£S?
Iviko bakt zich de wereldtop in
Verhuizen is vaak beter dan verbouwen
Londen centrum
vermogensbeheer
bank ABN Amro
ibitieus BelCompany slaat vleugels uit in Baronie van Breda
ECONOMIE
A7
>r een danscursus!
•lieren van 13 jr.
icht)paren
Prijsoffer
Uitstraling
Verhuizen
Boemerang-financiering
Nullen aan
de macht
ZATERDAG 6 SEPTEMBER 1997
11997
X 97
kiesbureau ts een onafhankelijke organisatie
h projectmatige detachering van bouwkundig
bouwkundigen. Technkl op mts%hts- en tu.
Ingezet ten behoeve van omwerp, constructie
I calculatie, werkvoorbereiding, uitvoering,
lezicbt en advies,
e opdrachtgevers zoeken wij:
ERKEN
tbel- en leidingwerken voor nutsbedrijven
tie uitvoering, kwaliteitsbewaking, werk-
Ivast dienstverband voor uitvoerder op
jdegen inwerkperiode in de uitvoering en
I en kademuren bepaalt u in samenspraak
t richting vast dienstverband voor jonge
IKVOORBEREIDER
breidingsplannen, rioleringen, reconstruc-
Jation, besteks- en werkvoorbereiding,
■collegiaal team voor enthousiaste MTs-er,
tOJECTBEGELEIDER
t.b.v. woning- en utiliteitsbouw. Werkz:
■uiteenlopende projecten m.b.v. arkey/aso
Irantwoordelijkheid en vrijheid wordt
Iwoning- en utiliteitsbouw. U bent verant-
Jtart op nieuwbouw groot utiliteitswerk in
I opdrachtgever, planningen, inkoop, kos-
lessant project richting vast dienstverband
1 jr. erv.
«n utiliteitsbouw. U start op woningbouw-
Jbn met werkvoorbereiding verantwoordelijk
jjject. Inhoudelijk en financieel interessante
Mark Hassink
Ody van den Broek
013 544 41 44
m redactie economie
pe groei van de telefonie-
irkt gaat sne^er dan die van de
markt in de jaren tachtig. Rap
't worden en de hielen lichten, is
pchter niet bij, waarschuwt Henk
steeg, directeur van BelCom-
Daarvoor zijn de winstmarges
,erjng. Toch groeide de telefoon
neten in twee jaar van nul
ar veertig vestigingen.
r dagen slaat de dochter van het
blonds Macintosh de vleugels uit in
van Breda. Afgelopen week
aal van 19.00-21.WI uur.
Kids vanaf 7 Jr.
Scholieren vanaf 13 jr.
Twens
Alleenstaanden
(echt)paren
Senioren 55+
Bij VGZ is een zorg-
aantrekkelijke premie,
^n van uw rust?
een vrijblijvende offerte
rzekering
_M V
BD0609
ging in Oosterhout het 35e filiaal open,
terwijl volgende week in Breda de 36e
vestiging van start gaat. Eind dit jaar
zal BelCompany veertig zaken runnen.
Van een hype kun je niet eens meer
spreken, weet Kamsteeg. Hij tekent de
toekomst uit zijn hoofd. „In Nederland
hebben acht mensen op de honderd een
mobiele telefoon, een verdubbeling ten
opzichte van anderhalf jaar geleden.
Nog vóór het jaar 2000 gaat dat aandeel
naar 25 procent. We hebben dus nog een
behoorlijke groei voor de boeg."
Alle in rood-blauw uitgevoerde Bel-
Company-winkels (Kamsteeg: „Nee,
daar zit geen filosofie achter. We von
den het gewoon mooie kleuren") zijn
exact hetzelfde ingericht. Tot en met de
nietmachine, de perforator en de klap
pers op de administratie. Voor Kam
steeg is de zo ver doorgevoerde unifor
miteit een teken van kwaliteit. „Onze
winkels zijn direct herkenbaar. Dat
schept vertrouwen. Daarmee weet de
consument dat we er over een jaar ook
nog zijn."
