Op De Dijk neemt Hans Bond een spaatje
Een type Horst Hrubesch onder de lat bij PSV
Elle
Mijl van
Na twee jaar kommer en kwel wil talentvolle Volendammer een belofte inlossen
Dressuur vo
DE STEM
SPORT
PESTEM
Regerend Zeeuws cro
MAANDAG 25 AUGUSTUS 1997 g
Ooit was hij verantwoorde
lijk voor het einde van de in
terland-carrière van Berry
van Aerle. Niet dat Hans
Bond de voormalige PSV-
verdediger een doodschop
verkocht, maar de Volen
dammer speelde die dag de
international helemaal zoek.
Het verhaal gaat dat Van
Aerle daarna nooit meer
werd opgeroepen voor Oran
je-
De begaafde linkspoot werd
een gouden toekomst voor
speld. Bond was hét talent
van Volendam én was boven
dien een product van de ei
gen jeugdopleiding.
Een onschuldige meniscus
operatie in het voorjaar van
1994 betekende echter bijna
het einde van een veelbelo
vende loopbaan. Het lichaam
van de toen 20-jarige jonge
ling reageerde helemaal ver
keerd op een antibiotica-
kuur. Twee jaar was Bond
uit de roulatie.
Nu staat hij er weer. In Vole
ndam rekent men op de te
rugkeer van een verloren
zoon.
Door Danny van den Broek
Volendam - Zelfbewust beent Hans
Bond over De Dijk. Links en rechts
ontwijkt de voetballer toeristen alsof
hij zich door een vijandelijke verdedi
ging slingert. Bond kent de weg in de
beroemdste uitgaansstraat van Volen
dam en Nederland. „Kom maar mee,"
roept de jongeling naar de iets oudere
verslaggever. „Ik ken een café waar
het nu lekker rustig is."
De Dijk. Hoeveel Volendamse voet
baltalenten zagen juist hier een mooie
carrière naar de knoppen gaan. Om
dat ze Volendammers waren onder de
Volendammers en de verleiding niet
konden weerstaan om zich juist op De
Dijk ook zo te gedragen.
„Een Volendammer houdt van veel en
lekker," weet Bond. „Dus wordt er in
het café gelapt en staat er om de ha
verklap veertig bier op tafel. Geluk
kig heb ik op tijd ingezien dat je er
dingen voor moet laten als je wilt sla
gen in het betaalde voetbal. Ik kom
wel gewoon op De Dijk, maar na twee,
drie bier stap ik over op spa."
Talent
Dankzij die zelfdiscipline én het nodi
ge talent leek Hans Bond het ver te
gaan schoppen bij Volendam. Onder
de toenmalige trainer Fritz Korbach
Hans Bond is verknocht aan Volendam: „Ik ben gehecht aan dit dorp. Dat is iedere Volendammer, maar dat is van ondergeschikt belang als je verder wilt in het voetbal.
foto do visser
maakte Bond furore op de linker
flank. De hoogtepunten uit die begin
periode staan hem nog helder voor de
geest. „Thuis tegen PSV. Al na zeven
minuten schiet ik die bal uit een cor
ner met een dropkick in de kruising.
Dat schot was zo hard dat de bal te
rugstuitte het veld in. Maar uit tegen
PSV was ik nog beter. Een slalom
langs twee man en daarna die stift
over Van Breukelen."
Hoe mooi die momenten ook waren,
als geen ander besefte Bond toen al
dat hij nog lang geen complete voet
baller was. „Als ik in een wedstrijd
twee mooie acties maakte, stond dat
de volgende dag in de krant. Ik kreeg
veel te veel publiciteit. 'Was dit nou
die Bond', vroegen mensen zich af als
het een keer niet lukte. Want zo gaat
dat in Volendam. Het is echt fantas
tisch om hier te wonen en te voetbal
len, maar er is ook altijd kritiek, rod
del en jaloezie."
Een Volendamse voetballer die dat al
lemaal overleeft, De Dijk, de sociale
controle van het dorp en zich ook bui
ten de boorden van het IJsselmeer
staande weet te houden, dat zijn de
echt goede voetballers, beweert Bond.
