Hier komen tenminste normale mensen'
Ginuwine probeert
uniek te zijn
Tienerfilms schilderen vooral conflicten
Van Sumatra naar Sprundei
llïU
TTWf
fl1
3
re
a - -
re
i S
re
5:
3
Door Liesbeth Oeseburg
Een shoarmazaak werd twee jaar
geleden omgebouwd tot een café.
Het resultaat omschrijven de eige
naren zelf als 'een bruin café van
de 20e eeuw'. Café Bolle, gelegen
in het hart van het Tilburgse uit
gaanscentrum, is overdag een
'soort lunchroom', 's avonds veran
dert het café waar Guus Meeuwis
zijn dip opnam in een drukke tent
waar vooral 'normale' mensen ko
men.
Normale mensen? Wat zijn dat?
„Nou, gewoon, mensen zoals ik,"
zegt de 25-jarige Harold uit Loon
op Zand. „Hier komen tenminste
geen gabbers, geen alternatieve
lingen en geen punkers." Hij is
naar café Bolle toegekomen met
zijn vriend Patrick (23) en nog een
voetbalmakker.
„We komen hier elke vrijdag en
zaterdag. Alles is hier leuk, de in
richting vormt een leuk allegaartje
van stijlen, maar ook de sfeer, de
top-40 muziek en het publiek is
hier oké. De mensen die hier ko
men zijn lekker 'normaal', nooit
gedonder hier. We staan hier dan
een beetje te drinken, beetje dan
sen, beetje meer drinken... Tot een
uur of kwart voor drie, dan ver
trekken we naar The Talk of the
Town, een discotheek een eindje
verderop vlakbij de kerk. Als deze
sluit nemen we een taxi naar
huis".
Er wordt een house-versie ge
draaid van Guus Meeuwis' hit Het
is een nacht. „Guus is heel goed,"
zegt Harold. „Maar je hebt van die
Swingen in café Bolle.
FOTO KEES VAN DONGEN
mensen die hier naartoe komen
omdat ze dit café kennen uit zijn
clip. Dat slaat natuurlijk nergens
op."
Hoewel de kroeg aardig gevuld is,
is vrijdagavond volgens de mede
eigenaar van Bolle de minst druk
ke avond. „Dinsdag- en donder
dagavond zijn hier de topavon
den," vertelt Rob Reijnen (28) tus
sen de cd-rekken en geluidsappa
ratuur. Hij houdt zich vanavond
bezig met de muziek. Ongeveer
twee jaar geleden startte hij sa
men met zijn compagnon Antoine
Holtmaat het café aan het Pius-
plein in Tilburg. „Het voorste ge
deelte was een shoarmazaak, dit
achterste stuk een woongedeelte.
Die ruimte hebben we goed ver
bouwd tot een zaak waarin wij
graag uitgaan. Toen Bolle net be
stond, probeerden we het wat mu
ziekstijl betreft helemaal anders te
doen. Dat werkte niet. Nu draaien
we gewoon top-40 muziek."
Hij stopt even met praten om een
nieuw nummer uit te zoeken. En
kele seconden later klinkt René
Froger met Wild Rhytm door de
speakers. „Ik heb er altijd al van
gedroomd om een eigen zaak te
beginnen," vervolgt hij. „Zelf om
schrijven we Bolle als 'het café van
de 20e eeuw'. Het is hier een men
geling tussen een bruine kroeg en
een danscafé. We hebben het de
naam 'Bolle' gegeven omdat dat
de bijnaam van mijn collega was
maar ook die van mij nadat ik na
een halfjaar Amerika een stukje
'boller' was geworden".
Het meest kenmerkende van de
Tilburgse kroeg is de replica van
het balkonnetje met de twee
oude mannen uit de Muppetshow,
die achter in de zaak hangt. Maar
ook de gekleurde spots en de ro
de fluwelen 'theatergordijnen'
achter bij het podium typeren
café Bolle.
Bezoeker Hans woont in Tilburg
maar komt eigenlijk uit Breda.
„Dit is de eerste keer dat ik hier
kom, een vriend trok me mee.
Ach, het bevalt me hier wel. Je
kunt Bolle een beetje vergelijken
met het Muyseum in Breda. Wat
me wel opvalt, is dat het in Til
burg op vrijdag altijd veel drukker
is dan in Breda. Dat vind ik wel
een pluspunt van deze stad."
