1-zJ
ledereen kan nu een pc gebruiken om zelf muziek te maken
Ik wed niet meer, om niets, en met niemand
yendel
rokusshow
Dagblad De Stem]
a
Oty>j
JEE
JUL f
G3j
(r3
INTERNET zaterdag 22 februari 1997
E5
M
JJ
1
V i
1
1
723
r
Technomaker: voor housefreaks
SCHIJF
limburger
vakantierubriek
fn en Recreatie" staat-
evol aanbiedingen
ideopresentatie
23/3 Leeuwarden
27/4 Maastricht
o: tel. 0598-395830
ideopresentaties
997
e Boer Wendel,
/98 is uit.
tovendien verschijnt
i. Exotische Stranden'
eisburo of Rabobank.'
data, onder het genot
matieve, gratis,
ssië bezoeken:
rsfoort, 1/3 Nijmegen
Haag, 9/3 Eindhoven'
ch, 16/3 Breda.
e informatieve, gratis
lonesië/Azië/Australië.
reservering bel
51
IS.
RIANGLE TOURS
duele en groepsreizen
Indonesië in 1997
ir Baliv.a. 1275,-
irtrek voor 31 maart
3-5321560 (SGR)
ntietips vindt u in de
ik "REIZEN RE
VUE.
Iverteren in de rubriek
izen en Recreatie"
il.: Tel.: 073-6125225
Fax: 073-6157283.
iMEEN
JAROKKO
ve rondreis Marokko
jn. 1.995,-vertrek op
n 26 april nu 100.-
ïg! incl. vliegreis, ho-
vervoer etc. Div ver-
ata. Folder? DJOSER
15126400 ANVR/SGR.
I ARAVANS"
amperland, vrij 28/2 za
I en ma 3/3. 120 cam-
s nieuw en gebruikt in
vroom. Hymer.Dethleffs
lobby en Arca-dealer
Oamperrent verhuur,
reng bemiddeling mog.
ïruilers v.a. 5.000,-.
moeziersw. Bergschen-
hoek 010-5221515
1 regionale
m bijvoor-
ook om de
Location:
1 http://www.dse.nl/stem
Reacties: e-mail: l.Krijnen@uitg-zwn.nl
chips bites
ij
De muziekstudio voorbij
Door Martijn de Meulder
Het is schemerduister in zijn ka
mertje. Het enige raam wordt af
gedekt door een donker rolgor
dijn. Zijn beeldscherm gloeit, en
door de enorme luidsprekers
sprankelen de eerste tonen van
wat later een prachtig lied blijkt
te zijn. „Tja, het is even een pro
beerseltje hoor," roept hij
bescheiden.
Niels Gorisse, achttien jaar oud,
heeft een bijzonder talent voor
muziek. Hij richt zich niet op
conventionele instrumenten
maar helemaal op het maken van
muziek met behulp van zijn
computer. De hele achterwand
van zijn kamer in Teteringen is
ingericht als studio.
In een hoekje staat een monitor,
onder de tafel zijn computer.
Verder een Roland-synthesizer,
een galmapparaat (een 'kermis-
ding' vindt hij zelf), een FM-syn-
thesizer en nog wat onbestemde
regelpaneeltjes. Dat alles heeft
hij gekoppeld aan een stereoto
ren en op die manier ook aan de
boxen aan weerszijden van de
achterwand. Het is een indruk
wekkend geheel, zeker als hij
zijn toetsen aanslaat en enkele
effecten laat horen. Gorisse
maakt Midi-muziek.
Midi is bekend, iedereen die wel
eens een computerspelletje
speelt, hoort Midi-klanken op de
achtergrond. Daarnaast bestaat
een groot deel van de heden
daagse top-50 uit muziek met
Midi-elementen. Toch kan in
principe iedereen dit soort mu
ziek maken. Het is niet nodig om
er een dure studio voor af te hu
ren. De electronicaprijzen bevin
den zich immers in een constant
dalende lijn, en met de minimale
benodigdheden voor een eigen
muziekfabriekje - een keyboard,
een geluidskaart, de juiste soft
ware en natuurlijk een computer
- zijn al heel aardige resultaten
te behalen. De kwaliteit van de
compositie hangt daarbij af van
de kwaliteit van de gebruikte
apparatuur, en van de kundig
heid van de mens achter de elec-
tronica. Want zonder een beetje
gevoel voor ritme kun je ook in
de muziek niet ver komen.
