Ex-Take Thatters
proberen het solo
De Belhamel: muziek en ouwehoeren
Vrije vogels
vliegen weer uit
8- I Sis
ioo
H I
TORCH geeft
handige
info op
zakformaat
I EINDREDACTIE: PAUL VERUNDEN REACTIES: VIND JE JEZELF HEEL INTERESSANT, HEB JE EEN GOED IDEE OF WIL JE GEWOON JE GAL SPUWEN? SCHRIJF OF BEL NAAR: RAGAZZI, POSTBUS 3229, 4800 MB BREDA. TELEFOON: 076-5312379.
Door Marjolein Rotsteeg
De race welke ex-Take Thatter het eerst
een solo-album zou afleveren werd ver
rassend gewonnen door Mark Owen met
Green Man. ledereen rekende immers op
Gary Barlow, de enige die voor Take That
schreef.
x Gary's plaat was vorig jaar zomer klaar,
maar Clive Davis, de big boss van Arista
Records (oa. Whitney Houston, Az Yet)
bood hem de kans met Amerikaanse
top-producers te werken. Die kans sloeg
hij niet af.
Robbie Williams riep al sinds zijn vertrek
bij Take That dat hij de songs voor een al
bum zo goed als klaar had. Het bleken 'de
nieuwe kleren van de keizer'; Robbie was
voornamelijk aan het feestvieren. Het al
bum zit er volgens Robbie's zeggen nu
echt aan te komen. Onder meer Guy
Chambers (ex-World Party) en Eric Bazili-
an (The Hooters en componist One Of Us
voor Joan Osborne)
Williams: „Ik was alle motivatie kwijt.
Langzaam komt die terug. Het is triest
om je drive te verliezen, maar ik had op
jonge leeftijd al zo veel gekregen, dat
ik me afvroeg wat ik nog meer kón
doen. Dat is iets voor mezelf doen en
niet voor anderen. Ik ben in de band
gebleven om anderen te plezieren.
Toen ik de anderen vertelde dat ik iets
anders wilde gaan doen, vonden zij het
meteen best. Ik wist niet wat ik moest
met vrijheid en verwantwoordelijkheid.
Daar begin ik nu langzaamaan achter te
komen."
Onlangs logeerden Williams en Barlow
twee weken na elkaar in het Amsterdam
se Amstel Hotel - Take That gaf er vorig
jaar de laatste persconferentie - om hun
solo-werk te promoten.
Williams plugde zijn tweede single, Old
Before I Die, geïnspireerd door Pete Town-
send's tekst 'hope I die before I get old'
uit My Generation van The Who. Williams
zingt onder meer: 'am I straight or gay?'
Wat is daarop zijn anwoord? Williams:
„Mmm.. Ik kan het uiterlijk van een man
waarderen, maar ik val op vrouwen. Ik
denk wel dat ik voor mijn dood nog wat
zal rommelen met jongens."
Barlow presenteerde middels een mi
ni-concert zijn album Open Road aan de
media. Zijn tweede single, Love Won't
Wait, staat riant boven die van Williams in
de hitlijsten.
Voor allebei stonden ongeveer evenveel
vrouwelijke fans (ex-Take That) tè wach
ten voor het hotel en de tv-studio. Willi
ams: „Ik maak me zorgen om hun veilig
heid. Ze gaan niet aan de kant voor mijn
busje." Barlow: „We hebben altijd gezegd
dat we trouwe fans hadden en het is
waar; ze zijn er allemaal nog. Dat is heel,
heel mooi."
Barlow speelt het spelletje met de pers
nog altijd volgens de Take That-regels; al
les is 'good' tot 'very good'. Zijn werk
vindt hij vooral makkelijker geworden.
Barlow: „Bij interviews hoef ik niet meer
te antwoorden vóór de anderen. Ik kan nu
rustig de tijd nemen om een goed infor
matief antwoord te geven. Bij mijn
cd-presentatie in Paradiso hoefde alleen
'Robbie Williams
fOTO LORENZO AGIUS
Gary Barlow
ikzelf maar klaar te zijn om het
podium op te gaan. Binnen de groep was
ik een klein beetje 'moeder'. Als je met
mensen werkt, heb je een soort van leider
nodig en die rol werd met plezier aan mij
overgelaten. Mijn project wordt omringd
door minder hysterie. Ik kan makkelijk van
een tv-sta-
tion naar een radio-zender of wat rondlo
pen. Heel prettig."
Binnen Take That was Robbie altijd 'de
clown', tevens een van zijn bijnamen. Pri
vé laat hij zich Robert noemen. Wat is het
grootste verschil tussen Robbie en Robert?
