WD
DE STEM
'Ifc wil in ieder geval niet dik worden
Erik Breukink staat nog niet stil bij zijn afscheid
'metselaars
rs (gecertificeerd)
179,-
Erik Breukink
>TE
JELSHOW
Unie b.v.
et
CHNICIAN M/F
^11 oog tijd
dat we weer
eens winnen9
Jacobs Breda Electronics
jlc voordeligste winkel voor geluid, licht en communicatie
e nieuwste collectie j
een doorlopende 1
eerste verdieping,
a. uit metalen, kunst-
beien en accessoires
is en parasols.
1-21.00 uur za: 10.00-17.00 uur
tbant en Zuid-Holland.
obal laboratory network, provi-
/ely to the pharmaceutical indus-
ties in the US, Australia, Soutn
ally equipped and computerised
in clinical chemistry and haenw-
ïarmaceutical industry by analy-
lts who take part in projects for
lompliant environment. For o"'
ing for candidates for the foil0'
in a team of analists, which
epartments of the laboratory:
lg and helpdesk. Necessary
FILO- or MLO-education and
clinical chemistry or haemato-
randidates with a positive and
if English is a prerequisite.
wish to be considered for this
ter and your c.v. (in English)
l. ms. M. van Beyma, P.O. Box
ip corner of the envelope with
e contact mr. J. Boxall, Direc-
JBE Tour Radio's
ideaal voor het beluisteren
van wieler-wedstrijden
nu vanaf
liesbosstraat 14 Breda/Princenhage Tel. 076-5212881
Sport
11 i 11
ZATERDAG 28 JUNI 1997 B1
je hoeft mij niet te vertellen hoe
stomvervelend het is om op Wim
bledon rond te moeten hangen als
het daar de godganse dag regent.
Ik heb het voorrecht mogen genie
ten om er twaalf jaar achtereen op
tosten van de krant aardbeien met
slagroom en Pimms achterover te
slaan, en in die tijd heb ik daar alles
bij elkaar minstens een volle vier
weken zitten wachten op opklarin
gen.
Een spelletje kaart in het persres-
taurant is op straffe van inbeslag
name van de press-badge verbo
den, maar de pints en half pints zijn
daarentegen gelukkig niet gerant
soeneerd nadat om tien uur 's mor
gens het hek op de bar omhoog ge
takeld is.
Zo'n 'wet week' als we achter de
rug hebben, kan ook buiten Wim
bledon het best in een ge
zellige kroeg doorgebracht
worden en ik kan u verze
keren dat het daarbinnen
de afgelopen dagen in de
persbar redelijk aange
naam vertoeven moet zijn
geweest. Probleem na zo'n
in alle opzichten natte dag
wachten is dat er, ook al is
er geen ene bal geslagen,
tóch een stuk geprodu
ceerd moet worden.
Eén dag regen levert het
voor de hand liggende re-
genverhaal op, waarvoor
moeiteloos van de hard
ék van de laptop het
dweilverhaal van een jaar
eerder gevist kan worden.
Twee dagen regen wordt
wat moeilijker en ik begin
nu na vijf dagen zegen uit
de hemel oprecht meelij te
krijgen met die arme zielen
inde Groene Kathedraal.
Enerzijds vanwege de ver
veling, anderzijds omdat de
consumptiebonnen van de tweede
week er nu al aan moeten geloven,
maar vooral vanwege het nu mas
saal ingetreden virus dat onder de
naam 'writers block' bekend staat.
Waar moet je na vier dagen in
godsnaam nog iets leesbaars over
produceren?
Dat er aardbeien met slagroom ge
vreten worden, weet nou onder
hand ieder mens in de hele wereld,
dus daar hoeven ze niet meer mee
aan te komen. Gelukkig is met de
bakken regen eerder dit voorjaar
een nieuwe generatie tennis-loli-
ta's uit de hemel komen vallen. Zo
dat iedereen uit pure armoe dank
baar terugvalt op smakelijke verha
len over de tennissende 'Spice Girl'
Kournikova, wier fysieke kwalitei
ten breed wordt uitgemeten. Zelfs
op de voorpagina's van kwaliteits
kranten verschijnen de kralen van
Venus Williams, terwijl de langste
lenzen van de paparazzi constant
op de halfblote kinderbillen van
Martina Hingis gericht worden.