Voor die continuïteit is hij niet be
vreesd. Niet alleen de groei van het
'park' mobiele bellers biedt nog volop
ruimte, ook in de toepassingstechniek
zit nog volop perspectief. Mobiele tele
foons bieden ook al de mogelijkheid
voor bijvoorbeeld e-mail en data-com
municatie.
Voor consumenten is de telecom-markt
opgesplitst in drie segmenten. Niet-ge-
specialiseerde ketens als Halfords en
Dixons, de traditionele lokale vakhan
dels en de gespecialiseerde winkels. In
deze laatste categorie zitten vier ketens:
Primafoon, BelCompany, Phones 4U en
de franchiseketen Comshop. Een vrij
kleine groep. Vandaar dat BelCompany
in een hoog tempo doorgaat met het op
vullen van de witte vlekken in Neder
land. Kamsteeg zou nog wel sneller wil
len groeien, maar de speurtocht naar
geschikte lokaties in binnensteden en
winkelcentra valt niet altijd mee. In
Breda en Oosterhout deden zich goede
mogelijkheden in de (ver)nieuw(d)e
winkelcentra Arendshof en De Barones.
Nederland zal al snel te klein worden
voor het ambitieuze BelCompany. Met
een schuin oog kijkt Kamsteeg al naar
het buitenland.
„De achterstand op de Duitse markt
hebben we in korte tijd ingelopen. Daar
is zeker nog ruimte voor een keten als
BelCompany."
INEEN kleinschalig,
(nood geboren, fa-
iekje voor de produc-
ivan verse frites is
ïiko in 35 jaar doorge-
0Omd naar een multi-
tional in aardappel-
oducten. Met tien pro-
ïctiebedrijven in Euro-
en de Verenigde Sta-
i behoort Aviko in de
treld tot de top-vier in
jnbranche. „En we
ijvengroeien," zegt di-
{tievoorzitter Jan Zik-
n (57).
«rCliris van Alem
(enderen - Ze spatten er bijna
de frietjes. Tegen de don-
rtlauwe zijwanden van de
i-vrachtwagens dansen
inderden goudgele patatjes als
nels gerecht. Op het fa-
rieksterrein in Steenderen
ichten de trucks op een nieuwe
diepgevroren aardappel-
oducten.
«r, tussen de hoog opgescho-
nmaïs en groene weiden, zetelt
vierde grootste aardappelver-
erker ter wereld in een kantoor
inder opsmuk met zicht op de
taaarden van de IJssel.
meen miljard kilo aardappe-
ai verwerken de tien Aviko-
mductiebedrijven in Europa
tederland, Polen, Duitsland,
Igië en Verenigd Koninkrijk)
de Verenigde Staten dit jubi-
umjaar Als voorgebakken
epvriesfrites, aardappelkro-
rtten, pommes rissolées, pom-
en versproducten als ge
lokte aardappelschijfjes en
okjes zijn ze terug te vinden in
koelvitrines van menig super-
•arkt in de wereld.
!n allemaal onder de merk-
lam Aviko. Iedereen kan het
tspreken, het betekent in geen
le taal iets raars en het is
ids achterstevoren te gebrui-
zegt directievoorzitter ir.
Zikken. Aviko regeert de
ropese markt met een aandeel
ruim twintig procent en
Bat achter het Canadese Mc-
dn en de Amerikaanse ConA-
a Group en Simplot de vierde
aats op de wereldranglijst van
'dappelverwerkers in. Zikken:
in we blijven groeien.
slijke hap
at de Aardappel-Verwerkende
jtetrie Keppel en Omstreken
Het productieproces bij Aviko in Steenderen.
ooit tot zulke hoogten zou rei
ken, kon het groepje aardappel
telers dat de naamloze vennoot
schap in 1962 stichtte niet be
vroeden. Hun doel was nieuwe
afzetmogelijkheden te vinden
voor aardappelen op het moment
dat de pieper nauwelijks iets op
bracht. Zo wierpen ze zich op de
verse voorgebakken frites. De
360 ton die Aviko in 1962 produ
ceerde wordt anno 1997 in lutte
le uren weggedraaid.
