ik
DE STEM
Oude strijder' krijgt beloning
'mm
Ploeg Priem te laat met jacht op massasprint
Troostend schouderklopje van de minister
VANDAAG
c-
B1
v
Australiër Neil Stephens laat 'gevoelsformatie' Festina andermaal feesten
t
9/DE
V\>v'11
LETOUR
DE
FRANCE
Michael Boogerd
u-ijgt opslag
Ploeg Walter
Godefroot op
kwart miljoen
Broederliefde
WÊÊÊÊÊÊ TOUR'97
TOUR'97 VARIA
Ullrich geeft
ploegmaten
gele trui
>AG 24 JULI 1997 A
in in je eigen verantwootde-
id en wat je als mens kunt
,eren in de wereld.
geëmotioneerd gaat ze
:r: „Die cursus was voor
tja....zeg maar magie. Hij
ie een volkomen andere kijk
ïzelf en daardoor op andere
en. Ik kreeg vooral een to
mder lijf. Ik snapte er hele-
niks van. Toen kreeg ik een
r van een zesmaandenre-
i, een zogenaamd human de
ment program. Daar zat
bestudering van het Tibet-
boeddhisme bij. Dat vond ik
w'n leuk onderdeel, maarik
iet er toch maar bij gepakt.
- in de loop van die zes
iden merkte ik dat ik steeds
geïnteresseerd raakte, juist
it Tibetaans boeddhisme."
efeningen van Tartang Tu-
oeiden haar vooral, omdat ze
irete technieken aanbieden
het leven van alledag. „Het
om handreikingen, mecha-
len waardoor je het patroon
doorbreken waarin je jezelf
vastgezet. Zo krijg je bij
beeld de smaak te pakken
hoe het is als je zonder voor
telen zou kunnen leven."
nge broer
moet een mens na deze ont-
ring nou denken van zijn
igere levensperiode?
»ens Charaka zijn de l.cht-
en de mogelijkheid var het
cht er altijd geweest. Dat ze
doorkomen, is volgens naar
gevolg van vooroordelen „Je
ft nooit naar een andere si-
tie te gaan om die lichtheid te
;ven, maar ik zag het op dat
nent absoluut niet. Ik gai als
ware de schuld aan al die re-
en aan dat schuldgevoel Ik
l niet in de gaten dat ik dat
zo goed naast me neer rad
inen leggen."
ir broer, de missionaris, heeft
na enige tijd weer vaarvel
eten zeggen.
meende er aanvullende inspi-
ie te kunnen vinden, maar in
rleg met zijn overste kwam
tot de slotsom dat hij daarmee
est stoppen.
ij is gestopt omdat in de
iholieke kerk gehoorzaamleid
i heel hoge deugd is," zegt
araka. „Hij stelt zich nu heel
eng op, zeer veroordelend. Ik
i in zijn ogen een zondaar,
idat ik twee keer gescheiden
i en omdat ik de kerk heb ver
en. Hij bidt heel veel voor mij.
draagt mij een warm harttoe,
lar hij is uiterst bezorgd ei hij
opt dat hij mijn ziel kan red-
n en zo."
wat kunt u voor uw troer
en?
tahaha. Eigenlijk is het een
etje hetzelfde. Dat is het pap-
ge. Hij legt het laatste stukver-
itwoordelijkheid voor zijn ioen
laten bij de overste, bij de
us of bij de woorden van
iristus. En ik heb het gevoel
t die verantwoordelijkheid
el meer bij mij zit."
Sport
DONDERDAG 24 JULI 1997
A
Colmar - In het kielzog van
felekom fietst Festina tij
dens deze Ronde van
frankrijk van het ene naar
let andere feestje. Zoals
let een sterke equipe be-
laamt, kon gisteren in de
etappe van Fribourg naar
Colmar een trouwe knecht
in het zonnetje gezet wor
den. Neil Stephens greep
her kilometer voor de fi
nish de kans op een ritzege
in de Tour met beide han
den gretig aan. Hij bracht
het derde dagsucces bin
nen voor zijn ploeg.