„Robbie is een entertainer. Hij maakt ook
deel van mij uit en is geen ander persoon.
Hij wil dat iedereen van hem houdt.
De perfecte clown die van binnen huilt
met de 'life fast, die young'-mentali-
teit. Robert is veel evenwichtiger. Die
heeft niet zo'n behoefte aan aandacht;
hij wil zijn rust. Hij hoeft niet geliefd te
zijn, als hij maar van zichzelf houdt.
Vroeger dacht ik altijd dat mensen me
niet aardig zouden vinden als ik Robert
was. Waarom weet ik niet. Ik vind het te
genwoordig prettig om Robert te zijn."
Williams'vertrek markeerde het begin van
het einde voor Take That. Wanneer dacht
hij voor het eerst aan opstappen? Willi
ams: „Zes weken nadat ik erbij was geko
men. Begrijp me goed, vaak heb ik geno
ten, ook van het gezelschap van de jon
gens. In die eerste zes weken vertelde ik
mijn vader, die komiek is: 'Ik begrijp die
jongens niet. Ze zijn de enigen op de hele
wereld met wie ik niet overweg kan'. Ik
wilde ook als komiek op een camping
gaan werken. Hij zei toen: 'Jongen, als je
nu opstapt, zul je er de smoor in hebben
als Take That een nummer 1-hit heeft.'
Het is het beste advies dat mijn vader me
ooit heeft gegeven."
Williams heeft Take That 'een gevangenis'
genoemd. Hoe kijkt Barlow terug op de
vader aller 'boy-bands'? „Wow, briljant!
Al die ervaringen die ik uit de eerste hand
heb en al die reizen... Ik ben me op mijn
gemak gaan voelen als ster. Alles wat ik
bij Take That heb geleerd, niet alleen qua
werk, maar ook omgaan met mensen,
compromissen sluiten, heb ik nu heel hard
nodig."
Williams ging zich een tijd lang te buiten
aan drank en drugs. Wat heeft Barlow het
afgelopen jaar gedaan? Barlow: „Toen ik
thuiskwam na die dagen in Nederland,
dacht ik: Mijn god, wat zal ik me snel ver
velen. Ik vond het altijd prettig iets om
handen te hebben. Dus ben ik maar direct
de studio ingegaan om verder te schrijven.
Klinkt saai, maar dat is het voor mij niet.
Soms pak ik een weekje vrij, soms zelfs
acht dagen."
aar heb je geld aan uitgegeven? Barlow:
„Kleren! Vroeger intereseerde me dat
niet, maar het afgelopen jaar heb ik het
image wat bijgewerkt. Als ik mooie kle
ren draag, voel ik me ook goed. Ik koop
graag antiek voor mijn huis. Momenteel
veel schilderijen, met name negentien
de eeuws werk. Duur? Soms, meestal
degene die ik mooi vind. Schilderijen
behouden hun waarde. Een Ferrari is
over twee jaar niks meer waard."
Williams: „Aan weinig. Ik heb geen
huis gekocht. Dat zou ik wel moeten
doen. Als ik mijn huidige huurbedrag
aan een hypotheek zou uitgeven,
kon ik een kast van een huis ko-
fOTO ENRIQUE BADALESCU pen
Heb je nog contact met de andere
ex-Take Thatters?
Williams zucht: "Nee."
Barlow's antwoord ligt op bed in de vorm
van Howard. „Deze trip heb ik Howard
voor zijn verjaardag gegeven. Amsterdam
is maar een uurtje vliegen en zo veel tijd
hebben we niet om samen op stap te
gaan. Amsterdam is een aangename plek.
So it's good."
went e ltë e f j e}
ass b s#*# a |:*|i i'8 s #<§-# s a a a x «s s
s
w -j B)
i i IM
o
TiQ O
Dl O w
C
to
3 8
m (St man co
"O "O cf t> H o
3 5" 3 1
8 B.S-8.
0 HO eg <t> 57 w u-5"5= a-
S 5 S 8 8»f T
1 s a S s - o m
£8-£If 51 O.
a» 3 g cr
CO X o «S1 7° C fï>
aSo §-
0 "2. rt> L-: JIT fc
1
-- -S 2 5*
De GGD's in Noord-Brabant voeren dit jaar
gezamenlijk de zogeheten Vrije Vogel Cam
pagne uit. Doel van de campagne is jonge
ren uit de eindexamenklassen aan het den
ken te zetten over (on)veilig en (onverant
woord gedrag. Ook dit jaar doen weer
bijna alle scholen van het voorgezet onder
wijs mee.