De boeren zijn nog louter aard
appelleveranciers voor Aviko en
bezitten sinds 1970 geen aande
len meer. Die zitten bij Cebeco
Handelsraad (70 procent) en
Cosun (30 procent). Zij vangen
weliswaar hun deel van de
winst, maar laten Aviko verder
vrij. Zikken: „Wij moeten onze
eigen broek ophouden. Veel van
het geld dat we verdienen heb
ben we zelf kunnen investeren.
Ik schat dat we in Europa vanaf
de start zo'n half miljard geïn
vesteerd hebben."
De 1200 wereldwijd actieve Avi-
ko-ers waren vorig jaar goed
voor een omzet van 688 mil
joen. „Omzet in geld zegt niet zo
veel," meent Zikken, „als de
aardappelprijs laag is merk je
dat meteen in je omzet." Over de
winst wordt geen mededeling
gedaan. „Misschien zijn wij in
derdaad wel een smakelijke hap
voor de concurrentie, maar de
aandeelhouders beslissen. Onge
twijfeld zal Cebeco Handelsraad
wel eens met overnamekandida
ten hebben gepraat, maar ze
peinzen er niet over ons te ver
kopen. We hebben power genoeg
om zelfstandig Voor te kunnen
bestaan."
De onstuitbare opmars van fast-
food heeft Aviko in de kaart ge
speeld. In 1970 werd naast 'Kep
pel', 'Steenderen' opgestart. De
aardappelberg van 40.000 ton
die toen werd verwerkt was vier
jaar later al ruimschoots ver
dubbeld en overschreed in 1990
de miljoen ton. Inmiddels waren
de Limburgse Fritesspecialist en
het Apeldoornse Castel Frites al
overgenomen, evenals producen
ten in Duitsland en België.
De Berlijnse Muur was nog niet
verpulverd of Aviko zette zijn
voeten in het Oostblok. In 1994
werd in Polen, samen met con
current Farm Frites uit Ouds
hoorn, een eigen fabriek gestart.
„Ze voerden importheffingen tot
vijftig procent in. Dan sta je
voor de keuze: of zelf beginnen
of wegblijven. Farm Frites had
ook plannen om daar iets te be
ginnen er was geen plaats voor
twee fabrieken. Vandaar," ver
klaart Zikken. Polen is de enige
plek waar Aviko op 4000 hectare
zijn eigen aardappels teelt.
Dikke frieten
Twee jaar geleden stak Aviko de
Atlantische Oceaan over en
bouwde een productiefabriek
voor 200.000 ton in Jamestown
in North Dakota, op het moment
dat de Noordamerikaanse con
currentie zijn greep op de Euro
pese markt aan het verstevigen
was. „We hadden daar voor geen
meter marktpositie," zegt Zik
ken, „maar als het je doelstelling
is tot de top-vier van de wereld
te behoren dan kun j^ niet weg
blijven van de grootste markt ter
wereld. Voordat we aan het bou
wen sloegen, hadden we al een
deel van de productie verkocht
aan fast-foodmannen."
FOTO KARIN SPITHOVEN
Aviko wil minimaal de groei van
de markt bijhouden. Uit het ei
gen lab moeten minstens twee
nieuwe producten per jaar ko
men. Vlaamse Frieten en - 'Oma,
wat heb je dikke frieten' - Oma's
Smulfrieten zijn de laatste hits.
„We zullen ons blijven ontwik
kelen en we zullen blijven bou
wen. Ideeën hebben we wel,
maar daar laten we niks over
los," zegt Zikken. Aan avontu
ren buiten de pieper zal Aviko
zich niet zo gauw wagen. „We
zijn aardappelmannen."
Na bijna twintig jaar Aviko ver
toont Zikken nog geen aardap
pelmoeheid. „De business die
wij bedrijven is zo uitdagend, zo
dynamisch. Wij zijn ontzettend
scheppend, vernieuwend en we
reldwijd bezig. Dat is een uitda
ging waar ik al mijn energie in
kwijt kan."
