lelheim
namen
Korbes schreeuwt in het Brabants
D2
ly
Multi-disclipinair kunstwerk met watervlooien en improvisatie
Peter van Straaten
in Het Markiezenhof
Zand, paarden en dans als onwrikbaar geheel
Ist
erpen
DE STEM
ROTE GIDS
Mieren
Choreografie 'Ló' van Krisztina de Chatel in Rosmalen
Architect
Leger
AUGUSTUS 1997
'ZOOM
Lady en de vagebond - Batman s
per - Heavy
Dish patient
pbond
es et une seule morte - De nieuwe
és - Les Roseaux sauvages - Batman
Ih - Heavy
)ENBERG
Lady en de vagebond (a.l) - E
'i vagebond
Con Air - Lady en de vagebond-
Tien in black - Batman Robin
nIDAAL
|e vagebond - Bean - Batman Ro-
JRG
ly away home - Con Air - Speed 2
i - Batman and Robin
|ove and other catastrophes
s en Hofdames
I Lies
ilGEN
ay home - Scream - Lady en de va-
I - Men in black
Ion's War
la
Ima Sutra
uur The Fifth element
uur Batman and Robin
j uur Men in Black
juur Men in Black
uur Liar Liar
uur Speed II
il's own
|0 uur Dantes Peak
sO uur Metro
te Power
;0 uur Four Rooms
lo uur Liar Liar
12 Jungle
lent
Ion
BO uur Con Air
[10 uur Scream
Romeo and Juliet
nd the tramp
pO uur Anaconda
diaye Rose en het Brussels Jazz
frchestra, dat een hommage
■engt aan de Francy Boland-
enny Clarke Big Band. De big
I and van Carla Bley sluit op zon-
lagavond dit bijzondere festival
zz Middelheim wordt om het
ar gehouden tegenover het ge-
pknamige beeldenpark in Ant-
erpen, op het terrein van Kas
tel Den Brandt. Het festival,
aarbij Radio 1 en Radio 3 van
BRTN een dikke vinger in de
ap hebben, ziet jazzmuziek
n van de belangrijkste zaken
de de twintigste eeuw heeft
ortgebracht. „Jazz ligt aan de
asis van alle lichte muziek van
,eze eeuw", zo verkondigde de
rganisatie bij het bekendmaken
an het programma. Jazz Middel-
eim wil het intellectuele imago,
at jazzmuziek sinds de jaren
ijftig kenmerkt, doorbreken en
en open verbond sluiten met de
ïodale muziekliefhebber,
aarom wordt er tijdens dit
ieke evenement nauwgezet op
egezien dat Belgische jazzmu-
ci evenveel ruimte krijgen als
grote buitenlandse acts. Waar
oor bezoekers verzekerd kunnen
ïjn van een laagdrempelig eve-
ement, dat echter nergens de
aliteit uit het oog verliest.
Jazz Middelheim, Park Den Brandt,
Beukenlaan. Op de snelweg vanuit
Breda en vanuit Zeeuwsch-Vlaande-
ren: afslag nr. 5. Dagticket 550 Bet,
abonnement 5 dagen 2200 BEF.
DONDERDAG 7 AUGUSTUS 1997
Borrelen en blazen
met Sonata (in)visibile
Het aandeel van de beel
dende kunst is dit jaar
op De Boulevard groter
dan ooit. Blikvanger is
de 'Sonata (in)visibile',
een bizar multi-discipli-
nair kunstwerk waarin
muziek, beeld en theater
samensmelten.
Door Gerrit van den Hoven
Een op een vuilnisbelt gevon
den orgelpijp, een onttakelde
contrabas zonder klankkast,
computers en projectoren, een
hi-hatpedaal die stoom produ
ceert en noten gevormd door
op een diascherm geprojec
teerde, ronddansende water
vlooien, knarsende oliedrums,
stalen buizen, geluid uitbla
zende trekharmonica's,
draaiende fietswielen.
Het zijn slechts enkele elemen
ten uit het groteske, vijftien bij
vijftien meter metende en 214
meter hoge multi-disciplinair
kunstwerk op De Boulevard in
Den Bosch: Sonata (injvisibile.
Drie tot vier keer per dag zullen
drie kunstenaars en drie muzi
kanten de installatie bespelen in
ruimte onder het grote terras
het plein. Het idee kreeg
van Gerwen, adviseur en
van de beeldende
op De Boulevard, tijdens
festival in Groningen. „Ik
wilde iets met licht en geluid en
ook iets dat het oude Boulevard-
gevoel zou oproepen", zegt Van
Gerwen.