Achterin, op het podium, staan
mensen een beetje aarzelend te
dansen. Liselotte, Anouk en Kar
lijn (allen 17) springen ertussenuit
met hun iets enthousiastere dans
passen. „Het publiek is een beetje
te tam vandaag, we moeten dus
zelf even sfeer maken," zegt het
drietal. Ze verschijnen regelmatig
op vrijdag in Bolle. „We kennen
hier veel mensen en het is altijd
lekker druk. Er komen hier ook
vooral veel hockeyers, het publiek
is eigenlijk een beetje kak, maar
dat vinden we wel leuk," meent
Karlijn.
Liselotte werpt een kritische blik
op het podium. „Er moet meer le
ven in de brouwerij komen," zegt
ze met een afkeurende blik. „Dit
is een leuk nummer!," roept ze
vervolgens uit wanneer een singel
van Linda, Roos Jessica in de cd-
speler is beland. „Kom we gaan
weer dansen!" En weg zijn ze.
Hun gedans werkt aanstekelijk.
Tegen kwart voor twee 's nachts is
iedereen die op het podium staat,
goed losgekomen. Toch is de
dansstijl van de Bolle-bezoekers
niet echt uitbundig te noemen.
Achille (24) uit Etten-Leur staat
tevreden met een pilsje aan de
bar. Hij vindt café Bolle wel een
relaxte tent. „In de meeste kroe
gen in Tilburg hangt altijd zo'n
agressief sfeertje. Hier is niemand
opdringerig, ook niet naar vrou
wen toe."
Door Marjolein Rotsteeg
Ginuwine zingt Pony, maar bedoelt natuurlijk pussy.
De eerste single van zijn debuut-cd Ginuwine The
Bachelor is in The States al een million-seller. Om
ook zakelijk zicht op een en ander te houden, komt
zijn rechtenstudie Elgin Ginuwine Lumpkin goed
van pas. Als muzikale invloeden noemt hij onder
meer Michael Jackson, Prince en Bobby Brown. Zijn
ultieme droom is werken met The King of Pop,
maar eerst wil hij een slordige vijf tot zes miljoen
exemplaren van zijn album zien te verkopen. Want
één ding weet hij zeker: hij wil nóóit meer terug
naar zijn baantjes bij Kentucky Fried Chicken, in de
postkamer of op de bouw...
Hoe kom je aan je bijnaam (Ginuwine, een verbas
tering van genuine (echt)
„Van mezelf," vertelt Elgin op een Amsterdamse
hotelkamer. „Ik wilde een naam die weergaf wie ik
ben. Ik ben echt, eerlijk en ik probeer uniek te
zijn."
Waarom heet je cd Ginuwine The Bachelor (de vrij
gezel)
„Ginuwine is mijn naam en vrijgezel is wat ik ben;
ik heb geen vriendin. Op deze manier laat ik meis
jes weten dat ze altijd een kans maken. Ik ben op
zoek en zij hopelijk ook."
Hoe was het om op te groeien in Washington D.C.
„Moeilijk. Er is veel criminaliteit. Je bent er continu
omringd door ladingen drugs, moorden en gang-
wars, maar het is wel mijn thuis. Je moet heel goed
weten wat je wilt. Ik heb me op een gegeven mo
ment afgevraagd of ik een jaar later dood wilde
zijn. Het antwoord was 'nee'. Ik wilde blijven zin
gen en dansen. Dus heb ik me buiten de gangs ge
houden. ledereen wist wat ik deed en respecteerde
dat. Ze zagen me eerder als een voorbeeld."
Je wist zeker dat je zelf een carrière in de muziek-
bizz wilde toen je Michael Jackson in de tv-show
van 25 jaar Motown zag...
„Dat is zo'n tien jaar geleden. Ik moet dertien of
veertien zijn geweest. De show op zich was vrij tam.
Bij zijn optreden gebeurde er iets. Ik herinner hoe
ik me door hem voelde, alsof ik hem kende. Ik zat
te glimlachen naar de tv. Toen wist ik dat ik dat
ook wilde, zodat ik andere mensen nét zo'n goed
gevoel kon geven als Michael mij gaf."