Verbouwen uit onvrede met de
'en de huidige woning blijkt vaak weg-
»id geld en verspilde moeite. Het
'oldane gevoel na de verbouwing ebt in
e Praktijk vaak snel weg, waarna dat
oude gevoel van ontevredenheid weer
t knagen. Was verhuizen eigenlijk
Sren betere oplossing geweest?
Verbouwen aan ons huisje lijkt wel een
weede natuur, zo nijver zijn veel men
sen steeds maar bezig om iets aan hun
®s te veranderen of te verbeteren.
ü°k de kundigste doe-het-zelvers zijn
ar alleen al voor de materialen veel
Seld mee kwijt. Wie voor de lol altijd
®aar aan het (ver)timmeren is kan dat
Schouwen als een hobby die geld
°st, net als de meeste hobby's.
"•ders ligt het voor degenen die onte
rfden zijn met hun woning en die ho-
Pen hun woning met een verbouwing
"an te kunnen passen aan hun huidige
oonwensen. In de praktijk is dat vaak
e8gegooid geld (en verspilde moeite),
mdat kort daarop alsnog verhuisd
naar een grotere en/of luxerë wo-
'ng. het idee van veel eigen huisbe-
oners dat een verbouwing bijdraagt
an de waarde van hun woning is in
^rreweg de meeste gevallen een illu-
®rimet dat laatste te beginnen: bouw-
ndige gebreken of achterstallig on-
r °nd kunnen wél de waarde druk-
di>n V?°r zover ^et wo°nc°mfort daar-
k °r "Uiderlijk wordt beperkt. Het is
o mbeeld geen pretje om bij regen
ten nnenshuis de paraplu op te moe-
fflarw ^aar in een willige huizen-
zelf u oals we *üe al jaren kennen, kan
s het waardedrukkende effect daar
van beperkt zijn. Als zo'n huis met een
lekkend dak op een schitterende plek
staat, weegt dat laatste zo zwaar dat
adspirant-kopers al gauw dat gebrek
bagatelliseren, vooral als vele kopers
dringen om dat huis.
Omgekeerd is het echter een feit dat, als
de huizenmarkt er slecht voorstaat -
zoals in het begin van de jaren tachtig -
en kopers kunnen kiezen uit vele mooie
huizen, dan is een huis met hinderlijke
gebreken nagenoeg onverkoopbaar. Of
er moet een prijsoffer gebracht worden
dat (meestal) ver uitgaat boven de kos
ten van herstel. Herstel is onder derge
lijke omstandigheden dus wel degelijk
lonend.
In het algemeen is het uiteraard ook
voor de bewoners zelf prettig als het
huis in behoorlijke staat van onderhoud
verkeert. Onderhoud is dan ook een
normale kostenpost, zowel voor ver
huurders als voor eigenaar-bewoners.
Er zijn verbouwingen die merkbaar bij
dragen aan verbetering van het woon
comfort, zoals het aanbrengen van iso
lerende voorzieningen, het aanbouwen
van een serre, bewoonbaar maken van
een kale zolder en dergelijke. De kosten
daarvan kunnen, afhankelijk van de lo
kale marktomstandigheden, soms een
beetje doorwegen in de waarde.
Drie financiële deskundigen
schrijven afwisselend over
geldzaken in de privésfeer
B. Bakker C. Groenewegen
Maar stel dat de kosten ƒ30.000 bedra
gen en het huis zelf voor de verbouwing
200.000 waard is. Misschien staan er
in de regio wel huizen te koop voor
220.000 die alles al hebben wat er nu
Vandaag: W. van der Kleijn
verbouwd wordt. Dan is de maximale
bijdrage aan de waarde dus 20.000.
Maar misschien staan er ook huizen die
behalve die extra voorzieningen ook
nog eens in een wijk liggen met een be
tere uitstraling, en die bijvoorbeeld
240.000 tot 250.000 moeten kosten.
Dan wordt het verschil met 220.000 of
230.000 te klein, want dan zeggen veel
kopers: ik neem liever meteen de stap
naar dat wat duurdere huis.