Wereldstandaard
Dit zijn ook de ingrediënten die
Gorisse gebruikt voor zijn com
posities. Midi is de afkorting van
Musical Instruments Digital In-
Een lange naam voor een
- 'WM
1
f?
J
Met wat apparatuur en creativiteit kan iedereen een heel aardig melodietje maken, zoals de 18-jarige Niels Gorisse uit Teteringen. foto de stem/johan van gurp
wereldstandaard in de aanstu
ring van electronische instru
menten. Gorisse vertelt hoe Midi
in de praktijk werkt: „De com
puter is uitgerust met een spe
ciale insteekkaart met een Midi-
aansluiting (interface) waar de
synthesizer aan is verbonden.
Als ik nu een toets aansla, wordt
er een signaal naar de computer
gestuurd. De interfacekaart ver
taalt die volgens de Midi-stan-
daard en kent er een geluid aan
toe. Dat wordt vervolgens dieper
de computer ingestuurd. Met de
synthesizer kun je dus in princi
pe geen geluiden maken, alleen
elektrische signalen. De geluiden
worden pas gegenereerd door
speciale chips (DSP's) op de in-
steekkkaart. Op de insteekkaart
zitten er drie, ook in de synthesi
zer zit er eentje. Maar die is na
tuurlijk lang niet zo krachtig als
de andere drie. De insteekkaart
heeft daarnaast zo'n 676 ver
schillende geluiden in zijn ge
heugen."
In totaal zijn er 16 Midi-kanalen,
te vergelijken met sporen op een
oude magneetband. Dat bete
kent dat maximaal 16 geluiden
(instrumenten) tegelijkertijd
kunnen spelen. De Midi-stan-
daard biedt door de onafhanke
lijkheid van de synthesizertoet-
sen ook de mogelijkheid om alle
mogelijke geluiden aan een en
kele toets toe te wijzen.
Noten
Voor het opnemen en bewerken
van zijn liedjes gebruikt Gorisse
een programma dat draait onder
DOS.
Het oude besturingssysteem is
volgens hem goed genoeg, en
zelfs een tien jaar oude XT-com-
puter voldoet al voor het muzi
kale werk.
Als hij een toets aanslaat op de
synthesizer, dan verschijnt de
bijbehorende muzieknoot op zijn
beeldscherm. Bij een kort riedel
tje regent het al noten. Per Midi-
kanaal speelt hij aparte instru
menten in. Eventueel zijn ook
bewerkingen van het dan ontsta
ne muziekstuk mogelijk. Uitein
delijk bewaart hij het op zijn
harde schijf. De fijnafstelling
van de geluiden en effecten in
het muziekstuk maakt hij met
een Windows-programma. Het
resultaat mag er zijn.
Gorisse maakt in opdracht lied
jes, en onlangs heeft hij met zijn
zingende vader (Rensz Gorisse)
een cd opgenomen waarbij Go
risse junior voor zo goed als het
gehele begeleidingsorkest zorgt.
Inmiddels is hij bezig met de
voorbereiding van een nieuwe
cd. Al verwacht hij pas over twee
jaar het resultaat te kunnen pre
senteren.
Analoog
De kwaliteit van het Midi-geluid
is dus goed, maar het zou nog be
ter kunnen. De ontwikkelingen
iri dë wereld van de digitale mu
ziek zijn hard gegaan. Van de
eerste analoge synthesizers via
FM-synthese naar de nu gangba
re DSP's, het duurde maar 15
jaar. En er komt al weer een
nieuwe techniek aan. Gorisse
vertelt dat de toenemende kracht
van de processoren in pe's ervoor
zal zorgen dat DSP's steeds min
der gebruikt gaan worden voor
het opwekken en bewerken van
de Midi-geluiden. Daardoor
wordt het Midi-systeem flexibe
ler en is het zogenaamde Physi
cal Modeling mogelijk. Midi-ge-
luid kan met die (rekenintensie
ve) techniek beter bijgeschaafd
worden. Het elektronische geluid
dat bedoeld is als pianoaanslag,
zal dan ook steeds meer op een
echt piano-geluid gaan lijken.
„Neem bijvoorbeeld de Roland
Sound Canvas," vertelt Niels.
„Die is behalve als insteekkaart
ook al als softwarepakket te ver
krijgen. Dus geen hardwarema-
tige geluidsopwekking meer,
maar volledig software-ge-
stuurd."