Als zanger/danser maakte je deel uit van Finesse Fi
ve, daarna ging je bij de go-gogroep Physical Won
der, om vervolgens aan je eigen songmateriaal te
gaan werken...
„Ik zat nog op de middelbare school en werd ge
acht mijn huiswerk te maken. Maar in plaats daar
van schreef ik liedjes. Ik wist heel zeker dat ik in
een heel vroeg stadium van mijn carrière méér wil
de dan zingen en dansen alleen. Destijds schreef ik
over wat maar in me opkwam. Meestal gingen mijn
liedjes over een meisje dat ik leuk vond. Een aantal
nummers heb ik uit nostalgische redenen bewaard."
Hoe ben je aan je platencontract gekomen
„Toen ik een jaar of vijf terug naar New York ver
huisde, ontmoette ik Timbaland (echt naam: Tim
Mosley, producer van o.a. Jodeci en Aaliyah-mr). Hij
probeerde ook aan de bak te komen. We besloten
onze krachten te bundelen; hij schreef de muziek,
ik de teksten. Zo'n vier jaar later, schreven we een
nummer dat iedereen nu kent als Pony. De geluids
technicus liet het bij platenmaatschappij Sony horen
en iedereen was enthousiast. Ik werd uitgenodigd
voor een gesprek. Eerst dacht ik nog dat het een
grap was. Ik had al zo vaak gehoord dat mensen me
zouden bellen. Maar toen ik het kantoor bij Sony
binnenliep en de heren met stropdassen zag, begon
ik te geloven dat het echt waar zou kunnen zijn."
Door Marjan Mes
De opstandigheid van de jonge James Dean
in Rebel without a cause, de uit nood gebo
ren scholierenvriendschap in The Breakfast
Club, het agressieve nihilisme van verslaafde
vijftienjarigen in Kids; drie momentopnamen
van hoe tieners zich in respectievelijk de ja
ren vijftig, tachtig en negentig voelden en
gedroegen.
Deze drie films behoren tot het historische
tienerfilmoverzicht dat van 6 maart tot en
met 14 april in negen Brabantse filmtheaters
wordt gepresenteerd als het 'Filmfestival
KIDS - tieners in de film door de jaren heen'.
„In een tijd waarin de tienerfilm zoveel aan
dacht trekt, is het interessant nader stil te
staan bij haar historische ontwikkeling," al
dus samenstelster Ellen Dijkshoorn. „De tie
nerfilm is, zowel in de Verenigde Staten als
in Europa, immers al ontstaan in de jaren
dertig en heeft sindsdien belangrijke veran
deringen ondergaan."
Tijdens het filmfestival KIDS wordt een groot
aantal Amerikaanse en Europese jongeren-
films vertoond, vanaf de jaren dertig tot en
met onze eigen jaren negentig. Wie ze alle
maal achter elkaar zou kunnen zien, wacht
een frappant overzicht van veranderende
normen en waarden gedurende zestig jaar,
met als constante het conflict tussen de ge
neraties. Want decennialang ging het toch
heel vaak om het beeld dat een volwassen
filmer van de jeugd had en draaide het om
het verzet van jongeren tegen hun ouders
en andere volwassenen.
Binnen de ontwikkeling van de tienerfilm
zijn verschillende stromingen te onderschei
den, zoals de kostschoolfilm in de jaren der
tig en veertig in Europa Madchen in Uni
form) en moralistische Amerikaanse films
over moeilijk opvoedbare gangsterkids (An
gels with dirty face) in diezelfde periode.
In de jaren vijftig werd de opstandige men
taliteit van jongeren, die leden onder het on
begrip van bekrompen volwassenen in psy
chologische speelfilms getekend als The
Blackboard Jungle en Rebel without a cause
(die de jong gestorven James Dean voorgoed
tot legende verhief). De filmmusical West Si-
de Story was niet alleen revolutionair door
zijn vorm, maar zeker ook doordat de men
taliteit van rivaliserende jeugdbendes alle
ruimte kreeg.
Tot het begin van de jaren zestig had je ook
de onschuldige, goedkoop gemaakte, muzi
kale 'Beach Party-films' zoals The Young
Ones met Cliff Richard. Interessanter waren
de jongerenportretten die na de studenten
opstanden van 1968 werden gemaakt, zoals
If van de belangrijke Britse filmvernieuwer
Lindsay Anderson, waarin de rebellie tegen
een onmenselijk kostschoolsysteem grimmig
werd getekend.