Stephens is een 33-jarige vete
raan uit Australië, die zijn loop-
zelf als 'te lang en gecom-
aanduidt om in een paar
linnen op papier te zetten. De ro-
ie draad in zijn carrière is zijn
onvoorwaardelijke trouw aan de
iopstukken van de ploeg. Zo
werkte hij bij ONCE vijf jaar
toor Zülle, Jalabert en Mauro, al-
mens hij afgelopen winter ver-
naar het steeds ambitieu
zere Festina. „Gewoonlijk werk
ivoor de kopman, maar zo af en
te komt er een kans op eigen
succes," lichtte Stephens de
grootste triomf uit zijn carrière
loe. „Bij ONCE kreeg ik die mo
gelijkheden ook, maar in deze
loopt het gewoon anders.
Binnen ONCE wordt voor de
start het hele strijdplan stap voor
slap bepaald. In deze ploeg rijden
we veel meer op het gevoel. Voor
plannen we niets. Zo kun je
veel beter inhaken op de ontwik-
ielingen in de koers," zei de man
ie bij Festina de toepasselijke
sijnaam 'oude strijder' meekreeg.
A la de Braziliaanse voetballer Bebeto eert etappewinnaar Neil Stephens zijn vrouw en de enkele maanden geleden geboren spruit
Madeleine. foto reuter
Rijden op gevoel past bij Step
hens. De Australiër is het oertype
van een man die weet hoe hij
moet overleven. Ook nadat Alca-
la hem tijdens een robbertje
vechten een keer een gebroken
neus had geslagen, fietste hij ge
woon door tot Parijs. „Tot mijn
zeventiende had ik nog nooit van
wielrennen gehoord," zegt hij.
Van alcohol en marihuana des te
meer. Zijn vader haalde hem
daarom over om te gaan fietsen.
„Daar zul je van opknappen," zei
de oude heer Stephens.
Pas nadat hij de beelden gezien
had van het WK in Goodwood
(1982) raakte Stephens bezeten
van de wielersport. „Toen ben ik
voor het eerst gaan dromen van
een prof carrière." Vier jaar later
was het zover, maar de weg naar
ONCE en Festina was lang en
bochtig. Stephens scharrelde
zijn kostje bij elkaar bij derde-
rangsploegen als Santini, Ever
Ready en het Nederlandse Zero
Boys van Jos Alberts. In Neder
land leerde hij Mathieu Her
mans kennen en via hem be
landde de Australiër acht jaar
geleden in Spaans Baskenland.
„Het is mijn tweede vaderland
geworden," zegt Stephens. Via
Caja Rural, Artiach en Paterni-
na vond hij zijn rol als meester-
loor Ad Pertijs
Colmar - Cees Priem wilde
ran geen inschattingsfout of
Bunder weten. Feit was wel
Jat zijn TVM-ploeg gisteren te
laat de achtervolging op een
kopgroep van dertien renners
inzette.
nadat Gan na 60 kilometer
taiporijden het hoofd moe in de
)t gelegd had, schoot de Ne-
jerlandse ploeg de Fransen te
i. De mannen van Priem be-
gonnen te jagen op 30 kilometer
van de finish. Ze knabbelden iets
af van de voorsprong van de goed
samenwerkende dertien, maar
een massaspurt kregen ze nooit in
zicht.
„Het viel niet anders te spelen,"
vond Priem, wiens sprinter Blij-
levens door eveneens net iets te
lang aarzelen in de openingsweek
meerdere kansen op een (tweede)
ritzege verspeelde. „Wanneer wij
met nog 100 kilometer te rijden in
de tegenaanval gaan, krijgen we
de hele koers op onze nek. Het is
niet te doen om de laatste zeven
tig kilometer de koers onder con
trole te houden. Want voor wie
rijden we dan? Voor Telekom en
GAN. Na Perpignan hebben we
al afgesproken nooit meer voor
de anderen te werken. Als er een
massaspurt komt, pikken we die
mee, maar we gaan er niet de he
le dag voor rijden. Vergeet niet
dat je ook in de finale mensen
moet overhouden die de snelheid
op 70 kilometer per uur kunnen
houden. Wanneer je dat niet
kunt, dan knallen ze je in de laat
ste kilometers links en rechts
voorbij."