Het werken met muziek noemt
Gorisse een hobby, toch wil hij
er graag zijn beroep van maken.
Afgelopen jaar haalde hij zijn
Gymnasium-diploma en nu is hij
bezig met de toelatingsexamens
voor de Utrechtse Hogeschool
voor de Kunsten, afdeling
muziektechnologie.
Ik ga me vandaag om te beginnen
even op glad ijs begeven, maar als ik
dat van tevoren netjes tegen u zeg
pleit ik mezelf meteen al een beetje
vrij voor het onverhoopte geval dat ik
er doorheen zou zakken. Wie mijn bij
drage van vorige week gelezen heeft,
weet dat ik toen vanuit Byron Bay,
een stuk of twintig melige vakantiefo
to's op internet gezet heb. Dat was
alleen maar om aan te tonen wat nu
al mogelijk is met een simpel digitaal
cameraatje, een laptop en een inter
net-account. De reacties die ik een
week later opgevist heb vanaf een an
dere lokatie in het immense Australië
zijn wisselend. De een vindt het leuk,
de ander niks en een derde gelooft er
geen bal van.
Overigens was vorige week mijn ge
paste trots na het succesvol overpom
pen van die tekst en foto's de volgen
de morgen ook snel verdwenen toen
de juf achter de balie van het Lord By
ron Resort met een stralende glimlach
de telefoonrekening produceerde: of
ik maar even 63 dollar wilde bijbe
talen. Het was me even ontgaan
dat Byron Bay net in een andere
staat ligt dan Brisbane. Het doet
er in dat geval niets toe dat de on
derlinge afstand, naar Australi
sche begrippen, met tweehon
derd 'clicks' oftewel kilometers,
ongeveer anderhalve steenworp
is. 'Byron ligt in New South Wales en
'Brizzy' is Queensland', aldus die op
geruimde juf, 'en dat is interstate, an
der tarief in plaats van de afstand, en
ik kan er verder ook niets aan doen
dat mijn baas er nog wat bovenop
gooit...'
Goed, inmiddels zit ik weer in
Queensland, maar nu zo'n duizend
kilometer verder naar het westen,
'way beyond the black stump', zoals
ze dat hier noemen. Een blik in het te
lefoonboek heeft me geleerd dat in
terstate calls over zo'n afstand weer
in een hele andere categorie vallen en
dat ik die hoorn maar beter zo lang
mogelijk op de haak kan laten liggen.
Want Compuserve mag dan zo zijn
gemakken hebben, een snelle en be
trouwbare internet-verbinding valt
daar nog steeds niet onder. Maar
even een paar dagen niet internetten
dus en volgende week in Sydney of in
Melbourne nog maar eens even pro
beren, waar de local calls gratis zijn,
hoe lang ze ook duren. Al zou dat de
komende jaren wel eens snel gaan
kunnen veranderen. Dat omdat, met
de toename van het aantal internet
accounts, niet het internet zelf maar
de telefoonnetwerken overbezet zou
den raken.
Met Compuserve als mail-provider is
nog steeds niets mis. Aanloggen, op
het mail-icoontje dicken en binnen
vier minuten had-ie een stuk of
zesendertig achterstallige emails bin
nengehaald, waaronder een comple
te week van Daily Planets, de dagelijk
se e-zine onder leiding van Francisco
van Jole. En de Webkrant van Marco
Apeldoorn, iets minder regelmatig,
maar daarom niet minder vol met al
lerlei nieuwtjes vanuit Cyberspace.
Die je zelf ook wel zou kunnen vin
den, maar het is net zo gemakkelijk
als iemand anders dat voor je doet.
En, in dit geval, een heel stuk goedko
per. Hoewel de Australische kranten,
in vergelijking met de Nederlandse,
opvallende veel aandacht aan compu
ters en internet besteden. The Austra
lian heeft zowel dinsdag als op zater
dag een compleet internet-katern, die
op dinsdag zelfs een pagina of twin
tig, terwijl de andere grote kranten
minstens een keer peer week flink uit
pakken met een extra editie compu
ters en wat dies meer zij. Ik blijf dus
via het papier aardig op de hoogte,
maar het is leuk om daarnaast het
nieuws vanuit een Nederlandse in
valshoek te kunnen blijven volgen.
