iking
Jan
iffl
Met een zoen van...
Dan liever de lucht in
sas-
jes 3.95
HÉ JA, DAT KEN I
Kom weer naar huis
zn
IENTJE
J1.98
jZree van de Scfooféob
ZEELAND
C5
\ere beurs
wdellen
merken,
ensdag"
[g_
Skeets
Boobytrap
Fietswinkeltje
Het Parkje
Rapportcijfers
Eel wijd mis is z'evegoed nie vaneigen
Hoogtij(d) voor
nuancering
*4'ïï:Ï''
onument aan het
plein. Bij monu-
Post, Wilhelmus,
kn défilé.
Ivan 19.45 uur tot
Pen alle kerkklok-
vertrek OBK met
ar plein bij dorps-
|r hijsen vlag, 20.00
puten stilte, 20.03
ging, hierna speelt
fhelmus en vertrek
Je trom.
18.30 uur bijeen-
Pshal met kransleg-
Idenkplaat Hulster
|en Poolse gedenk-
door koperensem-
hinklijke Stedelijke
I Leerlingen basis-
rk verzorgen decla-
uur interkerkelijke
prvormde kerk aan
Stille tocht naar 1
|gevallenen aan de
L,eden peloton 14.6
tie reserve (Hulst
en erewacht, blazen
|nburg - Om 19.15 1
kingsbijeenkomst in
Iskerk. Om 19.45 uur j
kerkklokken. Om
I vertrek stille tocht
gemene begraafplaats J
Idstraat, twee minu-
en spelen Last Post.
jldé bij graven gealli-
burgemeester C. van I
teerlingen van basis-
Inwoners. Stille tocht
larkt, spelen Wilhel-
Loninklijke Muziekso- I
len vlag door scouting
Stille omgang om
vanaf de kerk Samen
de Dorspsstraat. Om
I kra'nslegging bij het
op de begraafplaats,
tor Last Post en twee
Itilte. Vervolgens zin-
Imus door zangkoor en
T langs oorlogsgraven,
(iur van de Stichting I
bnument Breskens legt
uur bloemen bij massa
begraafplaats, gevolgd I
lande - Om 19.15 uur
Jnst op het Hof te
Jin. Toespraak door
Jster Th. Steenkamp,
intermezzo door St-
l declamatie. Om 19.30
lek stille tocht naar al-
legraafplaats onder be-1
T koninklijke harmonie,
ging door burgemeester
hp en twee leerlingen
Schakel uit Vogelwaar-
|n Last Post. Om 19.50
naar herdenkingplaats
|e Zandeplein, om 20.00
minuten stilte, afslui-
Wilhelmus door de ko-
i harmonie, défilé langs j
lingsmonument en bloe-
DESTEM
I I I I I
ZATERDAG 3 MEI 1997
al recent
m zaak".
>117-454861
uur 's avonds op
Terneuzen
|L7
Die ene medewerker van ons
is me d'r een. Die had al vlot
in de gaten dat werken voor
een krant snelheid en mobili
teit vereist. In de tijd dat ie
dereen nog op een schrijfma-
chien rammelde had hij al
een computer. En een modem
om berichten snel door te sei
nen. Hij had ook een pieper
en een van de eerste gé-es-
emmetjes was voor hem. Hij
heeft ook een laptopje, een
schootcomputertje, en kan
ook via zijn mobieltje boeien
de berichten naar de redactie
doorseinen. Zoiets is mooi en
geeft blijk van betrokkenheid
bij het krantenwezen dat
wordt gedicteerd door snel,
sneller en snelst.
Ook heeft hij een vierwiel-
aangedreven automobiel. In
principe wordt dat ding
voornamelijk gebruikt voor
het beklimmen van de ver
keersdrempel in zijn dorp,
maar in een gebied dat wordt
geteisterd door polderwegen
weet je natuurlijk maar
nooit. Je zult er als journalist
maar eens niet naar die ene
nieuwsplek toe kunnen gaan.
Een ramp.