Omdat Laurent Roux bij de ont
snapping betrokken was, hinkte
TVM lange tijd op twee gedach
ten. „Ik heb ook voor de start
nooit rekening gehouden met een
massaspurt," vertelde Priem zon
der blikken of blozen. „De groep
was weg, Roux zat erbij, dus was
de koers volgens mij gelopen."
Pas nadat GAN erin geslaagd
was de kloof te verkleinen van
zeven naar drie minuten, werd de
foto ANP
zaken die erin beschreven
sterk denken aan zowel de
van Jomanda als aan New
ngoed. Dit laatste is in grote
il met de Rhèma-beweging, die
'attingen op nahoudt.
ngetrokken Tot Het Wonderlijke^
kkelingen in charismatische kring
eon, Hoornaar, f 22,50.
fan onze verslaggever
Colmar - Jan Raas praat vol
gende week na de Tour met
Michael Boogerd over een
aanpassing van zijn contract.
De Zeeuwse teammanager
»an Eabo vindt dat de Ha
genaar een salarisverhoging
verdiend.
Boogerd heeft bij Rabo een
modaal contract, dat nog een
jaar doorloopt. Vorig jaar te
kende hij voor de Tour die
nieuwe overeenkomst. Na de
le Ronde van Frankrijk
g de Hagenaar nog wel
een bonus, maar inmiddels
djn de salarissenverschillen
tussen Boogerd en de dikbe
taalde kopmannen (Lutten-
[er wordt in het peloton
icherend 'Mister Miljo
nair' genoemd) gemeten naar
prestaties erg groot ge
worden. In de Tour staat hij
slechts drie plaatsen achter
uittenberger en ver voor
Breukink en Jonker.
Ik ga Michael dan ook belo
nen voor zijn nationale titel
de goede Tour waarmee
bezig is," zegt Raas, die
evens wil voorkomen dat
^ogerd ondanks zijn door
kende contract wordt ver-
e'd door buitenlandse ploe-
8®. Gezien zijn vierde plaats
f1 de Dauphiné Libéré, de
®nde plaats in de klimtijdrit
an de Tour en de huidige
estiende plaats in het alge
een klassement, vindt Boo-
So™ het njet vreemd dat
ffneg of laat een ander team
'1 nem aanklopt.
Colmar - Schoorvoetend begaf D66-mi-
nister Els Borst zich gisteren voor het
eerst op verkiezingspad. De lijsttrekker
van de democraten bij de komende ver
kiezingen was te gast in de Tour en
voegde zich na afloop bij Erik Dekker.
Ze gaf bemoedigende klopjes op zijn
tengere schouders. „Je zat in de kop
groep! Goed gedaan jongen, geweldig,"
sprak Borst.
De situatie was voor Dekker even onwennig
als voor Borst. De Rabo-renner stond zojuist
zijn teleurstelling te verbijten. 'Geweldig?'
zag je hem denken. „Het moet nog beter,zei
Dekker beleefd. „Dat is de spiritV', trad de
minister van Volksgezondheid in de voetspo
ren van haar staatssecretaris Terpstra.
Dekker had deel uitgemaakt van de kop
groep van dertien man en dacht in de finale
een goede kans op de ritzege te maken. De
groep liet Neil Stephens echter wegfietsen,
Dekker werd slechts vijfde. „Heel jammer,"
was zijn eerste reactie. „Dit was een van de
weinige dagen waarop ik een kans kon ma
ken. Ik had hele goede benen."