We hebben het hier over puur functio
nele verbouwingen. De meeste verbou
wingen gaan echter om verfraaiing of
meer luxe. Daarbij zijn badkamers en
keukens favoriet. Verbouwing daarvan
kan eveneens behoorlijk in de papieren
lopen en wie beide natte cellen stevig
aanpakt, kan al gauw richting 50.000
aan verbouwingskosten gaan.
Het is een illusie dat dit geld er bij ver
koop ooit uitkomt. Keukens en badka
mers zijn onderhevig aan persoonlijke
smaak. Alleen als het comfort echt ge
brekkig is, kunnen de kosten van een
voudige aanpassingen en verbeteringen
rendabel zijn: het eventuele waarde-
drukkend effect wordt dan gecompen
seerd. Maar al het meerdere is luxe, en
als zodanig ook voelbaar in de eigen
portemonnee. Het komt regelmatig
voor dat kopers de kostbare 'droom-
keuken' van de vorige bewoners er di
rect uitgooien en iets naar hun eigen
smaak laten neerzetten...
Wie dus serieus wil weten of een ver
bouwing bijdraagt aan waardever
meerdering zou er eigenlijk een plaat
selijk goed bekende makelaar bij moe
ten halen. Die zal er wellicht al direct
op wijzen dat het veel voordeliger is om
voor de huidige opbrengst van het huis
(dus nog voordat de verbouwing is uit
gevoerd) plus de geplande verbou
wingskosten beter een ander huis kan
worden gekocht!
Dat geldt met name voor de groep die
aan het verbouwen slaat vanwege on
vrede met hun huidige woning omdat
die te klein, te eenvoudig of te slecht
geïsoleerd is in het licht van nieuwe
woonwensen en grotere financiële mo
gelijkheden. Het voldane gevoel na de
verbouwing ebt in de praktijk vaak snel
weg, waarna dat oude gevoel van onte
vredenheid weer komt knagen. Met als
resultaat dat een paar jaar na de ver
bouwing alsnog gekozen wordt voor
een ander huis. Dan is het in de verbou
wing gestoken geld dus grotendeels
verspilling geweest.
Soms ook is de keuze voor een verbou
wing welbewust een noodoplossing: de
krapte op de huizenmarkt brengt som
mige mensen ertoe om ervan uit te gaan
dat ze toch geen betaalbaar alternatief
kunnen vinden en in afwachting van
toenemend aanbod toch hun huidige
woning verbouwen. Ook dan is het ech
ter nuttig om eerst de huizenmarkt te
verkennen, hetzij direct bij makelaars,
hetzij via advertenties in dagbladen' en
woonbladen of op Internet (waar het
overgrote deel van het NVM-aanbod te
vinden is onder www.nvm.nl).
De hausse in verbouwen van de laatste
jaren is mede gevoed door de waarde
stijging van koopwoningen en de daar
door ontstane ruimte om extra geld op
te nemen.
Omdat tegelijk de rente daalde (ten op
zichte van de hypotheekrente die de
meeste mensen eerder hadden afgeslo
ten) leek dat extra geld 'gratis'. Een
voorbeeld: 150.000 lenen tegen 8 pro
cent kost 12.000. Als de rente daalt
naar 6 procent kun je voor die rentelast
van 12.000 twee ton lenen! Dus door
de oude hypotheek over te sluiten, krijg
je in dit voorbeeld dankzij de gedaalde
rente voor dezelfde rentelasten ƒ50.000
contant in handen.
Vooral voor mensen die een spaarhypo
theek hebben is die kostenvergelijking
onvolledig en vaak een schijnredene
ring. Maar in het kader van de afweging
'verbouwen of toch maar verhuizen?' is
ook nog belangrijk dat de hypotheek
verhoging later de verhuismogelijkhe-
den beperkt. Immers, de vrije waarde is
afgenomen, zodat ook minder geld kan
worden meegenomen ter aanbetaling
van een volgend, duurder huis. De 'gra
tis' financiering van de verbouwing
werkt dan als een boemerang, vooral
voor de spijtoptanten, degenen dus die
later alsnog willen verhuizen.