Om de jongeren te laten stilstaan over hun
gedrag met betrekking tot hun gezondheid
wordt de komende tijd aan alle eindexa-
menkanditaten een kalender toegestuurd.
In deze verjaardagskalender komen onder
werpen aan de orde als sport en voeding,
drugs, seks en discriminatie.
Samen met de kalender wordt een bestel
formulier meegestuurd waarmee jongeren
gratis gezondheidsinformatie kunnen aan
vragen. Eerdere ervaringen wijzen uit dat
de respons van jongeren op de campagne
groot is. Vorig jaar vroeg bijna 20 procent
van de jongeren materiaal aan over veilig
vrijen, xtx, alcohol, roken en gokken.
s
n (st
»l=£3 3
5
3:
cg
m g CO
3"
3
3
|3
Al
<D
3
«8*
O»
i 1
na
rt>
1
5
3
g|3
c2SL 3 PT
ZZÏ-4 M E.
n2 n CO O"
o 2 o a» qi
o> o c
G- 1® n 2
=o 3 cn
T> lO fl° CVl
C" 2 O"
Lekker onbeperkt pilsjes drinken, flink ou
wehoeren en luisteren naar muziek waar je
net iets langer over moet nadenken: dat is
wat je goed kan doen in café De Belhamel
aan de Visserstraat 9. In de Bredase kroeg
kent iedereen elkaar.
Door Liesbeth Oeseburg
Op deze donderdagavond om 10 uur 's
avonds is het nog redelijk rustig in het klei
ne, donkere caféetje. Een drumstel, twee
microfoons en geluidsapparatuur vullen
een groot deel van de kroeg. Vanavond
treedt de gitaarrockband Danklov op. De
vier bandleden, op één na allemaal Bredase
studenten, wachten rustig aan de bar ter
wijl het publiek, voornamelijk vrienden en
bekenden, langzaam binnendruppelt.
Een kwartier en zo'n twintig man verder,
besluit de band te beginnen. Rick, de zan
ger van Danklov, neemt met een quasi-
nonchalante uitdrukking op zijn gezicht
plaats onder een retro huiskamerlamp.
„Welkom in de Belhamel, het enige po
dium met een bar," bijt hij het spits af. Op
gesteld tussen een nootjesautomaat en een
biertafel beginnen de vier met het spelen
van stevige gitaarrock. Het publiek kijkt toe
en luistert op krap een meter afstand.
De topper van het optreden vormt het zelf
geschreven nummer Suitcase. Rick zingt
het, met een sigaret in zijn hand, met al
leen begeleiding van de gitarist. Het pu
bliek luistert met ingehouden adem naar
de mooie, dramatische, klanken.
Het optreden is voor Rick (22), student
Vrijetijdskunde, een soort thuiswedstrijd.
Hij is elke woensdag in de Belhamel te vin
den. „Ik kom hier al enkele jaren. Een
vriend van mij, Patrick, ging achter de bar
werken en wij kwamen dus automatisch
langs. Breda heeft voor ons op donderdag
niet veel te bieden. Overal hoor je dezelfde
commerciële muziek. Hier hoor ik wat ik
ook echt horen wil: rockmuziek. Ik heb heel
wat vrijdagochtenden vrij genomen. Het
wordt namelijk wei eens laat en we drin
ken hier lekker veel pilsjes."
Op deze woensdagavond, een klein week
na het optreden, is er ongeveer een man of
tien in het café, iets minder dan normaal.
Overal branden in flessen gestoken kaar
sen. In de hoek staat een flipperkast. Aan
de kant van het raam speelt een groepje
jongens tafelvoetbal. „Er komen hier ge-
S:
1 3
to _l<£> 3 rrm d1®
5 3 =fc m o»
3 fl° 5 2 4
j, C- 2 v
X >OW5"!fi
O» 3 =J m "T> JC
3«9SS
ÏdOCJ
3*ft> *3
i i. s s.
3 I f l
f a s f
I I I
In de Belhamel treden regelmatig bandjes op, zoals Danklov uit Breda.
FOTO KEES VAN DONGEN
makkelijke mensen," vindt Rick. „Mensen
die gewoon zin hebben om een beetje te
ouwehoeren en die niet zonodig de drang
hebben om 'iemand te zijn', ledereen is al
tijd met iedereen aan het praten. Woens
dag is het hier 'van ons'. Ik ken iedereen
die hier rondloopt."
