Planten zijn om op te eten u Verdwijnende sporen Serie over fauna begint met sprinkhanen en krekels 1.( 2.; Beste behandeling acute lage-rugpijn is niet behandelen Orgaantransplantaties Ge DE STEM LIJF LEVEN Romantisch KLEINTJES: tarwestro WEIDE-en graszaadhooi Vaka, Mass; 06-ujnen Sex van achter Summa rood 5S Westminster thee Koffiefilterzakjes nr. 2 Tamara extra i Jam aardbeien, 450 gr. 1 Frisbeleg Panda pindakaas 2,1 Condor chocoladehagel 4 i Hazelnootpasta 4 Tamara bijenhoning Bjorn's knackebröd Buttella margarine produkt plantaardig dierlijk, 200 gr. *i Milsani koffiemelk i. Yes-drink Jus d'orange Helly pub-drink 4 Helly cola Karlsquell Premium bier 1. Openbaring i i i i i WOENSDAG 13 AUGUSTUS 1997 02 Bij sprinkhanen denkt u misschien aan kaalge vreten akkers in de Sa- hel, bij krekels aan hun welluidende zang op ro mantische zomeravon den. Maar er is zoveel meer te vertellen over deze nachtegalen van het struikgewas. Door Peter Janssen Je wilt niet krenterig zijn. Je hebt een gast aan tafel, dus je haalt wat lekkers in huis. Knapperige eikenbladsla. Een toefje piepjon ge brandnetel. Maar meneer blieft het niet. Meneer zit bokkig voor zich uit te kijken. Meneer wil zeker een mals stukje vlees. Jawel hoor. Een versgevangen vlieg, zo van de ruit geplukt, neemt hij gretig tussen de kaken. Meneer is een sprinkhaan. Een grote groene sabelsprinkhaan om precies te zijn, een beestje van een centimeter of vijf. Eergiste ren gevangen, en van zijn stek op een grote brandnetel verplaatst naar een kooitje. Meneer hoeft maar één ding te doen om weer vrij te zijn. Meneer moet zingen. Sabelsprinkhanen doen dat in deze tijd van het jaar vooral in de namiddag en de avond. Langs spoordijken en in ruige wegber men hoor je de roep van de man netjes, tussen brandnetel, braam, boerenwormkruid en distel. Een zeer luide, schelle roep. Je hoort hem zelfs vanuit een rijdende verschrompelen. Maar je ziet ze bijna niet meer. Zonder bescher ming zal de wrattenbijter bin nenkort uit Nederland verdwe nen zijn, meldt het boek. De oor zaak? Dezelfde als bij zo veel andere insekten (en planten) die verdwijnen: verzuring, ver droging, bemesting. Gelukkig dat hier nog zo veel van die andere grote, frisgroene jon gens zitten. Die grote groene sa belsprinkhaan bijvoorbeeld. Zo als meneer in zijn kooitje. Maar dat onderkomen lijkt hem niet te bevallen. Het is een kooi waarin normaal krekels worden gehou den. Voor de zang. In China doen ze dat, maar ook in Portugal. De dieren heten geluk te brengen. En het is natuurlijk heel romantisch, dat gesjirp op een zomeravond. De vorige bewoner van dit kooi tje was een veldkrekel. En zingen dat-ie deed! Maar meneer houdt zijn mond. Meneer zit stom voor zich uit te kijken. Zwaait wat met die grote antennes in het rond, tast de tra lies van het kooitje af. Hij rea geert zelfs niet op de geluiden van de voorzanger op de cd. Nou, dan moet meneer het zelf maar weten. Ze zeggen dat gefrituurde sprinkhaan een lekkernij is. 'Nederlandse Fauna 1, De sprinkhanen en krekels van Nederland', door R. Kleukers, E. van Nieukerken, B. Odé, L. Willemse en W. van Wingerden. Uit gegeven door het Nationaal Natuur historisch Museum, KNNV Uitgeverij en EIS-Nederland, 416 blz. ISBN 90- 5011-100-9. Prijs: 82,50 (leden KNNV 72,50), inclusief cd. Door Romke van de Kaa Ik schrijf bijna altijd over sierplanten, ik houd er lezingen over, en praatjes op de radio; ik verdien mijn brood met het kweken van sierplanten, maar als ik eer lijk ben, dan voel ik mij het gelukkigst in mijn moestuin. Hoe mooi sierplanten ook mogen zijn - de sfeer in de moestuin, waar je de cour gettes bijna hoort groeien en de sla ziet doorschieten, is met niets te vergelijken. In