ULST
Winkels geven mode voor forse vrouwen eindelijk een prominente plaats
Kleur
Zelfbewuster
Lijdensweg
Lingerie
Yoefc brengt kleding in de maten 42 tot 60.
IDIE STADS- EN
/ING T.B.V. HET
<N DE DOOR DE El-
ONDE WONINGEN
februari 1997 gedurende 4
werp van een te nemen
de subsidiegelden stads-
g voor het jaar 1997 ter In-
g Stads- en Dorpsontwikke-
n en Wonen (kamer 208) in
.rote Markt 21 te Hulst.
telt de gemeenteraad voor
chikbaar ten behoeve van
ie de Subsidieverordening
nieuwing 1994 voor het ver-
Ie eigenaar bewoonde wo-
jgemeenfe en andere be-
jnnen tot uiterlijk 17 maart
acties indienen bij burge-
uders, Postbus 49, 4560 AA
ien, nadat ze zich daarvoor
aangemeld, hun zienswijze
Lit mondeling naar voren
ndag 10 maart 1997 is daar
|genheid voor in het Stads-
.londelinge reacties worden
(Sraad ter inzage gelegd. De
j het bepalen van zijn stana-
in de vergadering van 2/
jsidiegelden voor de stads-
ïg aan de orde komen.
/ET R.O.
van Hulst brengt ter open-
,st college van burgemeester
ornemens is in afwijking van
leidende bestemmingspian-
ing van artikel 18a van de
,'lijke Ordening, toestemming
het uitvoeren van onder
men:
en carport en schutting op
;ob Catslaan 27 te Hulst;
rt op het perceel de Genes
te Hulst.
17 februari 1997 liggen de
turende twee weken op a
n Dorpsontwikkeling van
rie, kamer 208 (bureau Bou-
voor eenieder ter inzag®,
lenkingen heeft tegen ee
tie gedurende voornoemd
ndienen bij burgemeester e
1997
wethouders van Hulst,
mr. dr. A.A.L.G.M. Kessen,
H.J. van Geesbergen.
Lingerie in de maten XL tot XXXL van Intimate.
De maat is vol
'J?,en van de modellen uit de grote-maten-
c°llectie van Ulla Popken.
Door Hans Jacobs
'Wat er was?," vraagt ze. Ze
graait in het rek.
„Dit."
Het is vleeskleurig. Een brede
band, waarin op strategische
plekken baleinen zijn verwerkt.
Het voelt stevig aan, een vlees-
wurgband, een heupharnas.
Stiknaden vormen de steunberen
van het schier onneembare basti
on.
Een step-in.
„En dit," zegt ze en ze haalt een
wit exemplaar tevoorschijn. De
variatie is compleet. De vlagge-
schepen onder de mammoetvloot
van de erotiek waarmee mijn opa
het moest doen.
„Alleen uw opa?"
Ingrid Weidauer van Ulla Des
sous uit het Duitse Leinach helpt
je snel uit de de droom. „Dit was
de keus die dames in grote maten
tot voor een jaar of acht hadden.
Dit, en dat alléén in twee kleuren.
Meer was er niet."
En als je het al kon vinden tussen
de steunkousen en de andere
hulpstukken in de wat ze in het
Duits zo wrang een Sanitats-
winkel noemen.
„Maar het kan sinds een paar
jaar ook anders," zegt ze. En op
nieuw grijpt ze in het rek.
„Dit". Het is rood en bevallig.
Een body. „Wel maat 56," zegt ze.
En ze grijpt opnieuw in het bonte
pallet waarin Rubens zijn pense
len liefdevol kan dopen.
„En dit, en dit en dit."
De grote leegte tussen de maten
44 en 60 begint kleur te krijgen.
Een gewaagde string maat 60 is
te koop, net als een moderne jurk
in zwart en oranje in maat 58 of
een kanten body in maat 56.
Sinds een paar jaar wordt het im
mense gat in de markt gevuld.
Jonge zelfbewuste dikke vrou
wen pikken het niet langer meer
en stellen aan de markt hun ei
sen. Ze hebben geen zin meer om
achter in de winkel in een hoek
gedrukt te worden. Ze hebben
geen zin meer om met een dik
hoofd in paskamers waar je je
kont niet kunt keren hobbezak
ken en tenten te passen. Ze heb
ben geen zin meer in de tirannie
van het modebeeld. Vijfendertig
procent van de vrouwen draagt
maat 42 en groter. En de groep
wordt steeds groter, maar in de
modewereld danst nog steeds het
anorexia-model op het plankier.
Wie niet aan het Schifferiaanse
ideaalmodel voldoet, valt uit de
boot. Dik zijn als een handicap,
als een ziekte. De slachtoffers
van de terreur van de modebla
den, van de glossy's van de mode
waarbij de wereld bij maat 42 op
houdt.
Wie niet aan het ideaalbeeld vol
doet kan het lichaam aanpassen
en onderwerpen aan de terreur
van het afslanken, de gouden jo
jo-industrie van afvallen, aanko
men, afvallen.