Elke (23), zit tegenover Rick aan de houten
tafel met een apfelkorn in haar hand. Ze
komt 'zo nu en dan' in de Belhamel. „Op
woensdag zijn er veel bekenden en dan
vind ik het hier gezellig. Het heeft wel lang
geduurt voordat ik alleen binnen durfde te
komen," lacht ze. „Net zoals Rick ben ik
hier via een vriend terecht gekomen. De dj
draait altijd de plaatjes die ik aanvraag, van
Korn bijvoorbeeld. Als ik langs kom, doe ik
het ook goed. Dan blijf ik tot sluitingstijd.
Het enige probleem is dat de meeste man
nen gelijk gaan tafelvoetballen. Typisch iets
voor mannen, maar laat ze maar lekker."
De Belhamel bestaat zo'n drieëneenhalf
jaar. „In het begin was het wel moeilijk om
iets in de Visserstraat op te starten," zegt
café-uitbaatster Patricia Vermunt (28). „Dit
café stond al anderhalfjaar leeg. Heel de
straat was onaantrekkelijk met al die leeg
staande panden. Gelukkig is dat nu, met de
komst van de Bushalte, Millertime en bin
nenkort een nieuw café naast ons, hele
maal veranderd. De Visserstraat is nu een
aantrekkelijke uitgaanstraat."
De Belhamel is volgens Patricia een echt
muziekcafé. „We draaien vooral muziek
waar wat langer over nagedacht moet wor
den. Metal, maar bijvoorbeeld ook hiphop
of grunge. Zelf draai ik ook regelmatig.
Meestal zoek ik onbekende cd's uit die een
halfjaar later pas beginnen te lopen."
De drukste dagen zijn volgens de eigenares
donderdag, vrijdag en zaterdag. Op woens
dag is het bier goedkoper: een pilsje kost
1,75. In de Belhamel spelen vaker bandjes.
„Elke laatste zondag van de maand is er
een akoestisch optreden. Regelmatig zijn er
ook doordeweek bandjes. Meestal zijn het
klanten waaraan ik vraag of ze het niet
leuk zouden vinden om te spelen, of an
dersom. Vorige maand hadden we drie da
gen achter elkaar studenten die midden in
het café een toneelstuk opvoerden."
Het publiek is volgens de café-uitbaatster
heel divers. „Er komen hier, terwijl je dat
niet zou verwachten, kakkers die van Rage
against the Machine houden, maar ook
mensen die normaal naar de Bommel of
Catch gaan. Opvallend is dat de meesten
muzikaal aktief zijn."
Op het toilet staat de uitspraak geschreven:
'er zijn van die momenten...De Belhamel'.
Een mooie zin volgens stamklant Rick. „Die
geeft precies het gevoel weer dat ik bij de
Belhamel heb."
Dit is de laatste aflevering van een serie
reportages over uitgaansgelegenheden in de
regio.
Nederland is weer een maandblad rijker:
TORCH. Of beter gezegd 'maandblaadje',
want TORCH is een miniscuul handzaam
vrijetijdschriftje dat je zo in je achterzak
propt. Het gratis blad is geïnspireerd op de
kleine blaadjes met praktische informatie
over uitgaan die je in steden als Los Ange
los, Berlijn en Milaan tegenkomt. TORCH
zet handige informatie op een rijtje dat je,
althans zo zeggen de makers ervan, tot nu
toe nog nergens kon vinden. Het 'minizine'
zet info over de dans-scene, film, video,
beeldende kunst, literatuur, media en mo
de in de schijnwerpers. Kleurig en vrolijk
ziet het 'minizine' eruit en de lay-out is hip
en overzichtelijk.
In de rubriek 'conversation pieces' staan al
lerlei maffe weetjes. Zo kun je lezen dat
17% van de verkoop via tv mislukt omdat
de klant geen pen kan vinden en dat 25%
van de vrouwen opgewonden raakt van het
kijken naar een pornofilm.
En, o ja, ook leuk om te weten: een portret
van seriemoordenaar John Wayne Gacy met
handtekening kost 1000 piek.
Verder zijn er rubrieken met lees-, cd- en
filmtips, worden alle clubavonden in Neder
land op een rijtje gezet en is er een rijtje
met handige telefoonnummers van onder
andere Fix It (zoekt personen, adressen en
voorwerpen) en de Magic Mushroom Ex
press.
TORCH heeft een oplage van 80.000 exem
plaren en wordt verspreid over 800 cafés in
vijfentwintig steden. Grote kans dus datje
het juni/juli-nummer weet te bemachtigen.