de moestuin komen mijn primitiefste gevoelens boven, die mij vertellen dat planten niet zijn om naar te kijken. Planten zijn om op te eten. Eetbare planten hebben net iets meer dan oneet bare; een appelboom is mooier dan een bolacacia en een savooiekool onvergelij kelijk veel aantrekkelijker dan een hos- ta (die overigens in Japan ook wordt ge geten, zo heb ik me laten vertellen). Schrijvers en dichters hebben het vaker over groente en fruit dan over snijbloe men. Rutger Kopland dichtte over 'Jon ge sla' en Remco Campert schreef het r verhaal 'Een krop sla, droog en zande rig'; Jantje zag pruimen hangen, en geen bodembedekkers. Eigenlijk zou iedereen een deel van zijn tuin voor groenten en fruit moeten reserveren, vind ik, maar ik besef tegelijkertijd dat dat in de piep kleine tuintjes van tegenwoordig geen haalbare kaart is. Maar de oplossing ligt voor de hand: combineer moes en sier. Veel eetbare planten zijn -trouwens even sierlijk als decoratieve planten en als de groenten bij nader inzien als sierplant toch niet bevallen, dan eten we ze gewoon op. Voor bomen en struiken geldt hetzelfde: waarom geen vruchten geplukt, in plaats van eindeloos de zaadjes van wilg en berk uit uw buitenmaaltijd te moeten vissen? Gooi die afschuwelijke Japanse sierkers er nu eindelijk eens uit en plant een ech te kers. De vruchten zullen weliswaar door de spreeuwen worden opgegeten, maar de bloemen zijn in ieder geval een stuk mooier. Hak de forsythia om, en plant een zwarte bes. Haal die ziekelijke klimroos van de muur en teel voortaan druiven, vijgen en kiwi's. De oogst is niet eens zo belangrijk; het gaat om het idee. Veel groentensoorten kunnen het met gemak tegen de traditionele border- planten opnemen: paarsbladige sla en basilicum vormen een prachtige achter grond voor rode en oranje bloemen. Ro de en groene kolen vormen een indruk wekkende afsluiting van een bloemen- border of kunnen als wachters worden aangeplant ter weerszijden van een in gang of een trap. Het frisse groen van peterselie wordt als randje om een perk door andere planten niet geëvenaard. En misschien wel de mooiste van alle eetbare planten is Allium porri, de prei - sterk als olifantspoten en blauwgrijs als de Waddenzee bij nacht. Ook 's winters, als de vaste-planten-border is ingestort en er bruin en beschimmeld bij ligt, staat de prei nog triomfantelijk over eind. Zelfs de bolvormige bloem van de prei is decoratief, maar minder indruk wekkend dan het nobele blad. De pastinaak was in de middeleeuwen De courgette is een mirakel: in 24 uur van bloem tot vrucht. onze belangrijkste bron van zetmeel, maar is sinds de introductie van de aardappel in de versukkeling geraakt en wordt nu nauwelijks nog gegeten. Maar zelfs wie niet van pastinaken houdt, zou de plant alleen al om de groengele bloemschermen in de tuin moeten zet ten. Insekten zijn er dol op. Een gezonde pastinaak wordt met gemak manshoog. Pastinaken bloeien lang en zijn ook in Over acute lage-rugpijn hebben dokters kort geleden iets nieuws ontdekt. Minder is meer! Hoe minder i*ugpijn me disch wordt behandeld, hoe sneller de kwaal over is. Dus voortaan geen bedrust meer, geen röntgenfoto's, geen sterke pijnstillers, spierverslappers en routineuze fysiotherapie. Inte gendeel. Hoe eerder de patiënt aan het werk gaat hoe beter, en volgens de nieuwe inzichten is het nog het beste als hij door blijft werken of hij nou pijn heeft of niet. Dat dokters daar zo laat achter zijn gekomen komt omdat ze geen flauw idee hebben wat de oorzaak is van gewone lage- rugpijn. De rug is een medisch raadsel. Hij bestaat uit 32 op el kaar gestapelde wervellicha men die overeind worden ge houden door een corset van pe zen, spieren en gewrichtsban