Sommige cijfers bieden
dezelfde ademloze verge
zichten als de meest ge
slaagde vakantiekiekjes. In de
afgelopen zomer becijferde de
Organisatie voor Economi
sche Samenwerking en Ont
wikkeling in Parijs voor het
eerst het vermogen van de ge
zamenlijke pensioenfondsen
en verzekeraars in de wereld.
Met zijn allen bezaten deze zo
genaamde institutionele be
leggers in 1995 maar liefst
23.000 miljard dollar ofwel te
gen de toenmalige dollarkoers
ruim 37.000 miljard gulden.
In 1990 was dat nog 22.000
miljard gulden. In vijf jaar tijd
wisten de pensioenfondsen en
levensverzekeraars van deze
wereld hun vermogen met
15.000 miljard gulden op te
voeren, evenveel als we in Ne
derland op dit moment met
zijn allen in 30 jaar verdienen.
Het meest succesvol waren de
Amerikaanse institutionele
beleggers. Die verdubbelden
in vijf jaar hun vermogen tot
19.000 miljard gulden. De
tweede plaats werd ingeno
men door Japan met 6.400 mil
jard gulden. Nederland kwam
na Engeland, Frankrijk en
Duitsland uit op de zesde
plaats van de wereldranglijst
met een pensioenvermogen
van bijna 1000 miljard gulden.
Waarlijk niet slecht voor een
vouw in de wereldkaart met
slechts 15 miljoen inwoners.
Per hoofd van de bevolking
behoren we daarmee zonder
meer tot de koplopers als het
om opgepot collectief vermo
gen gaat.
De 37.000 miljard gulden in
1995 verklaart ook goeddeels
de euforie op de effectenbeur
zen sindsdien, want al dit geld
perst zich als een mammoet
tanker door de sloten van de
wereldeconomie op zoek naar
rendement. En aandelen zijn
daarbij een gewild object.
Geld moet nu eenmaal jongen.
En dat is meteen het meest be
angstigende aan deze zak met
geld.
Immers, geld is niets anders
dan de wachtkamer tussen
koop en verkoop. Iemand
heeft zijn product of prestatie
al verkocht en kiest tijdelijk
voor de geldvorm alvorens zelf
een dienst of een product te
kopen. Duurt die tussenperio
de langer en wordt er een ver
goeding betaald voor het af
zien van consumptie, dan spre
ken we van vermogen. In we
zen is geld louter een aan
spraak om nu of in de toe
komst iets te kunnen kopen.
Er ligt dus 37.000 miljard gul
den te wachten om in de toe
komst uitgegeven te worden.
Van besteding is op dit mo
ment afgezien in ruil voor al
lerlei toekomstige rechten en
aanspraken als pensioenen, le
vensverzekeringen en andere
zekerheden. Dat betekent dat
al dat geld in de tussenliggen
de periode wel moet renderen
om tezijnertijd alle toegezegde
verplichtingen te kunnen ho
noreren. En hoe groter de pot
met geld, des te zwaarder deze
opgave.
Stel dat op de 37.000 miljard
een rendement nagestreefd
wordt van slechts 6 procent.
Dan moet er jaarlijks aan ren
te, dividend of koerswinst al
evenveel worden verdiend als
het hele bruto nationaal pro-
dukt van een land als Frank
rijk of Engeland. En dat elk
jaar opnieuw en steeds iets
meer, want het rendement van
dit jaar eist zelf volgend jaar
ook tol.
Er moet dus steeds meer ver
diend worden, terwijl de meest
voorkomende vergoeding, de
rente, door de overvloed aan
geld afneemt. Afgelopen jaren
hebben de aandelenmarkten
de gevolgen van deze daling
opgevangen. Maar dat kan
niet onbeperkt doorgaan. Met
hun geld waren de institutio
nele beleggers al in 1995 in
staat maar liefst anderhalf
keer alle aandelen in de we
reld op te kopen.
