L Le Due doet in volwassen ieks-pret ingen m/v insport b.v. Proficiat Colombine. Geen enkele interesse voor 600 miljard gulden pensioenreserve Onrust Gdansk is 'n politieke afrekening 3 met Hartog-concern is met achttien winkels en postorderbedrijf grootste in de branche leming ar MA/ pESTEM ECONOMIE A8 oep b.v. We streven naar een beetje standing9 4Mensen willen fun, 9n seksuele safari9 En veel plezier toegewenst voor de kinderen in uw nieuwe huis. ^emiestortingen Gezamenlijk Aandelen X 75 I I 1 I I ZATERDAG 22 MAART 1997 lop- able is een pn specialistisch ad en voor de fct vertrek van de en zelistandige nctie met veel heid. idememing met lerksfeer. rbij u een belang- actor bent, zowel nationaal gezien. 1 mee te groeien lit ie. stratieve ■f dan uw brief met pding van ref.nr. lercuri Urval B.V. i 126 ïindverantwoordelijk voor het |ding aan, begeleidt en stuurt al J directie en de afdelingshoofden Éit betekent dat u toeziet op de Iheeft u de bevoegdheid tot, en lerkoop marketing, organisatie 1 de waarborg voor acceptatie en luw professionele gedrag is een lie organisatie. U rapporteert aan |tandem. |rk- en denkniveau op het gebied toonbaar succesvolle ervaring in isitekaartje. Daarnaast weet u op 'oeren. Samenwerken is voor u :a's als de klanten te stimuleren, t, inzet en energie, discipline en People Manager die anderen in 111 woont in centraal Brabant, of u lynamische en kritische omgeving. Iloning komt in overleg tot stand jng, stuur dan binnen 10 dagen na pmer 8207, naar de heer P.W.H. a. Vermeld hierin uw motivatie en ^neveld ook bellen: ojó-^ióo/fo. 1 reacties van mannen en vrouwen. Is e le cti e iek ontwikkeld. Praktijks ek kunnen daarvan deel imulaties, uitmaken. I sn gespecialiseerd sn, hypotheken en pensioenen. rte termijn op zoek naar een particuliere relaties. )ij voorkeur het assurantie nt flexibel, stressbestendig, om ook in de avonduren te sollicitatie met c.v. binnen n naar: \L t Eikenaar llendam - Hij wil abso- niet als een vies pietje Porno door het le ien gaan. Volendammer Hans Hartog (53) handelt al 28 jaar in nette seks - althans in de gebruiksar- likelen, de hulpstukken, je kleding en de fantasie prikkelende beelden op rideofilm of in een ero tisch plaatjesblad. Heel afstandelijk, misschien wel beetje schuw, spreekt Har- log daar over. Geen vulgair word komt over zijn lippen. Baar het is niet zo dat hij zich roor zijn nering geneert. Zijn te- nighoudendheid noemt hij zelf- techerming. „We hebben een nam hoog te houden, een merk jet flair en daar ben ik heel zui- ig op. Het minste of geringste tan in deze gevoelige wereld je reputatie aantasten. Youp van 't mag van iedereen met sohuttingwoorden smijten. Als »ij het doen, vinden de mensen ons ordinair. Zo dubbel werkt iat." Christine le Due heten de acht tien winkels en het postorderbe- drijf die intussen deel uitmaken ran het Hartog-concern. Ken- lerk: een poesje. De shops vor- ten de grootste keten in de tranche. Het verzendhuis staat aidie sector ook aan de top. Met geduld gepaard aan vlijt bouwde Hans Hartog aan zijn familie- ladememing waarin ook zijn Éderen Steffie, Vivienne en Patrick, een schoonzoon, een broer, een zwager; een neef en een nicht emplooi vinden. Vader Hartog geldt echter als iet clan-opperhoofd dat met zijn ikgerspitzengefühl voor wat de nensen wensen de globale koers uitzet. De anderen vullen op hun terrein de details in. ïn ding stond al die jaren voor- ip: de filialen mogen er niet smoezelig, niet klef, niet dirty lit zien, geen aanstoot geven. ,Ze moeten ogen, maar ook weer liet als een kille pillenapotheek. van beide geslachten, Tan alle rangen en standen die- Mn zich er op hun gemak te voe len tussen warme kleuren in een mendelijk gestijld interieur, lijn uitgangspunt is dat ze geen latte seks zoeken, maar fun, een wtje spanning, voor een seksu- ila safari thuis. Ik