„Kijk maar naar Tol, de gebroeders
Mühren, Molenaar, Jonk. Echte Vo
lendammers. Een Volendammer heeft
zoveel talent. Sterker nog, leidt er tien
op bij Ajax en het worden stuk voor
stuk wereldvoetballers."
Pijn
Dat scenario lag drie jaar geleden
klaar voor de 20-jarige HajisJBond.
Maar een simpele meniscus-operatie
betekende in het voorjaar van,.19,9,4,
bijna het einde van zijn carrière. „Het
was een ingreep van niks. Tijdens een
kijkoperatie werden wat rafels van de
meniscus verwijderd. Meer niet. Na
twee dagen liep ik alweer. Tot ik op de
tribune bij Volendam zat en mijn been
recht vooruit stak. Echt, ik heb nog
nooit zo'n pijn gehad.
„En het hield maar niet op. De hele
dag heb ik gehuild. De dokter kwam
niet verder dan 'na-pijn' van de ope
ratie. Als dit na-pijn is, dacht ik nog,
wat moet dat worden als de hele me
niscus een keer verwijderd wordt.
Ook 's nachts lag ik alleen maar te
huilen van de pijn. Inmiddels had ik
een vuurrode bal op mijn knie. Toen
de dokter dat zag, werd ik in vliegen
de vaart naar het ziekenhuis gereden.
„Al snel bleek dat ik bij die operatie
door een ziekenhuisbacterie een in
fectie had opgelopen. Pillen hielpen
vanaf dat moment niet meer. Ik moest
onmiddellijk aan het infuus. Acht da
gen lang. In totaal lag ik twee weken
in het ziekenhuis. De doktoren dach
ten aanvankelijk dat ik afgekeurd zou
worden voor het betaalde voetbal.
Maar die knie herstelde zich perfect.
Na drie maanden speelde ik weer."
Maar Bond haalde nimmer zijn oude
niveau. Inmiddels was zijn oude trai
ner Fritz Korbach vervangen door
Wim Rijsbèfgen, „Waar is nou die
Bond van vorig seizoen, vroeg die
steeds op de training. Ik wist het zelf
ook niet. Ik was constant moe en
kwam nooit in vorm. Ik rolde ook van
de ene in de andere blessure. Maar ei
genlijk was ik blij als ik weer iets
mankeerde. Opgelucht dat ik effe rust
had."
„Ik had toen beter naar mijn lichaam
moeten luisteren. Dan had ik geweten
dat ik op was. Maar mijn geest was
sterker. Ik had nooit tegenslag ge
kend. Ik wilde alleen maar voetballer
worden. En het liefst zo goed moge
lijk. Thuis kwam ik de trap niet meer
op, maar op het trainingsveld perste
ik er weer alles uit om dat goede ge
voel van voor de operatie terug te
krijgen."
Het werd de jonge Bond bijna fataal.
Zijn lichaam reageerde helemaal ver
keerd op de antibiotica. Stukje bij
beetje tastte hij met de bal aan de voet
zijn reserves aan. Totdat alles op was
en hij er letterlijk bij neerviel. „Toen
kwam men er eindelijk achter dat het
door de antibiotica kwam."
Het zou een jaar duren voordat Hans
Bond er weer helemaal bovenop was.
Vanuit zijn slaapkamerraam keek hij
dagelijks naar het stadion. Maar daar
zagen ze hem niet meer. Net zo min
als op de dijk. „Ik kwam bijna een
jaar de deur niet meer uit. Mijn li
chaam was gewoon op. Alles was me
te veel. Zoals wij nu hier zitten te pra
ten. Dat hield ik toen nog geen vijf
minuten vol."
„Ik wil beslist niet zielig overkomen.
Er zijn mensen die ernstig ziek zijn en
nooit meer beter worden. Dat is na
tuurlijk veel erger. Maar die periode
die ik achter de rug heb, was ronduit
verschrikkelijk."
„Het meest vervelende was nog dat er
in het dorp vreselijk gekletst werd. Ik
zou geestelijk in de war zijn. Ik zou de
stress van het profvoetbal niet aan
kunnen. En omdat ze mij niet zagen,
begonnen ze maar tegen mijn vader.
Ik heb veel respect voor die man. Net
zoals voor m'n moeder. Voor die men
sen is het ook ongelooflijk zwaar ge
weest."