Maar ook al is de man inmid
dels al op de rijpere leeftijd,
nieuwigheden en vooral nut
tige nieuwigheden hebben
zijn warme interesse. Deze
keer beweegt onze medewer
ker zich op de skates. Vier
van die mottige wieltjes met
een schoen erop. Eerst stie
kem geoefend op de skates
van zijn zoontje, maar omdat
als hij wil skaten dat geheid
ruzie geeft met het zoontje
heeft-ie ze zelf maar aange
schaft. Een rib uit zijn lijf,
maar voor de mobiliteit moet
je iets over hebben. Boven
dien krijg je van skaten geen
zadelpijn en van fietsen nu
eenmaal wel. En omdat elke
'kid' zonder remmen skeet,
zijn die bij hem ook in ras
tempo verwijderd.
Had-ie dus niet moeten doen.
Inde wetenschap dat de oude
botten het nog best doen
maar alleen wat makkelijker
breken, heeft hij zich omgord
met alle mogelijke bestrij-
dings-, herstel, bescher
mingsmiddelen. Kniebe
schermers, elleboogbescher
mers, een helm op de kop en
polsbeschermers. En eerlijk
is eerlijk, het gaat. Was het in
het begin gescharrel, inmid
dels oogt de man bewonde
rende blikken. Met blocnoot
je, pen en skeets wordt vanuit
diverse plekken nu het
nieuws gehaald. Alleen is de
man nu naarstig op zoek naar
dat ene beschermingsmiddel:
een handzaam kussen voor
de achterhammen. Die zijn
bont en blauw. Het zat erin.
Je leert dus echt pas met val
len en opstaan. (AR)
De voetbalvereniging Graauw vierde van de week een feestje. Want dat hoort zo bij een vijftigste verjaardag. En dus was er - on
der meer - een receptie met een heus cadeau van de gemeente: de Hulster Erepenning. Maar een verjaarspartijtje vraagt om meer.
Om een felicitatiekus bijvoorbeeld. En daar was men in Graauw niet karig mee. Met een zoen van de juffrouw. En wat voor één. De
ontvanger is er maar blij mee. foto camile schelstraete
Zeeland Rond verschijnt elke zaterdag in de Zeeuwse editie van
dagblad De Stem. Bijdragen deze week van Ad Roos, Camile Schel
straete, Jan Jonkman, Eugene Verstraeten en Sanne Schelfaut. De
redactie stelt reacties op prijs. Geen anonieme inzendingen, en
niet op rijm. Voor tips op- en of aanmerkingen belt u: 0115-
645769. U kunt ook schrijven naar: Postbus 145, 4530 AC Terneu
zen.
HET buurjongetje, Edwin, is een schat van een
kereltje. Hij is op een leeftijd dat hij de wereld
aan het verkennen is. Dat doet hij door constant
vragen te stellen. „Wat doe je?" En: „Waarom doe
je dat?" Nauwelijks heb je antwoord gegeven of
de volgende vraag komt er alweer aan.
Maar vandaag wordt hij op afstand gehouden,
omdat met de kettingzaag open-haardhout moet
worden gezaagd. Op veilige afstand observeert
hij. Het geluid van de kettingzaag overstemt alles
zodat hij deze keer geen moeilijke vragen kan
stellen. Eenmaal als de houtblokken gezaagd zijn,
steekt hij de handen uit de mouwen en helpt met
het opstapelen van de blokken in het schuurtje.
Het wordt een hoge stapel.
Opeens roept hij. Even komen. Zeker weer uitleg
geven over de jaarringen of het aantal poten van
een spin. Geen tijd: Het werk gaat voor. Nu roept
Edwin voor de tweede keer. Zijn stem klinkt al
iets bezorgder. „Er sist iets," roept hij,
Dat klopt. Tijd om op onderzoek uit te gaan. In
het schuurtje staat een volle gasfles open. Het bu
taangas vliegt sissend naar buiten. Snel de kraan
dicht. Bij het opstapelen van het hout was Edwin
op de fles gaan staan waardoor de kraan open
ging-
Edwin krijgt nog een les. Ken je klassiekers. Het
toeval wil dat dit incident gebeurde in de zeehel
denbuurt. Wie riep ook weer 'dan liever de lucht
in'? Precies: Van Speyk. (JJ)
DIE sportieve Terneuzenaar
ging elke dag braaf op zijn
fietsje naar het werk. Het
stak hem dan ook dat zijn
vrouw voor elk wissewasje de
auto nam. Zo ook op een
mooie lentedag. Terwijl hij
,met de fiets naar zijn werk
ging, nam de vrouw, de auto
grn.een kleine hpodsphap in
een Terneuzense supermarkt
te halen.