den. Daar zitten onze armen aan vast, buik en borstkas, en helemaal boven op balanceert ons hoofd. Dat die stapel niet bij de minste beweging als een blokkentoren ineen stort is ei genlijk een wonder. Het gaat natuurlijk nogal eens mis: negentig procent van alle mensen heeft minstens een keer in zijn leven last van rugpijn. Bij hooguit een op de tien kan de dokter een medische oorzaak voor de rugpijn vinden zoals kanker, osteoporose of een her nia. De rest heeft rugpijn om dat..., tja, waarom eigenlijk? Nog het meest gedetailleerd is de verklaring van de Rotter damse anatoom dr A. Vleeming. Hij vindt dat de medische we tenschap te veel naar de onder delen van de rug heeft gekeken waaruit de rug is opgebouwd en daarbij het grote geheel over het hoofd heeft gezien. Maar de rug is een samenwerkend ge heel. Je moet rugpijn dus opvat ten als een teken dat wervels, spieren en pezen niet goed sa menwerken. De meeste deskun digen echter beschouwen acute rugpijn als iets dat nou eenmaal bij het leven hoort. Een vroeg teken van de veroudering van het lichaam. Zoals je spierpijn krijgt na hevige inspanning, zo kun je acuut pijn in de rug krij gen na een eenmalige overbe lasting. Zoiets als spierpijn. Niks bijzonders eigenlijk. Omdat zoveel mensen rugpijn krijgen is het toch een belang rijk medisch en maatschappe lijk probleem. Vroeger had men vanwege zwaardere lichamelij ke arbeid waarschijnlijk veel meer last van lage-rugpijn. Toch is arbeidsongeschiktheid vanwege de rug een moderne epidemie. Het kost ons land aan behandeling en uitkering 9 mil jard gulden en is goed voor 15 procent van al het ziektever zuim. „En de moderne medi sche zorg heeft niet kunnen ver hinderen dat het aantal mensen dat vanwege hun rug niet kan werken almaar stijgt," schreef het Engelse medische blad de British Journal of Medicine. Medische vooruitgang alom, behalve bij de behandeling van rugpijn. Tijd om de bakens te verzetten. In Amerika, Engeland en ook in Nederland heeft men na gron dige studie besloten tot een on geveer eendere, revolutionair andere aanpak. Die komt er op neer dat hoe minder er wordt behandeld hoe beter het is voor iedereen. Het Nederlandse Huisartsen Genootschap bestudeerde de wetenschappelijke stand van zaken en publiceerde vorig jaar een standaard met richtlijnen hoe je rugpijn het best kunt be handelen. Die zijn bij acute la ge-rugpijn het duidelijkst. In bijna alle gevallen gaat het om aspecifieke, lichamelijk niet te duiden rugklachten. Platvoeten zijn géén oorzaak van lage- rugpijn, net zo min als een verg roeide wervel. Zelfs een been dat twee centimeter korter is dan de ander geeft geen extra rugklachten. In bijna alle ge vallen gaat het dus om een vol komen onschuldig verschijnsel dat bijna altijd vanzelf over Sterker nog, door een behande ling lijkt de ellende alleen maar langer te duren. Finse onder zoekers lieten eenderde van de patiënten met acute rugklach ten gewoon doorlopen, ze stuurden eenderde naar de fy siotherapeut en eenderde een paar dagen naar bed. Na twee weken was 98 procent van de doorlopers weer aan het werk, tegen 89 procent van de bezoe kers van de fysiotherapeut en slechts 81 procent van de lig gende patiënten. Dit Fins on derzoek was een van de vele met ongeveer dezelfde uit komst: minder behandeling geeft minder ellende. Het bestrijden van de pijn is daarom niet langer het voor naamste doel van de behande ling. Het belangrijkste is dat de patiënt desnoods tegen de pijn in zo snel mogelijk zijn normale dagelijkse bezigheden oppakt. Dit kan het beste door zoveel mogelijk te bewegen als de pijn toelaat. Dat geeft de snelste re sultaten. Slapen kan bijna pijnloos in de houding van Fowler: op de rug met de onderbenen