Terwijl Hans Bond een jaar binnen
zat, sloeg buiten de voetbalwereld op
hol. Na het Bosman-arrest, waardoor
het transfersysteem werd afgeschaft
en zowat elke voetballer heel veel
ging verdienen, leek Bond zijn handen
blij te mogen zijn als er voor hem nog
een contractje inzat. „Maar in die
twee jaar dat er ik eruit was, heeft
Volendam me altijd netjes volgens
mijn oude contract doorbetaald. 'Dat
betaal ik jullie terug .door er straks
weer te staan', heb ik ze toen beloofd.
De club is altjjg ip ,me, tflij ven geloven.
Vorig seizoen heb ik nog vijf wed
strijdjes gespeeld. Mijn contract liep
af, maar ik kon zo een verbeterde aan
bieding voor twee jaar ondertekenen.
Daar spreekt toch vertrouwen uit."
Niet alleen lichamelijk - buiten een
kleine hamstringblessure die hem de
ze dagen even aan de kant houdt, is
Bond weer topfit - is de Volendam
mer sterker geworden, ook geestelijk
voelt hij zith beter dan ooit. „Als per
soon ben ik gigantisch sterk gewor
den," klinkt het zelfbewust. „Vroeger
zat ik snel over iets in, was ik vlug op
mijn teentjes getrapt. Maar als je er
een jaar zo bij hebt gelegen als ik, leer
je wel te relativeren."
Desondanks gooit Bond vanaf dit sei
zoen weer alles op het voetbal. „Om
dat dit een 'wereldleven' is. Wonen in
Volendam en elke week een mooie
wedstrijd spelen. Maar ik zal nooit
verbloemen dat mijn ambities hoger
liggen. Ik ben gehecht aan dit dorp.
Dat is iedere Volendammer, maar dat
is van ondergeschikt belang als je ver
der wilt in het voetbal. Levensena-™,
ring opdoen in het buitenland. Dat
lijkt me machtig. En door het voefc
heb je die mogelijkheid. Kijk
naar Wim Jonk."
Aruba
Net als zijn voorbeeld zou hij ook
graag eens bij een club als Ajax willen
voetballen. „Ik zag ze tegen Vitesse
de eerste competitiewedstrijd. Zo
mooi. Zo gemakkelijk als dat allemaal
ging. Hoe zou het met mij gaan als
daartussen loop, denk ik dan."
Maar voorlopig zit hij nog twee jaar
bij Volendam. En daar heeft-ie
'wereldleven', zoals hij zelf zegt. i
kom bij Bond niet aan met de aloude
kreet dat voetballers het makkelijk
hebben. Beetje trainen in de buiten
lucht en eens per week een weds
je. „Hou alsjeblieft op zeg. Ik wee
wat ik er voor moet doen om zo verti
komen. Wat ik er voor moet
op dit niveau te blijven. Hoe scherp ik
moet blijven om te constant te preste
ren en hoe ik goed naar mijn lichaam
moet luisteren om fit te blijven,
stappen mensen nog wel eens
kelijk overheen. Omdat ze g(
hebben."
Alleen deze zomer, geeft hij toe,
kwam het hem wel aanwaaien. Een
reisje naar Aruba om precies te ziji
„Mijn zaken worden gedaan dot
Sportpromotions van Rob Jansen. Al
le bij dat bureau aangesloten interna
tionals worden in principe
digd voor het beachvoetvolley-toer-
nooi van Veronica dat jaarlijks ergens
in het Caraïbisch gebied gehouden
wordt."
„Zet mij maar op de reservelijst, zeiik
tegen Rob Jansen. Prompt mocht ik
voor een week naar Aruba. In het eer
ste wedstrijdje viel Claeys van
..noord uit ..met een lichte blessure
Mijn oude trainer Fritz Korbach za
in dq, jury. Laat die Bond, tgaar mee
doen, zei Korbach tegen Van Gaal,"
hoofd van de jury. Da's goed zei Van
Gaal, laat hem maar invallen. Ik hel
samen met Gilles de Bilde nog twee
partijtjes gespeeld. Verloren van Wit
schge en Witschge. Toen waren we a
uitgeschakeld, maar hebben we no,
wel gewonnen van Koeman en Koe
man."