De nog steeds op Victoriaans ni
veau verkerende preutsheid aan
gene zijde van het Kanaal een beet
je kennende, wed ik dat moeder
Hingis intussen allang verzocht is
baar dochter van een pamper met
pijpen te voorzien, en dat die wit
moet zijn, spreekt vanzelf
Hypocriet zijn ze daar ook nog
steeds. Ik heb voor de zoveelste
maal, met dank aan de moeder van
alle televisiezenders, de BBC, zitten
genieten van de herhalingen van
de onvergetelijke eerste drie finales
van de jaren tachtig (tweemaal
Borg-McEnroe en Connors-McEn
roe). Blijkbaar zijn die banden zo
vaak gedraaid dat één ervan tijdens
de uitzending de geest gaf, waarna
een mooie documentaire van vorig
jaar opgezet werd.
Mooi, heel mooi, tot de finale. Cliff
Richard en dat achtergrondkoortje
van ex-winnaressen, die terrein
knecht die tijdens het uitrollen van
het dekzeil van zijn stokje ging, de
verrassende opmars van Krajicek.
leen detail zijn ze vergeten. Een
pracht van een samenvatting met
oat typisch Brits ingetogen com
mentaar, een juweel. Tot de finale.
De hele wereld heeft een jaar gele
den geglimlacht toen die Melissa,
wier achternaam inmiddels weer in
oe totale vergetelheid is beland,
met alleen dat schortje om over het
gras galoppeerde. Langs de ook al
wende koppen van Krajicek en
Washington.
Wobbles of Wimbledon' kopte The
een dag later en Krajicek liet ie
dereen weten dat de vrolijke aan
blik van Melissa de spanning had
gebroken en wellicht bepalend was
geweest voor het verloop van de
wedstrijd. Washington was het
daar roerend mee eens, want voor-
nat die zijn concentratie had her
vonden, was hij zijn eerste service
able kwijt en was het tij niet meer
te keren.
*at M me mijn onvolprezen
B(- een jaar na dato? Melissa is
alleen voor het leven verban
en van Church Road, ze is door de
tensors ook nog eens doodleuk ge-
m ïapt LUit de geschiedschrijving.
I ssa bestaat niet meer. Huiche-
«ars zijn het.
Léon Krijnen
Bij tien zou het blijven.
„Ik zou niet graag een
Tour te veel rijden," zei
Erik Breukink (33)
vorige week in de Ronde
van Zwitserland nog op
besliste toon. Inmiddels
heeft de ploegleiding
van Rabo hem overge
haald volgende week za
terdag alsnog aan zijn
elfde Tour te beginnen.
„Omdat ik me verplicht
voel nu Bruyneel
is weggevallen."
Bang voor een afgang is
hij niet. Daarvoor rijdt
de vorig jaar al afge
schreven Breukink dit
jaar veel te sterk. Een
verhaal over afscheid
nemen.
Door Ad Pertijs
Romanshorn/Kalmthout - Waar
of wanneer hij het besluit had ge
nomen, weet Erik Breukink niet
meer. Het zal ergens in de laatste
Tourweek geweest zijn. In Hen-
daye misschien, waar Bart Vos
kamp de rit won waarin hij lange
tijd nadrukkelijk in beeld was
voor de zege.
„Ik reed vorig jaar op zich geen
slechte Tour, maar voor het klas
sement had ik er niets meer te
zoeken en ritten winnen, zat er
kennelijk ook niet meer in. Mis
schien dat ik daarom op een ge
geven moment tot de conclusie
kwam dat het beter was om niet
meer terug te keren naar de Tour.
Ik wilde afscheid nemen op het
moment dat je nog met een goed
gevoel terugkijkt op je laatste
ronde. Ik zou er niet graag eentje
te veel willen rijden."