Hij benaderde de Tilburgse per-
lormancekunstenaars Bram
Wiersma en Ad van Iersel waar
hij eerder onder de indruk'
geraakt van him installaties.
Sonata (invisible: kunstvormen komen samen op De Boulevard in Den Bosch.
Wiersma en Van Iersel proberen
geluid zichtbaar te maken. Van
Iersel zal zich middenin de in
stallatie bevinden en door het
trekken aan touwen geluid pro
duceren. Zo trekt hij bijvoor
beeld gewichtjes omhoog die aan
de binnenkant van de oliedrums
zijn bevestigd. Contactmicro
foontjes zullen die geluiden ver
sterken. Wiersma zal vanachter
een mengpaneel met behulp van
samples een totaalgeluid verzor
gen.
Bert Vogels uit Den Bosch
^'maakte al eerder" wèrlf Noor De
pjjouleva'rd. Vorig japr^yi^as, in de
toren van Sint-Jan een installa
tie met mechanische vogels te
zien. Vogels noemt zich bouw
kundig kunstenaar en zijn ate
lier in Nova Zembla oogt dan
ook meer als de werkplaats van
een monteur. Vogels werkt voor
de Boulevard voor het eerst sa
men met de Tilburgers (perfor-
mance)kunstenaars. Drie muzi
kanten uit de Bossche groep
Nancy Works on Payday zullen
de muziek verzorgen bij deze So
nata (in)visibile, een wonderlijke
combinatie van techiek, beeld en
muziek.
Net als Wiersma en Van IergeHs
ook Bert Vogels gefascineerd
door het zichtbaar maken van
geluid. Vogels kreeg van Van
Gerwen de vraag voorgelegd ook
dit jaar een installatie te maken.
Toen bleek dat ook Bart van
Dongen, Alex Siegers en Gerald
van Beuningen, respectievelijk
pianist, zanger en bassist van
Nancy Work on Payday, 'iets'
met muziek en beeld wilden
doen, werd het een en ander in
elkaar geschoven.
Van Gerwen heeft hoge ver
wachtingen van het voorlopig
eenmalige project. „Er is inten
sief, pn goed samengewerkt en we
Door Hanneke Leliveld
Een mens kan niet aan zijn wor
tels ontkomen. Voor regisseur An-
ny van Hoof is dat een steeds te
rugkerend thema; in haar leven èn
in de stukken die zij maakt. Ook
in Korbes, unne méns, de bewer
king van Tankred Dorsts die zij
voor de Boulevard maakt, is het
juist dat gegeven dat het stuk voor
haar zo boeiend maakte.
De voorstelling begint met de
dood van Korbes' tweede vrouw.
Ze is bij wijze van spreken nog
warm als Korbes het met z'n
buurvrouw Frida aanlegt. Het is
een raadsel wat zij in hem ziet,
want hij doet niet anders dan
schreeuwen en schelden en is bo
vendien zo wantrouwig als de
pest. Op een ochtend wordt Kor
bes wakker en kan niets meer
zien. Hij is blind geworden. Vanaf
dat moment ervaart hij alles en ie
dereen in zijn omgeving als een
bedreiging. Hij ontbiedt zijn
dochter in de stad om naar haar
geboortedorp terug te komen. Ze
komt. En tot haar eigen verbazing
blijft ze, en gaat ze steeds meer op
baar vader lijken.
Koiies, zo heet een sprookje van
Grimm. Het is geen vrolijk
sprookje: een haan, een kat, een
molensteen, een ei, een eend en
speld belagen ene meneer
Korbes op dusdanige wijze dat hij
uiteindelijk sterft. Korbes moet
Wel een heel slechte man zijn ge-
concluderen de gebroeders
Grimm.
he Duitse toneelschrijver Tank-
red Dorst heeft in 1983 een toneel-
stuk gepubliceerd dat naar deze
sprookjesfiguur Korbes genoemd
a hr zijn Korbes is de man ook
een echte slechterik. Dat is met
oe Anny van Hoof Korbes wil af
schilderen. „Korbes kan gewoon
reet anders. Hij kan niet aan zijn
wortels ontkomen. Het ligt voor
Dries Smits in de voorstelling 'Korbes'
INFORMATIE
Van alle in De Stem gepubliceerde
werken van beeldende kunstenaars
aangesloten bij een CISAC-organi-
satie zijn de publicatierechten gere
geld met Beeldrecht te Amstelveen.