op een ver hoog. Bij opstaan doet de rug het minste pijn als je zijdelings omrolt tot aan de rand van het bed en dan de benen overboord zet. Zonodig kan een eenvoudi ge pijnstiller als paracetamol uitkomst bieden. Spierverslap pende medicijnen helpen niet en het nut van injecties met cor- ticosteroïden is nooit bewezen. Bedrust is alleen aan te raden als het echt niet te harden is van de pijn en dan liefst niet langer dan twee dagen. Fysiotherapie is bij acute lage-rugpijn niet nodig en passieve behandelin gen als massage en bestralingen met warmtegolven hebben juist een ziektebestendigend effect. Wat ook niet helpt, zo is na uit voerig onderzoek gebleken, zijn steunzolen en een corset, Het belangrijkste medicijn is het oudste ter wereld: het verstrij ken van de tijd. Alles gaat over. Zelfs rugpijn. Door Peter Janssen W.F. Hermans zou de kachel heb ben aangemaakt met een schrij ver die zijn boeken van onver taalde buitenlandse citaten voor ziet. Maar misschien zou hij voor het boek Wandelenderwijs van Ton Lemaire een uitzondering hebben gemaakt. Gun iemand die zo liefdevol schrijft over land schappen de lol om met zijn bele zenheid te pochen. In Wandelenderwijs, met als on dertitel Sporen in het landschap, neemt Ton Lemaire zijn lezers uit wandelen in Lapland, Frankrijk, Spanje en Griekenland. Hij ont vouwt zinvolle gedachten over open plekken, sporen, paden en meanders, hij verklaart zijn lief de voor ezels en roofvogels en het eenvoudige leven van plattelan ders en hij laat desondanks blij ken dat het zogenaamde goede le ven eveneens aan hem is besteed. Lemaire vertelt waarschijnlijk niets dat je niet weet, maar het zijn vaak zaken waarvan je je nooit hebt gerealiseerd dat je ze weet. Het feit dat paden door landschappen eeuwenoud kun nen zijn bijvooorbeeld. Dat het sporen van onze voorouders zijn, dat ze ooit zijn ontstaan omdat ze de kortste weg van A naar B wa ren. Met anderen woorden: veel paden zijn cultuurhistorisch van evenveel waarde als overblijfse len van gebouwen. Natuurlijk laat Lemaire niet na te kla over het verdwijnen van die pa den, vooral in Nederland, waai ruilverkaveling lange tijd in de mode is geweest. Er gaat trouwens geen enkel hoofdstuk voorbij zonder dat Le maire wat nostalgisch terugblik' op tijden die in zijn ogen beter waren. Maar ook dat zij hem ver geven. 'Wandelenderwijs' van Ton Lemaire, Uitgeverij Ambo, 216 blz. Prijs 34,90 foto romke van de kaa uitgebloeide toestand mooi. Dat kun je niet zeggen van de courgette, wier bloemen 's morgens vroeg als reus achtige oranjegele zeesterren tussen het blad liggen en een paar uur later al in een mini-courgette veranderd zijn. De courgette is een mirakel: in 24 uur van bloem tot vrucht. Wie de vruchten niet lust, kan de gefrituurde bloemen proberen. Wetenschappers van de Ameri kaanse marine hebben grote voor uitgang geboekt met hun onder zoek naar orgaantransplantaties. Ze hebben een simpele manier ge vonden om te voorkomen dat het lichaam een ingeplant orgaan af stoot. De nieuwe manier is uitge probeerd op rhesusapen en werkt uitstekend. Aapjes kregen nieren die niet bij hen pasten. Vervolgens zijn dieren bijna een maand beh deld met een nieuwe therapie d>e er op is gericht het afweersystee® te 'heropvoeden'. De therapie werkte zonder den®" dicijnen die worden toegedi®» om het afstoten van vreemde or- ganen tegen te gaan. De proefdie ren waren binnen een half jaar volledig gezond. i Dagelijks telefonisch bereikbaar 00k op zaterdag en zondag van 9 grote zaken doe je mei O F-ijppo mappen niet com- nipet 200 losseflippo's ^7^0164^24476^ PC 286 toetsenbord kl. y-herm muis matrix print. 7 200.- 076-5037764, oqo maxi-singels en 50 nlastic hoezen vaste prijs ?jtn- 0161-224144. te koop. P. Bogers. 