Dat zei Breukink een week gele
den in Zwitserland. „Aan die
angst denk ik nu maar niet
meer," zei de voormalige ronde
renner gisteren thuis in Kalm-
thout. „Ik benader deze Tour van
dag tot dag. Er kan van alles ge
beuren. Ach, en kom ik niet ver
der dan de helft, dan is het maar
zo. Het feit dat ik conditioneel
goed ben, is voor mij de belang
rijkste reden dat ik 'ja' heb ge
zegd. Ik weet wat er nodig is om
de Tour te rijden. En die fitheid
heb ik." Geruchten over een mo
gelijke Tour-start deden toen al
volop de ronde. Gevoed door zijn
sterke rijden van de laatste
maanden. „Natuurlijk twijfelde
ik toen al wel eens. Zoals die da
gen dat ik de leiderstrui pakte in
de Bonde van Romandië (6-11
mei, red.), maar de dag erna werd
ik in een bergetappe (waarin hij
veel tijd verloor, red.) alweer met
beide benen op de grond gezet.
Daarnaast wilde ik de jongere
renners in onze ploeg die graag
de Tour willen rijden niet belem
meren dat te doen."
Dat hij dat nu toch doet, spreekt
Breukink tegen. „Ik ben de ver
vanger van Johan Bruyneel en
dat is geen jongere meer. Dat ik
een jongen als bijvoorbeeld Vier
houten uit de Tour houd, is na
tuurlijk ook niet helemaal waar.
Kennelijk vindt de leiding van de
ploeg dat zo'n jongen nog niet
klaar is voor de Ronde van
Frankrijk."
Breukink is heel zijn leven al een
'heer'. Eentje die niet een-twee
drie op zijn besluit terugkomt.
„Mijn beslissing was het niet. Ik
heb zelf nooit gevraagd om de
Tour te rijden. Zelfs niet ge
hoopt," zegt hij zonder een
zweem van verontschuldiging in
zijn stem. „In eerste instantie heb
ik ook 'nee' gezegd toen de lei
ding me vroeg alsnog de Tour te
rijden. Het overviel me en ik wil
de er op zijn minst over naden
ken."
Thuishaven
Samen met vrouw Gea was de
balans snel opgemaakt. „De
thuishaven vond het heel mooi.
Dat speelde mee," zegt Breukink.
Voor alle duidelijkheid. Zijn
jongste dochter moest onlangs
met uitdrogingsverschijnselen in
het ziekenhuis worden opgeno
men en vrouw Gea brak vorige
maand een ruggenwervel bij een
val van haar paard. Breukink
over eerdere ervaringen met drie
weken 'Kalmthout' midden in het
seizoen: „Als ik vroeger vanwege
een blessure of zo thuis zat, was
ik best wel chagrijnig. Gea weet
dat. Ze eiste dan ook nooit dat ik
thuis moest blijven."
