&ty~v:»-
asSs
bwl:
Alpe d'Huez
Peter Luttenberger, de volwassen ogende jeugdige kopman van Rabo
Bo Hamburger, die andere aardige Deense klassementsrenner
EH^E*4&$iL >rt
DE STEM
Peter Luttenberger
Bo Hamburger
De kopmannen
Winterthur
ih/interthur
mtinterffw
'inlerthi
KOfer* v" - 5
-.
-
- -j. - 4
- T- /"T
7
S4L& c
■*:i
•V «ïvv^
X
foto con vos
voor de wielersport komen. Ki-
rajicek heeft al eens gezegd dat ik
iting zou moeten oprichten die geW
1 om de jeugd te stimuleren voor het
|en. Zoals hij dat al met tennis doet
|Bart Veldkamp, ook een Hagenees,
het schaatsen zou moeten doen.
In iets voor de toekomst."
nog wat: onze sportcultuur. Ik kon
TS goed leren, haalde goede punten,
Ir wiskunde. Een leraar vroeg mij
ie HTS ging. Ik zei 'nee, ik ga lekker
Die man begreep er niets van. Da'
Is over onze houding tegenover sport
1 stoppen ze een jonge renner in een
^t zodat hij lekker veel kan trainen-
nen dat toch niet? Behalve als er een
Inder wint. Dan zijn we ineens
e allemaal op het dak te dansen.
Intensieve sport
:en licentie aanvragen is andere koek
mt omdat wielrennen zo'n intensief
i. Het is alles of niks. Vroeger kon
'inter nog wel eens gaan stappen-
t gewoon niet meer bij. Begin mei, na
ie van Normandië, had ik twee daag'
Ik ben naar de film geweest en
heh
:n dag op het strand van Schevenin-
egen. Dat waren al flinke uitspattW'
it weer. Michael Boogerd, spraakwa
Hagenaar tot op het bot, reist met ee
vol dromen en een halve koffer cu
rankrijk af. „Ik heb een brede smasi
popmuziek, Pearl Jam, The Cult-
>k een boek mee. „Het liefst lees ik
risham. Ik heb ze allemaal ëe^e2,eer
Ie nieuwe. Ik zal 'm eens bellen, ot
at komt."
AG 3 JULI 1997 B2
97 TtifUrC/6 ri ancc DONDERDAG 3 JULI 1997 B3
'Alleen mijn leeftijd is nog een zwak punt'
prof werd. Zelfs in Italië zat Luttenberger
naar zijn gevoel snel aan zijn limiet. „Vanaf
het moment dat ik van een vriend van mijn
vader een oude racefiets kreeg, was de Tour al
mijn grote doel geweest." Hij kwam er snel
achter dat je met dergelijke ambities bij Itali
aanse ploegen aan het verkeerde adres bent.
„Die concentreren zich allemaal op de Giro."
Italië ging hem meer en meer tegenstaan. „Ik
haat Milaan," zegt hij zelfs over het leven be
zuiden de Alpen. Waar iedere topper tegen
woordig zweert bij een stulpje in Toscane of
langs een van de meren, is Luttenberger er al
weer weggetrokken. Naar Monaco. „Uiter
aard ook vanwege de fiscus, maar vooral om
dat het weer en de trainingsmogelijkheden er
net zo goed zijn als in Italië. Monaco is echter
een veel veiliger oord. In Italië zijn drie auto's
van me gestolen. In Monaco kun je rustig een
Porsche cabrio open en bloot laten staan."
Oostenrijk
(geb. 13-12-1972)
Woonplaats: Monaco
Team: Rabo
Tourdeelnames: 1
- 1996: 5e
(geen ritzeges)
Belangrijkste (andere) zeges:
Eindzege en ritzege (koninginnenetappe)
Ronde van Zwitserland 1996.
Zeges 1997: 0
Op Carrera was hij al evenzeer uitgekeken.
„Alles draait daar om Chiappucci en zijn ka
rakter bevalt me niet. Ook als hij slecht was,
moesten we allemaal voor hem werken. Hij
blokkeerde het team."