Deze kunstenaars worden verzocht
[n verband met reproductie van hun
werk in deze uitgave contact met
Beeldrecht op te nemen.
mij juist in het stuk besloten dat
hij géén slechte man is. Dat zou
voor mij ook geen interessant uit
gangspunt zijn geweest. Zijn ge
vecht om tegen alles in te overle
ven, dat maakt hem interessant.
Het is vooral die man en zijn
strijd. Je ziet hem letterlijk en fi
guurlijk vallen en opstaan, strui
kelen, zich stoten. Hij weigert om
zich er bij neer te leggen. Als hij
een meer onderlegd man zou zijn
geweest had hij niet zo hoeven
vechten. Dan had hij een reflecte
rend vermogen gehad. Nu kan hij
niets voor zichzelf uitleggen; hij
kan alleen maar primair reageren.
Dat zit in elk mens. Alleen in de
meer 'ontwikkelde' mens zit het
onder een laagje vernis."
Korbes kon absoluut niet gewoon
in een theater gespeeld kon wor
den, wist Anny van Hoof van te
voren al zeker. Haar broer, de
beeldend kunstenaar Jan van
Hoof, met wie zij altijd samen
werkt, is in de omgeving van Den
Bosch rond gaan rijden. Hij kwam
terug met een aantal geschikte lo
caties, waaronder Fort Crève-
coeur. En toen Anny dit oude oe
fenterrein van defensie zag, wist
ze dat daar haar Korbes moest ko
men. „Dorst probeert het hele le
ven te vangen in zijn stuk. Hij be
gint met de zon en de aarde, ver
nauwt zijn blik dan en gaat focus
sen op die ene persoon, Korbes. Zo
filmisch kon ik het nooit bereiken
in een theaterzaal. Het moest in
een weids landschap staan, omdat
het gaat over een eenzame man,
verloren in de wereld."
Anny van Hoof heeft een eigen be
werking van Korbes gemaakt,
waarbij het Brabants dialect -
haar eigen dialect, uit Mariaheide
bij Uden - een belangrijke rol
speelt. De regisseur woont en
werkt alweer meer dan tien jaar in
Amsterdam. „Ik heb een haat
liefde-verhouding met het platte
land. Ik voel mij er mee veran
kerd, en die verankering heb ik
meegenomen naar de stad. Het
Brabants dialect is daar mee ver
bonden." Korbes spreekt in dit
dialect, zijn dochter vervalt ook in
deze taal zodra zij haar decorum
verliest.
„In de meeste dialecten is de
woordenschat maar beperkt.
Mensen die dialect spreken, kun
nen niet vertellen wat ze hier of
hier voelen", zegt Anny terwijl ze
op haar hart en haar buik slaat,
„simpelweg omdat er geen woor
den voor zijn. Maar juist daarin
kun je de liefde laten zien. In hun
onvermogen maar ook in hun po
gingen om elkaar te bereiken."
Van Hoof wil met haar voorstel-
foto joep lennarts
denken hier nu echt een project
te hebben dat zich kan meten
met het beste. We hopen ook dat
we dit later vaker kunnen uit
voeren, bijvoorbeeld op andere
festivals."
Vogels zegt na het verzoek van
Van Gerwen 'een tandje hoger te
zijn gaan fietsen'. „Enkele din
gen had ik al. De mechanische
vogels gebruik ik weer, de in
stallatie 'sectie op een contra
bas' was er ook al. Voor dit pro
ject ben ik dingen gaan combi
neren en uitbreiden."
De contrabas, die bespeeld zal
.gaan worden door Gerald van
Beuningen, zal trillingen veroor
zaken. Die trilligen zorgen er
voor dat een dun vliesje uit een
zeepbakje wordt gelicht. Het
vliesje zal gaan vibreren en de
vibraties worden geprojecteerd
op een scherm. Ze hebben een
werking die te vergelijken valt
met psychedelische vloeistof
dia's. Geluid omgezet in bewe
ging en kleur.
Naast mensen spelen ook water
vlooien een rol in deze installa
tie. In een waterbak levende wa
tervlooien worden met een ster
ke lamp geactiveerd en hun on
navolgbare bewegingen worden
geprojecteerd op een notenbalk.