De sportman zelf wilde uiteinde
lijk ook heel graag. „Want ik rijd
goed. Het argument dat ik niet
meer kan meespelen in het klas
sement, geldt uiteraard nog
steeds. Ik moet me nu motiveren
voor een meer dienende rol. Die
ambitie heb ik." Er spelen ook
zuiver persoonlijke motieven een
rol. „Misschien heb ik dit keer
wel het geluk, dat ik vorig jaar
niet had wanneer ik aanviel. En
nu hoef ik straks ook niet de Vue-
lta te rijden."Die Ronde van
Spanje zag hij een week geleden
nog als de ideale voorbereiding
(1-4-1964, Rheden)
Woonplaats: Kalmthout (Bel)
Team: Rabo
Prof sinds: sept. 1985
Carrière-overzicht
1986 (Panasonic): 1 zege (4e et. Ronde van Zwitserland) (71e in Giro)
1987 (Panasonic): 4 zeges (w.o.: Ie et. Giro en 13e et. Tour) (3e in Giro,
21e in Tour)
1988 (Panasonic): 13 zeges (w.o.: 14e et. Giro en jongerenklassement
Tour) (2e in Giro, 12e in Tour)
1989 (Panasonic): 7 zeges (w.o.: proloog Tour) (4e in Giro, opgegeven in
Tour)
1990 (PDM)12 zeges (w.o.: 12e en 20e et. Tour) (3e in Tour)
1991 (PDM) 7 zeges (w.o.: eindklassement Tour du Pont en GP Eddy
Merckx) (opgegeven in Tour, intralipid-afiaire)
1992 (PDM)5 zeges (w.o.: 7e et. Vuelta) (7e in Tour, 27e in Vuelta)
1993 (Once) 11 zeges (w.o.: kampioenschap van Nederland) (opgege
ven in Tour vanwege knie, 7e in Vuelta)
1994 (Once)1 zege (2e et. Ronde van Rioja) (29e in Tour, 19e in Vuelta)
1995 (Once)2 zeges (w.o.: NK tijdrijden) (59e in Giro, 20e in Tour)
1996 (Rabo)1 zege (Druivenkoers Overijse) (34e in Tour)
1997 (Rabo)0 zeges (wel leiderstrui in Ronde van Romandië)
Totaal: 60 zeges, 10 Tour-deelnames (4 ritzeges, 1 gele trui in 1989, 3e
in 1990), 5 Giro-deelnames (2 ritzeges, 8x leiderstrui in 1987 en 1989,2e
in 1988), 3 Vuelta-deelnames (1 ritzege), 1 nationaal kampioenschap
weg (1993), 1 nationaal kampioenschap tijdrijden (1995).
voor het WK. „Ach, je probeert
overal een positieve draai aan te
geven. Hoe moet je anders een
seizoen doorkomen."
Het gesprek ging vorige week
over afscheidnemen. Een af
scheid waar hij nog niet aan
denkt. „Wil denken. Want dat
rijdt niet gemakkelijk. Ik denk
niet bij iedere wedstrijd, hier
kom ik dus nooit meer. Ik heb dat
hooguit met mensen. Organisa
tors bijvoorbeeld. Een afscheids-
wedstrijd wil ik ook niet. Mis
schien wordt het WK mijn laatste
koers." En lachend: „Alhoewel.
Als ik wereldkampioen word,
kan ik moeilijk in de regenboog
trui stoppen. Dat kon Joop (Zoe
temelk) ook niet."
'Zeg nooit nooit'
Maar ook zonder te dollen, sluit
Breukink niet uit dat hij volgend
jaar alsnog op de fiets kruipt.
„Zeg nooit nooit." Dat bleek af
gelopen week maar weer eens.
Breukink wil geen gepland af
scheid. „Ik bekijk de dingen van
dag tot dag. Vorige week ging ik
er nog vanuit dat ik tijdens de
Tour-periode drie weken zou
gaan trainen. En zie hoe het loopt.
Normaal stel je het hele voorsei
zoen af op de Tour. Dat heb ik nu
uiteraard niet gedaan. Nu heb ik
overal frank en vrij gereden." De
renner oogde ontspannen tijdens
de Ronde van Zwitserland. Dat
Breukink momenteel sterker rijdt
dan in de voorgaande twee jaren,
zal de gang richting 'koers' verge
makkelijkt hebben. Zelf staat hij
niet zo te kijken van die 'ople
ving'. „Voor het vorige seizoen
was ik in januari ziek. In februari
kwam daar een griep overheen.
Nu heb ik een hele goede winter
achter de rug. Ik kon meer trainen
en wedstrijden rijden in het voor
jaar."
Het directeurszoontje werd vorig
jaar afgeschreven en afgemaakt.
Zijn 'vette' contract bij Rabo kon
hij volgens velen in de verste ver
te niet waarmaken. Pas vanaf de
Tour ging Breukink beter draai
en, maar de vieze nasmaak spoel
de hij er niet mee weg.
„Eergevoel is zeker een van de
grootste redenen waarom het nu
zo goed gaat. Met zo'n seizoen als
dat van vorig jaar wilde ik geen
afscheid nemen."