„Ik vond het een uitzonderlijke week
Daar stond ik dan tussen voetballen
die stuk voor stuk de top gehaald had
den. Nee, ik keek niet tegen ze op. I
heb respect voor ze, omdat ik
wat ze ervoor hebben moeten doen om
zo ver te komen. De reacties waren
over het algemeen heel prettig. Mare
O vermars, Frank en Ronald de Bo
Peter Hoekstra. Allemaal kwamen
toch effe vragen hoe het met me gil
Vonden ze het leuk dat ik weer teruj
was. Dat heeft me goed gedaan."
„Ik heb die week echt genoten. Tsjon-
ge, tsjonge, dacht ik nog. Omdat il
een voetballer ben, maak ik dit toch
maar mee."
Zijn eerste strafregels
heeft hij al te pakken.
Het gesprek met Georg
Koch liep wat uit, op
tijd komen voor de Ne
derlandse les kon de
Duitse doelman vervol
gens wel vergeten. Ern
stig gebukt onder de te
verwachten reprimande
van zijn leraar ging hij
niet. Okee, Koch verliet
trainingscomplex De
Herdgang in gezwinde
spoed, maar een vrolijk
gescandeerd 'Hup Hol
land Hup' verried toch
ook een opgewekt ge
moed.
Door Jaap Bakker
Eindhoven - „Nederlands ver
staan, is niet zo moeilijk," had
hij even daarvoor nog verteld.
„De meeste gesprekken kan ik
al goed volgen. Maar spreken is
een ander verhaal. Een enkel
woord lukt wel, maar een volle
dige Duitse zin omzetten in het
Nederlands valt me voorlopig
bijzonder zwaar."
Koch heeft een voordeel, hij
leert snel. Keepen kreeg hij ten
slotte ook vlug onder de knie.
„Ik ben pas bij de B-junioren
definitief in het doel terecht ge
komen. Tot dan stond ik in de
spits. Ik was een echte centrum
aanvaller. Breed, sterk, goed
met de kop. Inderdaad, een type
Horst Hrubesch (Duitse storm
ram van weleer). De andere spe
lers gaven de voorzet en ik be
dankte ze door de bal in het
doel te koppen." Waarom hij
keeper werd? „Als keeper hoef
de je niet zoveel te lopen."
Verhaal
Zonder gekheid-, „In de C-junio-
ren keepte ik mijn eerste wed
strijd. Het was het klassieke
verhaal. De doelman raakte ge
blesseerd, we hadden een ander
nodig, mij leek het wel wat.
Daarna is het een tijdje erin en
eruit geweest. Dan weer keeper,
dan weer spits. Maar dat keepen
beviel me goed."
Als doelman bleek hij boven
dien het talent te hebben om ho
gerop te komen. Een jaartje
Bayer Leverkusen draaide nog
uit op een mislukking, maar bij
Fortuna Düsseldorf, zijn werk
gever vanaf 1990, greep hij zijn
kans. Na jaren vol geduld welis
waar, maar zijn clubliefde ver
goedde veel.
„Ik voelde me thuis in Düssel
dorf. In goede en slechte jaren.
We zijn met de club twee keer
gedegradeerd. Er zat geen geld
meer in de kas. Toen ben ik met
de bus en de trein gaan reizen.
Dat was voor de club en voor
mij goedkoper dan met de auto.
Ik ben dat ook blijven doen in
de jaren dat Düsseldorf weer
voorspoed kende en terugkeer
de naar het hoogste niveau."
Hij vindt het best als dat laatste
als bijgeloof wordt beschouwd.
Hij deed het tevens een beetje
uit milieu-overwegingen. „Als
je met de trein reist, ga je van
zelf stil staan bij de voordelen
die dat voor het milieu heeft,"
In dienst van PSV rijdt hij nu
BMW, in afwachting van een
Mercedes.
Heikel
Eén vraag vond hij vervelend,
één onderwerp beschouwde hij
als heikel.
De vervelende vraag was: 'Wat
zijn je goede en zwakke punten
als keeper?' „Dat moeten ande
ren maar beoordelen," luidde
het bondige antwoord.
Het heikele thema was: de con
currentiestrijd met Waterreus.