Aanvankelijk wilde Vogels wer
ken met mieren, maar die bleken
niet bestand tegen de felle lamp.
De watervlooien kunnen er beter
tegen, al heeft Vogels met een
soort reanimeerinstallatie moe
ten bouwen die de vlooien na
hun performance weer aan zuur
stofrijk water helpt.
Vogels zal zijn installatie met
behulp van een computer in wer
king gaan stellen. Het zal borre
len en blazen, waarbij hij de A-
toon producerende orgelpijp als
basis heeft gekozen. Het is de be
doeling dat een dirigent alle ver
schillende klanken en geluiden
tot een organisch geheel maakt.
Oorverdovend en overdonderend
zal het zijn als alles uit de kast
wordt gehaald, maar ook mo
menten van stilte en rust zijn
mogelijk.
„In principe is elk optreden an
ders", zegt Van Gerwen. „Er zal
veel geïmproviseerd worden,
maar sommige stukken staan
ook strak georganiseerd op pa
pier. Veel zal afhangen van de
dirigent."
I Sonata (in)visibiie, 8 t/m 17 augustus,
Parade, Den Bosch, onder De Trap.
ANTWERPEN
Kasteel Rivierenhof - Het Deurnes Palet/schilderijen (t/m 13 juli) -
Hilde Henson-Sels/schilderijen (t/m 9 aug) - woe tot ma 12.00-17.00 uur
BAARLE NASSAU
Galerie De Verbeelding Klokkenstraat 12 - Olie en doek/Ron Ekke-
lenkamp, Henk Eikenaar - do t/m zo 13.00-17.00 uur (t/m 31 aug)
BERGEN OP ZOOM
Het Markiezenhof - Steenbergsestraat 8 - Polyptiek van Frans v.d.
Boom (t/m 31 aug)
BREDA
I-werken uit 1995-1996
dit/mzo 13.00-
NBKS Reigerstraat 6 - Salon I
17.00 uur (t/m 7 sept)
Chassé Galerie Claudius Prinsenlaan 8 - Lydia Schouten en Pauk Don
ker Duyvis /tekeningen en fotowerk - ma t/m za 13.00-18.00 uur (t/m
30 sept)
Beyerd Boschstraat 22 - fotografie in de zomer: Picasso-foto's van Ro
berto Otero - Die andere seite der Schönheit - Ossip. - di t/m vr 10.00-
17.00 uur en za/zo 13.00-17.00 uur (t/m 21 sept)
Galerie Molenaars Ginnekenweg 79 - Zomers overzicht - wo t/m vr
13.00-17.30 uur en za/11.00-17.00 uur (13 t/m 30 aug)
EINDHOVEN
Van Abbemuseum - Mike Kelley/selectie werken, Antonietta Pee-
ters/object - di t/m zo 11.00-17.00 uur (t/m 14 sept)
'S HERTOGENBOSCH
Noordbrabants Museum Verwerstraat 41 - Zomergasten, aanwin
sten hedendaagse kunst (t/m 31 aug)
ROTTERDAM
Museum Boymans van Beuningen Museumpark 18 - Egotectuur -
thema architectuur - uit de collectie van het museum (t/m 7 sept) -
Martin Margiela - kledingstukken van tweedehands-materiaal (t/m 17
aug) - Moves - schaken en kaarten met het musuem - door gastconser
vator Hubert Damisch (t/m 17 aug) - Inktvraat - tekeningen van o.a.
Rembrandt en Guernico (t/m 8 sept) - Ingevuld en opgelost - moderne
kunst (t/m 8 sept) - Bruce Nauman - Fiftheen pairs of white bronze
hands (t/m 27 okt) - Paul Beekman (t/m 8 mrt)
TILBURG
De Pont Wilhelminapark 1 - Arnulf Rainer/microstructuren - di t/m zo
11.00-17.00 uur (t/m 31 aug) - Sigmar Polke fotowerk (t/m april '98)
Faxx Podium voor Hedendaagse Kunst Dunantstraat 1 - Zomersa-
lon - 39 Brabantse Kunstenaars - di t/m vr 10.00-17.00 uur, za en zo
13.00-17.00 uur (t/m 17 aug)
Van onze verslaggever
Voor het eerst vindt er een ten
toonstelling plaats die gewijd is
aan het werk van de tekenaar Pe
ter van Straaten (1935). Honder
den originele tekeningen worden
van 4 oktober 1997 t/m 10 janua
ri 1998 tentoongesteld in Het
Markiezenhof in Bergen op
Zoom.
