CompuKids: ook bij ouderen geliefd
S)
1»
•J
a
Het modernste netwerk ligt thuis of op kantoor en is razendsnel
AJsTDI
Verslingerd aan
het net
VENTER
iFFMAN
Hooresj
viAN Rowland
AMD lijdt fors verlies
Computer voor een miljoen
Bezoek verlaten raketbasis
De computer als gitaarleraar
Jj
[Dagblad De Stem]
INTERNET
lijL
:larant (m/v)
Enkele maanden geleden kwam hij met het
internet in aanraking en nu is Stem-verslag-
gever Cees Maas verslingerd aan het me
dium. Langzaam ontdekt hij het wereldwijde
netwerk en zijn mogelijkheden. In drie delen
doet hij verslag van zijn digitale avonturen.
Deze week deel één: 'De ontdekking'.
r^©
MS
ZATERDAG 1 FEBRUARI 1997
http:
//www. dse.nl/stem
Reacties: 1 E-mail: L.Krijnen@uitg-zwn
nl
CHIPS BITES
Intranet: internet in het klein
LOGISTIC SERVICE
|te Hazeldonk (Breda) is een
erde expediteur. Voor onze
s gehele goederenstroom
[ment. In verband met uit-
ïteiten zoeken wij dringend:
|tse taal
taal is een pre
gende functie binnen een
i organisatie van een team
[voor deze functie kunt u uw
pen aan:
kV. Hazeldonk nr. 1408-
T.a.v. de heer J.M.P.C.
54300
aardekoopêr Hoffman
consultancy en fiscale
N OP ZOOM zoeken wij
aangesteld in de functie
opleiding Se volgen. Voor
r Economie I en/of I! in
kunt u richten aan
in Rutten, Centrale Staf-
64944).
n;itni;><|iFH1
/en»lEUR/GO0R/60UBA(HWiBLEM;«JLST
«DAM BONAIRE CURASAO I Ï&-AVIV (ISRAat
Door Martijn de Meulder
In de jaren tachtig bestonden
veel 'computers' slechts uit een
toetsenbord, een beeldscherm
en een systeemkastje met be
perkte mogelijkheden. Ze heet
ten terminals, de gebruikers op
kantoren keken naar een zwart
scherm met gele of groene let
ters en konden er eenvoudige
DOS-programma's op draaien.
De door de gebruikers gegene
reerde data werden opgeslagen
op een centrale computer el
ders in het gebouw of op een
computer in een andere stad,
via het interne bedrijfsnet
werk.
Die manier van werken raakte
echter uit de gratie, de toepas
singen werden veeleisender en
de bureaucomputers krachti
ger. De oude netwerken kon
den de datastroom niet meer
aan, toepassingen werden
voortaan opgestart op de eigen
bureau-pc, data werden daar
ook op bewaard. Het bedrijfs
netwerk werd gebruikt voor de
onderlinge communicatie,
maar was niet zo belangrijk
meer als vroeger. Toch lijkt het
oude systeem weer terug te ko
men, maar nu op basis van het
grootste netwerk ter wereld:
internet.
Afspraak
De oude netwerken hadden een
capaciteit van tien megabits
per seconde. Dat is niet veel:
een bestandje van één megaby
te had vele minuten nodig om
tussen twee computers te rei
zen. Tegenwoordig kunnen net
werkkaarten (dat zijn insteek
kaarten voor pc's) honderd me
gabits per seconde aan. Dat
opent de weg naar nieuwe mo
gelijkheden.
Een intranet werkt op precies
dezelfde manier als internet,
via het TCP/IP protocol. Zo'n
protocol is een afspraak die er
voor zorgt dat verschillende
computers binnen hetzelfde
netwerk elkaar kunnen ver-
Systeembeheerder Pieter
Klijs bij de centrale computer
van het Florijn-intranet.
FOTO DE STEM/JOHAN VAN GURP
staan. Daardoor wordt het bij
voorbeeld mogelijk om zowel
Macintosh-computers als pc's
als Unix-computers 'aan el
kaar te hangen'.
Een intranet hoeft geen verbin
ding met de buitenwereld te
hebben. Slechts werknemers
van het bedrijf waarbinnen het
net zich bevindt kunnen er ge
bruik van maken.