„We zijn allebei goede keepers,
vinden allebei dat we de beste
zijn. Voor degene die dan reser
ve staat, is dat moeilijk te verte
ren. Voorlopig sta ik erin. Daar
ben ik blij om." Daar wilde hij
het bij laten.
Een belangrijke slag in de con
currentiestrijd sloeg Koch drie
weken geleden in het duel tegen
Arsenal, zijn eerste optreden
voor zijn nieuwe aanhang. Koch
kwam twee keer als winnaar uit
de strijd na een direct duel met
Dennis Bergkamp, hij zegevier
de bovendien oog in oog met Ian
Wright. Het publiek scandeerde
zijn naam, wilde 'Koch in Oran
je'. „Ik heb dat niet gehoord,
maar een speler moet nooit op
één wedstrijd worden beoor
deeld. Ik heb ook niet het gevoel
dat ik nu de strijd heb gewon
nen of zo. Ik zal me elke wed
strijd weer moeten bewijzen."
Blessures
Op dit moment is hij over zijn
vorm zelfs slecht te spreken.
„Door allerlei blessures in het
afgelopen half jaar ben ik nog
ver van mijn normale niveau
verwijderd. Ik kan veel beter,
wil veel beter. Als ik gebles
seerd ben geweest, heb ik het
gevoel dat ik weer helemaal op
nul moet beginnen. Misschien is
dat een nadeel van het feit dat
ik pas laat ben begonnen met
keepen."
De komende jaren wil hij zó
goed worden dat hij ooit tijdens
een wereldkampioenschap het
doel van Duitsland mag verde
digen. „Ik wilde altijd prof wor
den. Een WK meemaken is een
tweede droom." Maar voorlopig
heeft hij in de selectie van de
Mannschaft in ieder geval Oli
ver Kahn (Bayern München) en
Andreas Köpke (Olympique
Marseille) voor zich. „Voor de
derde plaats komen veel doel
mannen In aanmerkingen. Maar
ik ga op dit moment niet roepen
dat de bondscoach mij moet ne
men. Eerst wil ik mijn oude ni
veau halen. En laten zien dat ik
een volwaardige keeper ben
voor een topclub als PSV."
Beslissing
Dat Berti Vogts, de bondscoach,
hem aanraadde naar PSV te
gaan, liet hij zwaar meewegen
in zijn beslissing om van
Düsseldorf naar Eindhoven te
verkassen. Bovendien wilde hij
naar een club die Champions
League speelde, naar een club
waar hij zich verder kon ont
wikkelen. „Ik heb louter uit
sportieve overwegingen voor
PSV gekozen. Over de Neder
landse competitie moet ook niet
minderwaardig worden gedaan.
Er zit misschien een gat tussen
de drie topclubs en de rest,
maar ook bij die rest wordt hier
goed gevoetbald."
Hoe hij dat weet? „Van flitsen
op tv, van horen vertellen. Het
Nederlandse voetbal staat hoog
aangeschreven. Omdat het spel
hier op techniek wordt ge
speeld. Nu hebben Duitse clubs
nog succes. Omdat de spelers
tachtig minuten lang alles kun
nen geven en ze er in de laatste
tien minuten nog eens een
schepje bovenop kunnen doen.
Maar geloof me, technisch voet
bal, zoals dat bijvoorbeeld in
Nederland wordt gespeeld,
heeft de toekomst."
In de selectie van PSV, zegt
Koch, kijkt hij daarom zijn ogen
uit. „In Duitsland lopen in elke
selectie vijf of zes goede voet
ballers. De rest moet gewoon
hard werken. Maar hier heeft
iedere voetballer een geweldige
techniek. Kijk ook naar die jon
ge jongens. Claudio, Bruggink,
ik vind dat ongelooflijk."
„Ik wil zelf nog beter leren
voetballen, sterker worden met
de bal aan de voet. Ik ben ervan
overtuigd dat me dat zal luk
ken, want van de verdedigers
bij PSV krijg ik elke dag het
goede voorbeeld."