Officieel heeft hij nog niet laten
weten te stoppen na dit seizoen,
maar de kans dat hij doorgaat, is
minimaal. „Je moet een keer
stoppen. Ik word 34 en heb 12
jaar in dienst van de wielersport
geleefd. Het is tijd geworden om
aan vrouw en kinderen te gaan
denken. Vanaf volgend jaar zijn
die het belangrijkst."
Een duidelijk toekomstbeeld zegt
Breukink nog niet te hebben. „Ik
wil in ieder geval niet dik wor
den," zegt hij lachend. „Ik zal on
getwijfeld gaan tennissen, voet
ballen of skiën. Dingen waarvoor
ik nu geen tijd heb, of die ik als
wielrenner nooit heb mogen
doen. Ploegleider zal ik niet wor
den. Je kunt het je familie niet
nog een keer aandoen om jaren
lang dag-in dag-uit van huis te
zijn. Wat ik wel ga doen? Mis
schien een studie oppakken (zijn
heao heeft hij nooit afgemaakt,
AP) of iets in het zakenleven gaan
doen. Wat precies weet ik niet.
Dat is zo'n breed terrein."
Ook al denkt Breukink zelf nog
niet aan het moment van stoppen,
hij ontkomt er niet aan om op
verzoek de carrière die achter
hem ligt met enige regelmaat te
gen het licht te houden. Breukink
was ooit voorbestemd de Tour te
winnen, maar na zijn derde
plaats in 1990 haalde hij nooit
meer het podium. Voor velen was
de intralipid-affaire van 1991
(waarbij de hele PDM-ploeg van
wege een bedorven infuus uit de
Tour verdween) de ommekeer.
Breukink zou daarna aan zijn lijf
geen medisch 'gerommel' meer
hebben toegestaan.
De Rabo-renner lacht er min
zaam om. „Ik heb geen vieze
smaak overgehouden aan die
PDM-periode. Na die affaire
werd ik in 1992 nog zevende en
had ik in 1993 het podium kun
nen halen als ik niet die proble
men met mijn knie had gekregen,
nadat een auto me kort voor de
start had aangereden. Pas sinds
1994 is het echt minder gegaan.
Maar ik geef toe dat ik in 1991 de
ploeg had om de Tour te winnen.
Daarna zou het sowieso toch al
een stuk moeilijk geworden zijn
omdat toen de periode-Indurain
aanbrak."
Cleane jongen
Toch heeft Breukink het beeld
van de cleane jongen nooit ontze
nuwd. Hooguit beaamde hij dat
je op een boterham met pinda
kaas nooit de Tour kunt uitrij
den. „Omdat die verhalen mij
nooit in de negatieve zin troffen.
Ik ergerde me juist aan renners
die riepen dat ze niet hadden ge
wonnen omdat de .ander gepakt
had. Wie zoiets zegt, kan net zo
goed stoppen. Hetzelfde geldt nu
voor die nivelleringsverhalen
rond de hematocriet-tests. Het is
een te gemakkelijk excuus om te
zeggen dat het toen niet goed
ging omdat de rest epo gebruik
te." De intralipid-affaire -'wij
wisten direct dat het niet om be
dorven kip ging, maar de ploeg
leiding zocht naar de buitenwe
reld toe een andere verklaring' -
noemt Breukink niet het diepte
punt in zijn carrière. „Want dat
was de Giro van 1989, die ik ver
loor vanwege een hongerram.
Achteraf zeg ik dat dat de grote
ronde is geweest die ik had kun
nen winnen. Daar was ik dichter
bij de zege, dan later ooit in een
van de Tours. De dood van
Fabio Casartelli is uiteraard een
ander dieptepunt. Ik lag bij die
valpartij. Ik zag wel dat die jon
gen niet goed was, maar op zo'n
moment kijk je toch eerst naar je
eigen fiets. Ik ben verder gegaan
en weet nog dat ik van schoen
veranderd ben."