Op dat moment kwam de
eenzame fietser langs en zag
zijn auto op het parkeerter
rein staan. Opeens had hij
een briljant idee. Hij had de
autosleutels bij zich en zon
der zich te bedenken ver
plaatste hij zijn eigen auto
zo'n twintig meter uit het
zicht. Hij verheugde zich al
op het gezicht van zijn
vrouw. Maar de Terneuzen
aar had zich echter vergist in
de dadendrang van zijn
vrouw. Zodra zij buiten op de
parkeerplaats kwam, had ze
de auto gemist en direct
alarm geslagen bij de politie.
Hoe vaak de Terneuzenaar
ook naar huis belde, hij kreeg
steeds de in-gesprek-toon.
Nu werd hij toch een beetje
zenuwachtig. Uiteindelijk
belde zijn vrouw hem zelf op.
Hoe dit gesprek verliep, ver
telt het verhaal niet. Wel dat
zijn vrouw al drie weken niet
tegen hem spreekt. De Ter
neuzenaar is ten einde raad.
Hij overweegt nu het pro
gramma 'Het spijt me' in te
schakelen om het weer goed
te maken. (JJ)
Hebt u dat nu ook? Dat als
u in bijvoorbeeld Amster
dam loopt om de paar mi
nuten even aan de kontzak
voelt of de portemonnee er
nog wel is? Da's - in ons
geval dan - de diepgewor
telde angst van de_j3lftt(eJ,-
apder, voor de vprdori?41i-
hej^va» epn, grote stedjuou i:
De- Zeeuws-Vlaming die
van de week een tripje naar
die andere grote Neder
landse stad - Rotterdam
- maakte, die kan over die
verdorvenheid inmiddels
ook meepraten. De trein
vanaf Kruiningen-Yerseke
genomen, want da's wel zo
gemakkelijk als je de weg
in al die drukte niet kent.
En het Centraal Station,
dan sta je gelijk in het cen
trum.
Waar gebeurd. Komt-ie de
stationshal uit, wordt hij
gelijk aangesproken. Of hij
een fiets wil kopen? Jaze
ker, want Iaat nu enkele
weken daarvoor 's mans
fiets in één van de grote
steden van Zeeuws-Vlaan
deren - ja, daar dus ook al
- zijn gestolen.
Een fiets dus. Wat doet dan
die aanbieder?
Die slaat zijn jas open,
haalt een forse kniptang
tevoorschijn en zegt met
een wijds gebaar naar de
naast gelegen fietsenstal
ling: 'Welkom in mijn win
keltje, welke had u gehad
willen hebben?'
ER wordt weer gespeeld in het
parkje. Jarenlang lag het veldje
er troosteloos bij. Het parkje,
waar heel veel eeuwen terug een
kerk stond die door een brand
werd verwoest, is weer een beet
je levend geworden.
Kinderen spelen weer verstop
pertje achter de struiken, jon
gens voetballen weer en gebrui
ken de bomen weer als doelpa
len. Als vanouds. Ja, het leeft
weer in het parkje en dat doet
haar deugd. Want in haar jeugd
versleet zij menig uurtje op deze
plaats.
Samen met vriendjes en vrien
dinnetjes hield ze fietscross-
wedstrijdjes over de schelpen
paden die langs het kruisvormig
skelet van de kerk lagen. Menig
litteken op haar benen en armen
herinnert aan die wedstrijden.
Ook fikkie steken had hun voor
keur en menigmaal werden de
kids door een boze buurman uit
het park gestuurd als het droge
hout weer ietwat te veel vlam
vatte. Het kon hen niet schelen,
de volgende dag stonden ze er
weer.