Luttenberger had na de Tour van 1996 de
teams voor het uitzoeken. Hij verkoos Rabo
boven de clrie niéuwe Franse topploegen Cofi-
dis, La Franfaise des Jeux en het opgekrikte
Casino.
„Rabo was de meest zekere keuze. Ik kan er
mijn eigen programma samenstellen en me
helemaal concentreren op de Tour." De Oos
tenrijker kwam door blessures aan schouders
en knie (beide na valpartijen) dit jaar amper
in actie. Vorig jaar hielden twee gebroken el
lebogen hem lange tijd uit koers.
Nog niet in topvorm
„Ik kan in het vervolg beter in mei beginnen
met fietsen," zegt hij nu lachend. Hoe zelfver
zekerd de Oostenrijker ook is, hij wordt een
Denemarken
(geb. 24-05-1970)
Woonplaats: Monsummano (Ita)
Team: TVM
Tourdeelnames: 4
- 1993:31e
-1994: 20e
- 1995:17e
- 1996:13e
Ritzeges: 1
- 1994: 8e etappe Poitiers-Trelissac
Belangrijkste (andere) zege:
GP Wallonië 1996 (na diskwalificatie
Ballerini)
Zeges 1997:1 (7e et. Ronde van
Catalonië)
In afwachting van een nieuwe Nederlandse ronderenner vertrekken de
beide vaderlandse wielerploegen in Rouen met ieder een buitenlandse kopman in de
Tour. Rabo gokt op de Oostenrijkse revelatie Peter Luttenberger; TVM gelooft
nog altijd in de Deen Bo Hamburger. Twee renners uit dusdanig kleine
wielerlanden, dat ze noodgedwongen op jonge leeftijd al naar het buitenland
moesten verhuizen. 'Misschien een tip voor de Nederlanders'.
Door Ad Pertijs
Peter Luttenberger voldoet op het
eerste gezicht aan het imago van
een gevestigde Tour-vedette. De
Oostenrijker straalt rust en zelf
vertrouwen uit, hij heeft een
'vet' contract dat hij alleen in de Tour moet
waarmaken, hij woont (met zijn Braziliaanse
vriendin) als zovele groten in Monaco en in
zijn Oostenrijkse 'Heimatsort' Sankt Peter
hebben ze al een straat naar hem vernoemd.
Je zou bijna vergeten dat Peter Luttenberger
met zijn 24 jaar pas komt kijken in het wieier-
métier. Toch was Jan Raas vorig jaar direct
verkocht toen hij de volwassen ogende Oos
tenrijker in de Ronde van Zwitserland (Lut-
tenbergers grootste zege tot dusverre) en
Frankrijk (vijfde in het eindklassement ach
ter Riis, Ullrich, Virenque en Dufaux) aan het
werk zag. Luttenberger had niet anders ver
wacht. Voor de Tour durfde hij niet voor niets
-op het arrogante ai - een nieuw contract bij
Carrera in de ijskast te leggen.
„Ik had de Ronde van Zwitserland gewonnen
enBoifava (zijn ploegleider bij Carrera, red.)
wilde dat ik nog voor de Tour bijtekende. Ik
zei hem dat ik tot na de Tour wilde wachten
met mijn beslissing. Boifava heeft me toen op
een vervelende manier onder druk gezet. 'Na
de Tour kan iedereen je weer vergeten zijn',
hield hij me voor. Ik was echter zelfverzekerd
genoeg om me niets aan te trekken van dat
spelletje. Want ik wist dat ik met de vorm van
de Ronde van Zwitserland ook in de Tour
vooraan kon rijden."
Snelle leerling
Peter Luttenberger was op school al een snel
le leerling. „Dingen die me interesseren, pik
ik snel op." De 24-jarige Monegask vindt het
dan ook niet zo bijzonder dat hij vanuit een
niet-wielerland als Oostenrijk zo snel doorge
stoten is naar de top. Wonend in de grens
streek met Slovenië begon hij als enig kind
van inmiddels gescheiden ouders op dertien
jarige leeftijd met wielrennen. Op zijn negen
tiende verkaste hij al naar Italië. „Heimwee
ken ik niet en in Oostenrijk zat ik aan mijn
top. Als je ergens je limiet hebt bereikt, moet
je verder gaan."