Peter van Straaten debuteerde in
1958 bij Het Parool. Voor deze
krant maakte hij later de strip
Vader Zoon. Van Straatens ge
tekende typeringen van het dage
lijks leven - Moeder, ik ben niet
gelukkig - beslaan alle aspecten
van het leven. De tekeningen ver
schijnen in verschillende dagbla
den.
Al jaren verzorgt hij wekelijks
een grote politieke prent in Vrij
Nederland. Hij legde de Neder
landse politiek vast in cartoon-
boeken als Bij ons in het dorp.
Behalve tekenaar is Van Straaten
schrijver: hij is de schepper van
de vrouwenfiguur Agnes.
Ter gelegenheid van de tentoon
stelling in Het Markiezenhof ver
schijnt een standaardwerk, met
meer dan 400 illustraties in
zwartwit en kleur. In het boek
schrijft Siegfried Woldhek over
Van Straatens natuurdagboeken,
John Jansen van Galen over Ne
derland in de jaren '70 aan de
hand van Vader Zoon, Rob
Grootendorst over het taalge
bruik van Vader Zoon, Jhim
Lamorée over het vroege vrije
werk, Annette Heffels over de
cartoons betreffende het alle
daagse leven en de bedscènes, Ri-
nus Ferdinandusse over de poli
tieke prenten en Theo Sontrop
over de literaire cartoons.
Overzichtstentoonstelling Peter van
Straaten. Markiezenhof, Bergen op
Zoom, 4 okt. t/m 10 jan.
foto joep lennarts
ling niet een afgerond verhaaltje
vertellen. „Dorst beschrijft de vol
heid van het leven. Hij verweeft in
Korbes de Brockes Passion van
Handel. In mijn versie gebruik ik
muziek van Penderecki. Het pas
sie-spel laat ik uitspreken door
een oude man en een klein meisje.
Ik tracht daarmee een beeld te
scheppen van de hele mensheid.
Het zijn teksten uit Marcus, in de
vertaling van de Statenbijbel.
Prachtige teksten. Door het lijden
van Christus tegenover het lijden
van een mens te stellen stap je af
van de anekdote.
Tegelijk omvat je daarmee de
geestelijke en de aardse wereld.
En de geestelijke wereld, dat is in
Korbes eigenlijk de dodenwereld.
Doden spelen een belangrijke rol
in het stuk. Die doden die blijven
ronddolen, daar heeft Korbes
nogal last van. Als zijn vrouw net
dood is, schreeuwt en scheldt hij
zijn pijn en verdriet weg. Hoe
meer hij geraakt is, hoe harder hij
schreeuwt. Maar het is vaak het
tegendeel van wat hij roept. Kor
bes probeert de doden uit zijn kop
te schreeuwen, te bezweren. Maar
ze zijn er gewoon. Dat hoort bij
het leven."
'Korbes' in de regie van Anny van Hoof,
tijdens De Boulevard in Fort Crèvecoeur
bij Den Bosch.
Door Rinus van der Heijden
De duisternis heeft juist defini
tief gestalte gekregen, als op de
kam van een duin plots zeven
ruiters verschijnen. Langzaam
lopen hun paarden, dicht achter
elkaar, naar een rechts gelegen,
enigszins begroeide zandver
stuiving. Een eenzame licht
bundel begeleidt hun tocht. Als
ze uit het zicht zijn verdwenen
en het erop lijkt dat stilte de
macht heeft overgenomen,
staan er zomaar tegen de flank
van het eerste duin zeven per
sonen.
Dansers naar blijkt, die eruit
zien als krijgers van eeuwen
her, met wijde, zwarte broek
rokken en zwarte banden over
hun bovenlijven gespannen. Uit
luidsprekerboxen zwelt rumoer
aan, dat het midden houdt tus
sen onheilspellend gerommel en
industriële geluiden.
Zo begint Ló, de nieuwste pro
ductie van choreografe Kriszti
na de Chatel, die na vijfentwin
tig choreografieën het theater
verliet en nu als podium het
duinenlandschap rond het
Noordhollandse Groet verkoos.
Ló, Hongaars voor paard, krijgt
een vervolg als de van oor
sprong Hongaarse danskunste-
nares met haar gelijknamige
dansgroep Theaterfestival Bou
levard aandoet en van 9 tot en
met 13 augustus een zandver
stuiving in Rosmalen als dans
vloer uitkiest.