Het was de verzamelplek van de
buurtjongelui, er werden 'gehei
me' clubjes opgericht met zoge
naamd geheime hutten (altijd in
het parkje, dus eigenlijk wist ie
dereen alles van elkaar). Deze
plek was van de jeugd, er was
altijd wat te doen en ouders
moesten hun kinderen vaak 's
avonds laat uit de struiken vis
sen want hun kroost wilde er
nog lang niet weg, ze hadden de
grootste lol.
Maar zij en haar vriendjes wer
den ouder en ontgroeiden hun
speelplaats. Maar 'hun' plek
werd niet overgenomen door an
dere kinderen. Het parkje ver
pauperde als het ware. Diepte
punt was een paar jaar geleden,
toen de gemeente besloot om een
flink aantal bomen en struiken
weg te halen en af te zagen. Al
leen omwonenden die hun hond
uitlieten, zag je er nog rondlo
pen. Niks geen wedstrijdjes, fik
kies of picknicks meer.
Maar sinds een paar maanden is
de trieste situatie langzaam aan
het veranderen. De bomen
groeien weer, de paden zijn
weer 'beschelpt' en zowaar, een
niéuwe generatie 'kids' heeft het
park ontdekt. Er wordt weer ge
ravot en gevoetbald. Ze liep van
de week langs'een 'druk park en
er verscheep een brede glimlach
op haar mond. Het parkje leeft
weer! (SS)
HET duurt nog wel even tot de
gemeenteraadsverkiezingen,
maar bij verschillende partijen is
de stoelendans om de raadszetels
al begonnen.
Besturen en commissies buigen
zich in al dan niet donkere ach
terkamertjes over de samenstel
ling van de lijsten. Da's niet ge
makkelijk, toch zeker niet als de
kandidaten elkaar staan te ver
dringen. Zoals bij het CDA in
Hulst bijvoorbeeld, waar twee
mensen graag wethouder willen
worden. Wie je ook naar voren
schuift, het levert altijd scheve
gezichten op. Misschien moet
men eens te rade gaan bij een ob
jectief iemand, een buitenstaan
der.
Waarom bijvoorbeeld niet naar
de burgemeester, de onafhanke
lijk voorzitter van de gemeente
raad, gestapt met de vraag om de
zittende raadsleden eens een
rapportcijfer te geven? Dat nog
niemand op dat idee gekomen is.
Of misschien toch? (EV)
Da's geen aonstellerai, da keuj duideluk zien, da's gemeend, echt waor.
Ge zie z'astwaore verstijven, ze nijpt eur lippen eel ard op makaor.
Eur ogen oren groot, de paniek loopt'r zowa d'uit en ze verbleek emaol.
Ouwden z'eur eigen nie in dan kroop z'onder de taofel! Z'is van streek! Totaol!
Da gao nie over eeh, want nou ist ost 'n eel menseleven gelejen, maor evegoed.
En t'maok nie uit wanneer, geloof maor nie datt'r da d'ook maor iets toedoet.
Snachs zouw't nog te begrijpen zijn, maor t'is netzo goed op klaorlichten dag,
en at'r nou van ze leven echt iets eel erg gebeurd, dan begreepte nog zukken gedrag.
Mijn tante Marthao, e mens op jaoren, ajao, z'ètt'n lesten oorlog nog meegemaokt.
Ier int Land van Ulst oor, en deur zo eelvel geweld is die echt niet geraokt.
Aoi z'in Axel geweund, dan wast iets anders, aoi z'r wa d'aon overgouwen
of int Westen vaneigen, maor da d'is dan natuurlijk 'n eel ander paor mouwen.
Maor ier! Da geef z'ook toe, maor doet'r maor 's wa tegen niewaor?
t Kom van die vliegmasienen, die jaogers, diege zoveel zag t'leste oorlogsjaor.
Die stuikten enees uitte wolken en dan schote z'op al wat'r liep of ree.
'n Vreed akeluk lawijt was da, zeese, en da d'ist, daor zit ze nou altijd mee.
Kou zijnt die straoljaogers die zo leeg overkommen, ze deenk weer aon dien oorlog.
Ze weet vaneigen zelf ook wel dan die nie gaon schieten, stel d'ouw voor, maor toch.
t Overval eur en op zich is da d'ook weer te begrijpen, ge weet 't aon ouw eigen:
zo ist'r niks en ne sekonde laoter deenkte dagge z'op ouwe kop gao krijgen!