In de blije jaren zeventig ontbraken in de tie
nerfilms de woede en de rebellie tegen de
ouderen. American Graffity\ian George Lu
cas werd in 1973 een baanbrekend meester
stuk over jongeren aan de vooravond van
hun volwassenheid, die afscheid moeten ne
men van hun vertrouwde omgeving en de
nacht van hun laatste schooldag samen door
brengen.
De befaamde Amerikaanse tienerfilms uit de
jaren tachtig ontstonden min of meer uit fi
nanciële noodzaak toen United Artists bijna
failliet ging aan de monsterproductie Hea
vens Gate. Om uit het dal te komen, werden
een tijd lang veel goedkoop gemaakte jon-
gerenfilms gemaakt, die veel geld in het laa
tje brachten. The Breakfast Club van John
Hughes was een van de kwalitatief betere
tienerfilms uit die tijd. Het portret van een
groepje middelbare scholieren dat voor straf
samen een zaterdag op school moet door
brengen en ondanks hun gebrek aan solida
riteit naar elkaar toegroeit.
In de tienerfilms uit onze eigen jaren negen
tig weerspiegelt zich heel vaak buitenge
woon agressief en uitzichtloos het geweld
van deze tijd, het druggebruik en het gebrek
aan idealen, zoals in Kids, de omstreden film
van Larry Clark over piepjonge Newyorkse
tieners voor wie seks en drugs de enige uit
laatklep vormen.
Gewelddadige racistische conflicten in ver
pauperde voorsteden waar etnische jongeren
moeten zien te overleven zonder uitzicht op
een toekomst vormen de laatste jaren een
onvermijdelijk onderwerp. In de fascine
rende, semi-documentaire zwart-witfilm La
Haine van Mathieu Kassovitz wordt de socia
le onvrede van drie jongens van verschillende
etnische afkomst agressief versterkt door de
explosieve situatie van rassenrellen in een Pa-
rijse voorstad. De Amerikaan John Singleton
wist in Boys in the Hood de problematiek
van zwarte tieners in een verloren buurt in
Los Angeles op menselijke maat te snijden.
In het filmfestival KIDS is het jaren negentig-
filmaanbod qua aantal het sterkst vertegen
woordigd, waarbij ook aandacht voor de
idyllische tegenhanger van de geweldfilm,
zoals Beautiful Thing van Hettie MacDonald,
over een homoliefde in een Engels arbeiders
milieu. Clueless van Amy Heckerling was de
leukste jongerenkomedie van het afgelopen
jaar; een moderne Amerikaanse verfilming
naar de 19e eeuwse roman Emma van Jane
Austen, waarin het om de liefdesperikelen
gaat van verwende, mondaine scholieren uit
Beverly Hills.
Optimistisch is ook de Amerikaanse docu
mentaire Hoop Dreams, die twee jonge
zwarte basketbalspelers volgt op hun weg
naar de top. Naar de klote, de woeste house
film van de Nederlander lan Kerkhof, pro
beert de jongerencultuur vanbinnen uit te
registreren met de audio-visuele middelen
die daar bij horen.
Het filmfestival KIDS wordt gehouden in
ondermeer Chassé Cinema in Breda (13-26
maart), Filmtheater Oosterhout (15 en 22
maart), Fideï et Arti in Oudenbosch (6,13
en 20 maart), Filmhuis Roosendaal (13,20
en 27 maart, 3 en 10 april) en Filmtheater
Louis in Tilburg (7-26 maart).
Johan Martens uit Sprundei is bijna
aan het einde van zijn reis gekomen
die een jaar geleden in Australië be
gon. Inmiddels trekt hij door Indone
sië en in de loop van deze maand
keert hij weer huiswaarts.
Door Johan Martens
Het is vijf uur 's morgens en weer ben ik
klaar wakker. Sinds vier weken word ik elke
morgen op dit onmogelijk tijdstip gewekt.
Niet door een vriendelijk iemand van de
room-service, maar door een jengelend
klaaggezang. De litanie komt uit luidsprekers
die bovenop de moskeeën staan.