0164-234567 PONY'S te koop met of zonder veulen, ook mini's klein, tel. 0114-313108 Prachtige chocolade kl. LABRADOR/Retriever-pups ing.+ontw., 013-5079200. Op zondag 10 aug. tussen 14.00 en 17.45 uur bij Zwembad te Axel, vernie ling en poging tot diefstal scooter geel/zwart van kleur, 500,- beloning voor tip! tel. 0032-3 7707436 Privé/clubs/06/Escort NOVEEN rijk, vrae dingen, weesgeg dende k geen zin dingen lijken on den en if ter harte dag de branden bericht. vroeg. J. Uitgaat Bin te Kloost donderde de Reizei extra's A Diverse op woen: 100,- uur in Ca Schelde voor Meisjes c Bel 06-320.320.10 1gpm Naakte en geen rek. Heet ALBRECHT koffie snelfiltermaling, 500 gr. fijne engelse melange, 20 x 4 gr. ongebleekt, 100 st. frisse groentesp voor de boterham, 500 gr. frisse groentespread 1 500 gr. melk of puur, 400 gr._li' met 10% hazelnoten, 400 gr.D 500 gr. 3 sesam, 250 gr. puur plantaardig, 250 gr. halfvol, 500 gr. aardbei of perzik, liter 'Goldhorn', liter 1.5 liter li 1.5 liter bereid met zuiver limburgs water 41 Ul' eigen bron, krat 24 flesjes a 0.3 Itr. I De grote groene sabelsprinkhaan op een braamstruik. foto rené krekels Nachtegalen van het struikgewas trein. Maar meneer zingt niet. Stank voor dank. Wil meneer soms een handje geholpen wor den? Blieft meneer een voorzan ger? Dat kan. Sinds kort is het hele repertoire van alle 45 soor ten krekels en sprinkhanen uit Nederland op cd te krijgen. Niks minder dan een wonder, het ges jirp van zoveel spring-in-het- velds bij elkaar. Hun roep, het geluid van mannetjes die elkaar een vrouwtje betwisten, de balts- zang, het gesjirp dat bij het be springen van een partner klinkt, een gezellig koortje, geklapper van vleugels, getrommel met de poten. Het staat er allemaal op. Wat een openbaring! In de na tuur hoor je vooral de overeen komsten. Je hoort gesjirp, zeg maar. De cd wijst je op de ver schillen. Luister naar het wek kertje: het geluid van een draaiende tuinsproeier of, zoals de naam zegt, een snel tikkende wekker. Langzaam in volume toenemend en dan plots stilval lend. Wonderbaarlijk is het loco motiefje. Het geluid is de zachte versie van een optrekkende stoomlocomotief. Ksjsj-ksjsj-ks- jsj-ksjsj. Steeds sneller, tot hij abrupt stopt. Station Ademnood wellicht. Aardig is ook het zoe- mertje. Een ruisend geluid, als van korenhalmen in de wind. Heel wat anders dan de knorrige stem van de veenmol, een grote soort met graafpoten, die onder de grond leeft. In volkstuinen in Zeeland en Noord- en Zuid-Hol land wordt hij regelmatig gezien. kaart jes en grafische weergaves van de zang. Maar het leest toch heel lekker weg. Elk dier wordt in een tekening haarscherp neergezet. Het gros is ook nog eens op een kleurenplaat vereeuwigd. En wat er allemaal aan wetenswaardigheden in staat! Dat je ze kunt indelen in kortsprieten en langsprieten. En dan dat prikkelende detail uit hun seksleven: bij de kortsprieten kruipt het mannetje bovenop, bij de langsprieten het vrouwtje. Je zou willen weten wat ze dan in godsnaam met die sprieten uitspoken. Vroeger zag je nog veel wrattenbijters. Dat zijn forse groene sprinkhanen, waarvan men zegt dat ze wratten kunnen verwijderen. Je laat ze er gewoon in bijten. Het mondvocht bevat een stof die wratten laat Dat hoor je natuurlijk niet op de cd. Dat staat allemaal in het boek waar de cd een soort bijlage van is. Een prachtig boek. Het eerste in een serie over de Nederlandse fauna. En dit deel gaat louter over krekels en sprinkhanen. Het is een beetje een wetenschappe lijk boek, met van die tabellen, foto jacques peeters Een veldkrekel in een krekel- kooi.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1997 | | pagina 16