Zij etta d'ook, maor erger en nou kommen de lesten tijd die dinges ost eiken dag.
Ik oor ook liever de raodio vaneigen, maor ik raok toch nie zo geweldug van slag.
Maor zij! Daa's bar en boos! Z'is echt op eur dood en z'ette schurft aon dien bucht.
Da zeg ze dan ook alt: Van mijn part vloge ze stik voor stik in de lucht!
In politiek en bestuurlijk Ne
derland wordt nogal eens ge
sproken over het gebrek aan
interesse dat de gemiddelde in
woner aan de dag legt voor het
reilen en zeilen van de samen
leving. Het is een ontwikkeling
die zowel op nationale als op
lokale schaal is te zien. Ik ben
dan ook altijd aangenaam ver
rast wanneer ik bijvoorbeeld
door inwoners van Terneuzen
aangesproken wordt op het ge
meentelijk beleid. Een bloed
hekel heb ik echter aan onge
nuanceerd commentaar dat
kant noch wal raakt. Natuur
lijk heeft iedereen recht op een
eigen mening. En natuurlijk is
niet iedereen tot in detail op de
hoogte over het waarom van
bepaalde beslissingen.
Maar de schrik sloeg mij de af
gelopen week om het hart toen
ik het onzalige en vooral onge
nuanceerde commentaar van
mevrouw Sarneel las. Wanneer
iemand als mevrouw Sarneel
kolommen mag vullen in een
regionaal dagblad, lijkt het mij
toch niet te veel gevraagd om
een beetje, let wel: een beetje,
beter geïnformeerd te zijn over
het betreffende onderwerp. 'De
kijk op de wereld door me
vrouw Sarneel' met als titel 'bi
bliotheekbezuinigingen' van
zaterdag 26 april was echter zo
ongenuanceerd dat ik de be
hoefte kreeg te reageren.
Het lijkt wel of mevrouw Sar
neel, niet geremd door enige
vorm van kennis over het be
treffende onderwerp, een aan
leiding zoekt om weer te vitten
op de gemeente Terneuzen. Om
één of andere vreemde reden
wordt Terneuzen 'met Hulst
vergeleken. Terneuzen bezui
nigt een ton in drie jaar op de
bibliotheek en in Hulst 'worden
ettelijke tonnen aan de biblio
theek gegeven', zo vergelijkt
mevrouw Sarneel. Dit zegt ech
ter in het geheel niets over Ter
neuzen. Sterker nog, het is een
compleet overbodige vergelij
king. Ik wil u de reële cijfers
niet onthouden.
Terneuzen geeft jaarlijks een
subsidie van één miljoen gul
den aan de bibliotheek. Daar
naast stellen wij de huisves
ting, die een huurwaarde verte
genwoordigt van ƒ400.000 op
jaarbasis, voor het symbolische
bedrag van 1 ter beschikking.
Naar mijn mening zijn uit ette
lijke, om precies te zijn veer
tien, tonnen die Terneuzen be
schikbaar stelt. Mevrouw Sar
neel echter vindt dit een 'koop
je'-
In ditzelfde kader noem ik ook
nog maar even het feit dat het
verfje en de vloerbedekking,
die zo gewaardeerd worden
door mevrouw Sarneel, voor
een groot deel bekostigd zijn
I lezers reageren
op De stem
Oe redactie behoudt zich
tekort °°reen Lhef/n
1 korten en te bewerken
feen hu»», opriJ
I abhcat/e betekent niet
automatisch dat de
factie het met uw
standpunt eens is
door de gemeente Terneuzen.
Me dunkt dat het ontbreken
van deze feiten genoeg zegt
over de kennis van mevrouw
Sarneel. Het lijkt er echter op
dat ze meer weet dan wij, want
ze spreekt over 'alle bezuini
gingen die ze (de bibliotheek,
RB) de laatste jaren al voor de
kiezen gekregen hebben'. Ik
weet niet beter of er is in de af
gelopen jaren slechts één keer
bezuinigd op de bibliotheek:
70.000 en dat was zo'n vier jaar
geleden. Bij alle andere bezui
nigingsrondes is de bibliotheek
volledig buiten schot gebleven.