Het is begin februari, de tijd van de Ramad-
han en als je van je nachtrust houdt, is het
niet de beste tijd om door Indonesië te rei
zen waar 180 miljoen moslims wonen. Over
dag wordt er gevast, om 's nachts te eten en
te bidden. Pal voor zonsopgang worden de
gelovigen via die luidsprekers opgeroepen
voor hun 'avondmaaltijd'. Maar op dat tijd
stip draait deze jongen zich liever nog een
keer om in bed.
Daar had ik op mount Bromo geen kans
voor. Deze vulkaan op Java heeft een krater
van twaalf kilometer doorsnee, bedekt met
zwart lavazand en moet gezien worden bij
zonsopgang. Daarvoor moest ik wel om vier
uur mijn nest uit, de beklimming duurt 45
minuten. Tegen beter weten in ging ieder
een als lemmingen door regen en wind, ho
pend op een zonsopgang. Die kwam, maar
was wel verscholen achter een dikke pak
mist. Dan maar op de foto met een stel uit
gelaten Japanners-met-ontbloot-bovenlijf.
Op mijn volgende stop was een groot mo
ment aangebroken. Ik ging één van de zeven
wereldwonderen bezichtigen! De Borobudur
bij Yogyakarta is de grootste boedistentem-
pel ter wereld. Gebouwd rond een heuveltop
bestaat het uit tien lagen. Onze gids wist te
vertellen dat om alle lagen rond te lopen je
veertig kilometer aflegt. De onderste laag
stelt het aardse leven voor, de top is de we
reld van de goden.
Op het einde van mijn route door Java zijn
de slapeloze nachten bijna over. De Ramad-
han is inmiddels voorbij maar heeft nog één
verrassing in petto voor de nietsvermoeden
de reiziger. De vastentijd wordt afgesloten
met een groot familiefeest, de Idul Fitri. Mos
lim-families komen dan samen en jaarlijks
zorgt dat voor oven/olie bussen, treinen en
verstopte wegen. Kranten waarschuwen
vooral voor de exodus vanuit de hoofdstad
Jarkarta, de trek van miljoenen naar hun fa
milies op het platteland. Laat ik nu net in dat
weekend vanuit Jakarta de oversteek naar
Sumatra willen maken!
Om Jakarta te mijden besluit ik te vertrekken
vanuit Bandung, niet ver van de hoofdstad.
In Sumatra staat me vervolgens een lange
busrit naar mijn eindbestemming te wach
ten. Een deel van die rit bestaat uit een tien
uur durende nachtrit in de 'Ekonomi klas'.
Deze klasse staat gelijk aan vee-vervoer. Vijf
stoelen naast elkaar waar een gezin van acht
op gaat, babies op de schoot. In het gang
pad worden mensen op plastic krukjes gezet.
En dat gaat allemaal over de bochtige, hob
belige Sumatra-Highway met een 17-jarige
ambiteuze race-coureur als chauffeur.
Maar ook aan deze Highway tot Heli komt
een eind. Na het zeer toeristische Bali en
Lombok en het overbevolkte Java overvalt
me in Sumatra de rust. En niet alleen omdat
de Ramadhan nu voorbij is. Tijdens een
jungle-tocht door het 'thousend mountains'
gebied vormen de apen in de bomen ons
enige gezelschap. Bij een fietstocht dwars
over Samosir-eiland, in Lake Toba, rijd ik
langs kleine bergdorpjes waar ik bij een
gastvrije familie kon overnachten. En in
Bukit Lawang ontmoet ik oerang-oetans in
de vrije natuur.
Het einde van mijn reis is nabij. Rest nog de
boot naar Maleisië, waar binnen twee we
ken mijn vlucht vanuit Singapore terug naar
huis vertrekt.
Ginuwine
<E&Mk OPi...» CM» mm B
Wsv SQ® ■SP m2*
isslii WIJ fi
aar olan kun je toch
nog wel komen eten.
wentelteefje]
c/. ;«/.e L J e r»2-1
1
9
H
N
73
o
O
73
WD
WD
O
UI
EINDREDACTIE: PAUL VERUNDEN REACTIES: VIND JE JEZELF HEEL INTERESSANT, HEB JE EEN GOED IDEE OF WIL JE GEWOON JE GAL SPUWEN? SCHRIJF OF BEL NAAR: RAGA2ZI, POSTBUS 3229,4800 MB BREDA. TELEFOON: 076-5312379.