verkoop on teigende pret aan volwassenen, m dat beschouwen we zelf als Waal normaal. Extreme toe passen daar niet bij." Ham-Beens transport te ringen is aktief in het nationaal tranport van en Frankrijk, waarvoor zo'h 25 's ingezet worden. Van -Beens is een 100% iteronderneming van Beens sport te Stadskanaal, die 50 auto's transporten lert door heel Europa. tigde leeftijd van de hui- in Teteringen een jonge, i de retourladingen voor goede uitoefening van iaten voldoen aan de vol- t vervoer, met name naar ia! in woord en geschrift nzien van werktijden agen te richten aan: telefonisch inwinnen bij p, Om dat gewone te onderstrepen zit Hartog met zijn no-nonsense hoofdkwartier op het industrie terrein van Volendam, tussen haringkakers en palingrokers. Aan de overkant ligt buurman Bart Smit: „Ook speelgoed." Gemengd publiek Bij zijn entree in 1968 in de ero tica nam hij 'Pigalle' over, mid denin Amsterdams erogene zone, de Walletjes. „Dat was echter niet de goede omgeving voor wat ik bedoelde. De helft van de be volking is vrouw en die doel groep komt daar niet. In de rosse buurt draait het om mannen. Eenzijdig drukken die een stem pel op de sfeer. Bovendien had ik geen trek om alleen het type hoe renloper binnen te halen. Mijn voorkeur ging juist uit naar een heldere winkel voor een ge mengd publiek. De eerste vesti ging met die formule opende ik daarom in een drukke Amster damse winkelstraat. Mijn echt- genote leende haar voornaam Ti ny. Ik voegde mijn achternaam er in het Frans aan toe. Zo schie pen we Christine le Due. Van prostitutie en seksclubs hield ik me bewust afzijdig. Ook nu nog." Die benadering bleek een succes, al moet Hartog er zakelijk be zien soms - flink aan trqkkqji om er bij de traditionele midden stand tussen te komen. „Je wordt vaak met argusogen beke ken. Herhaaldelijk krijg je te maken met mensen die je zonder je te kennen een louche jongen noemen, alleen op grond van het feit dat je op deze manier de kost verdient. Het zoeken naar pas sende locaties gebeurt anoniem via makelaars. Als ik eindelijk een geschikt pand vind, ligt in eens een gemeente dwars met zo'n dwaze verordening die een zogenoemde seksinrichting ver biedt. Dat zijn onze zaken nou net niet. Ze zoeken iets om ons tegen te houden. Gelukkig weten we zulke barrières te slechten." Ingetogen Dochter Steffie, die de public- relations verzorgt, vertelt dat aan de collega-detaillisten en stadsbestuurders wordt uitge legd hoe het er aan toe gaat. „We Het interieur van een van de Christine le Duc-winkels: 'De filialen mogen er niet klef of smoezelig uitzien. We streven naar een vrien delijk gestijlde inrichting'. provoceren niets. We denken aan de kinderen en respecteren de mensen die stijver met het thema seks omgaan. Naar de straat toe blijft de presentatie van ons hebben en houden ingetogen. Dat vinden de critici dan heel geruststellend. Stoeipoezen die van hun hobby hun beroep pro beren te maken, tref je bij ons niet achter de toonbank. Binnen ons concept streven wij naar een beetje standing. Dat geeft de vrouwelijke bezoeker een veilig gevoel. Moeder en dochter moe ten zonder schaamtegevoel vrij kunnen binnenlopen." Ook bij de samenstelling van het assortiment legt de genotsfirma zich vrijwillig beperkingen op. Steffie: „Kinderporno voerden we sowieso, nqpit. JSp aan seks van mensen met dieren doen wé ook niet meer. Dat onderdeel bouwen we af. Een hond of een paard kun je niet vragen of ze het wel lekker vinden. Commer cie en goede smaak botsen wel eens. Om te voorkomen dat we met ons aanbod miskleunen, houden we er een selectiegroepje op na. Vier leden - één man, drie dames - adviseren over grensge vallen." Kruidenier Bij de bedrijfsvoering toont di recteur/eigenaar Hartog zich al even prudent als conservatief. „Zeg maar dat ik met een krui deniersmentaliteit behept ben. We breiden pas