Ook in het wielergekke Italië bleef Lutten
berger groeien. In zijn eerste jaar won hij vijf
grote amateurwedstrijden, waaronder de ron
de van Lombardije. Boifava was er als de kip
pen bij, maar Luttenberger wachtte vanwege
zijn jeugdige leeftijd tot 1995 vooraleer hij
'Bjarne Riis heeft ons zelfvertrouwen gegeven'
tikkeltje nerveus wanneer hij aan de snel na
derende Tour denkt. „Met die gebroken elle
bogen kon ik met wat aanpassingen gewoon
blijven trainen. Door die knieblessure kon ik
drie weken niets doen. Dat is een groot ver
schil." Wanhopen doet hij echter niet. „Vorig
jaar was ik in Zwitserland beter dan in de
Tour. Met name de laatste Tour-week voelde
ik me verre van fris. Misschien is het beter dat
ik nog niet in topvorm ben." De steun van de
Rabo-ploeg en de lange aanloop naar de ber
gen stellen hem verder gerust. „Ik heb een
veel betere ploeg om me heen dan vorig jaar.
Nadat ik had geweigerd bij te tekenen, kreeg
ik in de Tour niet eens een eigen speciale tijd-
ritfiets. Dat zal nu wel anders zijn." Dat zo
iets ook verplichtingen met zich meebrengt,
begrijpt Luttenberger donders goed.
„De druk op mij is groot en een plaats buiten
de top-tien is een regelrechte teleurstelling."
De Oostenrijker is een van de weinigen die
niet een torenhoog ontzag heeft voor Bjarne
Riis.
„Ik vind Riis niet zo sterk als vorig jaar. Voor
mij is hij niet de topfavoriet." Verraden der
gelijke uitspraken dan toch zijn jeugdige on
ervarenheid en overmoed?
„Mijn leeftijd is nu nog mijn zwakste punt.
Mijn lichaam is nog niet volgroeid en als ren
ner moet ik nog rijpen. Maar binnen drie jaar
ben ik op mijn maximum en kan ik de Tour
winnen."
Door Ad Pertijs
In het kielzog van Bjarne Riis komt
landgenoot Bo Hamburger stapje
voor stapje dichter bij een plaatsje
binnen de top-tien van de Tour de
France, Het valt in Denemarken echter am
per op.
»Gek eigenlijk," zegt de vriendelijke kop
man van TVM. „Een dertiende plaats zou
een aantal jaren geleden nog een superpres
tatie zijn voor een Deen, maar vorig jaar
stond die klassering van mij helemaal in de
schaduw bij de Tour-winst van Bjarne Ri
ls."
Het Hennie-Kuiper-gevoel (wiens tweede
plaats in 1980 een beetje verloren ging in de
euforie rond winnaar Joop Zoetemelk) van
Hamburger gaat echter niet gepaard met
frustraties. „Ben je gek. Ik krijg genoeg
aandacht. Wat Bjarne gedaan heeft, is al
leen maar fantastisch voor het Deense wiel
rennen. Ongelooflijk, hoeveel mensen er na
eeTour bij de ronde van Denemarken langs
ae kant van de weg stonden. Het is alleen
jammer dat de jeugd nog niet massaal aan
et wielrennen is geslagen. Wel is het aan-
a' trimmers enorm gestegen."
Keerzijde
Hat de jeugd het wielrennen nog niet ont-
t heeft, vindt Hamburger op zich niet zo
vreemd. „Het is geen sociale sport. Wielren-
ers zijn egoïsten. Deense jongens gaan lie
er voetballen of een andere teamsport
oen. Daarnaast moet er volgens hem nog
wielercultuur groeien. „Toen ik in het
egm Pr°f was, wilden de mensen weten
voor werk ik deed. Als ik dan zei dat ik
renner was> vroegen ze me of je daar
in kon leven."