Georg Koch: „Ik heb louter
uit sportieve overwegingen
voor PSV gekozen.foto anp
Wonzesportmedewerker
goeS - In de strijd om het open
„eeUWs kampioenschap
skeeleren toonde de 49-jarige
gelg Eric Peirs zich de sterkste
en de slimste. In de wedstrijd
voor C-rijders en veteranen
liet Peirs ^et n^et °P een e'n<^"
sprint aankomen, maar zege
vierde hij na een knappe solo.
Sprinten is niet mijn sterkste
kant en daarom zocht ik mijn
geluk in een ontsnapping,"
verklaarde de winnaar na af
loop-
SKEELEREN
Eric Peirs incasseerde in Goes zijn
eerste zege in dit seizoen. De Belg
die veel in actie komt in Neder-
Door Jan Murre
Kloosterzande - Dat op het
ters tachtig procent de dresu
eens tijdens het geslaagde k"
ke rij vereniging en ponyclu"
rein aan de Groenendijk te
PAARDENSPORT
De hogere dressuurklassen, Z2,
21, M2 en Ml, werden beoor
deeld door de juryleden Bosch,
Bril en Schilleman. Hun mening:
nDe combinaties hebben over
het algemeen nog veel instructie
nodig. Er zijn te veel slordighe
den. Dat lag beslist niet aan de
bodem."
Niettemin werden er in één ru
briek, de Zl-klasse paarden,
winstpunten gescoord. Zo pakte
de 25-jarige amazone uit Sluis,
Laura Broodman met Gobert
van De Zwinruiters, de hoofd
prijs met niet minder dan 190
punten. Diana Boone, instructri-
ce van manege Primeur in Eede,
was met Templar met 183 pun
ten goed voor het zilver. Zij
scoorde in het middagprogram
ma eveneens het zilver. Deborah
van Lier met Iris Corona van De
Oranjeruiters pakte het brons
met 182 punten en daarmee haar
eerste winstpuntje in de Z-klas-
se. Zij won 's middags in die
klasse de hoofdprijs.
Ingrid Faes met Ivanti uit Bres-
kens was de enige combinatie in
de Z2-klasse. Zij keerde huis
waarts met'TWée oranjelinten en
bekers, maar geen winstpuntje.
Ineke Cysouw met Etrichta van
De Oranjeruiters debuteerde in
de M2-klasse en veroverde in de
eerste proef 156 en in de tweede
proef 158 punten. Dit betekende
twee winstpunten. Stal Van
Goethem uit Vogelwaarde, uit
komende voor De Honteruiters,
was eveneens succesvol in de
dressuur. In de eerste proef bij
de B-klasse paarden scoorde Gi-
no met Liberty het zilver met
162 punten en zus Femke met
Lucky Boy het brons met 160
Van onze atletiekmedewerker
Goes - Edwin de Leeuw
schreef de Mijl van Goes op
zijn naam. De regerende
Zeeuwse crosskampioen liep
van begin tot eind aan de lei
ding, maar moest zich in de
slotfase toch nog reppen om
een van ver teruggekomen
Mare Augustijn voor te blij
ven.
r~~ ATLETIEK
De Mijl van Goes, een bijnum
mer van de jaarlijkse skeeler
wedstrijden, trok opnieuw niet
de massa naar het Goese indus
triepark. Slechts zeventien atle
ten en één atlete kwamen in de
jennishal het startnummer afha
len. „Het viel nog mee," aldus
John de Klerk van het organise
rende AV'56. „Er hadden zich
namelijk maar zes atleten voor
beschreven."
Na een aanloop moesten er twee
rondjes worden gelopen. Edwin
«e Leeuw pakte gelijk de leiding.
Achter hem vormde zich een
Soepje met Erik Goosseh. Bart
de Koster, Erik Deijnen en B-ju-
mor Joost de Klerk. De Leeuw
was niet meer te achterhalen al
Kwamen Mare Augustijn en Erik
boossen nog aardig dichtbij. Het
Was de eerste keer dat De
Leeuw, woonachtig in 's-Gra-
venpolder en lid van Dynamica,
p e mijl op zijn naam schreef.
»ben paar jaar terug ben ik hier
°g eens tweede geworden ach-
er Gert van de Weele. Dat was
e enige keer dat ik deelnam,"
us de 23-jarige atleet, die de
omende crosscompetitie als
"oofddoel heeft. „Ik heb de afge-
°Pen maanden wat baanwed-