Schaamte
De stilte in zijn stem verraadt
schaamte. De dood van Casartelli
is een voorbeeld van hoe hard of
absurd het wielermetier kan zijn.
Er is vaak geschreven dat 'keuri
ge Erik' niet paste in dat wereld
je. „Zo heb ik het nooit gevoeld.
Anders had ik het zolang ook niet
volgehouden. Het wielrennen
heeft me voor een deel wel ge
vormd. Ik ben een stuk sterker
geworden in de momenten dat
het slecht ging. Je leert relative
ren. Alleen is de wielersport een
aparte wereld, waarin ieder voor
zich handelt. In het normale le
ven zul je een stuk socialer moe
ten zijn."
Hij denkt terug aan de geboorte
van zijn beide dochters. „De eer
ste is geboren twee dagen voor
het einde van de Tour van 1992.
De tweede op de maandag na de
Tour van vorig jaar. De andere
dag zat ik echter al weer in het
vliegtuig naar Atlanta. Nu vraag
ik me af hoe ik dat ooit heb kun
nen doen." De hoogtepunten van
zijn carrière weet hij al net zo te
relativeren. „De podiumplaats in
de Tour van 1990 was uiteraard
het hoogtepunt. Ik ben misschien
altijd net iets te kort gekomen in
die wedstrijden. Dan verdien je
het ook niet om een grote ronde te
winnen."
Nog een Tour en dan is het ver
gedaan. „Toch is het niet moeilijk
om gemotiveerd te blijven," zegt
hij. „Zelfs met het afzien heb ik
nog geen problemen. Op die mo
menten ben ik alleen maar blij
dat ik er nog voor betaald word
ook." Breukink zei het zelf al.
Geef aan alles een positieve draai
en je komt zelfs je laatste jaar als
prof fluitend door. „Zo blijft het
levendig tot het laatst. Want zeg
nou zelf: zonder de Tour was mijn
carrière misschien wel als een
nachtkaars uitgegaan."
De afgelopen drie jaar ging de
nationale titel steeds naar een
renner uit de TVM-ploeg van
Cees Priem. Breukink won in
1993 voor Once en het seizoen
daarvoor maakte de toenma
lige neo-prof Hoffman Priem
gelukkig. Het team van Jan
Raas vierde voor het laatste
in 1991 (Rooks) feest op het
kampioenschap. Dat was
toen overigens Raas' derde ti
tel op rij.
„Het wordt daarom tijd dat
we weer eens winnen," zegt
Rabo-man Erik Breukink.
„Het maakt niet uit wie er
kampioen wordt, zolang zon
dag de trui maar binnen de
ploeg blijft."
Vanavond worden binnen de
kampen van Rabo en TVM de
grove tactische lijnen doorge
sproken en de beschermde
renners aangewezen. Het
kampioenschap (voor profs
en oudere amateurs) wordt
zondag traditiegetrouw in
Meerssen op het parcours
over de Lange Raarberg gere
den. De start is om 12.00 uur
en de afstand bedraagt 230
km.
Vandaag rijden de vrouwen
(start 9.00 uur, afstand 87
km) en de neo-amateurs (start
12.00 uur, afstand 185 km)
hun kampioenschap.
Erelijst profs afgelopen 25
jaar:
1972: Tino Tabak
1973: Joop Zoetemelk
1974: Cees Priem
1975: Hennie Kuiper
1976: Jan Raas
1977: Fedor den Hertog
1978: Henk Lubberding
1979: Henk Lubberding
.1980: Johan van der Velde
1981: Jacques Hanegraaf
1982: Johan van der Velde
1983: Jan Raas
1984: Jan Raas
1985: Jacques Hanegraaf
1986: Jos Lammertink
1987: Adrie van der Poel
1988: Peter Pieters
1989: Frans Maassen
1990: Peter Winnen
1991: Steven Rooks
1992: Tristan Hoffman
1993: Erik Breukink
1994: Steven Rooks
1995: Servais Knaven
1996: Maarten den Bakker