Daarmee ben ik op dat gladde ijs
voornoemd aangekomen: tot mijn
plezier lees ik dat er in Amerika al
campings aan beginnen te komen
met voorzieningen voor reizende
websurfers. Ik citeer een Daily Planet
van vorige week: „De ANWB-cam-
pinggids kan weer een icoontje toe
voegen aan het assortiment dat aan
geeft welke faciliteiten er op cam
pings beschikbaar zijn. Dat valt al
thans op te maken uit de site van
Cruising America. Fiets-, kind- en
hondvriendelijke campings waren er
al. Nu komt ook de modem-vriende
lijke camping. Op een speciale pagina
is een overzicht te vinden van cam
pings in Noord-Amerika die facilitei
ten hebben voor de trekkende inter-
net-gebruiker. Het tijdperk waarin we
verlost worden van het 'Groeten Uit'-
kaartjes-gestuur lijkt aan te breken."
Einde citaat. Da's allemaal mooi,
maar is het ook waar? De Daily Planet
geeft er een adres bij, maar dat kan ik
dus nu niet nakijken, dus ik moet het
maar even voor zoete koek aanne
men. Maar ik ben een beetje scep
tisch, want de Daily Planet is er niet
vies van om iemand een loer te draai
en. Omdat ik die dingen een week
lang heb opgepot, lees ik ze nu in de
verkeerde volgorde en zo heb ik net
kunnen vernemen dat De Volkskrant
in een leugentje van de Planet getrapt
is. Dat hebben ze, naar eigen zeggen,
en met kennelijke trots gedaan,
omdat een hoop kranten nogal
wat berichten vanuit de Planet
over blijken te nemen zonder
bronvermelding, en dat zit ze niet
lekker. Dat bericht over een niet
bestaande internet-mavo, blijk
baar klakkeloos overgenomen
door de Volkskrant, staat in de
zelfde aflevering als waar het boven
staande over die camping in staat.
Zouden ze twee van die fopperds in
één editie gestopt hebben? U moet
mij maar niet kwalijk nemen dat ik
een paar dollar in mijn zak wil hou
den, maar u moet zelf maar even kij
ken of het allemaal klopt. Volgens de
Planet, en als ik lieg dan doe ik dat nu
in commissie, is dat adres
http:/lwww.cruising - ameri-
ca.com/phone.html
In een andere Planet, maar het kan
ook een Webkrant geweest zijn, dat
ben ik, met excuses aan Francisco of
Marco, even kwijt, lees ik een andere
oplossing voor emailen 'on the road'.
Blijkt dat ik mijn computertje hele
maal niet meer mee hoef te nemen.
Er is een nieuw programma dat je
thuis op je PC kan installeren, voorop
gesteld dat het minstens een Pentium
75 met een Voice Modem en nog wat
toeters en bellen is, en dat je email
voor je opleest als je er een verbinding
mee legt. Dat zou ik wel eens willen
zien (en horen) maar ik vrees dat ook
in dit geval enige skepsis gerechtvaar
digd is. Het programma, onder de
naam Email Reader zou het mogelijk
moeten maken dat je via bepaalde
toetsen op je telefoon, dan wel door
het toespreken van je PC, je email zou
moeten kunnen oplezen, en vervol
gens opslaan als gelezen. Da's ook al
lemaal allemachtig prachtig, maar
dan zal je zien, en zeker het aspect
dat het programma alleen geschikt is
voor Windows 95 doet me het ergste
vrezen, dat die PC meteen nadat je de
deur achter je dichtgeslagen hebt,
een lekkere vastloper krijgt. Ik wed,
zonder er verder iets van af te weten
dat het ding zichzelf in zo'n geval niet
automatisch herstart, ook al heb je
daarvoor een of andere voorziening
getroffen. Moet je zeker je schoon
moeder of de werkster gaan bellen,
of die alsjeblieft even op de reset-
knop knop wil gaan duwen en dat ze
niet van het gepiep moet schrikken
enzovoort. Maar wie er desondanks
in geinteresseert is moet vooral even
gaan kijken.
Ik wed, wacht even, laat ik maar even
niet meer wedden, want ik weet ook
niet hoe cyberspace er over drie
maanden uitziet, laat staan over een
jaar. Gelukkig ben ik niet de enige die
wel eens blundert, zo moge tenslotte
blijken uit een trio historische mis
kleunen die de Webkrant weer er
gens anders vandaan gehaald heeft.