S 5#- 9 9 8 JS 12
9 9 itJ 3 9 35 2'
a ta
MeGd TOR lOO
9 9 1 9
O S£> Oö
SS 9'
- 9
I I
3
3
LrD
-S3
s
1 S
ϻS
5-
Q_ r+
fD
fD
3 £"3- 2
3 Ssï
rt'CT BI
I 3- ar N
CU CU (O
TT
OJ
30
-q
0
c OJ
Live
fD_
O
O
c
lover
Davi
O
■O
BJ
C
O CD
3? Tl
sis
1/3
BJ.
!-*•
ir
3
fD
8-
tis
pï
fD
fD
*5'
Q.
Q.
CO
O
BI
fD
0«< g
3
ZZ.
O
O
z
0
CD
Ia
3^
s
ro
to
i
fD
s
3"
5
0
pr
C
O
tCT3
O Co
5- °->
TJ
Bi
0
3
CD
0
fD
hPL-
O
O
C 0»
7 ST
o.
C
(-1
fD
s
3
o'
O
5
S
fD
O
3
CD
cr
ro
o_
0 O"
STlq o»
a 0
zr
CU
3
"O
a.
Co
1
•A
3,
I ro
1
3>
1
O
CT3
Q-
a>
3
0
ro cd
IA
s s
EO
3
a
■i o
r cd
cd_
3|
Bi Ct;
ai r» O'S
Sr 2 q
OJ_ 3 fD
O 30
3-S
3»
3 fi>
5" 2.
3 30 S
O "L Z* 3
m O
2 -m n
3 =5 y 3"
3
Q
CD
3
3 SI
o <L
lis1
2
OlO O
a>
i ss
-S3
'^cS 2L
I-
03 M m
-ö =3 JB
o_
O) go
S-o
s
3* S
1 3
S3
i" S
M-
3
Si bi n
y 3
fD
Ql
30
O m J"
C°
-n
P;
Co
51
0
"O
0
fD
\n
TT
-0
cn
0
5
n>
yCTlD
sf -■
_i ro "Sr
o"3
s 57
5 3
i
rt> i
o 7
Oog
—2.
o-i
O c
•3-S
?.n
2.8
nlFrt
r iü"
3 S:
R" j
CD Q-'<
Sgg
go A
nj,c 3
9 ro
i cl cr
IS S"
J
s -
Jf
n
<n o
I
|I>
2 3 1
x"S y y o i
ü.S»«3-8s|cj
a-^c 7 o Si 3
S-' '^-=;3-
i 51" i
93 Bl 3 iT 5 I
s T
n 3
n go
2
CQ S
O O
(O
z.
<v
N
cv 2
3. 3
CfQ O
I
O
SB'S
3
2Lro
ft>
81
S
5 S
g S
•-j "T3
N
O
B-O
o o- B-1 2 S
5.^ 5
8- PT- 5' g
2 3' re È3
TO cr 5T44:
S g S-o a 3
(D 3 o ffa -
8 g S SB'S
p o P p- 2
- s-1S- B*
cr tri
S-£S
§s
Q-
CD
w JU ;_.L±;a-<u^c
KÏÏÊr'Ï!
-3
aa"o
- ju o
5 t-
gr
CP
ro r
CD
o -a
JU fü
oP (T
- N
N O
t—r- t-'1 u Q3
cd: P^ pr p CL 02
°-a-g g
<T>
C/3 O
P C (D
P-
<T>
p- D-
2 3
3
?r
p
ss
C~+-
ss
ss
:SS
tp fD 02
P 1 M
NCTQ -
V-3 IU (T) P
re C q, 3 sg-S
P S Q-o 3
3-3 3- re s co
OCW O-^cS co
pr 3
3- qq w
»»mS
5T p n
ct o 3 r?
P (Ti
J5 N 3 cr
2 (t Dl (D
3 fD tP
3 re»
S re' S
S £-
si?!!
o (D r*-
(i 2 2 o*
E3
is.
cr fD
P
SLg
2 03
p 02
fD
B
N fD
P? 2
fD 0[Q
{L B' g-
Hit
fr3 O.k-2 Ë3
3 S g o.^: S 05 3
S. r+<^OM„o:M
CL. 02 O
fD g* P
•a ftS- EB 3 re, 3-25 3 g g
SQ
3
O 3
n
3. o
g
B. S' W 3 -> O E
S: S a 3 5- sr» 3 f
I -s g s rs.