De groep was op de Col de Pierre Pertuis
(derde categorie) ontstaan. Dekker had als
laatste aangesloten. In Ekimov, Oetsjakov,
Farazijn, Camenzind en Dekker had de
groep aardige locomotieven. De maximale
voorsprong was 7.22 minuten. Podenzana,
Totschnig en Stephens mochten echter niet
op kop rijden omdat anders Camenzind ten
koste van hun ploeggenoten zou stijgen in
het klassement. In de slotkilometers profi
teerde Stephens.
„Een beetje vervelend," vond Dekker, „maar
normaal werkt hij keihard, dus op zich gun
ik hem wel eens wat."
Dekker en Stephens zijn beide knechten.
Dekker rijdt vooral in dienst van Peter Lut-
tenberger. De Gemertenaar haaide al ontel
bare bidons. „Met die rol heb ik minder pro-
Erik Dekker in gesprek met minister Els Borst.
foto cor vos
LETOUR
m FRANCE
Door John Graat
blemen gehad dan ik vooraf vreesde. De
ploeg heeft er ook veel waardering voor.
Maar je moet oppassen dat je definitief het
stempel 'knecht' krijgt."
Maandagochtend dacht Dekker nog dat hij
Parijs niet zou halen. In de etappe naar
Courchevel had hij erg veel last van zijn rug
gekregen. Hij kon die ochtend zijn bed ook
bijna niet uitkomen.
Het herstel kwam snel. „Dinsdagavond
kwam Adrie van Houwelingen bij mij op de
kamer. Hij zei: 'ik verbied je om morgen bid
ons te gaan halen'. Die boodschap was dui
delijk. Ik ben er de hele dag ingevlogen. Toen
we eenmaal weg waren, moesten we nog 150
kilometer. Op een gegeven moment gaat die
overwinning door je hoofd spelen. Ik ben er
dicht bij geweest."
Colmar (anp) - De Tour
directie moet nu al onge
veer een kwart miljoen
gulden op de bankreke
ning van de Telekom-
ploeg storten. De gele
truidrager Jan Ullrich en
zijn maten verdienden
dat tijdens de eerste zes
tien dagen van de Ronde
van Frankrijk.
De grootste bijdrage leverde
uiteraard Ullrich dankzij de
gele trui en twee ritzeges.
Sprinter Erik Zabel deed
met drie etappes en de groe
ne trui ook een behoorlijke
duit in de zak.
Festina van Richard Viren-
que inde ongeveer 180.000
gulden, exclusief de dag
prijs van Neil Stephens gis
teren. GAN staat in het
geldklassement op de derde
plaats met circa anderhalve
ton.
TVM verdiende 55.000 gul
den, dat is ruim 35 mille
meer dan de Raboploeg die
nauwelijks boven de 20.000
gulden uitkomt en in de fi
nanciële rangschikking als
zestiende is geklasseerd. Be
paald geen vetpot is het
Voor Roslotto.
De ploeg verdiende de afge
lopen zestien dagen niet
meer dan 8500 gulden, ge
middeld nog geen 550 gul
den per dag.
HMnrnRnMunm
knecht bij eerst ONCE en nu
Festina.
Deze Tour was Stephens één van
de wespen in het team van Rous-
sel. In de bergen viel hij met
ploeggenoten als Laukka, Hervé,
Brochard en Rous voortdurend
aan. Ullrich kregen ze niet klein,
maar Riis bezweek. In de rit naar
Courchevel was hij een van de
Festina's die kilometers lang
tempo maakte op het moment dat
Ullrich de aansluiting met Viren-
que had verloren.
Stephens moest een paar dagen
bijkomen van die inspanning,
maar gisteren was hij weer ge
dreven als altijd. De Australiër
mocht zijn eigen gang gaan en
viel na 60 kilometer aan op de Col
de Pierre Pertuis. Hij kreeg uit
eindelijk twaalf renners mee, on
der wie Oscar Camenzind, de
man die een bedreiging vormde
voor de tiende plaats van zijn
ploegmakker Dufaux. Prompt
hield hij ook die belangen in het
oog en waakte ervoor dat de lei
ders niet al te ver uitliepen.
