zijn cello
studie. Op zijn 17e had hij een eer
ste prijs in Brugge en op zijn 19e
een eerste prijs conservatorium in
Brussel."
Marleen Thiers kokkerelt inmid
dels in de met fraaie tegels bezette
keuken en maakt in een mum van
tijd een vegetarische maaltijd
klaar. Haar zegje wil ze ook kwijt
en zij vertelt over haar eerste ontmoe
ting met Sigiswald Kuijken. „Ik was
15 jaar en volgde een cursus van de
Halewijn Stichting. Hij was daar ook,
een jaartje ouder en ik vond het een ei
genwijze jongen."
„Dat is toch geen slechte eigenschap,"
onderbreekt haar echtgenoot haar.
Marleen: „Ja, ik vond je interessant,
maar niet echt leuk en toch wel een ra-
j:e. Je vroeg me om te verkeren en toen
ik zei dat ik al een jongen had, zei je
gewoon: dat geef niet, dat komt alle
maal goed. Wel, je hebt een idylle ver
stoord, maar het is goed gekomen. We
zijn in 1966 getrouwd en we hebben
Sigiswald Kuijken, violist, gambist, dirigent en vader van drie muzikale dochters: „Avantgarde muziek, dat be
tekende hard werken en veel plezier hebben.foto's camile schelstraete
een mooi gezinnetje."
Zij studeerde een jaar bij Arthur Gru-
miaux en Sigiswald bij Maurice Ras
kin. In het begin van hun huwelijk was
het geen vetpot. Sigiswald: „Het was
meteen aanpakken geblazen. Na mijn
studie speelde ik in verschillende en
sembles. Avantgarde muziek, dat bete
kende hard werken en veel plezier
hebben. Cage spelen met 35 man op
het podium en 15 mensen in de zaal.
Niets was gek genoeg. Maar je leert er
veel van. Onze dochter Sara is lid van
een barokensemble en een ensemble
dat 20e eeuwse muziek speelt. Dat is
heel goed."
Sigiswald Kuijken liet in 1969 rigou
reus de gebruikelijke wijze van viool
spelen, met kinstuk en schoudersteun,
los. Hij is net als Frans Bruggen en
Gustav Leonhardt een baanbreker
voor de authentieke uitvoeringsprak
tijk.
Niet alleen Sara (viool en altviool)
maar ook de dochters Marie (piano en
zang) en Veronica (piano en viool) heb
ben nu reeds een plaatsje veroverd in
de muziekwereld. Dat geldt ook in
meerdere of mindere mate voor de kin
deren van Wieland en Bart.
De broers bezaten twee nationaliteiten
en kozen later voor de Belgische, om
dat de militaire diensttijd daar minder
lang was. De band tussen de broers
noemt Sigiswald niet echt sterk. „Wel
beroepshalve, we zijn hele goede colle
ga's en we zitten óp dezelfde golfleng
te. We leiden allen een hectisch leven."
Dochter Sara laat blijken dat het niet
gemakkelijk is om, als dochter van een
beroemde vader, een weg te vinden in
het muzikale landschap. „Je wordt al
tijd met hem vergeleken en dat is niet
prettig. Als kinderen hebben we steeds
zelf mogen kiezen, er was nooit dwang.
Bovendien zijn mijn ouders niet alleen
goede musici, het zijn ook toffe
mensen. En... dat eigenwijze dat
heb ik ook. Ik heb gitaar, viool en
piano gestudeerd, voor ik op mijn
16e definitief voor de altviool koos.
Mijn ouders hebben een heel uitge
sproken mening. Bij ons thuis
wordt vegetarisch gegeten en pro
beert men milieubewust te leven.
Zij hebben ook twee kinderen aan
genomen, Eva en Simon. Zij von
den dat zij hun welvaart moesten
delen met kinderen uit de derde
wereld."
Dochter Marie eet een hapje mee.
„Ik heb mijn diploma's voor piano,
maar ik ga verder in zang. Samen
met mijn zusje Veronica vorm ik
het duo I Pulcini (de Kuijkentjes).
Ik zie mezelf niet als operadiva. ik
heb gekozen voor het lied, het ora
torium en de barokopera. Ik werk
ook mee aan de producties van La
Petite Bande. Wij zijn we opge
groeid met en tussen muziek."
Moeder Marleen kijkt meewarig.
„Dat was een mooie tijd. Soms
nam ik de baby gewoon mee en
stond de reiswieg in de orkestbak.
Toen kon ik nog veel tijd aan de
kinderen besteden. Gelukkig zijn
ze nu groot, want de agenda staat
al vol tot 2000. We moeten onze va
kanties bewust plannen. Dit jaar
zit er geen vakantie in. Te druk, het
jubileum hé."
In 1995 hebben Sigiswald en Marleen
Kuijken 7 weken vrij-af genomen en
hebben honderden kilometers te voet
afgelegd. „Een pelgrimstocht naar
Santiago de Compostela. Een geweldi
ge ervaring. Die rust, dat dicht bij de
natuur staan. Onvergetelijk en verrij
kend."
Tijdens de studieperiode moest Sigis
wald Kuijken, volgens eigen zeggen,
schipperen.
„Je moest doen wat de leraar eiste,
hem niet tegenspreken, maar onder
tussen ging ik wel mijn eigen weg.
Figuranten
verdringen
zich voor
opera Aïda