„Hongeren zul je bedoelen," zo
zegt ze. „En het ergste is dat zelfs
artsen zeggen: je zult het er wel
opgegeten hebben. Maar bij de
meeste vrouwen heeft dik zijn he
le andere oorzaken."
Lijden dus.
Of jezelf en je kilo's verbergen in
tenten van saaie jurken. Kopen in
een winkel was er lang niet bij.
En als er al grote maten waren,
werden ze ergens in een hoek ver
borgen. Vrouwen die wat leuks
wilden kopen kwamen terecht in
een winkel met positiekleding.
Zeven jaar geleden studeerde Si-
mone van Garrel mode aan de
Rietveldakademie in Amsterdam.
De volslanke Simone maakte een
studie naar grote maten. „Het
was er gewoon niet. Ik vroeg het
bij C&A: ga maar bij de positie
kleding kijken of bij de herenaf
deling, zeiden ze daar: de markt
is te klein. En als ergens wel gro
te maten te koop waren was het
log, zakkerig, buiten alle propor
ties."
Simone ontwerpt nu voor Yoek,
The Large Size Compagny, het
bedrijf van Joke Timmer dat al
leen maar kleding maakt in maat
42 tot 60. Een gat in de markt,
zeggen ze bij Yoek, dat een pro
ductie heeft van honderdduizen
den die op 500 verkooppunten
wordt verkocht. En Yoek dijt nog
steeds uit en scoort.
„It's great to be big," zo zegt ze.
En ze klapt op haar heupen maat
52.
De klap is gehoord.
Dik tevreden zijn de dikkere
vrouwen nog niet. Maar het be
gint er op te lijken. Steeds vaker
verhuizen de grote maten van de
verre uithoeken naar het centrum
van de winkel. Winkels in grote
maten als Ulla Popken gaan met
fleurige modebewuste etalages de
concurrentie aan met de 'gewone'
boetieks. Brutaal kijkt een stevi
ge dame in rood corset de winkel
straat in. Merken als Marina Ri-
naldi en Zenza Nome fleuren
hobbezakland op met hun mo
derne, jonge creaties. Opnieuw is
tijdens de jaarwisseling besloten
om te gaan lijnen. Nu een maand
later is het resultaat mager. Lij
den of accepteren. De keuze
wordt steeds makkelijker nu de
kledingindustrie eindelijk de
smaak van de grote maten te pak
ken begint te krijgen.
De nieuwe ontwikkeling past in
het tijdsbeeld van jonge, ambiti
euze vrouwen die langzaam maar
zeker hun kilo's schroom afwer
pen.
„Vrouwen van nu zijn veel zelf
bewuster geworden. Dik zijn is
geen probleem. Ze ontdekken dat
hun persoonlijkheid het sterke
punt is."
Jürgen Prien van Senza Nome,
een kledingmerk uit Hamburg
dat sterk aan de weg timmert:
„Wij maken geen kleding die je in
een hoek van een winkel hangt.
Wij willen naast merken als Es
prit of Mexx hangen. Daar horen
wij thuis, daar horen onze klan
ten ook thuis." Grote maten niet
meer als outcast, als verschoppe
lingen. Tot voor een aantal jaren
hadden dikke mensen een pro
bleem. Jürgen Prien: „Er zat niets
anders op dan je in grote kleding
te verbergen. Afleiden was het
motto: afleiden van je gewicht.
Dus verstopten ze zich in grote
kleding, hingen zich zich vol met
sieraden. Maar in plaats van af te
leiden, trokken ze juist de aan
dacht. De vrouw van nu heeft
geen zin meer om zich te verstop
pen. Ze is sterk genoeg om voor
zichzelf te kiezen."
Oranje met zwart. Broeken, rok
ken. Het ziet er uit als in een nor
male winkel. „Zo moet het ook
zijn. Waarom zouden dikke men
sen daar geen recht op hebben.
Dik zijn is geen handicap meer.
Dikke vrouwen verdienen een ge
lijke behandeling als de slanke
types. Ook voor hen moet leuke
aantrekkelijke kleding gewoon
midden in de winkel aan het rek
hangen. Gewoon naast de kleding
van Esprit."
Ergens in ons is een geheime tuin
waar we ons aangenaam voelen,
is de filosofie van Prien. „Wij
vertalen dat gevoel in onze kle
ding."
„Vrouwen ervaren de keuzemo
gelijkheid die ze nu krijgen als
een bevrijding. Ze willen er bij
horen en ze horen er nu bij. Ze
waren zo verstrikt in het spel van
diëten, therapiën, afvallen, dat ze
bijna vergeten waren wie ze zélf
waren. Wij geven ze nu de kans
om zichzelf opnieuw te ontdek
ken."
Halverwege de jaren tachtig had
ze met haar man in Duitsland een
boetiek in positiekleding. Ulla
Popken. Het viel haar op dat
steeds vaker jonge vrouwen in de
winkel kwamen die niet zwanger
waren. Dikke vrouwen die ner
gens anders konden slagen en die
geen zin hadden in de conserva
tieve tenten die er toen alleen
maar te koop waren. Ulla Popken
was zakenvrouw genoeg om in
het gat te duiken. Makkelijk ging
het niet, veel leveranciers zagen
de grote maten niet zitten, maar
ze zette door en ze kon haar eer
ste boetiek openen: Jonge mode
vanaf 42. Veel vrouwen waren
verbaasd over het totale aanbod:
van kleding, onderkleding en
kousen.