Over De Chatels kwaliteiten als
ehorograaf is al talloze malen
de loftrompet gestoken. Haar
vermogen om als een architect
elk snippertje van de haar ter
beschikking staande ruimte te
benutten is, gekoppeld aan haar
onvergelijkbaar ingenieuze be
wegingstaal, de handtekening
waarmee zij elke productie on
vergetelijk maakt. Ló is zonder
twijfel een nieuw meesterwerk,
waarin Krisztina de Chatel erin
slaagt natuur, cultuur, mens
heid, dierenrijk en technologie
in een onwrikbaar geheel te
gieten. Zij doet dat door de in-
De overlevingsstrijd van mens en dier in 'Ló', een choreografie in de openlucht, foto ben van duin
zet van zeven dansers, zeven
paarden, zeven ruiters, video
beelden, een overrompelend
lichtconcept en ruimte, veel
ruimte.
Door de wijdsheid van het
Zandgat in Groet - en onge
twijfeld over enige dagen in
Rosmalen - krijgt Ló het ka
rakter van een epos, waarin de
verrichtingen van dansers, rui
ters en paarden als beelden uit
een toverlantaarn een eigen le
ven gaan leiden. Al die stukjes
leven bundelt Krisztina de Cha
tel tot haar verhaal, waarin zij
'de complexe relatie tussen ma
chine, mens en dier' gestalte wil
geven.
Op zorgvuldig gekozen plekken
staan in het zand enorme
schijnwerpers opgesteld, die
voor een voortdurend wisselend
lichtbeeld zorgen. Midden op de
zandvlakte bevinden zich twee
reuzen-videoschermen en ver
spreid staat ook een aantal ge
luidsboxen. Deze laatste bren
gen verschillend gefaseerde ge
luiden voort van machines, au
to's, flarden van verkeer, val
lend water en ook muziek.
Soms lopen die geluiden syn
chroon met de beelden van een
watermolen op de videoscher
men, of gedeeltes van een wer
kende machine. Soms ook gaan
zij er tegenin. Waarbij het ene
videoscherm vertraagde beel
den van het andere weergeeft,
of andersom.
De dansers wekken aanvanke
lijk de indruk van een opruk
kend leger, dat de zandvlakte in
bezit wil nemen. Tot de paarden
met ruiters weer opduiken, die
duidelijk hun territorium afba
kenen. Dan ontbrandt een strijd
tussen dansers en paarden. De
dansers trekken in front op
naar de paarden, deinzen terug,
maar schrijden dan toch weer
voorwaarts om hun gebied af te
bakenen. De paarden doen om
gekeerd hetzelfde, wijken als de
dansers eensgezind en vastbe
sloten, dicht op elkaar de die
ren tegemoet treden.
In het immer bijna hypnotise
rend werkende licht, dat banen
en driehoeken neerlegt over de
immense zandvlakte, vormen
de paarden uiteindelijk een
kring. Voor elk dier staat een
danser, die middels lichamelijk
contact het gevecht tussen na
tuur en cultuur niet beter kan
uitbeelden. Wat een vondst van
de choreografe! Het handelt
hier immers nog slechts om de
overlevingsstrijd van mens en
dier in een natuur die door de
steeds verder oprukkende in
dustrialisatie ten dode lijkt op
geschreven. Op de videoscher
men draaien de schoepen van
de watermolen onverbiddelijk
door, maken de drijfstangen
van de machine hun eeuwigdu
rende, niets ontziende heen- en
weerbewegingen. Werd de on
stuitbare ritmiek van de tech
niek, de intuïtie van de mens en
het instinct van het dier ooit
mooier door een kunstenaars
geest uitgebeeld, zo ga je je af
vragen bij deze imposante pas
sage.
Ld moet het ten dele hebben
van de ongewone locatie, maar
de grootsheid van de productie
komt slechts uit één bron: de
onuitputtelijke creativiteit van
De Chatel.
Ló, een choreografie van Krisztina
de Chatel, wordt opgevoerd tijdens
het Theaterfestival 8oulevard op de
Zandverstuiving Rosmalen van zater
dag 9 tot en met woensdag 13 au
gustus, aanvang telkens 21.30 uur.
Ér is gratis busvervoer van De Boule
vard naar de locatie.