Wat mij verder opvalt is dat
mevrouw Sarneel niet verder
wil of kan kijken dan haar lief
is. Zo worden alle Nederlandse
gemeenten geconfronteerd met
bezuinigingen en dus moet een
gemeentebestuur ondanks die
bezuinigingen zorgen dat alle
gemeentelijke voorzieningen
op peil blijven, niet alleen het
'lievelingsplekje' van mevrouw
Sarneel. En zo wordt in heel de
Nederlandse bibliotheekwereld
nagedacht over het efficiënt
aanwenden van de beschikbare
financiële middelen. Als we dit
vervolgens koppelen aan de fei
ten, dan blijft van het verhaal
van mevrouw Sarneel weinig
over. Goed, ik ben het met haar
eens dat de bibliotheekdirec
teur z'n werk goed doet en ik
denk ook dat hij oeverloos ge
zwets weet te scheiden van zin
nig commentaar. Mevrouw
Sarneel, denk in het vervolg
eens aan de nuance.
Drs. R.C.E. Barbé,
Burgemeester Terneuzen
Aflevering 509
„REAGEREN OP DIE rubriek
van jullie heeft geen zin zeker
eeh, want daar hoor je toch
nooit (nie)meer van? Ik heb al
vijf, zes weken geleden wat in
gestuurd, maar nog altijd niks
in de krant gezien!
Dit verwijt kregen we korte
lings voor de voeten geworpen.
Wis en zeker heeft reageren zin,
maar we komen niet elke week
bij elkaar om de afleveringen
voor te bereiden. Soms maken
we er zes of acht ineens gereed.
Dat was de voorbije weken toe
vallig ook zo. We' gaan nu alles
systematisch wegwerken en we
beginnen met een schenking
van Ben Neve uit Kloosterzan-
de. Die bezorgde ons een hele
stapel liedteksten in boekvorm
als 'Het Zingende Boertje' en zo
en wat dingen die nieuw waren
voor ons.
Een voordracht - meestal
aangeduid als komisch - die
besloten wordt met een bijpas
send lied. 'De Gewillige Geest'
bijvoorbeeld of 'De Uitgelaten
Vrijer', 'De Vliegende Polak
ken' etcetera. Duidelijk dingen
van voor de oorlog, want enke
le ervan zijn bepaald niet vlei
end voor de joodse medebur
gers: 'Een sjofel gekleed Israë
liet...' en meer van dat soort za
ken.
De meeste van de teksten lijken
ons tamelijk onbekend en
daarom nemen we een lied op
dat in de jaren vijftig door Ed
dy Christiani gezongen werd en
dat wel door bijna iedereen ge
zongen zal kunnen worden en
misschien nog met reden ook.
De muziek is van Heinz Mihm,
de Nederlandse tekst van J.
Feldman (Slow-Fox).
Kom weer naar huis! Als je verandert van gedachten!
Kom weer naar huis! Ons eigen nestje van weleer.
Kom weer naar huis! Want ik blijf altijd op je wachten!
Kom weer naar huis! Dan zet ik rozen voor je neer!
Je oude stoel staat klaar. Hier bij het raam.
Steeds denk ik: kwam je maar,
En fluister even zacht j.e naam.
Kom weer naar huis, Als je verandert van gedachten!
Kom weer naar huis En't zal voorgoed vergeten zijn.
O kom naar huis! Laat mij niet langer wachten!
O keer terug! En breng weer zonneschijn.
Kom weer naar huis! Je was mischien wat onbezonnen!
Kom weer naar huis! Want ondanks alles blijf ik trouw.
Kom weer naar huis! We zijn toch eens zo goed begonnen!
Kom weer naar huis! Het is zo eenzaam zonder jou.
De hond heeft ook verdriet; Die arme hond!
En eten wil hij niet, Hij loopt maar steeds onrustig rond.
Kom weer naar huis, Als je verandert van gedachten.
Kom weer naar huis, Dan zal de rest vergeten zijn
O kom naar huis! laat mij... enzovoort.
Pegam