Onverzadigbaar zwermt het
institutioneel vermogen over
de aarde op zoek naar nieuwe
bestedingsmogelijkheden. Dat
betekent dat op de thuismark
ten de zweep over de produk-
tie gaat. Uit een ander onder
zoek van de OESO, dat deze
vakantie op de deurmat plofte,
blijkt dat Nederland en de VS
op het punt van arbeidspro
ductiviteit eenzaam aan de top
staan. Van de onderzochte
sectoren scoort Nederland in
11 gevallen het hoogst en de
VS in 13 gevallen. We hebben
het meest geld en beulen ons
tegegelijk het meeste af.
Maar ook naar het buitenland
worden de tentakels uitge
strekt. De landen met het
grootste institutionele vermo
gen zijn ook de landen met de
hoogste kapitaalexport. Dat is
geen toeval. Kan het niet thuis
verdiend worden, dan maar el
ders. Steeds meer raken we fi
nancieel verstrikt in het finan
cieren van onze eigen toe
komst. De nullen zijn aan de
macht gekomen.
Amsterdam (anp) - ABN Amro wil Londen uitbouwen tot haar
centrum voor het internationaal vermogensbeheer in Europa.
In Amsterdam blijft het Nederlandse deel van het vermogens
beheer. ABN Amro gaat bij haar vermogensbeheer voortaan uit
van een 'hoofdkantoor op twee locaties'. De Londense activitei
ten zullen sterk groeien.
Ook heeft ABN Amro besloten
haar vermogensactiviteiten al
leen nog maar op eigen kracht
uit te bouwen, zonder overna
mes. De bank is meermalen in de
voorste gelederen aangetroffen
als het ging om overname van
een Britse of Amerikaanse ver
mogensbeheerder.
Maar ABN Amro-topman P.
Kalff heeft herhaaldelijk laten
weten dergelijke banken te duur
te vinden. ING maakte vorige
week nog bekend de Amerikaan
se investmentbank Furman Selz
over te nemen voor 600 miljoen
dollar.
Goudhaantjes
Er is geen sprake van grootscha
lige overplaatsingen van Am
sterdam naar Londen, aldus de
ABN Amro. In Nederland telt
vermogensbeheer bij de bank
ongeveer 250 specialisten, in
Londen zitten er nu veertig.
Over de hele wereld werken bij
ABN Amro Vermogensbeheer
850 mensen in 24 landen. ABN
Amro houdt haar afdeling in
Amsterdam op niveau, maar wil
in Londen het aantal deskundi
gen met een twintigtal per jaar
uitbreiden.
„Het gaat om schaarse goud
haantjes die je van de markt
moet wegkapen," zei de woord
voerder.
De bank heeft voor de uitbouw
van de internationale activitei
ten een big shot in vermogensbe
heer, Tom Cross Brown, aange
trokken. Cross Brown is afkom
stig van Lazard Asset Manage
ment, onderdeel van Lazard
Bank.
In haar interne mededelingen
blad Goeiemorgen noemt ABN
Amro als argument voor de nieu
we strategie de behoefte om het
beheerde vermogen te vergroten
en de winstgevendheid van ABN
Amro Asset Management op te
voeren.
In Londen treft de bank de grote
institutionele beleggers, zowel
de Britse en die uit de rest van
wereld. „Daar vind je je klan
ten," zei een woordvoerder van
ABN Amro gisteren. De vermo-
gensbeheeractiviteiten in Lon
den en Amsterdam worden on
dergebracht in één nieuw direc
toraat, Global Asset Manage
ment.
De bank beheert ongeveer 144
miljard aan vermogen van der
den, waarvan iets meer dan de
helft afkomstig is van buiten Ne
derland.
Aandelenhandel
ABN Amro heeft in het recente
verleden al meer internationale
activiteiten in het buitenland
geconcentreerd.
Na de overname van het Britse
effectenhuis Hoare Govett is be
sloten de internationale aande
lenhandel in Londen verder uit
te bouwen en die in Amsterdam
te beperken. Corporate finance
(advisering bij fusies en overna
mes) is daaraan toegevoegd.
Evenzo heeft de Nederlandse
bank haar internationale priva-
te-banking-activiteiten in Zu
rich geconcentreerd.