„Ze konden hun tranen niet be
dwingen," aldus Ulla Popken,
„'eindelijk is er ook een winkel
alleen voor ons', zeiden ze. Ik wil
vrouwen niet belachelijk maken,
ik wil dat vrouwen er zo aantrek
kelijk mogelijk uitzien."
Boven- en onderkleding. „Als je
er onder leuk uitziet, je lekker
voelt, dan zit je bovenkleding ook
veel beter."
Ze is zelf ondertussen in de maat
48 tot 50 gegroeid. „Maar als je
me ziet zeggen mensen: Dat had
ik niet gedacht. Mijn doel is slank
over te komen."
Ze kent de lijdensweg van zich
zelf en maakt het nu met haar
dochter mee: dat eeuwige ritme
van honger, dieet, aankomen,
frustraties. „Sinds ik mijn mode
maak, heb ik het probleem niet
meer dat ik nergens in pas. Ik
neem eevoudig een maatje groter
en kan er toch leuk uitzien. Ik
heb er mee leren leven. Als ik te
gen mijn gewicht zou blijven
vechten, dan zou ik alleen meer
gefrustreerd raken."
Ulla Popken. Ze heeft 160 zaken
in Duitsland, Oostenrijk, Zwit
serland en ook in Nederland.
Zelfs willekeurige voorbijgan
gers blijven even staan aan de
Noorderhagen in Enschede. Een
lingeriezaak. Maar als je iets be
ter kijkt zie je het en je leest het
Big en Beautiful: de zaak voor de
dames met een maatje meer. Bin
nen is er niets bijzonders te zien.
De meest fijne stofjes, roesjes en
kant hangen aan de haakjes. Pas
als je een setje in de hand neemt
zie je het verschil: „Ik ga van bh
maat 70 D tot 130 H en van slip-
maat 36 tot 62."
Mery van Beek, ze weet waar ze
het over heeft. Zelf is ze kilo's af
gevallen en blijven steken op
maat 48. Drie jaar geleden begon
ze haar lingerieboetiek.
„Een vrouw met een grote maat is
ook niet van steen. Die wil er ook
leuk uitzien. Tot voor een paar
jaar was het moeilijk om aan iets
leuks te komen. Je kwam lachend
een zaak binnen, maar je ging er
huilend uit. Nu is het anders. Nu
komen ze huilend binnen omdat
er nergens wat te koop is en hier
gaan ze lachend naar buiten. Ein
delijk, zeggen ze, eindelijk is er
voor ons ook wat leuks."
„Je zult maar als meisje van der
tien met grote borsten voor het
eerst een bh moeten kopen. Nee,
uw maat hebben we niet, is dan
het antwoord. En ineens hoor je
er niet meer bij. Huilend krijg je
ze hier met een vriendin binnen.
Ik wil net zo iets leuks kopen als
mij vriendin. Gelukkig kan dat
hier. Ik heb er heel wat gelukkig
gemaakt."
Zelf ontdekte ze tijdens een be
zoek aan Engeland dat er wel wat
anders te koop was dan de saaie
onderkleding van toen. „Nu ko
men mensen vanuit Beieren hier
naar toe. De gemiddelde klant
reist 110 kilometer. Vaak komen
ze gebogen binnen. Ze zijn zwaar
en schamen zich. Maar als ze
naar buiten gaan lopenen ze weer
rechtop. Trots. Ze hebben einde
lijk weer eens iets leuks aan en
dat stralen ze uit. En als je je
prettig voelt zie je er ook anders
uit. Jéé meid, zo zei een man
laatst tegen zijn vrouw, waar heb
je je kilo's gelaten. Nergens dus,
wij hadden ze alleen mooi ver
pakt. Het is zo belangrijk dat je
weer van jezelf kunt houden."
Een klant komt uit het pashoekje.
„Koop ook eens iets spannends,
zei mijn vriend tegen me. Zondag
ben ik jarig en ik heb wat leuks
gezien."
En ze lacht verleidelijk. „Zo gaat
dat," aldus Mery van Beek.
De verleiding kent voor dikke
WQuwen geen geheimen meer.
Zelfs de creaties van de lingerie
prinses van Nederland, Marlies
Dekkers, zijn in grote maten te
koop.
„Mijn blotebillenjurk is er in 54,"
zo zegt ze. „Maar het was wel
omdenken. Het heeft me een jaar
geduurd om de spider-bh en de
spiderslip in grote maten te ma
ken. Het moet ook goed zitten.
Het mag geen rollade lijken.
Laatst belde Mery van Beek.
Marlies, zo zei ze, je hebt een
klant heel gelukkig gemaakt.
Mooi hé."
VRIJDAG 14 FEBRUARI 1997 E1