Hackers
Soms is er wel een echte aan
sluiting met het wereldwijde
net, alleen dan wordt de bin
nenkant afgeschermd door een
zogenoemde firewall. Gebrui
kers van intranet kunnen dan
wel 'naar buiten' maar nie
mand kan 'naar binnen'. Op die
manier wordt veilige datacom
municatie binnen een bedrijf
mogelijk en kunnen gebruikers
van dat net bijvoorbeeld ver
trouwelijke email uitwisselen
zonder bang te zijn voor hac
kers (computerkrakers) van
buitenaf.
Ook kunnen intranetgebrui-
kers een interne homepage ma
ken. Zo kunnen systeembe
heerders bijvoorbeeld een elek
tronisch prikbord maken waar
op ze mededelingen doen. Of
werknemers zijn in staat om de
vorderingen van hun onder
zoek te publiceren waardoor
iedereen up-to-date kan blij
ven. Voeg daarbij de enorme
snelheid van zo'n intranet en
het ideale bedrijfsnetwerk is
daar.
Het Bredase Florijncollege
heeft tegelijk met het nieuwe
gebouw aan de Wilhelminasin-
gel een gloednieuw netwerk ge
kregen. „We gebruiken dat net
werk op twee manieren," ver
telt Jan Broeken, stafmedewer
ker automatisering. „Het be
staat uit een gewoon netwerk
dat we gebruiken voor DOS- en
Windows applicaties. Daar
naast is het óók een educatief
intranet. Daarbij draait alles
om een Linux-server waarmee
we een aantal complete inter
netsites kunnen binnenhalen
en opslaan op onze centrale
harde schijf. Om die pagina's
op te vragen, gebruiken de
leerlingen de gewone Netsca
pe-browser. Die pagina's vor
men dus een selectie van gewo
ne World Wide Web-pagina's.
Op deze manier kunnen onze
leerlingen met internet leren
omgaan zonder dat ze einde
loos op sites rond gaan snuffe
len waar ze in principe niets te
zoeken hebben. Daarbij hebben
we nog niet genoeg fysieke
bandbreedte om meerdere
mensen tegelijk rechtstreeks op
internet te laten surfen."
Leerlingen en docenten kunnen
op het Florijn-netwerk nog
geen eigen homepage maken,
maar Broeken verwacht dat
dat in de toekomst wel kan.
„Op dit moment zijn we bezig
met een project dat informatie
van het decanaat op het net
werk moet zetten. Zo kunnen
leerlingen altijd de meest actu
ele informatie ophalen over
bijvoorbeeld stageplaatsen,
roostertijden en andere studie
mogelijkheden. Als we wat
meer bekend zijn met de moge
lijkheden van de software en
hardware, kunnen we die ook
gaan benutten. Maar het is een
nieuwe technologie, en daar
moet je mee leren omgaan. Zo
is dat ook met het versturen
van interne- en externe email.
Het kan allemaal al wel, maar
de praktische uitvoering ervan
kost tijd en geld."
Geld
Het Florijncollege kon in het
kader van een speciaal project
investeren in een nieuwe server
voor het intranet. En dat is
juist wat de komst van veel in
tranets in de weg staat. Er is
nieuwe hardware en software
voor nodig en dat kost veel
geld. Maar dat dit soort lokale
netwerken de huidige LAN's
op termijn gaan vervangen
staat vast. Een intranet biedt
tenslotte dus het gemak van het
WWW: je leert er in tien minu
ten mee omgaan. En alle infor
matie is in hetzelfde HTML-
formaat beschikbaar. Voeg
daarbij de hoge snelheid en er
lijkt een echte digitale snelweg
te ontstaan, het eerst op lokaal
niveau.
Door Cees Maas
Het ratelt en reutelt. Er schieten flitsen over mijn beeldscherm. 'Hey man,
I'm cool, so cool,' meldt Jimmy The Ratman uit de Bronx. 'Hallo Cees,
wees welkom,' mailt Flip de Zeeuwse radiobaas vanuit Vlissingen. Mijn
computer zit geklonken aan miljoenen en miljoenen andere computers
en ailes is zo onwerkelijk actief. Help, ik zit op internet!
De burgemeester van Oostburg liegt dat-ie barst. Want hij is helemaal
geen burgemeester. Hij heet Mister, mister Mister, en woont in het
plaatsje Oostburg in Amerika. Dat wel, daar liegt hij niet over. Maar bur
gemeester? Mocht hij willen. Ik zocht bewust in dat plaatsje naar men
sen om informatie uit te wisselen, met in mijn achterhoofd een stukje in
de krant over dat verre Amerikaanse Oostburg.
kom ik mister liegbeest Mister tegen in een tsjetbox, een babbeldoos op
bet beeldscherm. Ik schrijf hello, hij schrijft hello, ik schrijf of hij het ie-
meel-adres van de lokale burgemeester weet, hij schrijft: 'Dat is ook toe
vallig, dat ben ik'. En hij begint een heel opschepverhaal.