Hier zijn ze: „What use could this
company make of an electrical toy?"
Met deze woorden weigerde de di
recteur van de telegraaf-onderne-
ming Western Union de aankoop van
de telefoonmaatschappij van Graham
Bell te fiatteren.
„Computers zullen in de toekomst
waarschijnlijk niet meer dan ander
halve ton wegen", aldus het nog
steeds zeer lezenswaardige blad Po
pulair Mechanics in 1949 bij een be
schouwing van de ontwikkeling van
de computertechniek.
De laatste is nog maar twintig jaar
oud, maar wel de grootste vergissing.
Dit zei de oprichter en directeur van
Digital Equipment in 1977: „Er is
geen enkele reden voor wie dan ook
om een computer in huis te hebben".
Ik wed niet meer, zelfs niet met die
grappenmaker die me per email heeft
laten weten dat hij er geen barst van
gelooft dat ik in Australië zit en dat ik
al die foto's vanaf de redactie van De
Stem gestuurd heb. Ook al zou ik
graag die tatoeage op zijn voorhoofd
zien die hij zegt aan te zullen laten
brengen als ik alles kan bewijzen. Ik
gun hem zijn ongeschonden aanzien
en koester me nog maar even in de
wetenschap dat ik hier beneden zit en
hij daarboven.
Alle adressen uit deze Interface zijn te
vinden via de voorpagina De Stem
Online.
Klamath heeft een nieuwe naam
Dat Intel een bedrijf is dat bruist van de nieuwe ideeën, valt na
tuurlijk af te leiden uit haar spannende namen voor nieuwe pro
cessoren. De nieuwste consumentenchip stond tot nu toe bekend
onder de naam Klamath, maar nu hij bijna de markt op moet
krijgt-ie een nieuwe naam: Pentium Tja. Die Pentium II is niet
meer dan een lichte variant van de Pentium Pro en is daartoe
ontdaan van de eache-eenheid binnen de processorbehuizing.
Een ontwerp dat weliswaar minder snel is dan dat van de Pen-
tium-Pro, maar stukken goedkoper. De chip maakt gebruik van
MMX en is mede daardoor iets sneller dan de Pentium-Pro. In
tel richt zich met de chip aanvankelijk op de zakelijke markt
voor 32-bits besturingssystemen (zoals Windows NT). Waar
schijnlijk werken de eerste modellen van de Pentium n op een
kloksnelheid van 266 Mhz.
Dancedubs op het internet
Dance is in, reeds jaren is deze muziekstroming een massa-arti
kel. Geen top-40 is te beluisteren zonder dat je overspoeld wordt
door rijkelijk van bassdrums voorziene vormen van Dance-mu-
ziek. Halverwege de jaren tachtig begon de muziekstroming in
kleine clubs in Europa en de VS. En dat zijn de plekken waar nu
nog steeds de meest progressieve liefhebbers rondlopen en waar
dus de sterkste muziekontwikkeling plaats vindt. Een aantal van
die danceclubs heeft heel aardige internetsites. Zoals in Neder
land de Roxy, de It, Escape Venue en de sinds donderdag hero
pende Mazzo in Amsterdam. Het mooist is echter de site van de
iets kleinere (maar niet minder bekende!) Waakzaamheid uit
Koog aan de Zaan.
De site wordt beheerd door een aparte Webmaster die de inhoud
dan ook iedere week ververst. Op de site is niet alleen de agenda
en de geschiedenis van De Waakzaamheid te vinden, maar ook
foto's en beschrijvingen van de DJ's. Een fotopagina en, heel aar
dig, iedere maand de nieuwste flyer. Op de Britse Clublt-site,
kunnen zowel DJ's als andere liefhebbers van dancemuziek te
recht, foto's, een prachtige flyercollectie en zelfs muziek in Rea-
laudioformaat zijn daar te vinden. Alle adressen zijn te vinden
via De Stem Online.
De gouden muziekgids
Iedereen die op zoek is naar muziekbestanden en links op het
World Wide Web, zou eens langs moeten gaan bij Mario's Music
Yellow pages. Zijn site vormt een enorme database met alle mo
gelijke links naar 'muziek op het Web'. Dat loopt uiteen van de
sites van platenmaatschappijen tot een lijst van radiostations die
in Realaudio via internet uitzenden. Ook zijn er hitlijsten uit de
hele wereld terug te vinden en er is een overzicht van popbands.