uit als we zelf over voldoende geld beschikken. Je praat gauw over een investe ring van een kwart miljoen als je een..: •T>$' Vorig jaar haalden we er vier." v ?i Om de groei van zijn erotiea-im- perium - 83 medewerkers, een geheime omzet - toch op eigen kracht zonder financiële steun van de bank in een redelijk tem po voort te zetten, heeft Hartog sinds 1993 ten dele voor franchi sing gekozen. „De exploitanten - het liefst echtparen van een jaar of veertig - krijgen een percen tage van de winst uitgekeerd. Wij zorgen voor de inrichting, de (ADVERTENTIE) Herman van Veen opent vandaag het Colombinehuis, speciaal bedoeld voor kinderen die behoefte hebben aan warmte, rust, aandacht en plezier. Bijvoorbeeld omdat ze langdurig ziek zijn, of gevlucht voor honger of oorlog. De Nederlandse apothekers dragen het Colombinehuis een warm hart toe en bieden financiële steun. Ook uw hulp is van harte welkom. U kunt daar binnenkort meer over lezen in de Apotheekkrant die begin april in uw brievenbus valt. marketingadviezen en de be voorrading. Al met al betekent dat minder kopzorg. Nadeel is dat je een stuk eigen initiatief uit handen geeft." De vaderlandse vraag naar seks- attributen blijft stijgen. Hartog denkt dat hij op termijn nog vijf a tien zaken kan behappen. Een deel van de producten wordt ex clusief in eigen ateliers vervaar digd, zoals de lak- en leermode en andere kleding. Het massa rubber importeert Le Due uit Polen. Serieuze concurrenten ziet hij nauwelijks. „Ik kijk trouwens niet naar ze. Christine zoekt haar eigen weg." Voordeelpakket Wel dient hij rekening te houden met de bodemprijzen die ande ren nu en dan hanteren. Er wordt nogal wat afgestunt in de seks-business. Dat staat een sta biele bedrijfsovering op termijn wel eens in de weg. Marges ver dwijnen soms als sneeuw voor de zon. Vandaar dat Hartog bij re clame sterk het accent op specia le aanbiedingen legt. „Albert Heijn levert de peultjes, ik een lakrokje van 29 voor 9 piek. Zo iets doet het. En dan neemt me vrouw voor haar meneer een voordeelpakketje blootbladen mee. Zo'n commerciële aanpak is het hele eieren eten." Zijn doorsneeklant is de middel baar opgeleide, modaal verdie nende Nederlander. „Keurig over beiderlei kunnen verdeeld. Bij veertig procent van de klan dizie gaat het om vrouwen. Ze komen nu zelfs met de kinder wagen bij ons binnen. Christine le Due heeft geleidelijk taboes doorbroken." Pensioenfondsen in Nederland hebben liet nauwelijks voorstelbare bedrag van HO miljard gulden in kas. En het lijkt "el of niemand zich afvraagt hoe dat geld beheerd wordt. Zo druk als we zijn met uitzoeken wat «beste koopsompolis, spaar- of beleg- jpngsrekening is, zo weinig tijd en aan dacht hebben we voor de manier waar- °P ons pensioengeld wordt beheerd (en verdeeld) en hoe die pensioenfondsen •'orden bestuurd. Wat bijvoorbeeld staatssecretaris Frank de Grave van So- Jale Zaken en Werkgelegenheid on- an§s aan voorstellen deed, gaat bij de ■Jeeste mensen het ene oor in en het an dere weer uit. De Grave wil de kwaliteit J® fondsbesturen verbeteren en de be- trokkenheid van verzekerden vergroten ™°r modernisering van de deelnemers- 'aden. Maar pensioenfondsen zijn een If'Van-ons-bed-show. ÏPisch weer zo'n voorbeeld van penny ""se-pound foolish. Want kijk eens Jaar de cijfers. Het gemiddelde huis- ouden had in 1996 voor bijna twintig- "'zend gulden in beleggingsfondsen jjs'opt, bezat een kleine 50 duizend pden aan spaargeld en een iets groter eorag, namelijk zo'n 67 duizend gul- ei1 aan reserves bij commerciële verze eraars (belegde premies). Maar pen- wMondsen hadden de lieve som van oehe ent^ ®u^en Per huishoud6" in Jat bedrag is in de laatste twintig jaar ngens enorm gegroeid. Was in 1975 waarde van die pensioenfondsreser- jaap'Hder dan de helft van het natio- t. '"komen, nu is het daaraan onge- er golijk: zo'n 600 miljard gulden zit (Ue e Pensioenpotten. Oorzaak van spectaculaire toename: premiestor- maar ook - en dit wordt steeds belangrijker - de stijgende beleggings winsten. Waaróm houden we ons eigenlijk zo weinig bezig met wat na het eigen huis (als we dat hebben) verreweg het be langrijkste onderdeel van ons vermogen is? Een psychologische oorzaak is dat het geld nooit contant beschikbaar kan worden gemaakt. Zo'n tweehonderd duizend gulden staat er klaar voor de gemiddelde 65-jarige, maar dat wordt altijd in een periodiek inkomen omge zet. Een zeiljacht kun je d'r niet van ko pen. mers zelf ook geld in de pot storten. Toen de overheid destijds een loongolf wilde voorkomen werd besloten salaris verhogingen rechtstreeks als premie in de pensioenfonds te storten. Daarmee verviel het recht van de werkgever om te zeggen dat alles wat er méér in de pensioenpot zat dan nodig was om de pensioenen te kunnen voldoen, hem au tomatisch toekwam. Pensioenfondsbe sturen werden voor de helft uit werkge vers samengesteld en voor de helft uit werknemers. Gezamenlijk bepaalden ze hoe eventuele tekorten moeten worden weggewerkt - premies verhogen of uit keringen verlagen - of wat er diende te gebeuren met overschotten: betere pen- sioenvoorwaarden, lagere premies of zelfs beide. Tegen de achtergrond van de giganti sche bedragen die er gemoeid zijn met de beleggingen van de pensioenfondsen is het eigenlijk bizar dat de staatssecre taris het voortouw moet nemen in de Maar een wezenlijker oorzaak van de afstand tussen fonds en fondsdeelnemer is dat niemand ooit kan zeggen: dit deel van de totale pot is van mij. Pensioen fondsen zijn namelijk het bezit van werknemers en werkgevers gezamen lijk. Dat is historisch zo gegroeid. Voor de oorlog zeiden enkele vooruitstrevende werkgevers tegen him mensen: als jullie niet meer kunnen werken, zorgen wij wel voor een klein pensioentje. Om te zorgen dat er straks kan worden be taald, zetten we nu alvast wat geld apart. Zo werd het pensioenfonds gebo ren. Als een gunst van de werkgever, niet een recht van de werknemer. Later, in de jaren zestig, gingen de werkne- Geen enkele Nederlander schijnt zich druk te maken over het beheer van de 'appeltjes voor de dorst'. illustratie matrijnders discussie over hoe fondsdeelnemers meer invloed kunnen krijgen op wat er met hun geld gebeurt. In kranteninter views moet De Grave de mensen bijna voorkauwen dat een deelnemersraad voor een pensioenfonds net zoiets is als een aandeelhoudersvergadering voor een vennootschap. Namelijk de plek waar over het beleid van het bestuur kan worden geoordeeld. Wat de media uit dat pleidooi vooral oppikken is dat hij wil dat gepensioneerden straks ook aanspraak moeten kunnen maken op een plaats in het fondsbestuur. Terecht natuurlijk, want om hun belang was het uiteindelijk allemaal te doen. Maar er spelen talloze andere zaken waarover fondsdeelnemers zich best eens wat meer druk zouden mogen maken. Eerder kwam al ter sprake dat de be dragen die door pensioenfondsen wor den beheerd de laatste jaren zo gewel dig stegen dankzij de enorme rende menten die werden gemaakt op de be leggingen in aandelen. Bij de fondsen die daar het meest vooruitstrevend in zijn geweest, groeide de waarde van de portefeuille daardoor zozeer dat er overschotten van tientallen miljoenen guldens onstonden. Voor bedrijven als Unilever heeft dat niet alleen betekend dat premiebetaling jarenlang niet nodig was, de onderneming heeft zelfs al geld van het fonds teruggestort gekregen. Bij talloze andere pensioenfonds speelt hetzelfde 'luxe probleem'. Dat werkge vers profiteren van goede beleggingsre sultaten is niet zo vreemd, tenslotte worden ze ook geacht bij te passen als het op de beurs een tijd heel slecht zou gaan. Maar wonderlijk is wel dat zoveel belanghebbenden de kans laten schie ten om te helpen