De dag daarna vind ik de huispagina van een regionale Kamer van Koop
handel daar, en wat blijkt, de burgemeester van Oostburg aan de over
kant heet helemaal geen Mister. Besodemieterd worden op internet, het
is me al snel overkomen.
Want ik ben digitaal, zoals dat heet. Ik zit sinds kort op het net en surf
voor twee pieken per uur vrolijk de hele wereld over. Mijn mailbox puilt
al uit van de nieuwe vrienden. Friendz zoals sommige surfers dat noe
men. Ik ken de taal ook al een beetje. Engels natuurlijk, maar een vrolijk,
bs soort Engels, een beetje rappend, een soort van turbo-Engels, whizz-
Engels. Jong volk op het net zijn geen teenagers, dat zijn screenagers.
En ik heb een postbus in mijn computer. Voor email, elektronische post.
Daarmee kun je boodschappen ontvangen en ze met een druk op de
antwoordknop beantwoorden. Een druk op de knop 'send immediately'
an in een tel is het antwoord verzonden. Wereldwijd.
'0 Cees', mailde Léon vanuit Breda. Léon is een collega die deze krant
np internet heeft gezet en dagelijks een verse krant maakt, reacties van
l6zers opneemt en beantwoordt. Léon zit hele dagen met zijn kop in het
nat en krijgt complimenten vanuit de hele wereld. Van een Stemlezer die
'n 1950 richting Australië vertrok en nu rechtstreeks kan lezen hoe het
niet MAC gaat. Dat soort mensen. En vrijwel altijd zijn ze heel blij met de
digitale krant.
'k ook, want voor ik er erg in heb staat mijn naam boven een kranten
stukje en staat dat bericht op het net. Het is nog een wonderlijk gevoel
Kweten dat miljoenen mensen over de hele wereld je stukje kunnen le-
j zonc'er zwarte vingers van de drukinkt te krijgen. Op die manier ben
dus °°k digitaal. Help, ik ben dubbeldigitaal geworden.
Volgende week: 'Gek van te veel informatie'. U kunt Cees Maas' email-adres
vinden via de voorpagina van De Stem Online.
Door Nico Koolsbergen
CompuKids bestaat een jaar. Het is het eni
ge computerblad voor kinderen. De Amster
damse uitgeverij Kiddo Publications be
dacht een jaar geleden dat in de meeste Ne
derlandse huishoudens een computer staat
die zeker niet alleen door papa of mama
wordt gebruikt. Maar een apart computer
blad voor kinderen bestond nog niet. Zo
werd CompuKids geboren.
Hoofdredacteur is Adrianus Koster die zijn
sporen als computerschrijver al eerder had
verdiend. Hij vertelt wat voor tijdschrift het
is: „CompuKids is een computerblad voor
kinderen. Het straalt uit dat computeren
leuk is. De doelgroep is: 'kinderen die zelf
kunnen lezen', dus vanaf zeven of acht
jaar."
Het blad verschijnt eens per maand en heeft,
werd vorig jaar bij de introductie verteld,
'een licht educatieve inslag'. Kortom, je
wordt er ook iets wijzer van.
De rubriek 'Computer in de klas' beschrijft
bijvoorbeeld wat op scholen allemaal met
computers kan worden gedaan. CompuKids
stimuleert dat. „Scholen kunnen zeker con
tact opnemen als ze iets interessants te mel
den hebben op computergebied," zegt Kos
ter. „Scholen die kennismakingspakketten
wensen, kunnen zich wenden tot onze assis
tent-bladmanager Marcella Pomstra."
Iedere maand beschrijft het blad ook 'thuis
karweitjes' achter de pc, die leuk en soms
ook een beetje nuttig zijn. Om voorbeelden
te noemen: maak zelf een placemat of een
kalender met hulp van-computer en printer.
Het blad mikt daarbij op een pc met Win
dows, want die hebben de meeste mensen.