In de finale moest Stephens terug
denken aan de finale van de rit
naar Villeneuve-sur-Lot, waarin
hij in een bocht onderuit gleed.
„Die fout wilde ik niet nog een
keer maken. Ik heb de bochten
rustig genomen nadat ik was ont
snapt," zei hij. Hem werd die tijd
ook gegund omdat de rest van de
kopgroep aarzelde. „Je moet er
ook een beetje geluk mee hebben,"
wist hij. Tijdens Parijs-Nice wilde
hij vlak na de geboorte van zijn
dochter Madeleine zijn vrouw op
passende wijze eren met een ritze
ge. Gisteren kreeg Stephens zijn
herkansing en in het zege-gebaar
betrok hij dan ook nadrukkelijk
zijn bij de streep staande vrouw.
Met de ritzege (zijn 31e triomf als
profrenner) is de 'oude strijder'
nog altijd niet uitgeblust. Net als
zijn ploeg. Die trok deze week
Alex Zülle als medekopman
naast Virenque aan. „Ik ben blij
dat hij naar me terugkomt," zei
Stephens. „Aiex gaat;iefs belang
rijks toevoegen aan onze ploeg. Ik
verheug me er al op om weer voor
hem te werken."
Zeeuw weer wakker. De kans dat
Blijlevens een massaspurt wint,
is immers groter dan dat Roux
zegeviert als hij - zoals gisteren -
met renners als Mengin, Stephens
en Ekimov op het vlakke naar de
streep rijdt.
Volgens Priem wachtte hij daar
na zeker niet te lang met het com
mando om het roer vooraan over
te nemen. „GAN was leeg en
prompt gingen wij rijden. Het
maakt niet uit of twee ploegen
achter elkaar tempo maken of dat
je dat gezamenlijk doet."
Als je als 23-jarige aan je
eerste Tour begint, je
als renner nog nooit
een berg hebt gezien en dan
toch al de Alpen goed bent
doorgekomen, dan wil je met
alleen nog de Tourmalet en de
Soulor in de Pyreneeën per se
Parijs halen. Die laatste Pyre-
neeënrit op de donderdag
voor Parijs liep het echter niet
allemaal naar wens."
„Vijfhonderd meter na de top
van de Tourmalet kreeg ik in
de stromende regen een lekke
band. Het was zó mistig, dat de
ploegleiderswagen me voorbij
reed. Ze hadden me niet zien
staan. Zo kom ik nooit in Pa
rijs, dacht ik toen. Gelukkig
kreeg ik van de algemene ma
teriaalwagen een wiel. Ik
dacht al aan opgave. Richting
Soulor ontdekte ik in de mist
een andere renner, het was
mijn broer Wim (inmiddels
overleden, red.), de captain
van de ploeg. Samen zijn we
toen heel hard gaan rijden. We
haalden in het stuk van tachtig
kilometer naar Pau nog een
groep renners in met onder
meer Piet van Katwijk. Wim
en ik reden hen voorbij. We
wilden naar Pau, waar we pre
cies op tijd binnenkwamen. Zo
zie je maar welke steun je aan
een broer kunt hebben."
„In 1975 sloeg de pech op
nieuw toe, ditmaal op de Gab
bier in de Alpen. Een lekke
band, terwijl de eerste ploeg
leiderswagen al door was. Je
had toen zelf altijd een tube bij
je en een pomp. Je kon kiezen:
of zelf de tube opleggen en
pompen of een kwartier wach
ten op de tweede ploegleiders
wagen. Ik had echter mijn
pomp verloren. Toen kwam
De Kneet (Gerrie Kneteman)
langs. Ik kan niet verder zo,
riep ik. Hij gaf me zijn pomp.