J keerzijde is echter dat alleen de mentaal
mp l met wiefrennen beginnen en dat
r e tmardoor de laatste jaren een groot
Bo Hamburger: „Nu de top-tien, straks de top-vijf en misschien over twee of drie jaar op het podium.foto cor vos
aantal Denen (denk behalve Riis en Ham
burger ook aan Sörensen, Skibby, Holm en
Miehaelsen) internationaal is doorgebro
ken. „De kop van ons is sterk," zegt Ham
burger erover. „Wie wil slagen, moet naar
het buitenland. De selectie volgt daarna
vanzelf. Wij moeten altijd beter zijn dan de
'lokale' jongens binnen een ploeg om te mo
gen blijven. Ik denk dat het voor Neder
landse amateurs ook niet slecht zou zijn
wanneer ze naar het buitenland trekken."
Riis is vanwege zijn Tour-zege de populair
ste coureur in eigen land, maar Hamburger
is samen met die andere innemende Deen
Jesper Skibby al een tijdje razend populair
in Denemarken. Dat dat vriendelijke ka
rakter hem belemmert ooit de absolute top
te halen, spreekt hij tegen. „Ik heb ook tem
perament," zegt hij inderdaad fel. „Ik heb.
mijn eigen mening over dingen. Zo vond
mijn ploegleider Cees Priem het niet leuk
dat ik afgelopen najaar van België naar Ita
lië verhuisde. Hij heeft de renners liever
wat dichter bij huis. Maar ik zag België niet
meer zitten. Tot vorig jaar woonden Skibby
en Nielsen bij me in de buurt. Die jongens
gingen weg. Voor mij had het dus geen zin
meer om te blijven en dus ging ik naar Ita
lië. Omdat je daar beter kunt trainen. Ik
fiets er nu geregeld samen met Bartoli, Sö
rensen en Sciandri."
Winnaarstype
De overgang is hem goed bevallen. „Het is
nu veel gemakkelijker voor mij om goed te
trainen. Als renner ben ik op mijn best in de
bergen. Dus is het voor mij heel belangrijk
dat die bergen in de buurt liggen. Ik merk
nu ook dat ik in een etappewedstrijd veel
sneller dan in andere jaren in het klimmers
ritme zit. Vroeger kostte het me een paar
dagen om met de besten omhoog te gaan."
Het enige dat Hamburger dit seizoen lange
tijd dwars zat, was dat de verhoging van
kracht, souplesse, inhoud en (dus) vorm,
niet evenredig gepaard ging met successen
op de weg. De Deen is nooit een winnaars
type geweest, maar toch. „Ik was goed in de
Tirreno, goed in de Ardense wedstrijden,
echt goed in de Amstel Gold Race, ik reed
alleen geen uitslagen."
Ook de laatste weken blijven de resultaten
achter bij zijn verwachtingen. Niet dat hij
in paniek raakte zo kort voor de Tour, maar
toch.
„Ik heb me laten testen in het laborato
rium," zegt hij. De metingen toonden aan
dat Hamburger op alle terreinen verder is
dan vorig jaar. „Daar houd ik me nu maar
aan vast. De goede uitslagen die ik wilde
halen, komen niet uit de wedstrijden, maar
uit de tests zullen we maar zeggen."
Hamburger start als de kopman van TVM.
Hij weet dat de ploeg achter hem staat. „Ik
rijd er nu zes jaar. Dat ik nooit veranderd
ben, komt vooral omdat TVM een ideale
ploeg is voor mij. Het sterke punt is dat de
jongens zo goed bij elkaar passen. We la
chen veel en dat is een goede zaak."
De eind mei 27 jaar geworden Deen wil dit
jaar de top-tien in. „De Tour is mijn grote
doel. Ik wil ooit in ieder geval proberen
hem te winnen. Nu is dat nog een droom.
Elk jaar heb ik mijn 'klassement' al verbe
terd, maar ieder jaar wordt dat ook moeilij
ker. Nu de top-tien, straks de top-vijf en
misschien over twee of drie jaar op het po
dium."
Weer valt de naam Bjarne Riis. De manier
waarop hij eind april de Amstel Gold Race
won, deed de Deense wielernatie een stukje
verder groeien.
„Bjarne heeft ons Deense renners het zelf
vertrouwen gegeven dat we meer kunnen
dan alleen maar een ritje winnen. Hij heeft
ons laten zien dat een Deen ook de Tour kan
winnen."
Peter Luttenberger: Voor mij is Riis niet de topfavoriet.
foto cor vos