Soms komt ook DOS aan bod. „We willen
geen spelletjesblad zijn. Wat niet wil zeggen
dat we spellen verwaarlozen. Het hoort nou
eenmaal bij het computergebruik, net zoals
tekstverwerken en tekenen."
CompuKids wordt maandelijks gedrukt in
een oplage van 25.000 exemplaren. „Die
verkopen we heus niet allemaal," zegt Kos
ter. „Maar dat geeft ons de mogelijkheid om
retouren, nadat ze eerst breed verspreid wa
ren in de kiosk, strategisch in te kunnen zet
ten voor abonneewerving. Dat doen we on
der andere in mailingen en op beurzen."
Hoewel de lezers - dat blijkt uit onderzoe
ken - erg tevreden zijn over hun blad, is het
weinig bekend. Kiddo Publications is een
kleine uitgeverij met weinig middelen voor
grote reclamecampagnes. Jammer, vindt
Koster, want de mensen die het kennen, zijn
er zeer over te spreken.
Ook ouderen lezen het blad, bleek uit lezers
onderzoek. „We hebben zelfs oudere abon
nees, die heel blij zijn met ons blad omdat ze
MET COMPUTERBLAD VOOR KINDEREN
De omslag van het februarinummer van CompuKids
de technobabbels van de 'volwassen' compu
terbladen niet snappen," zegt Koster. Een
van de ingezonden reacties kwam van een
'meisje' (de keus was jongen of meisje) dat
als leeftijd 55 noteerde, en opmerkte: 'Ik ben
zo blij met jullie blad. Eindelijk snap ik er
ook wat van!'
Koster: „Verder hoorde ik dat opa's Com
puKids lezen om met hun kleinkinderen te
kunnen praten over iets dat die kinderen in
teresseert. Bij CompuKids komen natuurlijk
brieven van kinderen binnen. En soms staat
daarin dat papa of mama al dan niet stiekem
iets uit CompuKids op de pc uitprobeert.
„In dat jaar heb ik geen echt negatieve reac
ties gehad," aldus de hoofdredacteur. „Al
leen enkele wat oudere wizz-kids (veertien,
vijftien jaar) vertelden me dat zij alles al
wisten en dat zij daarom niet in CompuKids
geïnteresseerd waren."
Voor chipbakker Advanced Micro Devices (AMD) was 1996
geen best jaar. In totaal boekte het bedrijf een verlies van 68,95
miljoen dollar. De inkomsten zakten naar 497 miljoen dollar,
tegen 595 miljoen in 1995. In dat jaar boekte het bedrijf juist
een winst van 216 miljoen dollar. AMD heeft nu zijn hoop ge
vestigd op de nieuwste K5 processor met een snelheid van 166
megahertz. Deze chip zou even snel, of zelfs iets sneller zijn
dan de Pentium-166. De levering ervan begint aan het einde
van dit kwartaal. De prijs bedraagt slechts 167 dollar (ruim
300 gulden), bij afname van duizend stuks.
Het is even sparen, maar dan kan een droom werkelijkheid
worden: nooit meer te weinig processorkracht of geheugen
ruimte. Computerfabrikant Sun zorgt ervoor. Deze week
bracht ze de Starfire mainframe-server op de markt. Een aller
aardigste machine met minimaal 16, en maximaal 64 stuks Ul-
trasparc 250 megahertz processoren aan boord. De maximale
geheugenruimte is 64-gigabyte en de harde schijfcapaciteit kan
opgevoerd worden tol 20 terabyte (tweeduizend gigabyte). De
server wordt bestuurd door het Solaris Unix-besturingssys-
teem en is uitgerust met 'Gigaplane XB'. Dat is een techniek
die de machine in staat stelt om constant een maximum aan
geheugen, schijven en processors in te zetten. Zo kunnen maxi
maal 20.000 gebruikers gelijktijdig toegang tot de machine
krijgen. Volgens Sun is de Starfire prima geschikt voor het bij
houden van hele grote databases. Voor 966.890 dollar ligt de
machine in de winkel.
Ooit een verlaten raketbasis uit de koude oorlog bezocht? In
ternet biedt nu de kans. In Amerika hebben twee jongens, Ke
vin Kelm en Dave Rodenbaugh, die afdaling gemaakt en hun
verslag op het net gezet. De basis is verboden terrein, de twee
zijn zelfs voor hun tochtje gearresteerd. Op dat moment had
den ze echter al genoeg foto's gemaakt om hun 'Abandoned
missile base VR tour' in elkaar te zetten. Op de Website zijn
een kaart en tientallen aan elkaar gekoppelde foto's te vinden.