De hobbyist kan er terecht op een pagina waar een grote hoe
veelheid Midi- en Modbestanden te downloaden zijn. Het adres
van deze site is zoals gewoonlijk te vinden via de voorpagina van
De Stem Online.
Door Martijn de Meulder
De computer kun je gebruiken
om muziek te maken. Thuis kun
je aan de slag gaan met Midi of,
voor wie van harder houdt, met
de zogenaamde Mod-trackers.
Die laatste zijn programma's
waarmee een aantal geluidsfrag
menten (samples) aan elkaar te
plakken zijn. Daarmee zijn hele
aardige resultaten te behalen,
maar het gebruik van de inge
wikkelde Mod-trackers vereist
een massa tijd. Easy Computing
lijkt aan dat laatste probleem
een einde te willen maken met
Technomaker. Een programma
waarmee het mogelijk is om los
se geluids-samples via zes ver
schillende sporen aan elkaar te
lassen. Niet via Mod-editing,
maar met het gebruik van dood
gewone .wav bestanden.
Technomaker is inderdaad
enorm eenvoudig in het gebruik.
Het gedeelte van de handleiding
dat het gebruik van het pro
gramma beschrijft, is slechts vijf
pagina's dik, en dat is meer dan
genoeg.
Een druk op de knop Nieuwe
mix maakt een nieuw, leeg, mu
ziekbestand aan. En onder de
knop Sample zit een rolmenuutje
met geluidsfragmenten verbor
gen. Die geluidsfragmenten zijn
heel divers en lopen uiteen van
een standaard bassdrum en hi-
hat, tot een aantal uitspraken
van een dame in een benauwde
positie. Na het aanklikken van
zo'n fragment 'kleeft' een klein
balkje dat de lengte van het frag
ment aangeeft aan de muiscur
sor. Vervolgens is dat in een van
de zes sporen te plakken. Even
tueel is het kopiëren van de
sample mogelijk zodat je uit een
enkele bassdrum een complete
bassline kunt halen. Werkend op
deze manier is het mogelijk om
spoor één bijvoorbeeld te voor
zien van de bassdrum, spoor
twee de hihat, spoor drie de
strings, en spoor vier het stemge
luid. Alle samples zijn zo gepro
duceerd dat ze heel gemakkelijk
met elkaar samenvallen in het
ritme. Het resultaat is een heel
aardige compositie dat u naar ei
gen inzicht kunt opbouwen.
CD-ROM RECENSIES
Technomaker is in zijn stan
daardversie het meest geschikt
voor het maken van hardcore
house, of juist voor het meer
zweverige Ambient. Voor het
produceren van Mellow is het
programma minder geschikt,
niet alleen vanwege de onmoge
lijkheid om de afspeelsnelheid
(170 Bpm) te veranderen, maar
ook de standaard-samplebiblio
theek is daarvoor wat te beperkt.
Meer samples zijn binnen te ha
len via Technomaker Plus, een
cd-rom vol met nieuwe geluids
fragmenten. Nog meer samples
kun je eventueel ook via het in
ternet downloaden. Ben je dan
nog niet tevreden, dan biedt
Technomaker ook de mogelijk
heid om .wav bestanden te im
porteren. Da's leuk, dan kun je je
eigen stemgeluid in een house-
nummer verwerken.
Technomaker slaat gemaakte
composities tussentijds op in het
eigen .mix formaat. Als je dan
helemaal tevreden bent met het
nummer, dan kun je het om laten
zetten naar stereo 16-bits, 44.4
Khz .wav formaat.
Al met al is Technomaker(plus)
een heel aardige cd-rom waar
mee op eenvoudige wijze leuke
composities gemaakt kunnen
worden. De nieuwe BBE zul je
met Technomaker niet worden,
maar dat je er een eindje mee in
de richting komt, is vrij zeker.
De prijs is heel acceptabel.
Technomaker en Technomaker
Plus worden op de markt ge
bracht door Easy Computing.
Systeemeisen: 486DX50 pc, 8 Mb
voor Windows 3.11, 16 Mb voor
Windows '95, Soundblaster 16 of
compatible, double speed cd-
rom: sneller aanbevolen.
Prijzen: 59,90 (Technomaker)
en 29,95 (Technomaker Plus).
Technomaker, je eigen dancemuziek zonder veel moeite.