2 "i-3 5
3 g-3 2. 3 8 3
g-S g
s B P?
P-H, CL cr 02 5-
O g 3 N. g"
O (t M ^tp' 3
PT 3 C 3-3
5' B - g-
«-H P CT fO
S 3 Pr EB g g. 3
o 3 £3 C pc 3
EB 2 3 re o w g
C3to©^ s-re
Ül s- 8 3 ff 3
e-3-ES 3
w
O
?r
ss
3.
02 02
c-H £3
CL
w c-
ctq
O3 g-
pr
- g- g. «c
3 2 3
Eire
3-3 3
O. 3"
CD fD
3 OfQ Ï-+-
02 fD
Is!
t*r a fD
fD P- <i
P ft> s.
3 55 02 CL. -
o S3 fD cT*
3= O 02 P -
2 EL 3
2 s- P
g 02
3 - cP: fD
gf 2 a
N dj 2 Hp
3 «P: <-*
p ?r
cl p 2 o
w «P B
O 2 4 3 I-
S' 5 2- 05
oflgS-
2 CL r-H - O
S-g s-
5?
p
C/7 fD
5 O S
S o Cc;
l-re s:
ss" g.
«5, G- fD
'^2 as
3 Pr
g-&S? SE
1 S-3 -
C re re
3 re 3
EB 3
iu
P -
2- g CTQ
02
g g-3
S 1°
I C/3 3 (T>
rcro P
Q- o5
O* fD
8 a
CL. 1 -
e? a
03 fD
02
CL 3
G-g
:2. re o
&E
3 IrCrct
'-J- fD
fD
P
fD
cr
2- cl 02
g re a
P-Rc©
02 h— P
P P CL
1 P
CTQ 1-^
^-3^,
O 3
c-H rJ
fD CL
3 fO 2. O
OJ P.
re S
SB
3 g
3 5 B
-S
S S
3 2
O 3
033
g.
- 3"
i 2, o
o cm p
3 w
CL
fD 02
P CL
fD
U 02 W
C/3 N
fD
et- iiL i-j
H>0
&re g
3 3»'
cd £2
fD O N
-I er re
02 P
2 nJh
ss
Sr
Cl
ss
O
O
p-
O
O
Co
«Cï
O
?r
ss
ss
ss
3
p co
02 ro
N
3 S
CL fD
PT r
3 3
CL
3 1W
a 3 3-
o n' S g
II&ppIB
a; EB B 3-3
o o- S 5
O fD
r 3 »- e -
2 cr 3. 3
P 3. p
5
p
S"3f®
3 CO
02
<^S-o
S 3 2B re 5.
£3-g-g g-
02
p
cl cr
aSi
2 rro' X" 3 W
3 Oq n n a-
N re re PT
G o rt- o,
5" fD cm r
m S9 2
O
*fD* 3 rj
r 3 3 P. ED' P
02 P 02 3- CD P 2
§B-Os
373 3
e
a
o.
3 3
_aie_3-__
SU
CD
Cd
n>
0
P-
CD
EU
3
3
ft)
w
o
e-r
<5
su
3
3
3
3'
orq
CD
3
CD
3
CD
CD
3
o"
CD
3
CL
CD
I-*-
crq
3
cS
3
su
S^
CD
3
O
3*
K
o
L
CD
B?
crq'
PL
CD
N
3
h—
PT
Jk-
pr
o
C
CD
3
L 0
3
crq"
N
3-
i3
SU
IV C.
crq =bc-
CD 3-
cr <-
oq
CD
Oq 3-
C__l.
P3
►-s cro
s 1
O
O
N
SD
03
(D
Q->
(V
.3' 3.
O) 72,
3
P-
R
P
P
P-4
O)
w
o
cd
3
O-
p
e-r
cd"
r-f-
su
H—
t—1
cd
cd
3
su
3
S2-
cd
Sj
cd
S
su
3
3"
cd
W
51
PL
cd
3
su
cd
3
cd
FT
fB
a
CD
SU
su
C/1
O
3"
«r-f-
cd
D3
PL-
O
O
p
p
i
Een scene uit de film Naar de Klote.
FOTO ARCHIEF DE STEM