Maar na het opleggen van de
tube was het met die pomp een
heel gehannes. Hij paste niet
in mijn frame. In de afdaling
van de Galibier stond De
Kneet met een lekke band
langs de weg. Hij kon niets
zonder zijn pomp. Die kreeg
hij dus terug. We zijn samen
naar Aix-les-Bains gereden."
Henk Prinsen: 1974/85, '75/82
„Hoe eenvoudig ook, het was
een schitterende tijd. Je bent
pas een echte wielrenner als je
de bijna onmenselijke Tour
hebt gedaan. Ik hield er des
tijds zo'n zevenduizend gulden
aan over. Dat was goed ver
diend want met mijn gewone
werk had ik dat toen niet."
»In 1974 werden de broers Henk (rechts) en Wim Prinsen in
hun woonplaats Hank gehuldigd nadat beiden de Tour uitge
reden hadden. foto de stem/johan van gurp
Sponsor GAN, het Franse
verzekeringsbedrijf, houdt het
aan het eind van dit jaar na vijf
seizoenen wielersponsoring voor
gezien. De kans bestaat echter
dat de ploeg van Frédéric Mon-
cassin, Chris Boardman en Céd-
ric Vasseur in zijn geheel wordt
overgenomen door Visa, de fir
ma van de credit cards.
Uitspraak van Laurent Jala
bert: „Deze Tour is een lijdens
weg. Mijn hoofd beveelt me om
allerlei dingen te doen. Pro
bleem is dat mijn benen niet
willen luisteren."
Uitspraak van Pantani's
ploegleider Martinelli: „Toen
Marco de Tour wilde verlaten,
vertelde ik hem dat alleen de
doden Parijs niet bereiken. Jij
bent nog niet dood, dus rij maar
verder, zei ik. Zes uur later won
hij de rit in Morzine."
De Tour de France beheerst
het leven in Frankrijk. Zo stond
op de voorpagina van een Pa-
rijse kwaliteitskrant premier
Lionel Jospin afgebeeld op een
fiets. De kop bij het verhaal
/Ot 18e etappe
24 juli 175,5 km"
hoogteverschil en moeilijkheidsgraad Montbéliard
Grand Ballon Bitschwiller les LeHundsruck 345m
Colmar 1360m .^Thann p748m Ballon
180(71^ JT li1 r d'Alsace
luidde: 'Jospin beklimt de col
van Maastricht'. Het verhaal
handelde over de huidige pro
blemen van Frankrijk om de
EMU-norm te halen.
Ploegleider Walter Godefroot
vindt het heel belangrijk dat
zijn pupil Jan Ullrich zich kan
ontspannen.
„Maar dat is geen sinecure.
Zelfs als hij op het toilet zit,
wordt hij gevolgd door camera
ploegen. Rustig ontbijten kan
hij ook niet meer. Ik houd het
wel in de gaten," zegt Go
defroot.
„Ik moet hard lachen om vragen
als: wanneer ga je Frans stude
ren. We hebben toch te maken
met een groot wielerkampioen,
en niet met een tolk. Ik kan me
voorstellen dat Ullrich soms
denkt: Jullie kunnen me alle
maal de pot op."
Van onze verslaggever
Colmar - Jan Ullrich is een
waardige kopman, die ook
zijn ploeggenoten ruim be
loont voor hun bewezen dien
sten in de Ronde van Frank
rijk.
De aanstaande winnaar van de
Tour deelt namelijk de gele trui
en die hij verdiende en nog gaat
verdienen uit aan zijn teammaat
jes. Tot dusver heeft hij er acht
gekregen. Als alles goed gaat,
krijgt hij er nog vier exemplaren
bij. Ruim voldoende voor de acht
ploeggenoten.
Ook in financiële zin toont de 23-
jarige Duitser zich genereus. Van
de overwinningspremie van ruim
700.000 gulden hoeft hij niets te
hebben. „Elke premie wordt ge
deeld, maar als ik win, zie ik van
mijn aandeel af," aldus Ullrich,
in de wetenschap dat hij zich na
zijn zege nooit meer zorgen hoeft
te majcen om geld.