Het klikken op een deur, zichtbaar op een foto, leidt naar de
achterliggende kamer op de volgende foto, en zo verder.
De internetsite laat zich bekijken als een spannend boek, een
onheilspellend gevoel bekruipt je als je al klikkend steeds ver
der in de diepten van de basis afdaalt. Van de personeelsver-
blijven tot de lanceersilo's en de luchtverversingsinstallatie,
alles is er te bekijken.
De basis verkeert in vervallen staat en de twee avonturiers ra
den het iedereen af hun voorbeeld te volgen: „Er was geen en
kel teken van leven te vinden, zelfs geen ratten of insekten. Wel
asbest, chemicaliën, weinig lucht en de kans op radioactieve
straling."
De raketbasis kan het best met een snelle internetaansluiting
bezocht worden. De grote hoeveelheid plaatjes doet immers
een flinke aanslag op de capaciteit van de verbinding. Een snel
modem en een bezoekje in de ochtend (als 'Amerika nog niet
wakker is') zijn dan ook aanbevolen. De basis is te bereiken via
De Stem Online.
Door Peter Vierenhalm
IK BEN een beetje boos
op al die computertech
neuten. Waarom komen
ze nu pas met al die
mooie pc's voor Jan en
alleman? Computers die
zelfs door de grootste
sukkels bediend kunnen
worden tegen een betaal
bare prijs. En waarom komen ze nu pas met die handige cd-roms
over hoe-leer-ik-gitaar-spelen? Ben ik te vroeg geboren?
Feit is wel dat ik lang geleden op mijn zolderkamertje nummers
moest uitzoeken. Op een gammele grammofoon (de voorloper van
de cd-speler) draaide ik tot vervelens toe dezelfde elpee (de voorlo
per van de cd). Tot de naald zo bot was als de schaatsen van Dolle
Dries van Wijhe en de groeven in de plaat in loopgraven waren ver
anderd. Maar ik moest dat akkoord weten, dus ging die naald weer
richting beginpunt.
Teksten uitzoeken was eveneens een crime. Wat zingt-ie nou? Black
Magic Woman, you put a speld in me? Wat een gehannes gaf dat.
Urenlang ploeteren voor een paar lijntjes tekst. En dan verzinnen
een paar van die slimme mensen van het softwarebedrijf Ubi Soft
Guitar Hits I en II. Eureka, de computer leert je gitaar spelen.
Op cd-rom I staan zeven ouwe krakers van 'vogels' als Jimi Hen-
drix, Bob Dylan en Stevie Ray Vaughan. Zeven nummers tot de bo
dem uitgezocht met akkoordenschema's, notenschrift en tekst.
Zelfs informatie over de artiest is aanwezig. Maar dat is nog niet al
les. De gitaarleraar op Guitar Hits (althans zijn handen en gitaar)
is in beeld om je visueel op de hoogte te houden van elke vingerzet
ting. Met een simpele muisklik kun je elk nummer tot vervelens toe
afspelen. Alles is zo overzichtelijk weergegeven, dat zelfs de groot
ste Neandertaler binnen een uur een akkoord kan aanslaan (als-ie
een gitaar bij de hand heeft).
Guitar Hits II is volledig gewijd aan acht nummers van het beroem
de Beatles-duo Lennon McCartney. Op de cd-rom staan nummers
als Blackbird, Michelle en Yesterday. Beide schijfjes zijn bedoeld
voor middelmatige gitaristen. Snarenfretsers en andere circus-ar
tiesten hebben er weinig aan. Verder is het flower-power gehalte op
beide plaatjes zeer groot. Daar is niks mis mee, maar ik denk dat de
hedendaagse jeugd van andere muziekhelden gitaar wil leren spe
len. Het zal me niks verbazen als U2 en Pearl Jam de volgende keer
aan de beurt zijn. Of misschien Marco Borsato wel. Die duikt tegen
woordig ook in elk medium op.
Besproken programma's: Guitar Hits I en II. Minimum-systeemeisen: 486 DX 66 Mhz com
puter, 8 Mb RAM, cd-romspeler met dubbele snelheid, SVGA-scherm met 640x480 256
kleuren, Soundblaster-kaart (of compatibel), Windows 3.1 of '95, boxen of koptelefoon.
Importeur: Diamond Soft. Adviesprijs: f 99,95.
Ml
i