touwtrekken over de bestemming van zulke grote bedragen. BIJ DE meeste gezinnen groeien de schoolgaan de kinderen een stuk sneller dan het vermogen. Geen wonder dus dat menig brave huisvader momenteel likkebaardend naar de effec tenbeurzen kijkt. Zonder noe menswaardige inspanningen baren en zogen die de ene rij ke na de andere. De verleiding om mee te doen wordt steeds onweerstaanbaarder. Roeke loos stort menig aspirant-ver- mogende zich in de markt zon der de afruil tussen risico en rendement te kennen. De markt wil gewoon niet om laag constateerde een hande laar vorige week hoofdschud dend nadat beleggers weer woest door alle rode signalen waren heengereden. Wie daar bij aanvallen van onzekerheid krijgt, laaft zich even aan opti mistische woorden. Een Ame rikaanse fondsbeheerder wuif de recent alle zorgen om een koerscorrectie weg met een verwijzing naar de zee. „Wan neer het eb is, maakt niemand zich toch ook zorgen over de vraag of de zee ooit nog zal te rugkomen." Beleggers en speculanten smullen van dergelijke wijshe den. Jammer alleen dat ze niet kloppen. Aan de financiële kusten wemelt het van de stranden waar de speculant al vele jaren tevergeefs wacht op terugkeer van de zee. Ook bij beleggingen die klonken als een klok. In 1983 waren pandbrieven zo solide als een huis. Wat was er mooier dan een rendement van meer dan 13 procent per jaar op een belegging die ge dekt was door vastgoed? Tot dat de Westland Utrecht Hy potheekbank, de FGH en de Tilburgsche Hypotheekbank omvielen. Menig weduwe of gepensioneerde zag de zee nooit meer terugkeren. In 1980 leek beleggen in goud het antwoord op de geldont waarding en de tweede oliecri sis. In recordtempo stoomde de prijs naar 51.900 gulden per kilo, om weer even snel te zak ken. Vorig jaar verkocht de Nederlandsche Bank een deel van de goudvoorraad voor 22.000 gulden per kilo. Bijna 58 procent lager dan op het hoogtepunt. Rijk werd je in de jaren zeven tig van huizen. Tussen 1975 en 1978 steeg de gemiddelde hui zenprijs met meer dan 50 pro cent tot bijna twee ton. Per jaar viel er evenveel aan hui zen te verdienen-als nu op aan delen. Toen kwam de klap en zakte de prijs met ruim 60.000 gulden. Inmiddels heeft de prijs zich hersteld tot gemid deld 2,5 ton. Wordt dit bedrag echter gecorrigeerd voor de inflatie dan ligt de prijs in reë le termen nog altijd 25 procent onder het piekniveau van 1978. Tussen 1973 en 1980 steeg de zilverprijs van drie dollar per ounce tot meer dan 50 dollar om vervolgens weer als een komeet neer te storten tot een gemiddelde prijs van tussen de één en drie dollar in de jaren negentig. Ook de dol lar vertoonde eenzelfde vrije val. In 1984 was de munt abso luut favoriet bij beleggers. In korte tijd verdubbelde de koers tot bijna vier gulden. Helaas was de pret ook hier snel over en zakte de munt tot iets boven de 1,50 om er pas recent weer enkele dubbeltjes bij te sprokkelen. Na eb weer vloed In 1990 waren vastgoedfond sen als Wereldhave en Ro- damco populair. Veel beleg gers zagen ze als een alterna tief voor deposito's. Het ren dement lag hoger en je kon er gemakkelijk in- en uitstappen. Dat laatste bleek toen de geld marktrente steeg en beleggers massaal terugkeerden naar de posito's. Degene die dit sig naal negeerde, moest het zwaar bezuren. De koers van Rodamco zakte in 1990 binnen enkele dagen van 80 naar 48 gulden om pas de laatste maanden weer op te krabbe len. Ondanks de beurshausse schommelt de koers nog altijd twee tientjes beneden het hoogtepunt. Wie denkt dat al dit onheil bij aandelen onmogelijk is, moet eens naar de Japanse beurs kijken. Tussen 1986 en 1990 klom de Nikkei-index van 15.000 pun ten naar 40.000 om vervolgens met daverend geweld terug te storten tot af. Sindsdien is de beurs in Tokyo blijven sukke len. In zijn boek over de beurs krach van 1929 constateert de econoom Galbraith dat het in de geschiedenis wemelt van periodes van speculatie. De snelheid waarmee de laatste golf wordt vergeten, bepaalt het begin van de volgende golf, zo constateert hij. Speculanten leren niet van het verleden, luidt zijn conclusie. Anders gezegd: na eb ver wachten ze altijd weer vloed. Dat blijkt. Door Erwin Tuil Boedapest - De scheepsbouwers van de Stocznia Gdanska zijn woedend op de Poolse regering en hebben dat de afgelopen da gen duidelijk laten merken. In Warschau werden woensdag bij drie ministeries ravages aan gericht door militante stakende leden van de vakbond Solidari teit. Bij het kantoor van de groot ste regeringspartij Alliantie van Democratisch Links (SLD) in Gdansk werden poppen verbrand van premier Cimoszewicz en de voormalige minister van Finan ciën. De recente arbeidsonlusten in Po len gaan echter niet alleen over de sluiting van de roemruchte scheepswerf in Gdansk. Voor soli dariteit heeft het niets te maken met de beroerde financiële toe stand waarin de werf verkeert, maar met een politieke afreke ning. Gdansk is voor de 7000 werknemers nog steeds, de plaats waar de afbraak van het Poolse communisme begon. En de SLD, voornamelijk voormalige commu nisten, gunt daarom dit symbool van anti-communisme het licht in de ogen niet. Voor de regering van Cimosze wicz ligt 'Gdansk' beduidend an ders. Sinds 1989 is de werf ver liesgevend, worden schepen te laat opgeleverd en is de orderpor tefeuille matig gevuld. De Poolse overheid, die een belang heeft van 60 procent, is niet langer bereid belastinggeld te stoppen in een verliesmakende operatie met to renhoge schulden en een verou derde technologie. Daarom werd de werf in de zomer van vorig jaar failliet verklaard. De voormalige Lenin-scheeps- werf in Gdansk is het symbool van het Poolse arbeidersverzet te gen het communisme in de jaren tachtig. Daarnaast was het de wieg van Solidariteit en de werk plek van de beroemdste elektri cien ter wereld, Lech Walesa. Had de regering een willekeurig ander staatsbedrijf gesloten dan was er waarschijnlijk geen traan om ge laten. Nu ligt de situatie anders en laaien er allerlei sentimenten op. Toch lijkt de regering een econo misch gerechtvaardigde beslis sing te hebben genomen. Toen Walesa president van Polen was, kon Gdansk rekenen op financië le steun. Daardoor was er voor de werf geen enkele aanleiding tot afslanken en herstructureren. De belangrijkste concurrerende wer ven in Szczencin en Gdynia ver keerden in 1992 in een vergelijk bare situatie maar misten de be schermengel Walesa. De directies van die werven echter slaagden er na radicale ingrepen in hun be drijven om te bouwen tot winst gevende ondernemingen. Szcze cin is inmiddels de zesde scheeps werf ter wereld voor middelgrote containerschepen. Gdansk is voor de Poolse regering een brisant probleem. In oktober vinden er parlementsverkiezingen plaats en de in 1995 weggestemde Walesa bereidt zich voor op een terugkeer in de politiek. Hij was het ook die deze week opriep tot een 'compromisloze strijd' tegen de regering. De oud-president ziet het als een persoonlijke kwestie met Solidariteit als instrument. Daarnaast probeert de vakbond arbeiders te mobiliseren door te wijzen op het sluitingsgevaar bij zo'n 400 andere verlieslijdende staatsbedrijven, met name in de zware industrie. Hiermee wordt Gdansk in een bredere context geplaatst. Niet alleen door Solidariteit maar ook door Paus Johannes Paulus H Hij betuigde namelijk afgelopen week zijn 'geestelijke steun' aan de werfarbeiders. Daarmee gaf hij een politiek signaal aan de rege ring die op gespannen voet staat met de kerk. Premier Cimosze wicz kan nog zoveel economisch gelijk aan zijn kant hebben, een combinatie van kerk en Solidari teit is al eerder fataal gebleken.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1997 | | pagina 9